Τίποτα από τα όσα συμβαίνουν φέτος το καλοκαίρι στο χώρο της διαιτησίας δεν είναι παράξενο. Στην Ελλάδα, όποιος δεν μπορεί να φτάσει σε στόχους (ακόμα και πανεύκολους…), δεν μπορεί παρά να ασχολείται με τους αρχιδιαιτητές, τους διαιτητές κτλ. Μόνο που δεν είμαστε στη δεκαετίας του ’90 – και στη διαιτησία πολλά έχουν αλλάξει.

Το βασίλειο της κουτοπονηριάς

Οσο παρακολουθώ το σήριαλ της αντικατάστασης του αρχιδιαιτητή τόσο περισσότερο πιστεύω πως ανεξάρτητα από τον αν ο Κλάτενμπεργκ φύγει (όπως πιστεύω εγώ και θέλουν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ) ή μείνει (όπως θέλουν 10 ομάδες της Σουπερλίγκας) όλο αυτό που συμβαίνει θα βγει σε καλό στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ηδη προκαλούνται αποτελέσματα που περίμενα πάνω από είκοσι χρόνια. Το σημαντικότερο είναι ότι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο μοιάζει περισσότερο από ποτέ ενωμένο και έτοιμο να αναμετρηθεί με τους εκπροσώπους του χθες. Στο χθες συμπεριλαμβάνονται κυρίως όσοι το ποδόσφαιρο το οδήγησαν στην σημερινή του κατάσταση: νταραβεριτζήδες της πλάκας που υπάρχουν για να πουλάνε υπηρεσίες σε νοσταλγούς μιας εποχής που τα πρωταθλήματα τα κρίνανε οι διαιτητές, βλαχοπρόεδροι και άλλα παρεμφερή τρωκτικά. Οσοι θέλουν το καλό του επαγγελματικού ποδοσφαίρου πρέπει να ξεμπλέξουν τώρα με δαύτους. Αλλιώς δεν θα ξεμπλέξουν ποτέ.

Πανικός και μόνο

Η χθεσινή παρέμβαση του προέδρου της ΕΠΟ κ. Τάκη Μπαλτάκου έχει πλάκα. Ο Μπαλτάκος, μολονότι έχει κάνει όσες δηλώσεις για το θέμα του Κλάτενμπεργκ μπορεί να κάνει άνθρωπος, κατάφερε παρόλα αυτά να φανεί ανακόλουθος! Να θυμίσω τι είχε πει. Αρχικά είχε πει ότι πρέπει να φύγουν όλοι οι ξένοι διαιτητές και αρχιδιαιτητές από την Ελλάδα: τη θέση του αυτή την είχε κάνει γνωστή στην πρώτη του συνέντευξη στο Sport Fm πριν αναλάβει πρόεδρος, όταν και είχε εκθειάσει την λειτουργία των θεσμών του ελληνικού ποδοσφαίρου την δεκαετία του ‘80! Στη συνέχεια, μιλώντας στο Metropolis στη Θεσσαλονίκη είπε πως  η ανανέωση του Κλάτενμπεργκ θα κριθεί αμέσως με τη λήξη της θητείας του, δηλαδή μετά το τέλος του τωρινού Ιουλίου. Βλέποντας ότι οι δηλώσεις του για τη διαιτησία τραβάνε το ενδιαφέρον πριν δεκαπέντε μέρες είπε πως «ο αντικαταστάτης του Κλάτενμπεργκ θα προκύψει από μια λίστα υποψήφιων αρχιδιαιτητών που θα πάρει από τη FIFA και την UEFA». Και χθες χωρίς η θητεία του Κλάτενμπεργκ να έχει ολοκληρωθεί και χωρίς λίστες από την FIFA και την UEFA να έχουν υπάρξει ο Μπαλτάκος εμφάνισε μια λύση από το πουθενά με το καταπληκτικό επιχείρημα ότι αφού οι τέσσερις μεγάλες ομάδες (δηλαδή ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟ, ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ) που είχαν συμφωνήσει κάποτε για τον Κλάτενμπεργκ δεν συμφωνούν για το μέλλον του τη λύση θα τη δώσει η ΕΠΟ. Λες και τους φώναξε τους τέσσερις και ξέρει τις θέσεις τους!

