Ο Ολυμπιακός πέρασε από το Βικελίδης στο μόνο ίσως ματς της αγωνιστικής, που το θέμα δεν ήταν το VAR και η διαιτησία. Η ομάδα του Μαρτίνς πήγε στο παιγνίδι για να βγάλει αντίδραση και υποχρεώθηκε από τον Αρη να βγάλει τη μεγαλύτερη δυνατή, καθώς βρέθηκε να χάνει με 1-0 μόλις στο 7΄. Παρά τις αναποδιές και την απώλεια δυο παικτών με προβλήματα τραυματισμού (του Ποντένσε και του Τσιμίκα) τα κατάφερε να κερδίσει με 1-2 ανατρέποντας το σκορ πριν να βγει το ημίχρονο. Ο Αρης με απογοήτευσε λίγο γιατί είναι το πρώτο ματς στο οποίο προσπάθησε να δείξει τη σκληρότητα του αντί να παίξει: στη διακοπή θα πρέπει να δει κάποιες αγωνιστικές του προτεραιότητες – κυρίως το πώς θα παίξει καλύτερη άμυνα. Αλλά το θέμα είναι ο Ολυμπιακός. Γιατί αν ο Ολυμπιακός δεν αντέξει στο τρίμηνο που έχει μπροστά του, ο ΠΑΟΚ θα πάρει το πρωτάθλημα από τα Χριστούγεννα. Κι όποιος δεν το καταλαβαίνει ζει σε άλλη χώρα.  

Θυμηθείτε τι έγινε πρόπερσι

Τώρα που απομακρυνθήκαμε  λίγο από το παιχνίδι Αστέρας - Ολυμπιακός μπορώ να πω δύο γενικότερα πράγματα για τους Ερυθρόλευκους, μπας και γίνει κατανοητό το πόσο δύσκολη είναι η χρονιά τους.

Υπομο

Υπάρχουν δύο δεδομένα που πρέπει να έχουμε στα υπόψη μας, όταν καθόμαστε να αξιολογήσουμε τον Ολυμπιακό και τη σεζόν του. Το πρώτο είναι ότι από τότε που οι ελληνικές ομάδες είναι υποχρεωμένες να παίζουν δύο γύρους (και περισσότερους…) στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων καλοκαιριάτικα, δεν υπάρχει καμία από δαύτες που να έχει μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ και να μην έχει πληρώσει την καλοκαιρινή της προσπάθεια. Πριν δύο χρόνια κατάφερε να περάσει τους προκριματικούς ο Ολυμπιακός με το Χάσι. Στις πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος είχε δύο ισοπαλίες (με τον Αστέρα Τρίπολης στο Καραϊσκάκη και στην Ξάνθη) και μία ήττα από την ΑΕΚ. Ακολούθησε η αλλαγή του προπονητή, όχι όμως και η αλλαγή της εικόνας της ομάδας. Ο Ολυμπιακός συνέχισε παίζοντας χωρίς ένταση. Ακολούθησε την επόμενη χρονιά η ΑΕΚ. Κι αυτή πλήρωσε το καλοκαιρινό ξόδεμα ενέργειας και τις οδύνες του Τσάμπιονς λιγκ με στραβοπατήματα στο πρωτάθλημα: στο τέλος της χρονιάς δεν είχε κάνει βαθμό στους ομίλους κι είχε χάσει κάθε επαφή με την κορυφή του πρωταθλήματος πριν να βγει ο Νοέμβρης.

