Τι θα μου μείνει από όλα αυτά που αυτές τις μέρες διαβάζω για τις αμερικανικές εκλογές; Παραδόξως όχι κάποια από τις πολλές επισημάνσεις των αναλυτών, αλλά η διπλωματική απάντηση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στις ειρωνείες του Ντόναλντ Τραμπ για την ελληνική καταγωγή του. Γιατί η (μη) απάντηση αυτή δείχνει πως στην Αμερική δεν υπάρχει απλά το είδος του πολιτικού φανατισμού που οδηγεί σε μια κάθετη διαίρεση αλλά πλέον κι αρκετός φόβος. Διότι αυτό συνέβη με τον Αντετοκούνμπο: έδειξε ότι φοβάται. Κι όταν φτάνει να φοβάται κι ο Γιάννης καταλαβαίνει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει.

Γιατί δίστασε ο Γιάννης

Γιατί διάλεξε τον Αντετοκούνμπο ο Τραμπ για να τον στοχοποιήσει με ειρωνείες του τύπου «εγώ είμαι περισσότερο Ελληνας από αυτόν»; Διότι φοβόταν μια πολιτική παρέμβασή του στην τελική ευθεία των εκλογών –μια δήλωσή του. Ο Αντετοκούνμπο δεν ανήκει στους αθλητές που δεν μιλάνε. Δεν έχουν περάσει δα και πολλά χρόνια από τότε που ηγήθηκε του μποϊκοτάζ του πέμπτου αγώνα των play off ανάμεσα στους Μιλγουόκι Μπακς και τους Ορλάντο Μάτζικ λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν να γίνει ένα παιγνίδι μπάσκετ εν μέσω διαδηλώσεων κατά της αστυνομικής βίας και των φυλετικών διακρίσεων, που είχαν ξεκινήσει μετά την δολοφονία από πυροβολισμό αστυνομικού του Τζέικομπ Μπλέικ.

Ο Αντετοκούνμπο δεν είχε απλά πρωτοστατήσει στην αναβολή του ματς (κόντρα μάλιστα στις αρχές του ΝΒΑ που δεν ήθελαν αυτή την εξέλιξη), αλλά είχε κατεβεί και στο δρόμο. Ηταν τότε μικρός και σήμερα ωρίμασε κι αποφάσισε πως δεν θέλει μπλεξίματα; Οφείλεται η σημερινή στάση του στο γεγονός ότι στο μεταξύ παντρεύτηκε και ότι ο γάμος του έγινε μάλιστα στο ακριβότερο ξενοδοχείο της Ελλάδας στο οποίο δόθηκε κι ένα τεράστιο κοσμικό πάρτι; Δίστασε να απαντήσει στον Τραμπ γιατί πλέον είναι πατέρας; Δεν θέλησε να ρίξει λάδι στη φωτιά για να μην επανέρθει ο Τραμπ με νέες επιθέσεις κι αρχίσει να μιλάει για το μεγάλο του συμβόλαιο; Δεν το ξέρω. Μπορεί όλα αυτά να ισχύουν, μπορεί και όχι. Σίγουρα δεν ισχύει η απάντηση που έδωσε ο Αντετοκούνμπο. Οταν του ζητήθηκε να σχολιάσει την αμφισβήτηση της ελληνικότητάς του από τον Τραμπ και τις  ρατσιστικά υποκριτικές αναφορές του, ο Γιάννης απάντησε πως αγνοεί το τι ακριβώς είπε ο υποψήφιος πρόεδρος, ότι ο ίδιος ασχολείται λίγο με την πολιτική, και ότι τις πολιτικές απόψεις του τις κρατά για τον εαυτό του και τις κάνει γνωστές μόνο στην οικογένειά του. Ολο αυτό κατά την γνώμη μου δείχνει μόνο ότι φοβάται την εκλογή του Τραμπ. Που για αυτό και μόνο μου μοιάζει αρκετά πιθανή: ο Γιάννης είναι αρκετά έξυπνος για να ανοίξει μέτωπο με κάποιον που μπορεί να ξαναγίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Και οι έξυπνοι άνθρωποι, όταν μετράνε τα δεδομένα καμιά φορά φοβούνται κιόλας. Είναι λογικό.  

