Ο Ολυμπιακός δεν κατέβηκε να αγωνιστεί στα play off και ολοκλήρωσε την παρουσία του στην Α1. Υπάρχει πάντα η εκκρεμότητα του ΑΣΕΑΔ, όπου ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει παρατείνοντας απλά την αγωνιστική περίοδο. Να ακυρώσει το πρωτάθλημα το ΑΣΕΑΔ αποκλείεται – το πολύ πολύ να ακυρώσει την τελευταία αγωνιστική: κι αυτό μου μοιάζει δύσκολο. Επιπλέον δεν βλέπω να έχει και νόημα: αργά η γρήγορα ο Ολυμπιακός θα έφτανε να παίξει ένα ματς στο οποίο θα γινόταν σαφές από την ΚΕΔ ότι δεν γίνονται δεκτά τα αιτήματα του. Ο Ολυμπιακός δεν θα έκανε πίσω, γιατί δεν του ταιριάζουν οι κωλοτούμπες: στον Ερασιτέχνη έχει πολλά τμήματα, αλλά δεν θυμάμαι να έχει τμήμα ρυθμικής γυμναστικής. Οι Αγγελόπουλοι δεν θυμάμαι να λένε κάτι και μετά από λίγο να αλλάζουν γνώμη και να κάνουν το αντίθετο. Όταν είπαν «φεύγουμε» ο κόσμος τους συμπαραστάθηκε: κανείς δεν έβαλε τα γέλια περιμένοντας την επόμενη δήλωσή τους. Είπε μαζικά ότι το πράγμα πρέπει να πάει «μέχρι τέλους». Κι έτσι έγινε.

Απέδειξαν δυο πράγματα

Από την αρχή της ρήξης, τη μέρα της αποχώρησης από τον ημιτελικό του κυπέλλου, ήταν σαφές ότι το πράγμα θα οδηγούταν εδώ. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι εκφράσανε κάποιες διαφωνίες για τη διαιτησία, καταθέσανε προτάσεις, είδαν ότι αυτές δεν έγιναν δεκτές κι αποφάσισαν την αποχώριση του Ολυμπιακού αφήνοντας τις υπόλοιπες ομάδες στην ησυχία τους. Ελπίζω αυτή να μην είναι η ησυχία του νεκροταφείου.

Χθες οι Αγγελόπουλοι έδωσαν στη δημοσιότητα και το έγγραφο της τοποθέτησης των διαιτητών την τελευταία αγωνιστική: όποιος το δει, βλέπει ότι απουσιάζει η υπογραφή του Συμεωνίδη. Κάποιος θα αναρωτηθεί γιατί το έκαναν αυτό αφού η πρόθεσή τους ήταν να αποχωρίσουν. Η απάντηση είναι απλή: δεν το έκαναν από γινάτι αυτό που έκαναν όλο αυτό τον καιρό, αλλά για να γίνει κατανοητό αυτό που οι ίδιοι καιρό τώρα ισχυρίζονται, ότι δηλαδή όλο το σύστημα μπάσκετ κινείται σε μια φάση περίεργης ανομίας.

Πριν φύγουν κατάφεραν να αποδείξουν δυο πράγματα: το πρώτο ότι υπάρχουν πολλοί εντός του κόσμου του μπάσκετ που λένε ωραίες ιστορίες για τη δομή της διαιτησίας του, τους ανθρώπους του κτλ κτλ. Το δεύτερο ότι παιγνίδια με συγκεκριμένους διαιτητές στο ΣΕΦ, δεν μπορούσαν πια να γίνουν. Ακούσαμε να μιλάνε παλιοί διαιτητές για το πώς γίνονται οι πίνακες, ακούσαμε παράγοντες που ισχυρίστηκαν στα ΔΣ του ΕΣΑΚΕ ότι «τους έχουν στήσει τη μέρα της κηδείας του πατέρα τους» και άλλα πολλά, που κάποια στιγμή θα πρέπει να απασχολήσουν εισαγγελείς και διωκτικές αρχές, αν και εφόσον η χώρα θα διοικηθεί από ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την εξαφάνιση κυκλωμάτων διαφθοράς. Είδαμε επίσης ότι εκ των πραγμάτων, στο ΣΕΦ τουλάχιστον, ήταν αδύνατο να ρθουν να διευθύνουν παιγνίδια συγκεκριμένοι διαιτητές. Εγινε κατανοητό ότι η παρουσία τους είναι πρόβλημα, όχι απλά για τον Ολυμπιακό ή το σπορ, αλλά για την ίδια την δημόσια τάξη. Σε μια λογική χώρα, για αυτό και μόνο, θα υπήρχε παρέμβαση της Πολιτείας: όχι εδώ. Αν ο Ολυμπιακός αποχωρεί είναι για να βάλει τέλος (;) σε ένα πρόβλημα που η ίδια η Πολιτεία αρνείται να αντιμετωπίσει. Πώς να μείνει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα με τους συγκεκριμένους; Πως θα γίνονταν παιγνίδια με τους συγκεκριμένους; Ποιος θα αναλάμβανε τη φύλαξη και την ασφάλειά τους; Δεν είναι ζήτημα διαμαρτυρίας: είναι κάτι εντελώς πρακτικό. Η θα έφευγε ο Ολυμπιακός ή οι διαιτητές: η συνάντησή τους θα είχε κάθε φορά ολέθρια αποτελέσματα. Κι από ότι είδαμε οι διαιτητές το κατάλαβαν. Οι άλλοι όχι.

