Σήμερα κάνει πρεμιέρα η Αγγλία και για πολλούς σήμερα αρχίζει το Πανευρωπαϊκό: δεν χωρά αμφιβολία πως τα κατορθώματα των Αγγλων είναι το αλατοπίπερό του. Απέναντί τους οι Αγγλοι θα έχουν μια ομάδα που κουβαλά κάμποση ποδοσφαιρική αναρχία – το είδος της ομάδας που συχνά τους μπερδεύει. Θα δούμε επίσης την πρεμιέρα των Ολλανδών με την Πολωνία κι ένα Δανία – Σλοβενία που όποιος το κερδίσει αποκτά αβαντάζ πρόκρισης. Μέχρι τώρα τα ματς είχαν πολλά γκολ: στα τέσσερα πρώτα τα λιγότερα που είδαμε ήταν τα τρία στο Ιταλία – Αλβανία (2-1). Ένα αληθινά ανταγωνιστικό ματς μας έχει λείψει, αλλά υπομονή και θα δούμε αρκετά τέτοια στα νοκ άουτ.
Οι προβληματισμοί και η ευθύνη
Στην Αγγλία υπάρχει ακόμα ο κόουτς Γκάρεθ Σάουθγκέιτ κι αυτό αποτελεί μια κάποια πρόοδο. Του έχουν συγχωρεθεί πολλά του κόουτς. Πρώτα από όλα ένας χαμένος τελικός από τους Ιταλούς στο Γουέμπλεϊ τρία χρόνια πριν. Στη συνέχεια ένας αποκλεισμός από την Γαλλία στο Μουντιάλ του Κατάρ – αν προσθέσεις και διάφορες ελάχιστα κολακευτικές περιπέτειες σε διοργανώσεις όπως το UEFA Nations League είναι μάλλον να απορείς πως υπάρχει ακόμα σε μια θέση που προπονητές όπως ο Καπέλο πχ άντεξαν λιγότερο. Τι αναγνωρίζεται στον Σάουθγκέιτ; Η τόλμη στις επιλογές (κι όχι μόνο των παικτών). Αλλά και το ότι επί των ημερών του είδαμε μια Αγγλία που πάλεψε και έδειξε να έχει τα αποτελέσματα που μπορεί.
Ο Σάουθγκέιτ είναι ένα σκληρός άνθρωπος. Στο προηγούμενο πανευρωπαϊκό κόντρα στις επιταγές της χώρας, εμφάνισε μια Αγγλία ικανότατη στο να κερδίζει με 1-0, παρόλο που έδινε ματς στο Γουέμπλεϊ: ένα δεν έπαιξε σε αυτό και διέλυσε τους Ουκρανούς στην Ρώμη. Ο Σάουθγκέιτ προσπάθησε να επαναλάβει τη φόρμουλα και στο μουντιάλ έχοντας πλέον και τον Μπέλιγχαμ: η συνταγή της προσεχτικής άμυνας και των υπομονετικών επιθέσεων μ σκοπό την αξιοποίηση του Χάρι Κέιν ίσως και να είχε βγει αν δεν του προέκυπταν οι Γάλλοι σχετικά νωρίς. Σήμερα πάντως οι προβληματισμοί του κόουτς των Αγγλων μοιάζουν κάπως διαφορετικοί: μπορεί να κάνω λάθος αλλά ο σκοπός του είναι να μην έχει μια απολύτως σταθερή ενδεκάδα στο τουρνουά – αν έχω καταλάβει τι έκανε μέχρι τώρα ο σκοπός του είναι να πάρει αυτή τη φορά αρκετά από πολλούς. Τα φιλικά με την Βοσνία και την Ισλανδία ήταν μια ευκαιρία για απολύτως πειραματικές ενδεκάδες χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα υπάρχουν και σταθερές. Νομίζω πως απόντος του Μαγκουάιερ θα ξαναδούμε τον Στόουνς στην άμυνα και πως αυτός, ο Ράις, ο Φόντεν, ο Μπέλιγχαμ και ο Χάρι Κέιν θα είναι οι βασικοί του. Με πολλούς που θα πρέπει να κερδίσουν θέση και εμπιστοσύνη. Οι κακές εμφανίσεις των Αγγλων έκαναν τους Σέρβους να αισθάνονται διεκδικητές. «Όταν την Αγγλία την κερδίζει η Ισλανδία, γιατί να μην το κάνουμε εμείς;» είπε ο Βλάχοβιτς. Αλλά στη ρητορική ερώτηση υπάρχει απάντηση: αν η Σεβία δεν σοβαρευτεί θα έχανε κι αυτή από τους Ισλανδούς. Οι Σέρβοι έχουν ως συνήθως πιο πολύ ταλέντο από όσο μια ομάδα μπορεί να αντέξει. Ο Ντράγκαν Στοϊκοβιτς στον οποίο έτυχε ο δύσκολος ρόλος του προπονητή προσπαθεί να βρει τρόπο να συνυπάρξουν οι δυο νταλίκες της επίθεσης, ο Μίτροβιτς κι ο Βλάχοβιτς με τον Τάντιτς, τον Μιλίκοβιτς Σάβιτς και τον Λούκιτς και ενώ περιμένουν να ξεκινήσουν και παίκτες όπως ο Γιόβιτς και ο Κόστιτς – δεν γίνεται. Δεν χωρά αμφιβολία πάντως πως οι τρέλες των Σέρβων από την μια και οι ξαφνικοί προβληματισμοί του Σάουθγκέιτ από την άλλη μπορεί να μας δώσουν ένα ωραίο ματς.
