Οι εκλογές της ΕΠΟ είναι εδώ και πολλά χρόνια μια πονεμένη ιστορία. Όταν πλησιάζουν καταλάβαινες πολλά και για τις παθογένειες του ποδοσφαίρου μας. Στις εφετινές ωστόσο είδαμε πολλά, που δεν έχουν ξαναγίνει. Αν σε κάτι χρησίμευσαν είναι γιατί σηματοδοτούν, κατά κάποιο τρόπο, το τέλος της υποκρισίας. Κυρίως των δημοσιογράφων.  

Για πολλά πολλά χρόνια το παράπονο των υγιώς σκεπτόμενων ποδοσφαιρόφιλων είναι γιατί οι άνθρωποι του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αλλά και οι ποδοσφαιριστές, άφηναν ένα τσούρμο από εκπροσώπους του περίφημου ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, τους περίφημους «βλαχοπρόεδρους» να διαφεντεύουν το ποδόσφαιρο. Μια απλή περιήγηση στο διαδίκτυο βοηθά να βρεθούν πύρινα άρθρα που καταδεικνύουν ότι η Ελλάδα δεν είναι μια σοβαρή ποδοσφαιρική χώρα, γιατί στα κέντρα λήψης αποφάσεων δεν υπάρχουν ποδοσφαιριστές. Μπορείς επίσης να βρεις άρθρα που εξηγούν ότι η πρόοδος του ποδοσφαίρου της Κροατίας βασίζεται στην ενασχόληση του Νταβόρ Σούκερ και πολλών άξιων συμπαικτών του με την ομοσπονδία, και άλλα που κάνουν σαφές  το πόσο σημαντική είναι η ενασχόληση του Ντέγιαν Σαβίσεβιτς με την ομοσπονδία της Σερβίας ή του Ζίμπι Μπόνιεκ με αυτή την Πολωνίας. Και σε όλα αυτά ο επίλογος ήταν πάντα ίδιος: μια σειρά από κατάρες κατά του ελληνικού παραγοντικού κόσμου που δεν αφήνει όσους ξέρουν ποδόσφαιρο να βοηθήσουν.

Βγήκαν μπροστά φέτος  

Φέτος μια σειρά από ποδοσφαιριστές βγήκαν μπροστά. Ο Θοδωρής Ζαγοράκης κατέβηκε ως υποψήφιος πρόεδρος. Ο Αγγελος Χαριστέας που είναι πρεσβευτής της UEFA στον κόσμο, έσπευσε να τον βοηθήσει. Το κάλεσμά του άκουσαν κι ο Παντελής Καφές, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος κι ο Γιούρκας Σεϊταρίδης, ενώ ο Γιώργος Ανατολάκης, που ασχολείται καιρό τώρα με τη διοίκηση του ποδοσφαίρου μας ως πρόεδρος της ΕΠΣ Πειραιά κατέθεσε την υποψηφιότητα του κι αυτός. Η λογική λέει ότι θα πρεπε να υποστηρίξουν την υποψηφιότητα τους όλοι αυτοί οι αρθρογράφοι, που κατά τα άλλα κόπτονται για το καλό του ποδοσφαίρου: η σιωπή των περισσότερων υπήρξε εκκωφαντική.  Οι Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές φανερά προτιμούν τους καφετζήδες που έβαλαν υποψηφιότητα. Γιατί με αυτούς που μπορούν να συνυπάρχουν ευκολότερα.

Μια ωραία τρύπα

Βγήκε στο φως μόνο αυτό; Όχι φυσικά. Οι περίφημες εποπτικές αρχές φαίνεται ότι έσκαψαν μια ωραία τρύπα κι έβαλαν το κεφάλι τους μέσα. Ακούστηκαν τρομερά πράγματα, αλλά κανείς δικαστικός λειτουργός δεν φάνηκε να νιώθει την ανάγκη μιας παρέμβασης. Ο νομικός σύμβουλος του Απόλλωνα και πρώην πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Βασίλης Γκαγκάτσης είπε ότι «οι παίκτες πιέστηκαν»: το λιγότερο θα πρεπε να κληθεί να δώσει εξηγήσεις. Ο φερόμενος ως αντίπαλος του Ζαγοράκη, ο κ. Κωνσταντίνος Νίκας, που τελικά αποσύρθηκε είπε ότι τον υποστηρίζουν «οι Ενώσεις που έχουν σχέση με την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ»: κανονικά θα πρεπε να εξηγήσει στη δικαιοσύνη ποιες είναι, τι είδους είναι η σχέση και πως προέκυψε. Μέρες τώρα γράφεται παντού ότι ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης και ο κ. Ιβάν Σαββίδης έχουν αποφασίσει τον αριθμό των συμβούλων που θα εκλεγούν και το ποιοι είναι αυτοί – πάντα στα πλαίσια μιας «συμμαχίας» τους. Κανείς δεν ασχολήθηκε για να μάθει πως προέκυψαν αυτές οι συμφωνίες. Στο μεταξύ εμφανίζονται ως υποψήφιοι για την Εκτελεστική Επιτροπή άεργοι, καφετζήδες και διάφοροι μόνιμοι καρεκλοκένταυροι, που ανάλογα με το ποια ομάδα τους υποστηρίζει βαφτίζονται από τους δημοσιογράφους είναι ή «διεφθαρμένοι» ή «εξυγειαντές». Απίθανα πράγματα. Και κανείς μα κανείς δεν λέει τι θέλει να κάνει στην ομοσπονδία: τουλάχιστον ποδοσφαιριστές όπως ο Χαριστέας και ο Σεϊταρίδης μίλησαν.

