Η δυσφορία που έχει προκαλέσει σε πολλούς φίλους του Ολυμπιακού στο μπάσκετ η εικόνα της ομάδας στην Ευρωλίγκα δημιουργεί μια υπόγεια συζήτηση για το αν τελικά έκανε καλά ο Ολυμπιακός που αποχώρησε από το πρωτάθλημα της Α1. Υπάρχουν αρκετοί οπαδοί του Ολυμπιακού που δέχονται μια αυθαίρετη, αλλά αληθοφανή δημοσιογραφική (κυρίως) άποψη ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν η ομάδα μπορούσε να παίζει και στο ελληνικό πρωτάθλημα, διότι χάρη σε αυτό θα μπορούσε να αποκτήσει ομοιογένεια, μηχανισμούς, εμπειρίες κτλ. Πιστεύω πως ακόμα κι αν σε αυτό υπάρχει μια δόση αλήθειας, είναι αμφίβολο ωστόσο αν η συγκεκριμένη ομάδα θα μπορούσε να είναι ανταγωνιστική, ενώ στα μάτια μου είναι δεδομένο πως όλες αυτές οι παρατηρήσεις έχουν κυρίως ένα και βασικό σκοπό: να υποχρεώσουν την διοίκηση του Ολυμπιακού να συνθηκολογήσει με την ομοσπονδία και να μην κερδίσει το παραμικρό στον αγώνα της.

Όλοι όσοι πολέμησαν την επιλογή της αποχώρησης (γνωρίζοντας ότι δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα στον Γιώργο Βασιλακόπουλο και στην παρέα του) πιάνονται από την κακή εικόνα της ομάδας στην Ευρωλίγκα για να σπείρουν ζιζάνια στον κόσμο που την επιλογή την στήριξε, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία και το πόσο άδειο είναι το ΣΕΦ π.χ. Δεν αποκλείεται να τα καταφέρουν γιατί η πίκρα του κόσμου είναι πάντα κακώς σύμβουλος.

Κάμποσες χειρότερες σεζόν

Κατά τη γνώμη μου η χρονιά του Ολυμπιακού δύσκολα θα βελτιωθεί και το ξέρετε. Υπήρξαν το καλοκαίρι αρκετές λάθος αξιολογήσεις, που κάνουν δύσκολη τη βελτίωση μιας ομάδας – ειδικά αν το μπάτζετ είναι και χαμηλό. Είναι φανερό ότι λάθη έγιναν και λάθη συνεχίζονται να γίνονται – η δική μου εντύπωση είναι ότι ο Ολυμπιακός προχωρά χωρίς προπονητή ικανό να διαχειριστεί μια αρκετά δύσκολη περίσταση. Είναι επίσης δεδομένο ότι κάποια πράγματα δεν πήγαν όπως οι αδερφοί Αγγελόπουλοι θα ήθελαν: ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε π.χ να εξασφαλίσει μια θέση στην Αδριατική λίγκα, ενώ στη διάρκεια του καλοκαιριού προέκυψαν και άλλες αντιξοότητες όπως π.χ η επιδείνωση της υγείας του Ντέιβιντ Μπλατ. Αλλά κατά τη γνώμη μου η χρονιά θα ήταν ακόμα χειρότερη αν ο Ολυμπιακός δεν είχε αποχωρίσει από το πρωτάθλημα – και γιατί θα ήταν αδύνατο κάποιος να κρατήσει τον κόσμο του από το να κυνηγάει διαιτητές και γιατί η ίδια η σεζόν του θα ήταν μια ακόμα χαμένη σεζόν. Χαμένη στην περίπτωση του Ολυμπιακού δεν είναι μια σεζόν που η ομάδα δεν κερδίζει τίτλους: χαμένη είναι μια σεζόν στο τέλος της οποίας δεν αλλάζει απολύτως τίποτα. Τέτοιες ήταν κάμποσες από τις προηγούμενες.

Τρέμει την ψήφιση του νόμου

Την ένσταση για την αποχώριση από το πρωτάθλημα την ακούω μόνο από όποιον ήταν εξ αρχής αντίθετος: υπήρχαν και τέτοιοι (οπαδοί, ακόμα και παίκτες πιστεύω) που ήταν κατά του εγχειρήματος και δικαίωμά τους. Καταλαβαίνω ωστόσο περισσότερο όλους αυτούς που λένε ότι ο Ολυμπιακός άργησε πολύ να φύγει – μολονότι γνωρίζω πολύ καλά πως τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια κάτι τέτοιο δεν θα νόημα. Ο Ολυμπιακός υπήρξε εγκλωβισμένος σε μια κατάσταση – πρώτα από όλα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Ο Τσίπρας και η παρέα του δεν ήθελαν να ακούν τις όποιες ενστάσεις του: το έχουν πει και δημόσια ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί φωνάζουν οι Αγγελόπουλοι. Ο,τι ήταν να γίνει έπρεπε να γίνει τώρα, μπας και κάτι αλλάξει κι από ό,τι φαίνεται θα αλλάξει: ο Βασικόπουλος τρέμει την ψήφιση του νέου αθλητικού νόμου που τον στέλνει σπίτι του, αλλά το βασικό δεν είναι ο Βασιλακόπουλος. Το βασικό είναι ότι το θέμα μπήκε στο τραπέζι: αν δεν καθαρίσει ο χώρος τώρα, δεν θα καθαρίσει ποτέ. Αυτή την επιτάχυνση των εξελίξεων την έφερε η αποχώριση του Ολυμπιακού: στόματα άνοιξαν, παράπονα εκφράζονται ανοιχτά – ξύπνησε μέχρι και ο Μάκης Αγγελόπουλος. Το πώς αντιδρά βέβαια ο καθένας είναι δική του δουλειά: άλλος περιορίζεται σε ανακοινώσεις, άλλος γουστάρει να γκρινιάζει, άλλος προσπαθεί να κάνει πράγματα πίσω από την κουρτίνα. Οι Αγγελόπουλοι είχαν το σθένος να πάνε το πράγμα πολιτικά μέχρι το τέλος. Και μάλιστα αναλαμβάνοντας κι ένα κόστος δυσβάστακτο.