Ολλανδοί με άμυνα
Λιγότερο εντυπωσιακά θα είναι αναμφίβολα τα άλλα δυο. Η Ολλανδία παίζει με την Πολωνία που δεν έχει τον Λεβαντόφσκι και χάνει πολλά. Ο Λέβα της Μπαρτσελόνα μικρή σχέση έχει με τον Λεβα της Μπάγερν, αλλά τον Λεβαντόφσκι της Μπάγερν οι Πολωνοί δεν τον είδαν στην Εθνική τους ποτέ. Αυτόν της Μπάρτσα, που παίζει λιγότερο για το γκολ και πιο πολύ για τους συμπαίκτες του θα τον είχαν απόψε ανάγκη. Θα αναλάβει την δουλειά το δίδυμο Μίλικ – Ζελίνσκι με τον δεύτερο να είναι και με το ηθικό στα ύψη αφού υπέγραψε στην Ιντερ πριν λίγες μέρες. Όμως τα φώτα είναι κυρίως στους Ολλανδούς, που έχουν τα πάντα για να κάνουν ένα σπουδαίο τουρνουά, χωρίς ωστόσο να φαίνεται να έχουν τον απόλυτο leader που όποτε η Ολλανδία διακρίνεται της χρειάζεται. Ο Ράιντερς είναι καλός παίκτης, αλλά δυσκολεύτηκε στη Μίλαν να κάνει την διαφορά. Ο Χάπκο μου φάνηκε ότι έζησε την πρώτη του περιπέτεια στην Λίβερπουλ με κάμποσο άγχος. Ο Σίμονς δεν σήκωσε την φανέλα της Παρί και βρέθηκε δανεικός στην Λειψία. Ο ΝτεΠάι είναι ο ΝτεΠάι: τα άλμπουμ που έχει βγάλει ως ράπερ μάλλον τον διασκεδάζουν πιο πολύ από την μπάλα. Η Ολλανδία προσπαθεί πάντα να είναι μηχανισμός, αλλά χρειάζεται και προσωπικότητα: τέτοια έχουν οι αμυντικοί της, όχι μόνο ο Φαν Ντάικ, αλλά και ο Ακε κι ο Ντούμφρις και ο Ντε Βρι. Αλλά μπορούν οι Ολλανδοί να διακριθούν με καλύτερη γραμμή την άμυνα τους;
Δυο ισοπαλίες
Η μέρα έχει κι ένα πολύ ενδιαφέρον Δανία – Σλοβανία. Οι Δανοί έχουν όλους τους ήρωες του Euro2020 που έφτασαν την ομάδα στον ημιτελικό κόντρα στους Αγγλους – μαζί και τον Ερικσεν. Στα τρία χρόνια που ακολούθησαν εκείνη την εποποιία κάποιοι κάναν βηματάκια πίσω ή δεν είχαν την εξέλιξη που όλοι περίμεναν (ο Κίερ, ο Ντάμσγκααρντ, ο Μέλε, ο Ντόλμπεργκ κτλ), αλλά στην Εθνική τους κάνουν πάντα κάτι πιο πολύ. Το Euro τους ταιριάζει πιο πολύ από το μουντιάλ: στο Κατάρ ήταν σαν να μην πήγαν ποτέ. Οι Σλοβένοι έχουν μερικά δικά μας γνωστά παιδιά (Τσέριν, Βέρμπιτς, Σπόραρ), δεν έκαναν καλά φιλικά και είναι αουτσάιντερ. Αλλά ήταν στον ίδιο προκριματικό όμιλο με τους Δανούς και έφεραν μαζί τους ισοπαλία στην Λουμπλιάνα ενώ εχουν και τον Ομπλακ που παραμένει ένας απο τους καλυτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη. Κι αυτό μπορεί να παίξει ρόλο.
