Κοίταξα με περιέργεια να δω τι διάβολο συζήτησαν χθες οι αντιπροσωπείες της FIFA και της UEFA με τους εκπροσώπους των τεσσάρων ελληνικών ομάδων που κάλεσαν σε σύσκεψη, δηλαδή τους εκπροσώπους του ΠΑΟΚ, του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ και της ΑΕΚ. Δεν βγήκε καμία ανακοίνωση και γίνανε απλά κάτι γενικόλογες δηλώσεις – κυρίως από τους ξένους, που σέβονται τα ΜΜΕ. Είδα με χαρά ότι η σύσκεψη ολοκληρώθηκε με γεύμα σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο – εντάξει δεν τους πήγαν και για ψάρι στον Άδολο στην Κηφισιά, αλλά από ό,τι κατάλαβα ωραία φάγανε. Τίποτα άλλο αποκλείεται να κάνανε. Τους βγάλανε γλυκό, τους βγάλανε και μέντα, μα για το φονικό δεν είπανε κουβέντα, που λέει και το τραγούδι.  

Να καθίσουν σε ένα τραπέζι

Από τότε που ήμουνα μικρός, δηλαδή κάτι δεκαετίες πριν, διακινείται η άποψη πως αν οι «μεγάλοι» καθίσουν στο ίδιο τραπέζι θα φτιάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο σε ένα βράδυ. Οι «μεγάλοι» και τα ονόματά τους είναι το μόνο που άλλαξε. Κάποτε ήταν ο Βαρδινογιάννης και ο Κόκκαλης, σήμερα είναι ο Σαββίδης, ο Μελισσανίδης, ο Μαρινάκης, ο Αλαφούζος ή ο Πιεμπονγκσάντ (μη γελάτε, στο τέλος θα το ακούσουμε κι αυτό). Οση όρεξη έχουν οι μεγάλοι να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, άλλη τόση όρεξη έχουν και να φτιάξουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Όχι γιατί δεν το θέλουν, αλλά γιατί δεν είναι η δουλειά τους: η δουλειά τους είναι οι ομάδες τους και μόνο αυτές.

Κάποιος θα αναρωτηθεί πως είναι δυνατόν σοβαροί άνθρωποι με θέσεις στη FIFA και στην UEFA να έχουν τέτοιου τύπου απλοϊκές αντιλήψεις και να πιστεύουν πως αν βγάλεις για φαϊ τον Μάκη τον Γκαγκάτση και τους υπόλοιπους προσφέρεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπηρεσίες. Η απάντηση είναι απλή: όλη αυτή η ρηχή και εν τέλει αστεία αντιμετώπιση των προβλημάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου οφείλεται στο ότι αρκετοί από όσους έχουν αναλάβει να λύσουν αυτό που αποκαλούν «ελληνικό πρόβλημα» είναι ελληνικής καταγωγής και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι να μην τους γκρινιάζουν οι «μεγάλοι». Ετσι οι όποιες παρεμβάσεις της FIFA και της UEFA, από τότε που ξεκίνησαν, έχουν αυτό κυρίως τον σκοπό: πως θα σταματήσουν οι γκρίνιες. Κάποια από όσα έγιναν (ο ερχομός των ξένων διαιτητών πχ) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά τα προβλήματα του ποδοσφαίρου μας (ή σωστότερα του πρωταθλήματός μας) είναι σαφώς μεγαλύτερα. Και πολύ αμφιβάλω αν οι «μεγάλοι» τα αληθινά προβλήματα, τα θεωρούν προβλήματα.

Καταστροφική η επιλογή

Όταν είσαι ξένος και μιλάς για το ελληνικό ποδόσφαιρο, η επιλογή του συνομιλητή είναι κάτι καθοριστικό. Μου λένε ότι η σύσκεψη αυτή έγινε για να γνωρίσει ο επιτετραμμένος Υπερσύμβουλος της FIFA στην ΕΠΟ κ. Πέτρ Φούσεκ τους εκπροσώπους των μεγάλων ομάδων και ν’ ανοίξει μια γραμμή απευθείας επικοινωνίας μαζί τους – για αυτό και τα κρασιά, οι σφυρίδες και τα μπακλαβαδάκια.  Αν ο Φούσεκ ενδιαφερόταν για το ποδόσφαιρο, θα μιλούσε με τη Σουπερλίγκα, τις Ενώσεις της ΕΠΟ, το ΔΣ της ομοσπονδίας και για τις γκρίνιες και τα παράπονα των μεγάλων δεν θα τον ένοιαζε: αν είχαμε ένα καλύτερο πρωτάθλημα οι γκρίνιες αυτές θα ήταν λιγότερες και τα όποια παράπονα αδικαιολόγητα. Αν ήθελε όντως ο Φούσεκ ν ακούσει παράπονα, θα καλούσε για φαγητό τον Αλέξη τον Κούγια: θα χε να του πει ένα σωρό περισσότερα ενδιαφέροντα πράγματα από όσα θα του πει η Αγγελική Αρκάδη π.χ. Όταν εσύ επιλέγεις ως συνομιλητές τους «μεγάλους» (που τους βαφτίσαμε και «Big 4» τρομάρα τους, ξεχνώντας πως ο ένας δεν πήρε ούτε άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα…) είναι σαν να στέλνεις παντού το μήνυμα ότι το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι πως θα τους έχεις χαρούμενους αδιαφορώντας μάλιστα για όλους τους υπόλοιπους: αλλά αυτή η απαράδεκτη διάκριση για ένα πρωτάθλημα, είναι κάτι απλά καταστροφικό.

