Στις εκλογές της περασμένης Κυριακής είχαμε λίγους σχετικά ανθρώπους του αθλητισμού στα ψηφοδέλτια των κομμάτων. Την περασμένη Δευτέρα έριξα μια ματιά να δω πως τα πήγαν. Είναι εντυπωσιακό αλλά από όσους πολιτεύτηκαν για πρώτη φορά δεν τα κατάφερε να εκλεγεί κανείς.

Μακριά από εκλόγιμες θέσεις

Μερικοί είχαν κατεβεί απλά για να δείξουν την έμπρακτη στήριξη τους σε μια παράταξη. Ο Νίκος Σαργκάνης πχ δεν περίμενε πως θα βγει έτσι κι αλλιώς αφού ήταν σε μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Συμβολική νομίζω ήταν και η παρουσία του  τερματοφύλακα του Αστέρα Τρίπολης Νίκου Παπαδόπουλου στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ:   κατέβηκε στο νομό Ηλείας και βρέθηκε στην τέταρτη θέση μετά την καταμέτρηση αλλά δεν ήταν δυνατόν να εκλεγεί αφού τα ποσοστά του ΚΚΕ στο νομό είναι πολύ χαμηλά: δεν βγάζει εκεί βουλευτή.  

Αλλοι που επίσης πολιτεύτηκαν με το ΚΚΕ είχαν μάλλον μεγαλύτερες φιλοδοξίες. Ο ικανότατος προπονητής στίβου Γιώργος Πομάσκι, στο Βόρειο τομέα της Αθήνας πήρε μια τέταρτη θέση, αρκετά τιμητική, αλλά δεν εκλέχτηκε. Ο πρώην διαιτητής Βασίλης Νικάκης, ο μεγάλος αυτός κύριος που κατέβηκε κι αυτή τη φορά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας με το ΚΚΕ ήταν επίσης τέταρτος. Η Παρασκευή Μανιάτη, προπονήτρια στίβου, μέλος του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Κλασικού Αθλητισμού που κατέβηκε στην Α’ Αθήνας βρέθηκε στην όγδοη θέση. Ο Βασίλης Τσιάρτας που ήταν κι αυτός στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος «Εθνική Δημιουργία» των Τζήμερου – Κρανιδιώτη δεν εκλέχτηκε αφού το κόμμα δεν μπήκε στη Βουλή. Νομίζω χειρότερα από τις προσδοκίες του πήγε ο πρωταθλητής Ευρώπης Γιούρκας Σεϊταρίδης που στον νομό Ιωαννίνων έμεινε μακριά από τις εκλόγιμες θέσεις: είναι μόλις έβδομος. 

Δεν τους αξιοποιούν πλέον

Από όσα γνωρίζω τα κόμματα ήθελαν περισσότερους ανθρώπους του αθλητισμού στα ψηφοδέλτια – και γιατί να μην τους θέλουν; Στην πραγματικότητα τα κόμματα δεν είναι ότι ξαφνικά αγάπησαν τον αθλητισμό: αυτό που αγαπούν είναι την αναγνωσιμότητα των αθλητών, την οικειότητα που νιώθει με αυτούς ο κόσμος χάρη στην προβολή τους, και την γενικά καλή τους εικόνα. Μόνο που η ίδια η ζωή έχει δείξει πως αμέσως μετά δεν ξέρουν τι να τους κάνουν. Χαρακτηριστικότατη είναι η περίπτωση του Θοδωρή Ζαγοράκη. Εγινε Ευρωβουλευτής χάρη στις χιλιάδες ψήφους που κέρδισε προσωπικά: κανείς δεν του χάρισε τίποτα. Κάποια στιγμή τον έφεραν οι άνθρωποι της κυβέρνησης από τις Βρυξέλλες για να αναλάβει την ΕΠΟ και τον παράτησαν απολύτως μόνο με αποτέλεσμα να παραιτηθεί και να φύγει ξανά για την Ευρωβουλή, πριν καλά καλά συμπληρώσει χρόνο στο Πάρκο Γουδί!

