Το βράδυ θα υπάρχει μια νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Oι Ισπανοί θέλουν να γυρίσουν στο θρόνο μετά από δώδεκα ολόκληρα χρόνια και να φτάσουν στην τέταρτη κατάκτηση Εuro. Οι Αγγλοι κυνηγούν μια ιστορική πρώτη φορά. Ο Γκάρεθ Σάουθγκέιτ είπε χθες ότι δεν πιστεύει στα θαύματα αλλά πιστεύει στα όνειρα – κι ένα όνειρο είναι κοντά στο να γίνει πραγματικότητα. Ο Ντε Λα Φουέντε είπε απλά ότι δεν υπάρχει φαβορί και ότι η ομάδα του για να κερδίσει πρέπει να κάνει το καλύτερο παιγνίδι της στο τουρνουά – πράγμα καθόλου απλό. Εχουν και οι δυο δίκιο.   

Περίληψη προηγουμένων   

Οι Ισπανοί και οι Αγγλοι φτάνουν στον τελικό του Εuro2024 από τελείως διαφορετικές διαδρομές και έχοντας κάνει μια τελείως διαφορετική πορεία. Οι Ισπανοί βρέθηκαν στην δύσκολη πλευρά του ταμπλό και χρειάστηκε να αποκλείσουν την γηπεδούχο Γερμανία και την Γαλλία που πριν αρχίσει η διοργάνωση είχε τον άτυπο τίτλο του πρώτου φαβορί για να την κατακτήσει. Στον όμιλο οι Ισπανοί είχαν κερδίσει εύκολα τους Ιταλούς και ακόμα πιο εύκολα τους Κροάτες. Οι Αγγλοι από την άλλη κερδίζοντας την πρωτιά στον όμιλο τους απέφυγαν όλα τα φαβορί. Ωστόσο έφτασαν στον τελικό διά πυρός και σιδήρου. Μπορεί να πέρασαν πρώτοι από τον όμιλο τους, αλλά το έκαναν με μία μόνο νίκη - αυτή της πρεμιέρας κόντρα στην Σερβία. Χρειάστηκαν την παράταση για να αποκλείσουν την Σλοβάκια και τα πέναλτι για να αποκλείσουν την Ελβετία, ενώ λύγισαν την Ολλανδία με ένα γκολ στις καθυστερήσεις του Γουότκινς που ήρθε από τον πάγκο.

Απλά και λιγότερο απλά

 Έκανα αυτή την μικρή περίληψη προηγούμενων για να κάνω κατανοητό το τι έχουν κερδίσει ήδη οι δυο ομάδες στην πορεία τους προς τον τελικό. Η Ισπανία που είναι η πρώτη στην ιστορία του Εuro που φτάνει σε έναν τελικό μόνο με νίκες (με μία από αυτές κόντρα στην Γερμανία στην παράταση κι όλες τις άλλες σε 90λεπτα) είναι μια ομάδα που σίγουρα έχει αυξήσει την αυτοπεποίθηση της. Η Αγγλία χάρη στην δυσκολία με την οποία πέρασε τα εμπόδια  (και αυτά που είχε στον όμιλο αλλά και αυτά που βρήκε στα νοκ άουτ ματς) έχει ψυχολογία στα ύψη. Στη διάρκεια του τουρνουά έχει σκληρύνει. Τίποτα δε δίνει περισσότερη σιγουριά σε μια ομάδα από αυτή που αποκτά κλείνοντας στόματα. Και η Αγγλία έκλεισε πολλά: από τα πρώτα ματς που έδωσε στον όμιλο η συντριπτική πλειοψηφία εχθρών και φίλων της πρόβλεπε τον αποκλεισμό της. Διότι η εκτίμηση των αρετών της δεν είναι απλή. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει με την Ισπανία: αυτή στην πορεία της κέρδισε φίλους και θαυμασμό. Διότι έχει σκοράρει σε όλα τα ματς, έχει μερικές από τις ατραξιόν της διοργάνωσης και έχει και μια απόλυτη υπεροχή σε κάθε στατιστική κατηγορία. Είναι εύκολο να δεις την ποιότητά της.    