Οι «μεγάλοι» και οι μικροί

Τα προβλήματα του ελληνικού πρωταθλήματος είναι δύσκολο να τα συζητήσεις με τους συγκεκριμένους – για αυτούς το μόνο πρόβλημα είναι πως θα κερδίσουν τον τίτλο. Τα προβλήματα του ποδοσφαίρου μας είναι άλλα. Είναι πρώτα από όλα η θεσμική του αναξιοπιστία – απόδειξη η παρουσία της FIFA στην Ελλάδα. Για αυτή τη θεσμική αναξιοπιστία οι πρώτοι που φταίνε είναι οι ιδιοκτήτες των ομάδων που χθες συνάντησαν: αυτοί ασχολούνται με Ενώσεις, με προέδρους ομοσπονδιών, με διαιτητές και αρχιδιαιτητές κτλ. Τι θα του πουν του Φούσεκ; Πως «σπάσανε τα μεροκάματα» στη Ζάκυνθο ή πως παίρνουν τηλέφωνα και απειλούν τον κόσμο; Το βρίσκω κομμάτι δύσκολο. Πρόβλημα επίσης του ελληνικού πρωταθλήματος είναι η τεράστια εσωτερική οικονομική ανισορροπία του, που οδηγεί διάφορες ομάδες στο να γίνουν θυγατρικές και παραμάγαζα για να επιβιώσουν. Εχουμε ένα πρωτάθλημα, που εταιρίες των «μεγάλων» είναι χορηγοί των μικρών – λέτε να πάνε οι «μεγάλοι» στον Φούσεκ, στο Ρηγόπουλο, στον Λάκοβιτς και στον Βασάλο και να πέσουν στην αγκαλιά τους κλαίγοντας μετανιωμένοι; Μου μοιάζει δύσκολο. Εχουμε επίσης ένα πρωτάθλημα στο οποίο παρασκηνιακά και με την ανοχή του Κράτους πρωταγωνιστούν ένα σωρό τομάρια, που χάρη στην εξυγίανση βρήκαν φως και μπήκαν. Δουλεύουν και για ομάδες μεγάλες – υπάρχει λέτε περίπτωση οι εκπρόσωποί τους να διαφωτίσουν τους ξένους για το γιατί έχουν υπεύθυνους διαιτησίας με ποινικά μητρώα λίγο μικρότερα από την Ιλιάδα; Δεν το πιστεύω. Τέλος έχουμε ένα πρωτάθλημα στο οποίο πέφτει το ξύλο της αρκούδας πέριξ των γηπέδων. Οι διακοπές εξαιτίας ρίψεις δακρυγόνων θεωρούνται μέρος του τελετουργικού, οι φωτοβολίδες επιτρέπεται να εκτοξεύονται προς τον κόσμο, που βρίσκεται στις εξέδρες από υποψήφιους δολοφόνους, που φεύγουν μάλιστα από τα γήπεδα σαν κύριοι. Εχουμε ένα πρωτάθλημα στο οποίο οι ποινές είναι πλέον ανύπαρκτες κι όλα αυτά γίνονται και με την σύμφωνη γνώμη του Κράτους, που ούτε αστυνομεύει, ούτε εποπτεύει: απλά άμα μπουκάρει ο Σαββίδης στο γήπεδο, το διακόπτει λες και φταίνε οι άλλοι. Αλλά το ενδιαφέρον της ιστορίας είναι ότι, όλα αυτά ειδικά, οι «μεγάλοι» που συναντιούνται με την FIFA και την UEFA δεν τα θεωρούν προβλήματα.  Μεταξύ μας, αμφιβάλω αν τα θεωρούν τέτοια και οι ξένοι.

Ολλανδία και Βέλγιο

Στην Ολλανδία, πριν λίγες μέρες, οι ομάδες που παίζουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις δεσμεύτηκαν, υπό όρους, να μοιράσουν ένα ποσοστό των χρημάτων τους στους μικρότερους που στην Ευρώπη δεν αγωνίζονται. Στο Βέλγιο, εδώ και τέσσερις μέρες συλλαμβάνεται κόσμος και κοσμάκης στα πλαίσια της μεγαλύτερης έρευνας για τη διαφθορά που έχει γίνει ποτέ. Αυτά είναι σοβαρές κινήσεις για να έχεις αύριο ένα καλύτερο πρωτάθλημα – εδώ απλά τρώμε μπακλαβάδες.

Ελπίζω πραγματικά, αφού λύσανε τα προβλήματα του ποδοσφαίρου να μην βαρυστομάχιασε και κανένας…