Τι είπε ο Ομπάμα

Αυτός ο φόβος φάνηκε και από την σιωπή του Αντετοκούνμπο όταν ο Μπάρακ Ομπάμα του έδωσε μια αληθινή ασίστ για να τοποθετηθεί, αλλά αυτός πάλι την αγνόησε. «Αν ήσασταν μαύροι ή είχατε καταγωγή από τη Λατινική Αμερική και νιώθατε ότι η κοινότητά σας παραμελείτε συχνά από τους πολιτικούς, πέρα από την εκλογική περίοδο, θα καταλάβαινα πώς αισθάνεστε. Όμως, γιατί πιστεύετε πως η απάντηση είναι να ψηφίσετε κάποιον που έχει μακρά ιστορία στο να υπονομεύει και να αδιαφορεί για τις κοινότητές σας; Και που προφανώς δεν μπορεί να κατανοήσει πώς ένας σούπερ σταρ του NBA, μπορεί να είναι μαύρος και Έλληνας» είπε σε μια από τις τελευταίες του προεκλογικές ομιλίες στο Μιλγουόκι ο πρώην πρόεδρος που τρέχει στις Πολιτείες για την Κάμελα Χάρις. Ο Γιάννης θα μπορούσε απλά να πει ότι κι αυτός καταλαβαίνει το τι υπογραμμίζει ο Ομπάμα. Αλλά δεν είπε τίποτα. Προφανώς γιατί ο προσωπικός φόβος του για τον Τραμπ και την επιστροφή του είναι μεγάλος.

Η περίπτωση του Κόλιν Κέπερνικ

Κάποιος θα πει ότι το Χόλυγουντ ολόκληρο τα βάζει με τον Τραμπ – σούπερ σταρ όπως ο Μελ Γκίμπσον που δηλώνει ανοιχτά πως τον υποστηρίζει είναι ελάχιστοι. Λογικά μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί γιατί να φοβάται ο Γιάννης, όταν δεν φοβούνται όλοι αυτοί οι εξίσου διάσημοι ή όταν δεν φοβάται τον Τραμπ ο ίδιος ο ΛεΜπρόν Τζέιμς δηλωμένος επικριτής του καιρό τώρα. Η απάντηση νομίζω είναι απλή. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο παίζει μπάσκετ και θέλει όλοι να τον αγαπούν-  και οι Δημοκρατικοί και οι οπαδοί του Τραμπ. Δεν είναι ηθοποιός για να απευθύνεται στο ειδικό κοινό των ταινιών του. Και κυρίως δεν είναι Αμερικάνος όπως ο ΛεΜπρόν που αγωνιζόταν για την Εθνική των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τραγουδούσε τον ύμνο της χώρας. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο είναι ένας Ελληνας στο ΝΒΑ, ένας ξένος δηλαδή. Τρομάζει με την ιδέα της στοχοποίησής από ένα πρόεδρο, που μπορεί να έχει μπροστά του στα επόμενα χρόνια και που αν αποκτήσει εμμονή μαζί του θα του κάνει μόνο κακό.

Θυμηθείτε τι συνέβη στην περίπτωση του Κόλιν Κέπερνικ: την ορθότατη παρατήρηση έκανε πριν λίγες μέρες ο Γιώργος Νασμής γράφοντας στα «Νέα». Ο Κέπερνικ ήταν ο παίκτης του αμερικανικού φούτμπολ, που τόλμησε να γονατίσει κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ σε ένα παιγνίδι του ΝFL διαμαρτυρόμενος με αυτόν τον τρόπο για την δολοφονία του Φλόιντ, τις φυλετικές διακρίσεις και την αστυνομική βία εις βάρος των αφροαμερικάνων. Για ένα μικρό διάστημα η στάση του έγινε παράδειγμα προς μίμηση από πολλούς αθλητές. Και μετά, όπως ξαφνικά το πράγμα φούντωσε, σταμάτησε. Και μαζί με την διαμαρτυρία χάθηκε και ο Κέπερνικ: το πανίσχυρο επικοινωνιακό σύστημα του Τραμπ, τότε προέδρου των ΗΠΑ, τον έσβησε από το χάρτη.

Ο Γιάννης θα πει κάποιος είναι πολύ μεγαλύτερο όνομα και μέγεθος. Πολύ σωστά. Αλλά δεν είναι υποψήφιος ήρωας – και τον καταλαβαίνω. Όταν κι αυτός φτάνει να φοβάται ως ξένος, σκεφτείτε το τι φόβος πρέπει να υπάρχει γενικά στις ΗΠΑ μπροστά στην πιθανότητα επανεκλογής του Τραμπ. Δεν τον κατηγορώ τον Γιάννη για την διπλωματική σιωπή του – την θεωρώ αυτή την σιωπή σημάδι των καιρών. God bless America που λέει και το τραγούδι…