Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει μετατρέψει το μεταγραφικό παζάρι της Ευρωλίγκας σε one man show, εξέλιξη αναμενόμενη, αφού είχε υποσχεθεί πως θα παρουσιάσει ένα ολοκαίνουργιο Παναθηναϊκό που δεν θα είχε καμία σχέση με τον περσινό. Η πρόσληψη του Αταμάν έδειχνε πως ο ΠΑΟ θα αποκτούσε πάνω από δέκα καινούργιους παίκτες: ο Τούρκος προπονητής αυτό το έχει ξανακάνει. Το 2018 έπεισε τους ανθρώπους της Εφές να φτιάξουν την ομάδα από την αρχή μετά την απογοητευτική σεζόν της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά την οδήγησε και στο Final 4: η περιπέτεια τερματίστηκε με μια ήττα από την ΤΣΣΚΑ στον τελικό, αλλά το σχέδιο Αταμάν αποδείχτηκε απολύτως επιτυχημένο. Το τι θα κάνει φέτος ο ΠΑΟ θα περιμένουμε να το δούμε: ποτέ δεν είναι εύκολο να εκτιμήσεις τι θα συμβεί σε μια ομάδα με τόσους πολλούς καινούργιους παίκτες – το βέβαιο ωστόσο είναι πως όλοι είναι εγνωσμένης αξίας και η λογική λέει πως με καλά υλικά πάντα κάτι καλό προκύπτει. Παραδόξως, ωστόσο, το μυστήριο του καλοκαιριού δεν είναι ο ΠΑΟ των πολλών μεταγραφών, αλλά ο Ολυμπιακός. Οι κινήσεις του Γιαννακόπουλου ήταν προβλεπόμενες και ως προς την θεαματικότητα τους: όταν βάζει λεφτά φέρνει ονόματα και το ξέρουμε. Το τι κάνει ο Ολυμπιακός προκαλεί ερωτηματικά.

Πίστευαν ότι ο Σάσα θα μείνει

Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι προφανέστατα και για τα οποία δεν χωράει συζήτηση. Αν είχαν μείνει ο Σλούκας και ο Βεζένκοφ, μετά τις γρήγορες προσθήκες του Μιλουντίνοφ και του Γκος ο Ολυμπιακός θα αποκτούσε τον Τανούλη και δύσκολα θα γινόταν κάτι ακόμα – τουλάχιστον αρχικά. Αλλά οι δυο παίκτες δεν έμειναν κι αυτό δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα.

Ο Ολυμπιακός εκτίμησε λάθος τουλάχιστον την περίπτωση του Σάσα Βεζένκοφ: πίστευαν όλοι, με πρώτο τον κόουτς Γιώργο Μπαρτζώκα, ότι ο παίκτης δεν θα πάει στο ΝΒΑ. Δεν λέω πως η φυγή του Βεζένκοφ άλλαξε κάποιου είδους σχεδιασμό – λέω πως δεν είχε υπάρξει από νωρίς μια σοβαρή αναζήτηση του αντικαταστάτη του. Αν είναι αλήθεια όσα διαβάζουμε (ομολογώ ότι κομμάτι αμφιβάλω, αλλά αυτό δεν έχει σημασία…) ο Ολυμπιακός μίλησε με τον Μίροτιτς, που αυτοπροτάθηκε, και τελικά απάντησε στον μάνατζερ του παίκτη ότι δεν μπαίνει σε πλειστηριασμούς, πράγμα παράξενο διότι πλειστηριασμός υπάρχει και θα υπάρχει για κάθε καλό παίκτη. Τελικά ο Μπαρτζώκας κατέληξε στον Λουκ Σίκμα – κι ευτυχώς η απόκτηση του πρώην παίκτη της Αλμπα έγινε σχετικά γρήγορα. Αλλά οι ψίθυροι υπάρχουν και με αυτούς ζει ο Ολυμπιακός όλο το καλοκαίρι. Και γιατί δεν υπάρχει καμία τοποθέτηση και από τον προπονητή και από την διοίκηση για το τι η ομάδα θέλει να κάνει.

