Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τα φιλικά του ματς – χθες κέρδισε την Γκόου Αχέντ Ιγκλς με το εντυπωσιακό 4-0. Το γεγονός μου υπενθύμισε κάποιον που είχα ξεχάσει: τον Ρασβάν Λουτσέσκου. Δεν αστειεύομαι. Όλο τον προηγούμενο καιρό, δηλαδή στο διάστημα που μεσολάβησε από τη λήξη του πρωταθλήματος μέχρι την έναρξη της προετοιμασίας του ΠΟΑΚ, νόμιζα πως ο Ρουμάνος δεν υπήρχε. Γιατί τα όσα συμβαίνουν φέτος στον ΠΑΟΚ είναι εντελώς αντίθετα από όσα συνέβαιναν πέρυσι.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Πέρυσι ο Ρασβάν Λουτσέσκου δεν ήταν απλά το μεγάλο αφεντικό του ΠΑΟΚ: ήταν ίσως ο μοναδικός προπονητής στην Ελλάδα με εξουσίες απόλυτες. Πολλοί ήθελαν να μας πείσουν πως αυτό το δικαίωμα το είχε πέρυσι ο κι Ιβάν Γιοβάνοβιτς πχ: δεν είναι έτσι ακριβώς. Κι ο Σέρβος είναι συγκεντρωτικός, αλλά τον Κότσιρα τον είχαν αποκτήσει στον ΠΑΟ πριν αυτός έρθει, τους Λατίνους (Παλάσιος και Βιτάλ) τους βρήκε ο Λιβαθηνός και τον Λουντκβιστ και τον Πέρεθ ο Ιβάν τους γνώρισε στην πρώτη προπόνηση. Ο Ρουμάνος αντίθετα ήταν στον ΠΑΟΚ ο μοναδικός συνομιλητής του Ιβάν Σαββίδη και είχε λόγο για όλα σχεδόν – πιθανότατα γιατί απέσπασε από τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ ένα συμβόλαιο τεράστιο γεγονός για το οποίο βοήθησε και το ότι έγινε γνωστό ότι μιλούσε με την ΑΕΚ. Ο Λουτσέσκου ζήτησε και πήρε τον Ολιβέιρα, έφερε στη Θεσσαλονίκη τον Μίτριτσα, πήρε τους Τέιλορ και Σίντκλεϊ με τις ευλογίες του πατέρα του που τους ήξερε από το πρωτάθλημα Ουκρανίας. Κυρίως η εξουσία του φάνηκε σε δυο περιπτώσεις. Πρώτον με δική του εισήγηση ο ΠΑΟΚ κράτησε τους ήρωες του νταμπλ που είχαν μεγαλώσει πολύ (έμειναν ο Βαρέλα, ο Κρέσπο, ο Ελ Καντουρί ενώ όλοι θεωρούσαν πως θα φύγουν και γύρισε ο Μπίσεσβαρ που είχε δοθεί δανεικός). Και δεύτερον με απαίτησή του έφυγε ο Γουάρντα κι ας είχε προσφέρει πολλά την τελευταία σεζόν και γύρισε ο Ακπομ ως δανεικός κι ας γνώριζαν όλοι ότι δύσκολα ο ΠΑΟΚ θα κάλυπτε τη ρήτρα για να τον αποκτήσει. Ο περσινός ΠΑΟΚ ήταν του Λουτσέσκου. Και μόνο.

Λίγες οι χάρες

Όταν φέτος ξεκίνησε το μεταγραφικό παζάρι πίστευα πως στον ΠΑΟΚ τα πράγματα θα ήταν απλά: από τη στιγμή που  λογικά θα έπρεπε να φύγουν κάποιοι μεγάλοι σε ηλικία (Βαρέλα, Κρέσπο, Μπίσεσβαρ, Ελ Καντουρί κτλ) θα πρεπε να ρθούν στη θέση τους κάποιοι παίκτες με προσωπικότητα – ικανοί να κάνουν πολλά, όπως αυτοί όταν πρωτοαποκτήθηκαν. Αλλά στο μεταξύ ήρθε ο Μπότο. Και χάθηκε ο Λουτσέσκου. Τουλάχιστον μέχρι την τελευταία εβδομάδα: στην επανεμφάνισή του ζήτησε την παραμονή του Σβαπ, του Μπίσεσβαρ και του Τσόλακ. Και μάλλον αυτές είναι οι μόνες χάρες που του έγιναν.

Η εντύπωση που είχα εγώ είναι ότι στον ΠΑΟΚ ήταν ευχαριστημένοι από τη δουλειά που ο Λουτσέσκου έκανε πέρυσι: αποδείχτηκε ότι δεν είναι έτσι ακριβώς. Ο Μπότο όχι απλά τα πήρε όλα πάνω του, αλλά με μια σειρά από κινήσεις έδειξε γρήγορα ότι αυτός και μόνο θα έχει την ευθύνη του σχεδιασμού. Δεν κράτησε τον Πασχαλάκη, μολονότι ο Λουτσέσκου πέρυσι χρησιμοποιούσε τον Ελληνα τερματοφύλακα παντού και πάντα βασικό. Δεν ανανέωσε τον δανεισμό του Μίτριτσα. Δεν φάνηκε να ενδιαφέρεται για τίποτα από όσα στον ΠΑΟΚ έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια: θέλησε στα πλαίσια ενός πολύπλοκου deal να αποκτήσει και τον μικρό Δώνη, μολονότι αυτός είχε κάποτε ξεσηκώσει εναντίον του τους πάντες υπερασπιζόμενος σθεναρά και διαδικτυακά τον πατέρα του σε εκείνες τις αξέχαστες διενέξεις με τον ΠΑΟΚ.