Χρίσμα και νίκη, αλλά…

Ανάλογα αμήχανη μοιάζει να είναι και η κυβέρνηση ίσως γιατί στο εσωτερικό της χτυπάνε πολλές καμπάνες. Ετσι είδαμε τον Ζαγοράκη να παίρνει το χρίσμα από τον Πρωθυπουργό, αλλά να μην κατορθώνει να είναι ο ένας και μόνος υποψήφιος, γεγονός που θα του επέτρεπε να επιβάλει την ατζέντα του και να απαιτήσει την εκλογή συμβούλων με τους οποίους μπορεί να δουλέψει. Βλέπουμε επίσης την κυβέρνηση να χρηματοδοτεί γήπεδα, αλλά να μην τολμά να ζητήσει από τους χρηματοδοτούμενους να συνετιστούν. Είδαμε να μοιράζονται στις ΠΑΕ 25 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ από το διαδικτυακό στοίχημα, χωρίς κάνεις να απαιτεί από τους πριμοδοτημένους συγκεκριμένες ενέργεις. Προφανώς και δεν επικροτώ ένα τέτοιου είδους δούναι και λαβείν. Αναρωτιέμαι ωστόσο, αν στους κυβερνώντες αρέσει ο ρόλος του κορόιδου. Που χαρτζιλικώνει αδρά όσους του βγάζουν τη γλώσσα κατάμουτρα.

Θρίαμβος καφετζήδων  

Τι ήθελε η κυβέρνηση με την εμπλοκή της με το ποδόσφαιρο; Ένα και μόνο πράγμα: να μπορέσει κάποια στιγμή να πάει ο πρωθυπουργός στη Βουλή και να ισχυριστεί βάσιμα πως όλες οι πρωτοβουλίες που ξεκίνησαν μετά τον Φεβρουάριο του 2021 δημιούργησαν ένα νέο καθεστώς στο ποδόσφαιρο. Η αλήθεια είναι πως μετά τις συναντήσεις του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της UEFA κ. Αλεξάντερ Τσέφεριν, προέκυψαν πολλά και ενδιαφέροντα. Συντάχθηκε η περίφημη ολιστική μελέτη για την αναδιοργάνωση της ομοσπονδίας, που μένει να γίνει πράξη. Η UEFA χειροκρότησε την επιλογή του Ζαγοράκη, αλλά και με την απόφαση των υπολοίπων διεθνών ποδοσφαιριστών να κατεβούν. Η κυβέρνηση έγινε συνομιλητής των διεθνών συνομοσπονδιών – όλα αυτά είναι σημαντικά. Αλλά στις εκλογές θα εκλεγούν οι καφετζήδες και οι άεργοι, οπότε δεν ξέρω αν μπορεί κανείς να μιλήσει σοβαρά για πρόοδο: είναι δεδομένο ότι στο περιβάλλον που θα δημιουργηθεί ο Ζαγοράκης ή θα γίνει «γλάστρα» ή θα φύγει.     

Συνέχεια βήματα πίσω  

Εχει σημασία το αποτέλεσμα των εκλογών; Κατά τη γνώμη μου ολοένα και μικρότερη για την έκβαση των πρωταθλημάτων: δυο χρόνια στη σειρά ο Ολυμπιακός έχει αποδείξει πως ακόμα κι αν έχεις κόντρα την ομοσπονδία δύσκολα θα σε σταματήσουν, αν και εφόσον η υπεροχή σου είναι σημαντική. Σήμερα η ομοσπονδία είναι αυτή που είχε ανάγκη τους παίκτες που ξεβολεύτηκαν ζητώντας την εκλογή τους. Οι παίκτες και μόνο μπορεί να αλλάξουν την εικόνα της, που στα μάτια του απλού κόσμου είναι εικόνα θλίψης. Μια ομοσπονδία που δεν μπορεί να διοργανώσει ένα τελικό κυπέλλου, που βουλιάζει στην ανυποληψία, που ελέγχεται για σκάνδαλα που έχουν να κάνουν ακόμα και με τις συμβάσεις για το VAR, που δεν έχει εξασφαλίσει μια έδρα για την Εθνική ομάδα που επί των ημερών της τελευταίας διοίκησης δυστύχησε, δεν σώζεται από το αποτέλεσμα εκλογών: μπορεί ν αλλάξει τη μοίρα της, μόνο αν και εφόσον διοικηθεί από ανθρώπους που μπορεί να βάλουν τέλος σε εντάσεις. Αυτοί που θα βγουν, πλην του Ζαγοράκη, χάρη στις εντάσεις υπάρχουν.

Το σκηνικό των εκλογών

Οι καφετζήδες και οι άεργοι είδαν να απειλείται η ύπαρξή τους: οι μεγαλοτσιφλικάδες με τα μπράβο των δημοσιογράφων τους υπερασπίστηκαν. Αυτό ήταν το σκηνικό των εκλογών. Που έχουν σχέση με την ομοσπονδία και όσους τη θεωρούν «μαγαζί» τους, την κυβέρνηση και την πολιτική της και τις διακηρύξεις του πρωθυπουργού που μπορεί να μείνουν κούφια λόγια. Και που μικρή σχέση έχουν με το ποδόσφαιρο.

Παρόλα αυτά έφεραν κάτι νέο: τον πρώτο πρόεδρο διεθνή ποδοσφαιριστή την ιστορία της ΕΠΟ. Σε όλη αυτή την δήθεν προεκλογική περίοδο εγώ ήμουν με το Ζαγοράκη. Του εύχομαι να κάνει το καλύτερο κι αύριο θα γράψω τι περιμένω από αυτόν…