Η απόφαση της αθώωσης των 28 κατηγορούμενων για τα περίφημα στημένα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος ήταν η περισσότερο προβλέψιμη απόφαση ποινικού δικαστηρίου στην ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Στη διάρκεια της δίκης κανείς από τους μάρτυρες δεν προσκόμισε κανένα στοιχείο: οι πιο πολλοί «μάζεψαν» θεαματικά προηγούμενες καταθέσεις τους. Ακούσαμε για δωροδοκίες χωρίς να δούμε χρήματα, για αλλοιώσεις αποτελεσμάτων χωρίς να εξηγηθεί το πώς έγιναν, για συμμορίες που στήθηκαν για να κριθούν πρωταθλήματα τα οποία κατέκτησε ο Ολυμπιακός τρέχοντας μόνος του, όπως φέτος. Με απόφαση του δικαστηρίου όλα αποδείχτηκαν μπούρδες. Μιλάμε για απόφαση ποινικού δικαστηρίου κι όχι για αθλητική δικαιοσύνη: στα αθλητικά δικαστήρια απλά επιβάλλονται ποινές, στα ποινικά οι αποφάσεις καθορίζουν τι είναι και τι δεν είναι αληθινό. Στην συγκεκριμένη ιστορία όλες οι κατηγορίες αποδείχτηκαν ψεύτικες γιατί τέτοιες ήταν. Αλλά η πραγματική ερώτηση είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα. Αυτό είναι το μόνο ενδιαφέρον.
Θα είναι κορόιδα
Δυο τουλάχιστον από τους ανθρώπους που χθες αθωώθηκαν μου είπαν ότι έχουν δώσει εντολή στους δικηγόρους τους να δουν το σύνολο των δημοσιευμάτων, που γράφτηκαν με αφορμή την ιστορία αυτή τα τελευταία επτά χρόνια και να προχωρήσουν σε αγωγές. Πρέπει να πω ότι αντιπαθώ σφόδρα τους ανθρώπους που κάνουν μηνήσεις σε δημοσιογράφους: οι πιο πολλοί είναι συνήθως ανθρωπάκια, που σκοπό έχουν να κλείσουν τα στόματα όσων τους ασκούν κριτική, εκμεταλλευόμενοι μια σειρά από ασάφειες του ποινικού μας κώδικα. Ωστόσο στους χθεσινούς 28 που αθωώθηκαν θα ήθελα να πω ότι θα είναι μεγάλα κορόιδα αν δεν διεκδικήσουν αποζημιώσεις. Ειδικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης πρέπει να το κάνει στο όνομα των οπαδών της ομάδας. Διότι αυτό που στήθηκε, στήθηκε για να πλήξει τον Ολυμπιακό περισσότερο από τον ίδιο.
Δεν έχω γράψει ποτέ μου τις εμπειρίες μου από δυο περάσματα μου από γραφεία εισαγγελέων και ανακριτών που ασχολήθηκαν με την περίφημη αυτή έρευνα. Είναι θέματα δικά μου και δεν πρέπει να ενδιαφέρουν τους αναγνώστες. Ωστόσο, τώρα που η ιστορία ολοκληρώθηκε, μπορώ να πω ότι και στις δυο περιπτώσεις αυτό που μου χε κάνει εντύπωση ήταν η απόλυτη αδιαφορία των λειτουργών της δικαιοσύνης για τα περιστατικά που με αφορούσαν: ο ένας μου είπε φόρα παρτίδα πως αν δεν έχω να πω κάτι για τον Μαρινάκη «δεν τον ενδιαφέρει η περίπτωσή μου» - να σημειώσω ότι αυτός με φώναξε για κατάθεση!