Ασταμάτητα παιγνίδια

Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που κατάφερε να φτάσει στους ομίλους  από το μονοπάτι των μη πρωταθλητών. Το ξόδεμα ενέργειας που έκανε φέτος καλοκαιριάτικα είναι χωρίς προηγούμενο και είναι μεγάλο πρόβλημα αν συνυπολογίσεις και μια προετοιμασία υποχρεωτικά χαλαρή, αφού η ομάδα έπρεπε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο να τρέχει. Αν δείτε πόσο έχουν αγωνιστεί οι ποδοσφαιριστές του πριν καλά-καλά μπούμε στον Οκτώβριο θα το καταλάβετε. Παίκτες όπως ο Βαλμπουενά, ο Γκιγιέρμε, ο Ποντένσε, ο Ομάρ, για τους οποίους έγινε χαμός γιατί έμειναν εκτός αρχικής ενδεκάδας στο Βελιγράδι, έχουν παίξει ήδη 13 ματς, ενώ ο Μεριά που ήρθε από το κύπελλο Εθνών Αφρικής και έπεσε στα βαθιά απευθείας έχει φτάσει τα 21! Οι αριθμοί αυτοί, όταν μιλάμε για ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ελλάδα, είναι τεράστιοι.

Ο Μαρτίνς και οι παίκτες (του βάζω μαζί γιατί γίνεται και αυτοδιαχείριση πολλές φορές…) προσπαθούν να διαχειριστούν αυτό το βάρος των συνεχόμενων παιχνιδιών, κάνοντας, ειδικά στο ελληνικό πρωτάθλημα, παιχνίδια χαμηλότερης έντασης: με τη Λαμία, τον Αστέρα, την ΑΕΛ, το Βόλο, φυσικά και με τον Παναθηναϊκό ο Ολυμπιακός περπατούσε – το ίδιο έκανε και χθες στο Βικελίδης στο δεύτερο ημίχρονο. Τα παιχνίδια που κέρδισε, τα χει κερδίσει με γκολ από στημένες φάσεις ή γιατί κάποιες από τις μονάδες του βρήκαν απέναντι σε κλειστές άμυνες μία προσωπική ενέργεια – χθες ήταν ο Τσιμίκας. Το ματς στο Βικελίδης ήταν χρήσιμο ωστόσο για να καταλάβει όποιος θέλει (και μπορεί) δυο πράγματα: πρώτον ότι το ίδιο ματς ο Ολυμπιακός προσπάθησε να κάνει και στο Βελιγράδι, παρόλο που ο προπονητής του άλλαξε τη μισή εντεκάδα, γιατί βλέπει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα δυνάμεων και δεύτερον ότι αυτό το «παιγνίδι της διαχείρισης του αβαντάζ», η ομάδα το ξέρει. Επιβάλλεται, βέβαια, για να είναι αυτό αποτελεσματικό, να μην υπάρχουν επιπολαιότητες: να μην κάνεις δυο πέναλτι με τον ΠΑΟ και να μην αποβληθείς στο Βελιγράδι π.χ. Αλλά είναι σαφές ότι το πράγμα εξαρτάται από σένα. Και πάλι καλά.  

Κουσούρια στην άμυνα

Το δεύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού αυτή τη στιγμή έχει να κάνει με την άμυνα. Τα προβλήματα του  Ολυμπιακό άρχισαν από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Σεμέδο. Ο Πορτογάλος, ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής, έκανε φανταστικά πράγματα στα προκριματικά του καλοκαιριού. Πίεσε τον εαυτό του για να επιστρέψει με την Τότεναμ και είναι λογικό γιατί τέτοια παιχνίδια περιμένει για να δείξει ότι είναι φτιαγμένος για μεγάλα πρωταθλήματα. Ωστόσο είναι φανερό ότι η γρήγορη επιστροφή του έχει αφήσει κάποια κουσούρια στο παιχνίδι του. Είναι πάντα πολύ δυνατός στις φάσεις ένας-εναντίον-ενός, αλλά δεν έχει τα καλύτερα άλματα στην περιοχή και το είδαμε στα δύο κόρνερ από τα οποία σκόραρε ο Αστέρας, αλλά και χθες. Το χειρότερο είναι ότι παίζοντας ένα κλικ παρακάτω, σπανίως βοηθά και τον συμπαίκτη του. Επειδή αυτός είναι ο κουρασμένος Μεριά η άμυνα του Ολυμπιακού άρχισε ξαφνικά να μπάζει. Ο  Ολυμπιακός δέχτηκε δύο γκολ από την Τότεναμ στο διάστημα του παιχνιδιού που ήταν καλύτερος. Ο Μεριά και ο Σεμέδο παραχωρήσαν πέναλτι στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Στο Βελιγράδι, όταν Ολυμπιακός βρέθηκε με παίκτη λιγότερο, οι στόπερ του εκτέθηκαν.

