Γίνεται μεγάλη φασαρία στα Social Media δυο μέρες τώρα για τις τιμές των διαρκείας εισιτηρίων της ΑΕΚ. Οι οπαδοί της Ενωσης διαμαρτύρονται για την εντυπωσιακή αύξηση του κόστους των εισιτηρίων, η ΠΑΕ δεν λέει τίποτα κι ως συνήθως διάφοροι αυτόκλητοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν το πράγμα κι αυτό παράγει μεγαλύτερη ένταση. Θα συνιστούσα σε όλους ψυχραιμία.

Σαν να γίνεται πείραμα

Είναι ακριβά τα εισιτήρια διαρκείας της ΑΕΚ; Είναι. Το να μην το λέμε αυτό εμείς οι δημοσιογράφοι που για να μπούμε στα γήπεδα δεν πληρώνουμε, είναι κουταμάρα: ο κόσμος καλείται σε καιρούς δύσκολους να πληρώσεις 200 και 300 ευρώ παραπάνω.  Η ΑΕΚ δίνει την εντύπωση πως επιχειρεί ένα ενδιαφέρον πείραμα βρετανικού τύπου – μοιάζει να θέλει να αλλάξει κοινό. Οι τιμές που κοστίζουν τα εισιτήρια απευθύνονται σε ανθρώπους με σοβαρά εισοδήματα: με πρόχειρους υπολογισμούς ένας πατέρας για να πάει με το παιδί του στο νέο γήπεδο σε μια καλή θύρα θα πληρώσει ένα καλό μηνιάτικο. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα συμβούν δυο πράγματα: ή στην ΟΠΑΠ Αρένα θα δούμε την πιο κυριλέ εξέδρα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου  ή σε περίπτωση αποτυχίας της ΑΕΚ θα δούμε το πιο εξοργισμένο κοινό – όσοι φέτος φώναζαν για μεταγραφές, ήττες αποκλεισμούς κτλ του χρόνου θα φωνάζουν και για τα λεφτά που πλήρωσαν, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Μπορεί βέβαια να πάνε όλα υπέροχα κι όλοι να έχουν να θυμούνται μια τρομερή εμπειρία – δηλαδή την κατάκτηση του πρωταθλήματος σε ένα καινούργιο γήπεδο. Η ΑΕΚ παίρνει το ρίσκο. Αλλά τα χρήματα τα δίνει ο κόσμος της.

Δεν είναι όλοι ίδιοι

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης, άνθρωπος φύσει αισιόδοξος και βέβαιος ότι η επόμενη σεζόν θα είναι χρονιά ανάκαμψης, τις αντιδράσεις του κόσμου δεν τις φοβάται. Πλην όμως νομίζω πως έκανε ένα λάθος που δεν έχει να κάνει με τον κόσμο, αλλά με την ίδια την ΑΕΚ: έπρεπε να βρει ένα τρόπο για να ανταμείψει το κοινό που την ομάδα την ακολούθησε στα σκληρά χρόνια της Γ΄ Εθνικής και της Β΄ Εθνικής. Δεν είναι όλοι οι οπαδοί της ΑΕΚ ίδιοι: αυτοί που στάθηκαν δίπλα στην ομάδα τότε έχουν αποδείξει ότι το σύλλογο τον πονάνε πιο πολύ. Η απλή προτεραιότητα αγοράς των εφετινών διαρκείας εισιτηρίων που έδωσε η ΠΑΕ σε αυτούς τους οπαδούς δεν αποτελεί σοβαρή ανταμοιβή. Θα μπορούσε να τους κάνει μια ειδική έκπτωση πχ.

Αγάπη χωρίς αστερίσκους  

Πρέπει να ανταμείβεται ένας οπαδός με μια έκπτωση για ένα διαρκείας εισιτήριο; Είναι δύσκολο να το πεις. Ο οπαδός πρέπει να αγαπάει την ομάδα χωρίς αστερίσκους. Αν το εισιτήριο είναι ακριβό μπορεί να μην το αγοράσει. Επίσης ο οπαδός σίγουρα καταλαβαίνει  στην προκειμένη περίπτωση ότι υπάρχει ένα γήπεδο καινούργιο: προφανώς το εισιτήριο θα ήταν ακριβότερο από όσο στο ΟΑΚΑ. Αν δει κανείς το πράγμα εντελώς κυνικά μπορεί να καταλήξει στο συμπέρασμα πως όσοι γκρίνιαζαν μάλλον δεν είχαν κάνει την καλύτερη εκτίμηση της κατάστασης – ίσως να νόμιζαν πως το νέο γήπεδο γίνεται αποκλειστικά για όσους από την ΑΕΚ δεν έλειψαν. Ο κόσμος που γκρινιάζει είναι ένας κόσμος που όλα αυτά τα χρόνια έβρισκε στην κατασκευή του γηπέδου ένα είδος παρηγοριάς: όποιος δηλώνει πικραμένος είναι γιατί περίμενε πως στόχευση της ΑΕΚ θα ήταν το πώς θα τον ικανοποιήσει αναγνωρίζοντας πως στο ΟΑΚΑ, αυτός ειδικά που δεν έλειψε ποτέ, κομμάτι τυραννήθηκε.