Όλα γίνονταν για τα μανταλάκια
Οι εμπειρίες μου αυτές μου δημιούργησαν την βεβαιότητα ήδη από το 2014 ότι όλη αυτή η ιστορία δεν γίνεται για την κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά μόνο για να μπλέξει ο Μαρινάκης και κατ΄ επέκταση ο Ολυμπιακός. Ο τρόπος των δήθεν ερευνών και η απίστευτη τσαπατσουλιά που αυτές έγιναν έκανε εύκολα κατανοητό ότι δεν υπήρχε παρά μόνο ένας σκοπός: να συγκεντρωθεί ένα δήθεν ανακριτικό υλικό («δήθεν» γιατί όσοι το μάζεψαν δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ τους για την αλήθεια) με σκοπό αυτό να φτάσει να δημοσιευτεί σε πρωτοσέλιδα, να γίνει πρώτο θέμα σε ιστοσελίδες, να αποτελέσει αντικείμενο εκπομπών κτλ. Με άλλα λόγια οι πρόθυμοι να δημοσιεύσουν καταθέσεις που τελικά αποδείχτηκαν συκοφαντίες, αλλά και οι μυαλοπώληδες που πρόβλεπαν τιμωρίες των παραπεμπόμενων αποκαλώντας τους «συμμορίτες» μιλώντας για υποβιβασμούς ομάδων, δεν ασκούσαν κανενός τύπου δημοσιογραφία αλλά έπαιξαν ένα παιγνίδι επικοινωνίας με σκοπό να τρομοκρατήσουν ανθρώπους, να τους εκβιάσουν επιδιώκοντας τη συνενοχή τους και να πετύχουν την τιμωρία ομάδων που αποδείχτηκε τελεσίδικα ότι δεν φταίνε σε απολύτως τίποτα.
Τι ακριβώς έγινε
Τώρα που η ιστορία ολοκληρώθηκε μπορούμε να θυμίσουμε τι ακριβώς έγινε. Με μια έρευνα που ξεκίνησε από ανώνυμες επιστολές (!), η μοναδική στα χρονικά, επιχειρήθηκε η παραπομπή του Ολυμπιακού στην Πειθαρχική Επιτροπή της UEFA με σκοπό τον αποκλεισμό του από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, όπως είχε γίνει στις περιπτώσεις του Ολυμπιακού Βόλου, της Φενέρ, της Σκεντέρμπεϊ κτλ. Για να συμβεί αυτό έπρεπε να υπάρξει ο δυνατότερος επικοινωνιακός θόρυβος, να δημιουργηθεί η εντύπωση πως όλα ήταν «δεμένα», βασισμένα σε ένα άψογο κατηγορητήριο, υπαρκτά κτλ κτλ. Χωρίς το θόρυβο δεν θα υπήρχε ποτέ ούτε παραπομπή των κατηγορουμένων, ούτε κίνδυνος τιμωρίας των ομάδων: η υπόθεση θα είχε πάει στο αρχείο αφού τα στοιχεία ήταν αστεία, όπως τελικά αποδείχτηκε.
Ο Ολυμπιακός αποδείχτηκε ικανός ως προς τη νομική του άμυνα και σκληρός ως προς τις αντοχές του. Ικανός γιατί είχε σπουδαίους δικηγόρους όπως τον κ. Βασίλη Δημακόπουλο. Σκληρός γιατί, μολονότι όλα έγιναν για να φύγει από το ποδόσφαιρο ο Μαρινάκης, ως οργανισμός άντεξε.
Η σαθρότητα του κατηγορητηρίου ήταν τέτοια, που τον Αύγουστο του 2015 όταν το διάβασαν στο CAS έβαλαν τα γέλια: θυμίζω ότι στο CAS τότε προσέφυγε ο ΠΑΟ εναντίον της UEFA γιατί η πειθαρχική της επιτροπή δεν δέχτηκε το αίτημά του να αποκλείσει τον Ολυμπιακό από το Τσάμπιονς λιγκ. Για μένα από τότε η ιστορία αυτή είχε ολοκληρωθεί: αν η απόφαση εκείνη ήταν διαφορετική, θα υπήρχε βιασμός της ιστορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου με μια άδικη τιμωρία του Ολυμπιακού, που θα μπορούσε να οδηγηθεί σε οικονομικό μαρασμό, να μείνει χωρίς διοίκηση, να σπαράσσετε ακόμα από εμφύλιες οπαδικές έριδες κτλ. Μετά από την άρνηση της UEFA να επιβάλει μια τιμωρία, η υπόθεση έπρεπε να κλείσει. Αλλά ο στρατός των λασποπαρασκευαστών δεν κατέθεσε τα όπλα, συνεχίζοντας να κοροϊδεύει τον κόσμο.