Ο Μαρτίνς που αυτά τα  βλέπει, χρησιμοποίησε με τον Ερυθρό Αστέρα τρεις χαφ που μπορεί να κάνουν και ανασταλτική δουλειά, τον Καμαρά, τον Μπουχαλάκη και τον Μπενζιά παίζοντας 4-3-3. Η επιλογή του μπέρδεψε πάρα πολύ το «Μιλό» που άλλα περίμενε κι ο Ολυμπιακός πέρασε ένα πολύ ήσυχο πρώτο ημίχρονο στο Μαρακανά. Όταν όμως βρέθηκε με παίκτη λιγότερο στη μεσαία γραμμή, εξαιτίας της αποβολής του Αλγερινού, και τα στόπερ άρχισαν να δέχονται πίεση, ο Ολυμπιακός θύμισε την περσινή ομάδα που είχε κάποια θεματάκια στην άμυνα στα μεγάλα ματς. Ας μην ξεχνάμε πως από επιλογή δεν έχει ένα καθαρό κόφτη, που να μπορεί να παίξει σαν λίμπερο μπροστά από την άμυνα.

Οσοι πατούσαν το γκάζι λείπουν

Οποιος τα βάζει με τον Μαρτίνς πρέπει να έχει υπόψη του ότι δεν γίνονται όλα. Ο Πορτογάλος αξιοποίησε το καλοκαίρι για να φέρει τον Ολυμπιακό στους ομίλους και έφερε στο ταμείο πάνω από 30 εκατομμύρια ευρώ. Αυτά τα 30 εκατομμύρια ευρώ δεν είναι κέρδος: είναι  ένα είδος αποζημίωσης που εισπράττει μία ομάδα, που, εκ των πραγμάτων, δεν μπορεί να κάνει κανονική προετοιμασία και κατά συνέπεια να έχει και μια άνετη αγωνιστικά σεζόν. Το τι θα συμβεί στη συνέχεια θα το δούμε, αλλά η σεζόν του Ολυμπιακού είναι Γολγοθάς. Φυσικά και για ένα ακόμα λόγο: γιατί του λείπουν πολύ δυο παίκτες που πέρυσι έβαζαν στο παιγνίδι του γκάζι και προσωπικές ενέργειες, δηλαδή ο Χριστοδουλόπουλος και ο Φορτούνης. Αυτοί οι δυο και ο Ποντένσε σήκωσαν το βάρος της επίθεσης πέρυσι και χωρίς αυτούς είναι λογικό ο Ολυμπιακός να μην έχει το ίδιο επιθετικό παιγνίδι: τον άξονα του γηπέδου δεν τον πατά ο καλός Βαλμπουενά και τα γκολ από τα χαφ είναι σπάνια.

Το ελληνικό πρωτάθλημα κερδίζεται με εύκολες νίκες και εύκολα γκολ, δηλαδή με καλό επιθετικό παιγνίδι. Το παρήγορο για τον Ολυμπιακό είναι ότι αυτό το επιθετικό παιγνίδι, που σήμερα λείπει, η ομάδα το ξέρει και πέρυσι το έδειξε: αν μείνει ο προπονητής και επανέρθουν οι παίκτες που μπορούν να δημιουργήσουν, είναι λογικό και να το ξαναδούμε. Ως τότε συνιστώ ψυχραιμία και για τουλάχιστον τρεις μήνες υπομονή…