Οι τελευταίες κυβερνήσεις (και της ΝΔ και των ΣΥΡΙΖΑ/ ΑΝΕΛ) αξιοποίησαν ελάχιστα τους εκλεγμένους αθλητές: οι δυο Υφυπουργοί Αθλητισμού του Αλέξη Τσίπρα ήταν ο Σταύρος Κοντονής και ο Γιώργος Βασιλειάδης και στην ΓΓΑ ήταν ο Ιούλιος Συναδινός. Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη Υφυπουργός Αθλητισμού ήταν ο Λευτέρης Αυγενάκης. Ο προερχόμενος απο το Ποτάμι Γιώργος Μαυρωτάς, με τις τεράστιες επιτυχίες ως πρωταθλητής της υδατοσφαίρισης, ήταν απλά ένα είδος άλλοθι – δεν έκανε μάλιστα κακή δουλειά, ίσα ίσα. Αλλά οι καιροί που άνθρωποι του αθλητισμού όπως ο Γιάννης Ιωαννίδης ή ο Κώστας Κουκοδήμος, ή παλιότερα ο Γιώργος Βασιλάκόπουλος αναλάμβαναν κυβερνητικές θέσεις μοιάζουν να πέρασαν.  

Πολλές και μεγάλες αρνήσεις

Τα κόμματα εισέπραξαν πολλές αρνήσεις από αθλητές κυρίως αυτή τη φορά. Με σιγουριά μπορώ να σας πω ότι αρνήθηκαν προτάσεις και ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Αντώνης Νικοπολίδης και ο Τάκης Λεμονής και ο μόνιμος στόχος πολλών Νίκος Γκάλης, αλλά και νεότεροι Ολυμπιονίκες – τα ονόματα των οποίων δεν έχει πλέον και ιδιαίτερη σημασία να αναφέρω, αφού οι άνθρωποι δεν έχουν σκοπό να ασχοληθούν με την πολιτική ποτέ τους. Οι πιο πολλοί δεν θέλουν να κάνουν τις «γλάστρες». Αλλοι πάλι αθλητές φοβούνται και λίγο την πολιτική τοξικότητα. Ο Πύρρος Δήμας πχ πριν πολιτευτεί με το ΠΑΣΟΚ ήταν ο αγαπημένος Ολυμπιονικής όλων των Ελλήνων. Όταν εκλέχθηκε βουλευτής, κάποιοι αμφισβήτησαν, όχι μόνο τις πολιτικές και ηθικές του αρχές, αλλά και την ίδια την καθαρότητα της αθλητικής του καριέρας – στην «Αυγή» είχαν γράψει ότι ήταν «ένας αθλητής που κρυβόταν τα περισσότερα χρόνια και εμφανιζόταν μόνο πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες», πρόκειται για αστοιχείωτη κατηγορία που ωστόσο τον πίκρανε. Ανάλογες επιθέσεις δέχτηκε και η Σοφία Μπεκατώρου όταν κυκλοφόρησε πως έχει πρόταση από την ΝΔ για να κατεβεί στην Α’ Αθηνών. Από την στιγμή που το διέψευσε ησύχασε.

