Μπορεί να είναι σύμπτωση, αλλά εγώ δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Στις τελευταίες εκλογές δεν κατάφεραν να εκλεγούν βουλευτές ούτε οι δυο προηγούμενοι Υφυπουργοί Αθλητισμού (δηλαδή ο κ. Σταύρος Κοντονής και ο κ. Γιώργος Βασιλειάδης), ούτε οι δυο εμβληματικές μορφές του ΣΥΡΙΖΑ και ουσιαστικά επικεφαλής του τομέα Αθλητισμού, δηλαδή η κ. Ελένη Αυλωνίτου και ο κ. Πέτρος Κωνσταντινέας. Τι κοινό είχαν όλοι αυτοί; Υπηρέτησαν ο καθένας από το στασίδι του ένα σχέδιο «εξυγίανσης» του ποδοσφαίρου, που στόχο είχε τον Ολυμπιακό. Που δικαίως μετά από αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να ισχυρίζεται πως όποιος προσπάθησε να κάνει καριέρα ως εχθρός του δεν είχε την καλύτερη πολιτική εξέλιξη. Το καλό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι οι τέσσερις που έμειναν εκτός κοινοβουλίου, αν και προβεβλημένα στελέχη, θα έχουν το χρόνο να κάνουν την αυτοκριτική τους.

Ολοι είχαν φίλους

Στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής συμβαίνει συχνά να εμφανίζονται ως επικεφαλής του Αθλητισμού Υφυπουργοί με συμπάθειες σε συγκεκριμένες ομάδες: αν αγαπούν τα σπορ, είναι τελείως λογικό. Ο Ακης Τσοχατζόπουλος και ο Βαγγέλης Βενιζέλος έδειχναν πάντα μεγάλη προσοχή για τις ομάδες της Θεσσαλονίκης – ο Βενιζέλος, ως Υπουργός Πολιτισμού, επέτρεψε κάποτε στον Αρη να καταθέσει άδειο φάκελο στην Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού και να αδειοδοτηθεί, ενώ θρυλική είναι η ιστορία του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας που άνοιξε για να εκδοθεί μια επιταγή που επέτρεψε στον ΠΑΟΚ κάποτε να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα. Ολες οι μεγάλες ομάδες είχαν κατά καιρούς τους φίλους τους. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 στη Λεωφόρο συνωστίζονταν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για να σφίξουν το χέρι του καπετάν Γιώργου Βαρδινογιάννη και στη δεκαετία του 2000 διάφοροι φίλοι του Σωκράτη Κόκκαλη άφηναν τα έδρανα της Βουλής για να βοηθήσουν τον Ολυμπιακό να γράψει μέλη σε όλη την Ελλάδα. Είναι απολύτως λογικό οι βουλευτές να θέλουν να διαφημίζουν και τα ποδοσφαιρικά τους γούστα – το να βλέπει ο Ευκλίδης Τσακαλώτος ένα ματς στη σουίτα του Ιβάν Σαββίδη είναι όσο λογικό να βλέπει ο Αλέκος Φλαμπουράρης ένα ματς της ΑΕΚ δίπλα στον Δημήτρη Μελισσανίδη: κανείς δεν πρέπει να σκανδαλίζεται με αυτά. Όμως ποτέ στην ιστορία της Ελλάδας από τη Μεταπολίτευση και μετά δεν είδαμε πολιτικούς στο Υφυπουργείο Αθλητισμού που να προσπάθησαν να το διοικήσουν προβάλλοντας τόσο πολύ τις συμπάθειές τους και τις αντιπάθειές τους. Αυτό έκαναν ο Κοντονής και ο Βασιλειάδης αλλά και η Αυλωνίτου και ο Κωνσταντινέας που ανέλαβαν το σιγοντάρισμά τους.