Ποια είναι η λύση αυτή; Ο Στέφαν Μπένετ. Μέλος της ΚΕΔ, δηλαδή βοηθός του Κλάτενμπεργκ. Γιατί ο Μπένετ κι όχι πχ ο Μάριν που έκανε ορισμούς; Νομίζω για ένα λόγο κουτοπόνηρο. Γιατί ο Μπένετ τοποθετούσε τους παρατηρητές διαιτησίας και οι παρατηρητές είναι Ελληνες. Η ελπίδα είναι ο Μπένετ να φέρει πίσω στην ΚΕΔ Ελληνες και στη συνέχεια να επιστρέψουν κι Ελληνες στα ντέρμπι: αυτό είναι το μόνο όραμα. Για να μείνει ζωντανό πρέπει να βγει προς τα έξω η εντύπωση πως το μαγαζί, δηλαδή η ΕΠΟ, έχει εξουσία. Το είδος της εξουσίας που έχει περιοριστεί τα τρία τελευταία χρόνια, όταν δηλαδή άρχισαν να έρχονται ξένοι διαιτητές.

Χωρίς δικά τους παιδιά

Ξεχάστε τους αρχιδιαιτητές και δείτε τη μεγάλη εικόνα. Πριν την παρέμβαση του Μπαλτάκου υπήρξαν τρεις τοποθετήσεις Ενώσεων που μαρτυρούν όλο το δράμα ενός κόσμου που χάνει τις εξουσίες του και ουρλιάζει, όπως ο τραυματίας ετοιμοθάνατος. Πρώτα έγιναν κάτι δηλώσεις από την ΕΠΣ Φλώρινας. Χθες ακολούθησαν οι Ενώσεις Βοιωτίας και Αχαϊας. Τι πρόβλημα έχουν αυτοί και φωνάζουν; Δεν τους άρεσαν οι πίνακες διαιτησίας γιατί δεν έχουν μέσα κάποια δικά τους παιδιά! Αν διαβάσετε την ανακοίνωση της ΕΠΣ Φλώρινας θα κλάψετε: οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι πεθαίνει το ποδόσφαιρο στη Φλώρινα γιατί δεν έχουν διαιτητές, ενώ αν είχαν πενήντα στους πίνακες θα ήταν πιθανότατα η Φλώρινα η Μεκκα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου! Η τραγική αυτή έκφραση διαμαρτυρίας δείχνει το γιατί η ελληνική διαιτησία έφτασε εδώ που έφτασε: το θέμα δεν είναι να υπάρχουν καλοί διαιτητές, αλλά να εκπροσωπούνται στους πίνακες διαιτησίας οι Ενώσεις. Λες και η διαιτησία είναι κάτι σαν το Αμερικάνικο Κογκρέσο και οι Ενώσεις είναι οι Πολιτείες των ΗΠΑ…

Παιγνίδια χωρίς νόημα  

Αυτό που ο Μπαλτάκος και οι συνοδοιπόροι του δεν καταλαβαίνουν (γιατί ζουν κατά βάση στον κόσμο τους, ένα κόσμο στον οποίο όλα είναι παιγνίδια πανίσχυρων παραγόντων κτλ…) είναι ότι ο ερχομός των ξένων διαιτητών κατέδειξε δυο πράγματα. Το πρώτο ότι ακόμα και τα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος είναι εύκολα ματς για κανονικούς διαιτητές: οι συζητήσιμες φάσεις σε αυτά ήταν ελάχιστες πέρυσι. Το δεύτερο ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν τρώει πια κουτόχορτο: από τότε που ήρθαν οι ξένοι διαιτητές δεν είναι απλά λιγότερες οι φωνές των οπαδών, αλλά είναι και τεράστια η αναγνώριση όσων κερδίζουν. Αυτή η γενικότερη αίσθηση δικαιοσύνης μεγαλώνει λογικά και τις απαιτήσεις για σοβαρότερη διοίκηση των ομάδων και φυσικά μεγαλώνει και τις αποδοκιμασίες των οπαδών στις περιπτώσεις της αποτυχίας.