Το άδειο ΣΕΦ

Ναι, θα πει κάποιος αλλά ο κόσμος τους γύρισε την πλάτη και δεν πάει στο γήπεδο. Η συζήτηση αυτή έχει δυο σκέλη. Το ένα αφορά την πολιτική της ομάδας και το άλλο την ανταγωνιστικότητα της. Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να ανέχεται αυτή την κατάσταση που υπάρχει; Για μένα με τίποτα! Κανείς δεν λέει ότι δεν υπάρχει πρόβλημα: ακόμα και ο ίδιος ο Βασιλακόπουλος καταφεύγει κάθε φορά σε ένα επιχείρημα γελοίο για να υπερασπιστεί τους διαιτητές του – δεν λέει ότι είναι καλοί, λέει ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε τρία πρωταθλήματα με αυτούς. Για τον πρόεδρο της ΕΟΚ πρόβλημα θα υπήρχε αν δεν είχε κατακτήσει κανένα – μιλάμε πάντα για μια ομάδα που επι των ημερών του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου έχει παίξει πέντε τελικούς στην Ευρωλίγκα, αλλά κατά τον πρόεδρο της ΕΟΚ τα τρία πρωταθλήματα που έχει κερδίσει είναι απόδειξη της τιμιότητας των διαιτητών του κι όχι της αξίας των παικτών της! Νομίζω ότι όποιος τέτοιες αντιλήψεις τις ανέχεται μάλλον δεν είναι οπαδός του Ολυμπιακού, οπότε είναι ανώφελο να συζητάς ένα πρόβλημα του Ολυμπιακού μαζί του.

Γιατί όμως ο οπαδός δεν πηγαίνει στο γήπεδο; Η απάντηση είναι απλή: γιατί δεν θέλει να πληγώνεται βλέποντας μια ομάδα μη ανταγωνιστική. Και γιατί δεν θέλει ο πόνος του να σταθεί αιτία να αποδοκιμάσει μια διοίκηση με την οποία συμφωνεί στις βασικές της αποφάσεις. Και που ναι, είναι αλήθεια, δεν έχει καταφέρει φέτος να παρουσιάσει μια ανταγωνιστική ομάδα.

Πίσσα και πούπουλα

Εχει πρόβλημα χρημάτων ο Ολυμπιακός; Ετσι μοιάζει, αν κρίνουμε από τις επιλογές που γίνονται. «Σκηνοθέτησαν» οι Αγγελόπουλοι την αποχώριση της ομάδας από την Α1 για αυτό το λόγο; Ουτε για αστείο: οι άνθρωποι αφουγκράστηκαν ένα λαϊκό αίτημα – η πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού δεν θέλει να έχει σχέση με αυτό το τσίρκο. Αν αύριο εμφανιζόταν κάποιος με 100 εκατ ευρώ για το μπάσκετ, πάλι η απαίτηση όλων θα ήταν, πριν πετάξει σε ένα πηγάδι τα λεφτά του, να ξεβρωμίσει ο χώρος από τις μούμιες. Η δε παραμονή του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, με τους συγκεκριμένους διαιτητές στους πίνακες, θα ήταν αδύνατη, εκτός αν το «μέχρι τέλους» του αλλάζανε τίτλο και το αποκαλούσαν «πίσσα και πούπουλα».  Ας μην το κουράζουμε: ακόμα κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο ψηνόταν ο κόσμος της ομάδας να δώσει συγχωροχάρτι σε διαιτητές που τον προκάλεσαν και τον προκαλούν, ο Ολυμπιακός δεν θα είχε κάποιο κέρδος παίζοντας σε ένα πρωτάθλημα που κάποιοι θα τον χειρουργούσαν χωρίς αναισθητικό όποτε ήθελαν: απλά θα έκανε το κέφι όσων παίζουν χρόνια τώρα μαζί του. Όπως εγώ το βλέπω τους στέρησε το παιγνιδάκι και για αυτό και ουρλιάζουν εναντίον της πιο ιστορικής απόφασης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.

Θα είναι πολλές και σκληρές οι ήττες στην Ευρωλίγκα, αλλά η μάχη που δίνει ο Ολυμπιακός δεν είναι στα γήπεδα αυτή τη στιγμή. Η μάχη που δίνει αφορά το μέλλον του μπάσκετ στην Ελλάδα. Είναι σκληρή κι αλίμονο του αν τη χάσει. Η τη μπόχα θα την καθαρίσει ή αυτή θα τον πνίξει. Είναι απλό.