Καμία απολύτως ενημέρωση
Από όλους αυτούς που πρόβλεπαν καταδίκες και τιμωρίες κανείς ποτέ δεν δημοσίευσε το σκεπτικό εκείνης της απόφασης του CAS, που ήταν προάγγελος όλων των αθωωτικών αποφάσεων που ακολούθησαν. Κανείς επίσης δεν επισήμανε τερατώδη πράγματα που υπήρχαν στο κατηγορητήριο, όπως οι κατηγορίες στον Δούρο και στον Μπριάκο για διαιτησίες που υπήρξαν όταν αυτοί δεν ήταν πια αρχιδιαιτητές! Κανείς δεν εξήγησε ότι ο Κωνσταντινέας (λάλιστος κατά τα άλλα στα τηλεοπτικά του παράθυρα) δεν τόλμησε ποτέ του να κατονομάσει κάποιον ως υπεύθυνο για την περίφημη ανατίναξη του φούρνου του, που στάθηκε λόγος για να γίνει μέχρι και βουλευτής. Κανείς δεν πρόβαλε τις αντιρρήσεις του Καλτσά, που ως παίκτης του Παναθηναϊκού (!) είπε στον ανακριτή πως όσα ισχυρίζεται ο Γεωργέας είναι μυθεύματα. Κανείς δεν εξήγησε στο κοινό του τις απερίγραπτες παλινωδίες του Φύσσα και κανείς δεν επεσήμανε το προφανές: ότι δηλαδή όλες οι έρευνες ξεκίνησαν από ανώνυμες επιστολές και βασίστηκαν σε κοπτοραπτική τηλεφωνικών συνομιλιών – διαδικασία ανήκουστη. Τέλος κανείς δεν έκανε γνωστό ότι υπήρξε επιλογή μαρτύρων από τους ανακριτές: όσους δεν τα έλεγαν όπως δεν ήθελαν, δεν τους καλούσαν καν!
Οποιος τα έκανε αυτά, προβάλλοντας και τις δικές του απόψεις ή τις βεβαιότητές του για την ενοχή των κατηγορουμένων δεν έχει να φοβηθεί τίποτα σήμερα. Αλλά τα εργοστάσια παραγωγής λάσπης δεν φρόντισαν ποτέ να μάθει ο κόσμος τι έλεγαν αυτά τα κατηγορητήρια, που όποιος τα έγραψε θα πρεπε να ασχοληθεί με την επιθεώρηση βοηθώντας το είδος να αναβιώσει. Κρεμούσαν απλά ανθρώπους στα μανταλάκια.
Επαιζαν με τα νεύρα του κόσμου
Δεν υπήρξε καθόλου δημοσιογραφία σε αυτή την ιστορία, αλλά μόνο ένας ακριβοπληρωμένος μηχανισμός λάσπης, που σπίλωσε για χρόνια αθώους ανθρώπους - αθώους πλέον χωρίς κανένα αστερίσκο. Οι 28 αθωώθηκαν σε μια δίκη που εισαγγελέας ήταν ο κ. Χάρης Λακαφώσης, που έστελνε την αστυνομία στην ΕΠΟ να μαζέψει υπολογιστές και φακέλους χαράματα κι όχι κάποιος τυχαίος, που δεν καταλάβαινε τι του γίνεται. Στο μεταξύ άνθρωποι έχασαν δουλειές, είδαν καριέρες να καταστρέφονται, τους απαγορεύτηκε να ταξιδεύουν, μολονότι επαγγελματικά αυτό ήταν απαραίτητο, και τους επέβαλαν άθλιους περιοριστικούς όρους, που δεν είχαν υπάρξει ποτέ προηγουμένως, όπως η περίφημη απαγόρευση ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο: όλα αυτά εξαιτίας του θορύβου που προκάλεσε μια έρευνα που αποδείχτηκε στο δικαστήριο μια διάτριτη αθλιότητα!
Δεν θα υπάρξει ποτέ δικαιοσύνη σε αυτή την ιστορία χωρίς καταδίκη όσων την έστησαν και όσων την υπηρέτησαν. Το χρέος των 28 και κυρίως του ίδιου του Μαρινάκη είναι να ολοκληρωθεί η διαδικασία με τους κατήγορους στο ειδώλιο του κατηγορουμένου. Αυτό ο Μαρινάκης το οφείλει, όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά και στους οπαδούς του Ολυμπιακού με τα νεύρα των οποίων έπαιξαν για χρόνια ψεύτες, λασπολόγοι και σόουμαν της κακιάς ώρας.