Ούτε οι ηθοποιοί και οι τραγουδιστές

Από την άλλη, για να είμαι δίκαιος με την πραγματικότητα, δεν έχω και την βεβαιότητα ότι αν διάσημοι αθλητές κατέβαιναν ως υποψήφιοι θα σάρωναν και τους σταυρούς προτίμησης. Το λέω γιατί σε αυτές τις εκλογές καταγράφεται μια χωρίς προηγούμενο αποτυχία διάσημων που πολιτεύτηκαν. Δεν τα κατάφεραν να εκλεγούν πχ οι ηθοποιοί Μάριος Αθανασίου (ΣΥΡΙΖΑ), Παύλος Ορκόπουλος (ΚΚΕ), Σταύρος Νικολαΐδης (Νέα Δημοκρατία) και Ελένη Γερασιμίδου (ΚΚΕ). Δεν τα κατάφερε ούτε ο πρόεδρος του Σωματείου Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας που πολιτεύθηκε με την Πλεύση Ελευθερίας: δεν του φταίει ότι δεν έβγαλε γενικά βουλευτές και να έβγαζε, στον Πειραιά που κατέβηκε δεν θα εκλεγόταν αφού είναι χαμηλά.

Δεν τα κατάφεραν ωστόσο κι άλλοι που προέρχονται από «λαμπερούς» χώρους. Η υποψήφια του Διονύση Τσακνή με το ΚΚΕ ήταν συμβολική αφού ήταν στο Επικρατείας χαμηλα. Δεν πήραν τους σταυρούς που λογικά περίμεναν η Νόνη Δούνια (Νέα Δημοκρατία), ο άλλοτε φρόντμαν του ραπ συγκροτήματος Ημισκούμπρια Μιθριδάτης Χατζηχατζόγλου (ΣΥΡΙΖΑ), η τραγουδίστρια των Μπλε Τζώρτζια Κεφαλά (Πλεύση Ελευθερίας), ο ραδιοφωνικός παραγωγός και τηλεπαρουσιαστής Ποσειδώνας Γιαννόπουλος (Νέα Δημοκρατία), ο DJ «Rico» Βαγγέλης Σερίφης (ΚΚΕ), η σεναριογράφος Αννα Χατζησοφιά (ΣΥΡΙΖΑ). Δεν τα κατάφερε στην Καλαμάτα ούτε καν ο Πέτρος Κωνσταντινέας (ΣΥΡΙΖΑ), που είναι συγχρόνως πρώην διαιτητής, αρτοποιός και λίγο ηθοποιός της ζωής. Η χώρα δείχνει ξαφνικά να έχει σοβαρέψει.   

Οποιοι μοιάζουν πολιτικοί  

Οι ψηφοφόροι ψηφίζουν επιβραβεύοντας: δεν είναι τυχαίο ότι αντίθετα από τους καινούργιους πρώην αθλητές που πολιτεύθηκαν και δεν τα κατάφεραν, τα πήγαν καλά κάποιοι παλιότεροι που όμως εκλέγονται συνεχώς και ψηφίζονται πλέον για την πολιτική τους παρουσία κι όχι για το αθλητικό παρελθόν τους. Ο Βασίλης Κικίλιας ήταν δεύτερος στην Α Αθηνών πίσω μόνο από τον  απλησίαστο Κυριάκο Πιερρακάκη. Η Αννα Καραμανλή τα πήγε μια χαρά στα δύσκολα Νότια της Αθήνας. Δεν εκλέχθηκε η Σοφία Σακοράφα που ξανακατέβηκε με το Μερα25  γιατί το κόμμα του Γιάνη Βαρουφάκη δεν μπήκε στη Βουλή. Αυτή ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας: είναι μια αναγνώριση.  

Ο Πομάσκι είναι ένας εξαιρετικός προπονητής στίβου. Ο Σεϊταρίδης υπήρξε ένας από τους καλύτερους Ελληνες παίκτες στη θέση του. Ο Νικάκης είναι πάντα ένας εντιμότατος άνθρωπος. Το ότι δεν σάρωσαν τους σταυρούς δεν σημαίνει για τους ίδιους τίποτα. Δεν το βρίσκω και τόσο κακό που δεν εκλέχτηκαν γιατί δεν μοιάζουν με πολιτικούς. Μια χαρά άνθρωποι είναι και μπορούν να προσφέρουν πολλά από άλλες θέσεις. Κι αυτό μετράει: το να προσφέρεις είναι σημαντικότερο από το να εκλέγεσαι…