Όπως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις ακούγεται το αντεπιχείρημα πως η ΑΕΚ είναι επιχείρηση. Δεν μπορεί να λειτουργεί με τη λογική της διάκρισης ή της ειδικής εξυπηρέτησης κάποιων οπαδών. Η απόφασή της να αυξήσει τις τιμές δεν θα κριθεί παρά μόνο από την έκβαση του εγχειρήματος: αν ξεπουλήσει είχε δίκιο. Σε τελική ανάλυση η προσφορά καθορίζει τη ζήτηση. Πλην όμως η ΑΕΚ δεν δημιουργήθηκε φέτος. Δεν είναι ένα σούπερ μαγαζί που φέτος άνοιξε. Και ίσως θα πρεπε να εκμεταλλευτεί και συμβολικά το καινούργιο γήπεδο της ακριβώς γιατί αυτό συνιστά μια τομή στην ιστορία της.

Η ιστορία της κάθε ομάδας είναι και η ιστορία των οπαδών της: όποιος τις τιμές αυτές τις αποφάσισε δεν έλαβε υπόψιν του τον οπαδό της ΑΕΚ που έτρεχε για την Ενωση στα γήπεδα της Γ΄ και της Β’  Εθνικής και στα οποία η ΑΕΚ δεν έπρεπε ποτέ και με βάση το μέγεθός της να βρεθεί.   

Ούτε υποχρέωση, ούτε δικαίωμα

Το να αγοράσει κάποιος εισιτήριο διαρκείας, δεν συνιστά ούτε υποχρέωσή του, ούτε δικαίωμά του. Αγοράζεις το σχετικό εισιτήριο γιατί γουστάρεις την ομάδα και την ατμόσφαιρα του γηπέδου κι όχι γιατί είσαι πιστός στρατιώτης ή γιατί θες να είσαι στη θύρα των οργανωμένων επειδή το θεωρείς κάτι σαν ιερό καθήκον. Αν στην Ελλάδα ξέφυγαν τα πράγματα σε ότι έχει να κάνει με την οπαδική βία ένας λόγος είναι κι ότι οι περίφημες Θύρες απέκτησαν οπαδούς που μοιάζουν να τις αγαπάνε πιο πολύ από όσο τις ομάδες – για το ποδόσφαιρο δεν το συζητάω καν. Παρόλο που οι ΠΑΕ γκρινιάζουν για το γεγονός ότι οι οργανωμένοι οπαδοί συχνά ξεφεύγουν και ορκίζονται πως δεν μπορούν να τους ελέγξουν εν τούτοις πάντα τους προσέχουν λίγο πιο πολύ: η ΑΕΚ πχ έχει στο νέο γήπεδο για τη θύρα των οργανωμένων της τα πιο φθηνά εισιτήρια – δεν μου έκανε εντύπωση. Εντύπωση μου έκανε ότι κανείς δεν μοιάζει να σκέφτηκε ότι μια ανάλογη προσφορά θα μπορούσε να γίνει και για τους κατόχους διαρκείας εισιτηρίων που στάθηκαν δίπλα στην ΑΕΚ τον καιρό της Γ’ και της Β΄ Εθνικής. Αν βγάλεις τους οργανωμένους δεν είναι δα και τόσοι πολλοί, ώστε να προκαλέσουν κάποιου τύπου οικονομική ζημιά – μιλάμε για πέντε, έξι χιλιάδες: αν χίλιοι από αυτούς δεν πάρουν εισιτήρια η ζημιά θα είναι ανάλογη. Η δε έκπτωση δεν θα χρειαζόταν φυσικά να κρατήσει για πάντα: θα υπήρχε μόνο για τον πρώτο χρόνο. Μετά από αυτόν η ΑΕΚ, αν είχε μάλιστα να επιδείξει και επιτυχίες, θα μπορούσε τις τιμές να τις αυξήσει. Οι γκρίνιες θα ήταν ελάχιστες.      

Πλάτη στα δύσκολα  

Στην ΑΕΚ δεν έπρεπε να ξεχάσουν αυτόν τον οπαδό: έπρεπε συμβολικά να τον καλέσουν στην γιορτή που ετοιμάζεται ξεχωρίζοντας τον. Ισως θεωρούν ότι αυτός ο οπαδός ειδικά θα τρέξει να αγοράσει πρώτος διαρκείας, γιατί αγόραζε και όταν η ομάδα ήταν στη Γ’ και στη Β’ Εθνική: δεν αποκλείω αυτό να συμβεί – και πάλι όμως κακώς τον ξέχασαν. Αυτός έβαλε πλάτη για το γήπεδο πιο πολύ από όσους στα γήπεδα της Γ’ και της Β’ Εθνικής δεν πάτησαν το πόδι τους. Αυτός πίστεψε στο Μελισσανίδη και σίγουρα δεν ανήκει σε αυτούς που του κάνουν κριτική χωρίς να είναι ποτέ παρόντες. Αυτός κράτησε ψηλά το brand AEK. Αυτός δεν άφησε ποτέ μόνη την ομάδα. Αυτός με την παρουσία του, την ανοχή του και την σιωπή του (μη πω και τα χειροκροτήματα του) επέτρεψε στην ΠΑΕ να πάρει μια απόφαση αυτουποβιβασμού που δεν ήταν ποτέ αντάξια της ιστορίας της ΑΕΚ. Το κανε και για το γήπεδο. Γιατί πίστευε πως αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει στη Νέα Φιλαδέλφεια, γιατί έδωσε στην ΠΑΕ χρόνο να λύσει τα προβλήματα που υπήρχαν, γιατί πίεσε Δήμους και Περιφέρειες. Σε αυτόν τον απλό οπαδό, που δεν είναι οργανωμένος, η ΑΕΚ έπρεπε ειδικά φέτος, ειδικά δηλαδή την πρώτη χρονιά που γυρνά σπίτι της, κάτι να δώσει. Γιατί είναι η ΑΕΚ. Κι αυτός ειδικά ο οπαδός έδειξε πόσο την αγαπάει στα δύσκολα.