Μόνο δηλωμένοι αντιολυμπιακοί

Ο Ολυμπιακός κατήγγειλε γρήγορα την μεροληπτική τους συμπεριφορά σε μια σειρά από πράγματα. Ας πούμε ότι είχε άδικο και ότι στις καταγγελίες του ήταν υπερβολικός. Τρια ωστόσο πράγματα μαρτυρούν ότι οι Υφυπουργοί που διοίκησαν τον Αθλητισμό είχαν ως στόχο την κακομεταχείρισή του. Το πρώτο είναι η φροντίδα του Κοντονή να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να έχει σχέση (έστω μακρινή με τον Ολυμπιακό) στην εξάδα των παραγόντων που ο ίδιος με τον μακαρίτη τον Κουτσοκούμνη τοποθέτησαν ως διοικούσα επιτροπή στην ΕΠΟ το 2016: η περίφημη Επιτροπή Εξομάλυνσης, που έφερε την τωρινή διοίκηση της ΕΠΟ, αποτελούνταν από έμμισθους παράγοντες της ΑΕΚ, βετεράνους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ και δικηγόρους και δημοσιογράφους που έκαναν καριέρα ως αντιολυμπιακοί – και κανείς δεν πρέπει να τους στερήσει το δικαίωμα να συνεχίσουν να το κάνουν, αν ποτέ φύγουν από την ομοσπονδία. Η δεύτερη αδιαμφησβήτητη απόδειξη της αντιολυμπιακής υστερίας των δυο Υφυπουργών είναι το ποιους διάλεξαν ως συνομιλητές τους: για τέσσερα χρόνια μιλούσαν αποκλειστικά με όσους δημοσιογράφους και παράγοντες (για τους δικούς τους λόγους) μισούν τον Ολυμπιακό. Δεν υπήρξε στο περιβάλλον του Κοντονή και του Βασιλειάδη, όχι σύμβουλος ή συνεργάτης, αλλά έστω δημοσιογράφος, με συμμετοχή στα γνωστά μυστικά γεύματα εργασίας, που να θεωρείται ότι συμπαθεί τον Ολυμπιακό. Και σε αυτή την περίπτωση οι επιλογές γινόταν με σκοπό να σταλθούν μηνύματα και πρέπει να πω ότι ήταν οι καλύτερες. Τέλος η μεγαλύτερη απόδειξη του αντιολυμπιακού μένους, ειδικά του Βασιλειάδη, ήταν η εφετινή ιστορία του μπάσκετ – μια ιστορία εξωφρενική, αν θυμηθεί κανείς τις λεπτομέρειές της.

Πώς να πάρει ψήφους στα Νότια;

Η άμυνα του Κοντονή και του Βασιλειάδη στις κατά καιρούς κατηγορίες του Ολυμπιακού για μεροληψία ήταν πάντα ότι αυτές οι κατηγορίες οφείλονται στο αντικυβερνητικό μένος του Βαγγέλη Μαρινάκη και ότι οι ίδιοι θέλουν απλά το καλό του αθλητισμού κτλ. Η εφετινή ιστορία της διαμαρτυρίας του Ολυμπιακού στο μπάσκετ, ήταν για την πρώην κυβέρνηση η χρυσή ευκαιρία για να αποδείξει ότι δεν έχει αυτή πρόβλημα με την ομάδα, αλλά ο κακός Μαρινάκης μαζί της. Μαρινάκης στο μπάσκετ του Ολυμπιακού δεν υπάρχει. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι στην πρώην πια κυβέρνηση έχουν δείξει τόσο σεβασμό, ώστε έστειλαν πέρυσι επιστολές στον πρώην πρωθυπουργό εξηγώντας του σε τι περιβάλλον κινούνται. Όταν ξέσπασε η ιστορία ένας κανονικός Υφυπουργός Αθλητισμού, που θέλει να δείξει ότι κρατά ίσες αποστάσεις, θα έκανε ότι ακριβώς στο ποδόσφαιρο, όταν μπούκαρε στην Τούμπα ο Ιβάν Σαββίδης με τους μπράβους και τα κουμπούρια: θα σταματούσε το πρωτάθλημα και θα επέβαλε συγχρόνως στην ΕΟΚ και στον ΕΣΑΚΕ να βρουν μια λύση.