Τι έχουν να χωρίσουν;

Ο Ολυμπιακός ισχυρίζεται ότι οι ορισμοί και οι κληρώσεις γίνονται χωρίς να τηρούνται οι απλούστερες προϋποθέσεις. Την πρακτική των αποκαλύψεων οι Αγγελόπουλοι θα την συνεχίσουν όποια κι αν είναι η κατηγορία ή η Λίγκα στην οποία η ομάδα θα αγωνιστεί: οι Αγγελόπουλοι σε κάθε περίπτωση θα αποκαλύπτουν οτιδήποτε κατά τη γνώμη τους μαρτυρά ότι το οικοδόμημα βασίζεται σε κάτι σάπιο. Να σημειώσω ότι αυτή η πρακτική έβγαλε στο φως και τις προτεραιότητές και τα θέλω των υπόλοιπων. Είδαμε π.χ τα θέλω των ομάδων: ενδιαφέρονται για ένα νέο τηλεοπτικό συμβόλαιο, περισσότερες χορηγίες, περισσότερα εισιτήρια κτλ – η διαφάνεια και η νομιμότητα είναι μάλλον δευτερεύοντα πράγματα. Κανένα πρόβλημα. Αν ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιώργος Βασιλειάδης, μετά τον υποβιβασμό του Ολυμπιακού στην Α2, ευλογήσει και το αίτημα τους για συμβόλαιο από την ΕΡΤ, θα είναι όλοι κερδισμένοι. Και θα ζήσουν μακριά από τον Ολυμπιακό. Και αγαπημένοι. Άλλωστε μιλάμε για ένα πρωτάθλημα που δεν διεκδικεί και κανένας: τι έχουν να χωρίσουν;

Ο Βασιλακόπουλος και ο Βασιλειάδης δεν θεωρούν πρόβλημα την απουσία του Ολυμπιακού απο την Α1, μαζί και οι υπόλοιπες 13 ομάδες: δικαίωμά τους. Ο καιρός θα δείξει αν χωρίς τον Ολυμπιακό στην Α1 τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Για την ώρα το θέμα δεν είναι τι θα κάνουν οι υπόλοιποι, αλλά τι θα κάνει ο Ολυμπιακός. Όπως κάθε σοβαρή και σκληρή απόφαση κι αυτή εδώ έχει μεγάλο κόστος, αλλά έχει και μια πλευρά αρκετά χρήσιμη. Είναι μια απόφαση που θα προκαλέσει αναμφίβολα οικονομική ζημιά – ειδικά αν ο Ολυμπιακός δεν βρει το καταφύγιο που θέλει στην Αδριατική λίγκα, που θα του έδινε τη δυνατότητα ενός τηλεοπτικού συμβολαίου. Από την άλλη η παρουσία στην Α2 μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό πρώτα από όλα να χτίσει καλά τους ταλαντούχους νεαρούς του παίκτες – έχει κάμποσους. Ο Ολυμπιακός πρέπει να χρησιμοποιήσει την Α2 – όχι να την κερδίσει: στην Α1 δεν έχει κανένα λόγο να επιστρέψει, όσο δεν αλλάζουν τα πράγματα. Από εκεί και πέρα μπορεί χωρίς περιορισμούς που έχουν να κάνουν με τον αριθμό των Ελλήνων παικτών π.χ να ετοιμάσει μια δυνατή ομάδα για να πάρει μέρος στην Ευρωλίγκα του χρόνου ως πρωταγωνιστής: αυτό θέλει ο κόσμος του – ούτε τα ματς με το Λαύριο και τον Χολαργό συγκινούν κανένα, ούτε θέλει να του ανεβάζουν την πίεση και να τον προκαλούν. Αντίπαλος του Ολυμπιακού δεν είναι καν ο Παναθηναϊκός, που έχει να πάει στο Final 4 κάτι χρόνια: αντίπαλός του είναι η Ρεάλ Μαδρίτης, η ΤΣΣΚΑ, η Φενέρ, η Μπαρτσελόνα ομάδες δηλαδή που παίζουν για να κερδίζουν την Ευρωλίγκα κι όχι το Ρέθυμνο.

Το μεγάλο στοίχημα

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα των Αγγελόπουλων από εδώ και πέρα. Αν δεν έχουν τα χρήματα που η περίσταση απαιτεί, ας ζητήσουν βοήθεια κι άλλων επιχειρηματιών: όλοι θα τους βοηθήσουν κι όλοι τους καταλαβαίνουν – στον πολεμιστή συμπαραστέκεσαι, όχι στον προσκυνημένο. Φυσικά τους καταλαβαίνει κι ο κόσμος του Ολυμπιακού, που στην μεγάλη του πλειοψηφία στήριξε και στηρίζει την προσπάθειά τους: ο κόσμος το μόνο που λέει είναι ότι άργησαν και ανέχτηκαν και πολλά. Και περιμένει το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς με τον πήχη ψηλά: μια δυνατή ομάδα θέλει για να την υποστηρίζει και να την παρακολουθεί και να την καμαρώνει. Γιατί τίποτα δεν άλλαξε, απλά ο Ολυμπιακός έφυγε αφήνοντας στην άκρη την εγχώρια μιζέρια…