Μια νέα συνθήκη

Η ψιθυρολογία της προηγούμενης εβδομάδας ήθελε τον Ολυμπιακό να μένει όπως είναι. Οποιοι αυτό το διακινούσαν έλεγαν πως αριθμητικά το ρόστερ του Ολυμπιακού έχει όσους παίκτες είχε και πέρυσι και κάθε πρόσθεση θα δημιουργούσε προβλήματα, παρά θα έλυνε. Η άποψη αυτή είναι και δεν είναι λάθος. Δεν είναι γιατί ο Γκος μπορεί εύκολα να πει κάνεις ότι θα παίξει τα λεπτά του Σλούκα, τον Βεζένκοφ θα αντικαταστήσουν ο «παλιός» Πίτερς και ο «νέος» Σίκμα και ο Τανούλης για να γίνει καλύτερος πρέπει να πάρει χρόνο συμμετοχής – έτσι κι αλλιώς τον χρόνο του Μπλακ και του Μπολομπόι (που μαζί σπανίως έπαιζαν πάνω από 20 λεπτά) θα τον πάρει ο Μιλουντίνοφ. Και είναι λάθος γιατί ο Γκος δεν έχει σχέση με το Σλούκα και ο Σίκμα (πόσο μάλλον ο Πίτερς) δεν έχει στα χέρια τους πόντους του Βεζένκοφ και δύσκολα θα τους βρει στα 34 του χρόνια.

Μπορεί οι δυο νεοφερμένοι Αμερικάνοι να αποδειχτούν καλύτεροι για το περίφημο παιγνίδι του Μπαρτζώκα – πλην όμως είναι διαφορετικοί παίκτες: ο Ολυμπιακός μπορεί να βρεθεί με δυο παραπάνω δημιουργούς και δυο λιγότερους σκόρερς κι όσο κι αν η δημιουργία είναι χρήσιμη, τα μεγάλα ματς θέλουν μεγάλα σουτ και κρίνονται από τους Γιούλ, που όταν η μπάλα καίει την θέλουν για να τη βάλουν στο καλάθι κι όχι να ψάξουν πάσα. Υπάρχει δε και κάτι άλλο: η φυγή του Βεζένκοφ και η πρόσθεση του Σίκμα δημιουργεί μια νέα συνθήκη και στο εσωτερικό της ομάδας. Ο Σάσα πχ έπαιζε και στο «τρία»: με τον Πίτερς στο παρκέ είχαν δείξει ότι μπορεί να μοιραστούν την πολύτιμη δουλειά του Παπανικολάου είτε στα ματς που αυτός έλειψε, είτε σε διαστήματα παιγνιδιών που κρίθηκε χρήσιμο. Με τον Σίκμα ο Ολυμπιακός είναι δύσκολο αυτό να το περιμένει. Από την άλλη ο Αμερικάνος, αν ο Μπαρτζώκας χρειαστεί μια γρήγορη και πιο κοντή πεντάδα μπορεί εύκολα να παίξει και στο 5: το χει κάνει στην Αλμπα που είναι ομάδα που αγαπάει να παίζει ταχύτατα. Όμως η ανάγκη να βρεθεί ένας παίκτης πίσω από τον Παπανικολάου είναι μάλλον δευτερεύουσα. Ποια είναι η πρώτη; Να βρεθεί κάποιος περιφερειακός με πόντους στα χέρια. Κι αν ο Κάναν της νέας σεζόν είναι σαν τον Κάναν του Final 4 (που ελάχιστη σχέση είχε με τον Κάναν της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα) ακόμα καλύτερα.    

