Αυτή έπρεπε να είναι η μεγάλη εβδομάδα του ελληνικού τένις. Για πρώτη φορά υπήρξε στα τελικά των καλύτερων της χρονιάς ελληνική παρουσία και στο αντρικό και στο γυναικείο τουρνουά. Ο Στέφανος Τσιτσιπάς ξαναβρέθηκε στα τελικά των «Μάστερς» - έτσι θυμάμαι να λέμε πάντα το περίφημο ATP Finals, που φέτος γίνεται στο Τορίνο.  Η Μαρία Σάκκαρη βρέθηκε για πρώτη φορά στο WTA Finals, δηλαδή στο ετήσιο ραντεβού των οκτώ αθλητριών που βρίσκονται στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης του γυναικείου τένις.  Δυστυχώς δεν θα ζήσουμε ένα ελληνικό θρίαμβο: αλλά η ολοκλήρωση της χρονιάς επιβάλει να πούμε πολλά μπράβο στη Σάκκαρη και να συμβουλεύσουμε τον Τσιτσιπά να ξαναδεί κάποιες από τις επιλογές του.

Τρομερά σκληρή δοκιμασία

Η Μαρία Σάκκαρη αποκλείστηκε στον ημιτελικό ενός ακόμα μεγάλου τουρνουά. Αυτή τη φορά στη μακρινή Γκουανταλαχάρα έχασε από την Εσθονή Ανέτ Κονταβέιτ, νούμερο 7 στον κόσμο. Η Σάκκαρη πλήρωσε το ότι για να φτάσει στον ημιτελικό αγωνίστηκε μια μέρα πριν για τρεις και επιπλέον ώρες κόντρα στο νούμερο 2 του κόσμου, την Αρίνα Σαμπαλένκα από τη Λευκορωσία, ενώ μια μέρα πριν είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα άλλο σκληρό παιγνίδι με αντίπαλο την Ισπανίδα Πάουλα Μπαντόσα. Ακόμα και για την βιονική Μαρία μια τέτοια δοκιμασία συνεχόμενων μαραθώνιων παιγνιδιών αποδείχτηκε τρομερά σκληρή.

Ασταμάτητες υπερβάσεις  

Θυμίζω πως φέτος η Σάκκαρη αγωνίστηκε στον ημιτελικό του Ρολάν Γκαρός τον Ιούνιο και στον ημιτελικό του USA Open τον Σεπτέμβριο και ότι ηττήθηκε και στους δυο. Στο Παρίσι έχασε από την Μπάρμπορα Κρεϊτσίκοβα με 9-7 στο τρίτο σετ σε ένα ματς που κράτησε σχεδόν τρεισήμισι ώρες. Στη Νέα Υόρκη ηττήθηκε από το θαύμα της φύσης, την Εμα Ραντουκάνου.  Αποτελούν αυτοί οι ημιτελικοί ένα είδος ορίου για τη σπουδαία Ελληνίδα αθλήτρια; Δεν θα το έλεγα. Στο γυναικείο τένις υπάρχει αυτή τη στιγμή μια τρομερή ισορροπία: οι νικήτριες των τουρνουά εναλλάσσονται – όλα είναι θέμα φόρμας. Η Σάκκαρη είναι μια μεγάλη πολεμίστρια: σε όλα αυτά τα τουρνουά χρειάστηκε για να φτάσει στους ημιτελικούς να κάνει μεγάλες υπερβάσεις. Στο WTA Finals π.χ η νίκη της απέναντι στη Σαμπαλένκα είναι σπουδαία: δεν την είχε κερδίσει ποτέ.  

Τι θέλω να πω; Ότι η Σάκκαρη έχει δώσει σε αυτά τα μεγάλα τουρνουά φέτος πολλούς τελικούς – απλά αυτούς τους έδωσε στη διάρκεια των τουρνουά και πριν να φτάσει στο μεγάλο τελικό τους. Στο Ρολάν Γκαρός απέκλεισε την κάτοχο Ιγκα Σβιοντεκ και την Ελίς Μέρτενς. Στο USA Open οι νίκες της κόντρα στην Καρολίνα Πλίσκοβα και στην Μπιάνκα Αντρεέσκου  υπήρξαν αποτελέσματα εντυπωσιακά. Αυτό που παρακολουθήσαμε μέσα στην χρονιά ήταν η σταδιακή της άνοδος  στην παγκόσμια κατάταξη χάρη is σε ασταμάτητες υπερβάσεις. Δεν ξέρω αν θα καταφέρει να κερδίσει κάποιο τουρνουά του γυναικείου Γκραν Σλαμ ή έστω το WTA Finals στο οποίο για πρώτη φορά αγωνίστηκε φέτος. Είμαι όμως βέβαιος ότι όταν κάποια στιγμή πει αντίο στον πρωταθλητισμό και στο μεγάλο τσίρκο του παγκόσμιου τένις, θα τα έχει πολύ καλά με τον εαυτό της. Γιατί θα έχει ξεπεράσει τις δυνατότητές της και μάλιστα πολλές φορές.        