Ο Μπότο είναι αλήθεια πως γέμισε τον ΠΑΟΚ νέους παίκτες – η ομάδα είναι εντελώς διαφορετική από πέρυσι. Αν πέρυσι ήταν γεμάτη παίκτες πάνω από 30 χρονών, φέτος τέτοιους έχει ελάχιστους.

Πολλοί αλλά άγνωστοι

Ο Μπότο πλήρωσε σχεδόν 2 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσει ένα τερματοφύλακα 22 χρονών, τον Κοτάρσκι. Στα 22 είναι και ο Ντάντας και ο Ρικάρντο, ενώ ο Κουαλιάτα είναι 23 και ο Νάσμπεργκ 26. Ο μόνος που αποκτήθηκε και γνωρίζει το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ο Κάργας. Ο ΠΑΟΚ έκανε μια τεράστια ανανέωση αλλά αυτό που έχει προκύψει είναι ένα εξαιρετικά παράξενο ρόστερ με δέκα χαφ που προορίζονται για βασικοί, δυο μόνο φορ (εκ των οποίων ο Τσόλακ μοιάζει να συζητά για να φύγει) και δυο μόνο εξτρέμ (με τον Λάμπρου να μην είναι κι αυτός βέβαιος για την παραμονή του). Φυσικά ο ΠΑΟΚ θα κάνει κι άλλες μεταγραφές. Αλλά αυτή τη στιγμή μου μοιάζει να έχει δυο ομάδες ώστε κατά κάποιο τρόπο να ικανοποιηθούν όλοι: μια με τους περσινούς παίκτες, την συνέχεια της παρουσίας των οποίων φαίνεται ότι ο Λουτσέσκου ζήτησε για να δώσει στον Μπότο λευκή επιταγή, και μια με τους καινούργιους που ήρθαν ή θα ρθουν στη συνέχεια. Δεν το λέω θεωρητικά. Υπάρχει ένας ΠΑΟΚ «παλιών» με Ζίφκοβιτς, Λύρατζη, Βιερίνια, Ινγκασον, Μιχάι, Ντούγκλας Αουγκόστο, Κούτριτς, Σβαπ, Μπίσεσβαρ, Αντρίγια Ζίφκοβιτς και Ολιβάρες ή Τσόλακ και σιγά σιγά προκύπτει κι ένας ΠΑΟΚ «καινούργιων» με Κοτάρσκι, Σάστρε, Κάργα, Νασμπεργκ, Ρικάρντο, Σοάρεθ, Ντάντας, Κουαλιάτα και δυο τρείς που θα ρθουν πιστεύω αργότερα!  Και υπάρχουν ακόμα κι ο Ελ Καντουρί, ο Μουργκ, ο Λάμπρου, ο Τσιγγάρας – μου φαίνονται πάρα πολλοί.  

Και κάποιες απορίες

Ακούω πολλούς που λένε πως αυτοί που έφερε ο Μπότο είναι σχετικά άγνωστοι και πως είναι στοιχήματα κτλ. Το στοίχημα είναι ο Λουτσέσκου. Που φέτος πρέπει να αξιοποιήσει πολλούς που του έφεραν κι όχι κάποιους που ο ίδιος διάλεξε όπως πέρυσι. Αυτή η δουλειά είναι ολότελα καινούργια για τον Ρουμάνο που έχει και την υποχρέωση να δώσει και χρόνο συμμετοχής σε μικρούς Ελληνες που επιστρέφουν και στους οποίους η ομάδα έχει επενδύσει: ο Κούτσιας, ο Ταλιχμανίδης, ο Κουντέλιας κτλ περιμένουν τη σειρά τους.

Κλείνω και σε αυτή την περίπτωση με μερικές απορίες. Δεν θα ήταν προτιμότερο να αποκτηθούν τρεις παίκτες με προσωπικότητα, αντί πολλοί μικροί σε ηλικία; Μόνο εγώ νομίζω πως οι Πρίγιοβιτς και Μάτος δεν αντικαταστάθηκαν ποτέ; Δεν είναι υπερβολικά πολλοί δέκα χαφ για τρεις θέσεις; Πως γίνεται να συνυπάρξουν στην ίδια ενδεκάδα ο Βιερίνια, ο Ντάντας κι ο Ζίφκοβιτς και να μαρκάρουν σε στημένα; Και δεν είναι υπερβολικά λίγοι οι εξτρέμ σε μια ομάδα που έχει προπονητή κάποιων που από τον καιρό που δούλευε στην Ξάνθη ήθελε κυρίως τέτοιους; Το υπογραμμίζω γνωρίζοντας ωστόσο ότι μέχρι το τέλος των μεταγραφών μπορεί να γίνουν ακόμα πολλά….