Αληθινός δάσκαλος

Οσο κι αν ο προπονητής της δεν θέλει να το ακούει η Ισπανία μοιάζει και είναι φαβορί. Είναι η μοναδική ομάδα από αυτές που ξεκίνησαν το τουρνουά που αποδείχτηκε συνεπής στα καλά λόγια που την συνόδευαν. Ο Νίκο Γουίλιαμς και ο Γιαμάλ απέδειξαν την χρησιμότητα τους περνώντας με άριστα δύσκολα τεστ. Η παλιοί (Σιμον, Καρμπαχάλ, Νάτσο,  Ρόντρι, Ρουίθ, Μοράτα) έδειξαν σοβαρότητα αλλά και μια αθλητική φρεσκάδα που δεν ήταν δεδομένη καθώς μιλάμε για παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε περισσότερα από πενήντα ματς στη σεζόν. Το ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι Ισπανοί δικαίωσε την φήμη των Ντε λα Φουέντε και την επιλογή του από την ισπανική ομοσπονδία. Αποδείχτηκε όντως ένας αληθινός δάσκαλος που γνωρίζοντας καλά τους μαθητές του (καθώς όλους τους είχε στα χέρια του όταν δούλευε στις μικρότερες εθνικές ομάδες της Ισπανίας) πήρε από πολλούς ό,τι καλύτερο. Από την Ισπανία στο τουρνουά δεν έλειψε τίποτα. Οταν χτύπησε ο Πέδρι σηκώθηκε από τον πάγκο ο Ντάνι Ολμο που αποδείχτηκε ένας πραγματικός X factor. Η ηγεσία του Ροντρι υπήρξε αναμφίβολα υψηλού επιπέδου. Οσοι επιλέχτηκαν ως βασικοί, ακόμα και χωρίς μεγάλες παραστάσεις, ανταπεξήρθαν της δυσκολίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Ισπανοί είναι και κάτοχοι του UEFA Nations League – κάτι σημαίνει κι αυτό. Αρα να δώσουμε από τώρα το κύπελο στους Ισπανούς; Όχι ακριβώς. Ο τελικός είναι ένα μεμονωμένο παιχνίδι που ελάχιστη σχέση έχει με τα προηγούμενα. Και οι Αγγλοι έχουν αποκτήσει πολύ μεγάλη πίστη στην πορεία.

Νικητής ο σκληρότερος

Από το 2016 και μετά ο νικητής των μεγάλων διοργανώσεων είναι μια ομάδα που στην πορεία ξεπερνά δυσκολίες και όχι κάποιος που κερδίζει όλα τα ματς, όπως έχουν κάνει οι Ισπανοί φέτος στη Γερμανία . Το 2016 στο Εuro της Γαλλίας η Γαλλία έκανε περιπάτους, αλλά το τρόπαιο το πήραν οι Πορτογάλοι που ζορίστηκαν και να περάσουν τον όμιλο και τον προημιτελικό κόντρα στους Κροάτες. Οι Γάλλοι κέρδισαν το Μουντιάλ το 2018 παρά το δύσκολο ξεκίνημα τους. Το Εuro2020 το κατέκτησαν οι Ιταλοί που απέκλεισαν την Αυστρία στην παράταση και την Ισπανία στα πέναλτι. Και το Μουντιάλ του Κατάρ το κατέκτησε η Αργεντινή του Μέσι που έχασε τον πρώτο αγώνα από την Σαουδική Αραβία και απέκλεισε τους Ολλανδούς του Φαν Γκααλ στην διαδικασία των πέναλτι.

Η Ισπανία για να πάρει το τρόπαιο πρέπει να κάνει κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνει: να κερδίσει και τον τελικό ενώ έχει κερδίσει προηγουμένως όλα τα ματς. Η Αγγλία από την άλλη αν πάρει το τρόπαιο θα είναι μία ακόμα ομάδα που θα το έχει καταφέρει υποφέροντας και αντέχοντας όπως συμβαίνει με όλους όσους κερδίζουν τα τελευταία χρόνια. Στην περίπτωση των Αγγλων η αντοχή δεν είχε να κάνει μόνο με το άγχος της διάκρισης ή την πίεση των αντιπάλων: αντοχή υπήρξε και απέναντι στην υπερβολική κριτική των οπαδών, των πάσης φύσεως σχολιαστών και των media. Η μεγάλη αντοχή τα τελευταία χρόνια έχει φέρει περισσότερες επιτυχίες από την ατόφια ποδοσφαιρική ποιότητα.

Το ποδόσφαιρο και οι οιωνοί

Πριν ο τελικός ξεκινήσει στα μάτια μου είναι τέλειος ανοιχτός. Δεν αποκλείω κάποιος απ’ τους δύο αντιπάλους να επικράτησε εύκολα: το λέω χωρίς να ξεχνάω ότι και οι Ισπανοί και οι Αγγλοι έχουν κάνει ανατροπές για να κερδίσουν, πράγμα που αποτελεί και το μόνο στο οποίο μοιάζουν. Αλλά οι ανατροπές δε γίνονται συνεχώς και σπανίως γίνονται στους τελικούς. Νομίζω ότι όποιος προηγηθεί θα κερδίσει. Μου φαίνεται δύσκολο η Αγγλία να χάσει δυο τελικούς στην σειρά. Και δεν ξέρω πόσο έτοιμα είναι τα παιδάκια του Ντε λα Φουέντε να σηκώσουν το βάρος του φαβορί. Ενώ από την άλλη πλευρά για τον Χάρι Κέιν, τον Μπέλιγχαμ, τον Φόντεν και τους υπόλοιπους το ότι το μαρτύριο τους τελειώνει αποτελεί μεγάλο κίνητρο για να ολοκληρώσουν μια δύσκολη πορεία με τον καλύτερο τρόπο. Το ποδόσφαιρο λέει Ισπανία. Οι οιωνοί είναι όλοι με τους Αγγλους.