Ο Βασιλειάδης δεν έκανε τίποτα (πέρα απο κάποιες εύκολες δηλώσεις εναντίον της ΕΟΚ) δείχνοντας μια τελείως διαφορετική ευαισθησία. Δεν έκανε απολύτως τίποτα ούτε κι όταν λίγες μέρες αργότερα ο διαιτητής Αναστόπουλος αρνήθηκε να πάει στο ΣΕΦ γιατί φοβόταν μην γυρίσει από εκεί σε βαρέλι με πίσσα και πούπουλα. Και τότε λόγοι δημόσιας τάξης απαιτούσαν παρεμβάσεις, ακριβώς όπως συνέβη στην περίπτωση του ξυλοδαρμού του Τζήλου πχ ή και σε άλλες περιπτώσεις: θυμίζω ότι ο Κοντονής ανέβαλε την έναρξη του πρωταθλήματος κάποτε επικαλούμενος μεγάλη ένταση – ένταση που επικρατούσε αυγουστιάτικα μάλλον στις παραλίες. Ο Κοντονής το είχε κάνει τότε για να αλλάξει τους αθλητικούς δικαστές – προέκυψαν εντελώς τυχαία αυτοί που βγάζανε αθωωτικές αποφάσεις ομάδων στις 6 τα χαράματα. Ο Βασιλειάδης αντιθέτως δεν έκανε τίποτα για το μπάσκετ και το τίποτα αυτό το διαφήμιζε κιόλας ως σοβαρή στάση. Ετσι, με τις ευλογίες του Υφυπουργού, στο ποδόσφαιρο είχαμε διαιτητές που δεν έπαιζαν ποτέ στα ματς συγκεκριμένων ομάδων (ο Κομίνης στον ΠΑΟΚ πχ), ενώ στο μπάσκετ το να ζητάς να γλυτώσεις από κάποιους ήταν για τον Βασιλειάδη ατόπημα και λόγος να πάει ο Ολυμπιακός στην Α2. Πώς να μην καταλήξει κι ο ίδιος στην Α2 του Νότιου τομέα της Αθήνας, όπου πολιτεύτηκε;

Ενα σχέδιο κυνηγητού

Είναι αμέτρητα τα περιστατικά που οι Υφυπουργοί θέλησαν να δείξουν στον Ολυμπιακό ότι δουλεύουν για να περιορίσουν τη δύναμή του: δεν έχει πλέον αξία να τα θυμηθούμε – διάλεξα μερικά κραυγαλέα πράγματα που μαρτυρούν μεροληψία. Και ο Κοντονής και ο Βασιλειάδης υπηρέτησαν ένα μικροπολιτικό σχέδιο κυνηγητού του Ολυμπιακού για να δείξουν ότι η κυβέρνηση άλλαξε, ότι τώρα κάνει κουμάντο το Κράτος, ότι το Κράτος έχει άλλους φίλους που πριμοδοτεί μέσω της ΕΡΤ κτλ κτλ. Υποστήριξαν ένα κρατικοδίαιτο μοντέλο ποδοσφαίρου στο οποίο η κυβέρνηση τους θα μοιράζει λεφτά σε φίλους και πρωταθλήματα σε όποιους γουστάρει: το λάθος τους είναι ότι αντί να πουν πως αυτό ήταν σχέδιο της κυβέρνησης, το χρεώθηκαν προσωπικά πιστεύοντας ότι θα έχουν κέρδος! Ο Κοντονής κατάφερε να χάσει τη μονοεδρική της Ζακύνθου, που η ΝΔ έχει κερδίσει από το 1974 μόνο τέσσερις φορές. Ο Βασιλειάδης δεν θα έβγαινε ούτε κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές με 45%: τον πέρασε και η Παπακώστα. Νέοι είναι θα ξαναπροσπαθήσουν – ίσως η αποτυχία τους βάλει και μυαλό. Δεν έπαθαν και κανένα κακό: το καλοκαίρι το μαύρισμα είναι πάντα της μόδας…