Χωρίς το άλλοθι της διαιτησίας η πίεση έγινε σαφώς μεγαλύτερη και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε: στην Τούμπα έγινε πέρυσι λαϊκή έκρηξη όταν ο Αρης προηγήθηκε με 1-0 και το ματς διακόπηκε. Στην Αγία Σοφιά τοποθετήθηκαν πανό εναντίον της διοίκησης της ΑΕΚ πριν καν ανοίξει το γήπεδο. Με τα ντου των παραγθτων σε ξένους διαιτητές πλέον γελάει ο κόσμος. Και οι γκρίνιες των δημοσιογράφων, ακριβώς επειδή είναι κατά παραγγελία, αντιμετωπίζονται ως γραφικότητες, πρώτα από όλα από αυτούς που θα έπρεπε να πορωθούν. Η πιο σημαντική όμως εξέλιξη είναι κάτι αντιδράσεις σαν αυτές των ΕΠΣ Βοιωτίας, Αχαϊας, Φλώρινας κτλ. Η κουτάλα τρύπησε. Και με τον ερχομό της επαγγελματικής διαιτησίας η κουτάλα θα χαθεί. Κι ας μην κάνει τίποτα η κυβέρνηση για να μαζέψει δέκα γνωστά λαμόγια: ο κόσμος προχωρά μπροστά νομοτελειακά.

Οσες φάτσες της δεκαετίας του ‘90 να μαζευτούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, οι ρυτίδες τους έχουν πάψει να τρομάζουν. Οι ίδιοι οι Ελληνες διαιτητές, μόλις κατάλαβαν ότι δεν θα έχουν εξουσία, τους γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη: κάτι Διαμαντόπουλοι απέμειναν ως απολιθώματα. Μόλις η διαιτησία γίνει επαγγελματική, χάρη στις βάσεις που έβαλε θεσμικά ο Κλάτενμπεργκ, οι διαιτητές θα ησυχάσουν από τους βλαχοπροέδρους και τους εκλέκτορές τους οριστικά. Σε όσους ανησυχούν λέω ότι οι Ελληνες διαιτητές θα επιστρέψουν και στα ντέρμπι σε ένα – δυο χρόνια. Οταν η ΕΠΟ δεν θα έχει καμία δικαιοδοσία και θα ασχολείται αποκλειστικά με το πώς η ΕΠΣ Φλώρινας θα γίνει ποδοσφαιρομάνα.  

Θα φωνάζουν για τον Μπέκετ  

Θα φύγει ο Κλάτενμπεργκ στο τέλος; Θα ρθει ο Μπένετ; Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Πιστεύω ότι ο Κλάτενμπεργκ θέλει να φύγει: το αποδεικνύει η σιωπή του. Η ΕΠΟ η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ έχουν στην Επαγγελματική Επιτροπή τις ψήφους για την αντικατάστασή του. Αλλά κι ο Μπένετ, αν αναλάβει, πιστεύω πως σε χρόνο ρεκόρ θα γίνει στόχος όσων τα είχαν με τον Κλάτενμπεργκ, αν και εφόσον και του χρόνου αποτύχουν: γιατί κανένας διαιτητής δεν μπορεί να σε γλυτώσει από την γκρίνια του κόσμου κι ο κόσμος δεν θέλει νταραβέρι με αρχιδιαιτητές και πλάγιους και νταραβεριτζήδες και Γιαννάκηδες και «περίεργους» – θέλει μεταγραφές, καλή μπάλα, τίτλους κερδισμένους στο γήπεδο.

Το βασικό της ιστορίας είναι ότι για πρώτη φορά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι ενωμένο κι έτοιμο να διεκδικήσει την απόσχισή του από την ΕΠΟ – οι επόμενοι μήνες θα έχουν μεγάλη πλάκα γιατί θα μάθουμε πολλά για διαδρομές χρημάτων που έχουν πάντα ενδιαφέρον. Και η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να παίζει κρυφτούλι: θα χρειαστεί να νομοθετήσει παρεμβαίνοντας και θα το κάνει ορίζοντας το πλαίσιο της επαγγελματικής διαιτησίας, δια μέσου των ειδικών νόμων που χρειάζονται, μετά την θεσμοθέτησή της χάρη στον πρόσφατο αθλητικό νόμο. Αλλιώς θα παίξει ρόλο γελωτοποιού στο βασίλειο της κουτοπονηριάς. Για γυμνούς βασιλιάδες δεν θα το κάνει...