Μίλησε ο Τόμας Γουόκαπ

Θα βρεθεί αυτός ο παίκτης; Από την περασμένη Παρασκευή πιστεύω πως ναι γιατί συνέβη κάτι σπουδαίο που πέρασε στα ψιλά – και που είναι κι ο λόγος για αυτό το σημείωμα: μίλησε ο Τόμας Γουόκαπ. Από όσα είπε στο podcast της εξαιρετικής ιστοσελίδας Basketnews.com στο οποίο πρωταγωνιστεί, προβλήθηκε η αναφορά του στον Σλούκα και στον Μπαρτζώκα γιατί αυτό ήταν το θέμα του εφετινού καλοκαιριού. Αλλά, για μένα τουλάχιστον, το σημαντικό που είπε ο Αμερικάνος δεν είναι ότι στηρίζει τον Μπαρτζώκα (προπονητής του είναι…) ούτε ότι άσκησε κριτική στον Σλούκα (που έτσι κι αλλιώς έφυγε…), αλλά ότι τόνισε, χωρίς υπεκφυγές, πως η ομάδα χρειάζεται ένα παίκτη ακόμα – κι όχι ένα τυχαίο παίκτη. «Αν δεις εμένα και τον Γουίλιαμς-Γκος θα πεις ότι είμαστε καλά στην οργάνωση. Ο Λαρεντζάκης, ο Κάναν και ο ΜακΚίσικ δίνουν πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορείς να τους δώσεις την μπάλα και να πεις ότι θέλεις 25 πόντους από αυτούς. Χρειάζεται ένας παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει κάτι από το τίποτα, που είναι καλός στο ένας εναντίον ενός, που μπορεί να πάρει τα κλειδιά και είτε να μας στείλει στον γκρεμό ή στον προορισμό μας. Κάποιον που μπορεί να σκοράρει. (…) Αυτός ο παίκτης μπορεί να παίζει σε οποιαδήποτε θέση από το 2 μέχρι το 4» δήλωσε ο Αμερικάνος τολμώντας να πει αυτό που κανείς ειδήμονας δεν λέει φέτος το καλοκαίρι από φόβο να μην θεωρηθεί ότι κάνει κριτική στον προπονητή.

Βέβαια ο Γουόκαπ, που είναι έξυπνο παιδί, συμπλήρωσε πως του αρέσει η ομάδα και πως την πιστεύει «γιατί είναι γεμάτη σε κάθε θέση». Ξέρει που βρίσκεται και το δείχνει. Αλλά ότι τόλμησε να πει τα πράγματα με το όνομά τους δημοσίως μαρτυρά προσωπικότητα: τα ίδια ξέρω ότι λένε και άλλοι δυο παίκτες του Ολυμπιακού. Αλλά στις παρέες τους.

Καταστροφή η δικαιολογία

Πιστεύω πως όσα είπε ο Γουόκαπ θα ακουστούν από την διοίκηση. Δεν μιλά ένας τυχαίος: η τοποθέτησή του θα γίνει λόγος να προσθέσει ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του ένα σκόρερ – μια ομάδα δεν μπορεί να πάει σε μια σεζόν με παίκτες που λένε πως κάποιος λείπει γιατί εκτός όλων των άλλων αυτό είναι κι ένα κακό άλλοθι. «Αν μια ομάδα έχει στις ήττες της  δικαιολογία (στην προκειμένη περίπτωση ότι ότι κάποιος λείπει), θα μάθει να χάνει» έλεγε ο μεγάλος Γιάννης Ιωαννίδης. Ελπίζω όποιος αποκτηθεί να είναι επιλογή του Μπαρτζώκα για να τον αξιοποιήσει κιόλας. Γιατί αν του τον πάρουν χωρίς να τον θέλει, απλά θα κουνάει πετσέτες στον πάγκο χαρούμενος όπως τόσοι άλλοι. Και θα βλέπει τον Κάναν, τον Λαρεντζάκη και τον ΜακΚίσικ από τους οποίους μπορείς να περιμένεις πολλά, αλλά όχι 25 πόντους. Δεν το λέω εγώ. Το είπε ο Γουόκαπ. Και θα τον ακούσουν.