Λάθος επιλογές  

Ελπίζω με ανάλογα συναισθήματα να πει πολλά πολλά χρόνια αργότερα το αντίο του και ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Το κλείσιμο της εφετινής σεζόν του δεν έγινε με τον καλύτερο τρόπο. Ο Τσιτσιπάς εγκατέλειψε το ΑΤP Masters εξαιτίας ενός τραυματισμού στον αγκώνα του. Τον είχε πριν πάει στο Τορίνο για να αγωνιστεί με τους άλλους επτά καλύτερους της σεζόν. Από όσο γνωρίζω δεν είναι ένας σοβαρός τραυματισμός: γρήγορα θα είναι μια χαρά. Ωστόσο τον αποκόμισε γιατί φέτος έκανε κάτι που είναι λάθος: ο Τσιτσιπάς δεν σταμάτησε να αγωνίζεται ποτέ σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Αν αναρωτιέστε γιατί είναι λάθος αυτό, πρέπει να σας πω ότι δεν το κάνει κανείς. Δεν θα μπορούσε φυσικά να το κάνει ο Νόβακ Τζόκοβιτς, λόγω ηλικίας, αλλά και αθλητές σχεδόν συνομήλικοι του Τσιτσιπά φρόντισαν να αγωνιστούν λιγότερο. Ο Μεντβέντεφ και ο Ζβέρεφ για παράδειγμα (με τους οποίους ο Ελληνας θέλει να συγκρίνεται) διάλεξαν σε ποια τουρνουά μπορούσαν να πάρουν μέρος και κατάφεραν και να διακριθούν σε αυτά. Ενώ ο Τσιτσιπάς μοιάζει να μην θέλει να λείπει από πουθενά: αυτό, μεγαλώνει τους τραπεζικούς λογαριασμούς, (νομίζω είναι πρώτος σε έσοδα από τουρνουά μέσα στη σεζόν), αλλά δεν είναι η καλύτερη επιλογή.

Συλλογή από ήττες  

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι ασταμάτητες παρουσίες (κι όχι οι κατακτήσεις τουρνουά) τον οδήγησαν στο νούμερο 3 της παγκόσμιας κατάταξης. Οι ήττες στα τελευταία τουρνουά του στέρησαν μια θέση: τώρα είναι στο νούμερο 4. Η πτώση είναι μικρή, αλλά ο Τσιτσιπάς πρέπει να μάθει να διαχειρίζεται καλύτερα τη σεζόν του. Το να χάνεις εξαιτίας τραυματισμού το ΑΤP Masters γιατί έτρεχες να παίξεις στη Βιέννη ή στο Μπερσί π.χ δείχνει μια έλλειψη καθοδήγησης που ο Ελληνας άσος έχει ανάγκη. Και μακάρι να κάνω λάθος. Αυτό στο οποίο δεν κάνω λάθος είναι ότι αν μέσα στη σεζόν παρακολουθήσαμε μεγάλες νίκες της Σάκκαρη, στην περίπτωση του Τσιτσιπά, ειδικά στο δεύτερο μισό της, είδαμε κυρίως μεγάλες ήττες. Ηττες από παίκτες σαφώς χειρότερους, όπως ο Τιαφό, ο Μπασιλασβίλι, ο 18χρονος Αλκαράθ, ο Οπέλκα, ο Ούμπερ – δεν αναφέρομαι στον Ζβέρεφ ή στον Ρούμπλεφ από τους οποίους επίσης έχασε ματς που φαινόταν να έλεγχε.

Πως τον κρίνουμε

Υπάρχει ένα θεματάκι με τον καλό Τσιτσιπά και αφορά το πώς τον κρίνουμε. Αν τον κρίνουμε ως ένα Ελληνα που κάνει καριέρα σε ένα σπορ που στην Ελλάδα δεν έχει παράδοση, οφείλουμε να του λέμε συνεχώς μπράβο για όλα – μπράβο που υπάρχει. Αλλά εγώ πιστεύω πως κάποιος που φτάνει στο νούμερο 3 του κόσμου και αγωνίζεται στον τελικό του Ρολάν Γκαρός πρέπει να κρίνεται ως πρωταθλητής – και μάλιστα ως πρωταθλητής που στο σπορ του μπορεί να γράψει ιστορία. Δεν είμαι αυστηρός μαζί του: περιμένω να δω καλύτερα πράγματα του χρόνου διότι τον αντιμετωπίζω σαν παίκτη με δυνατότητες. Και για αυτό λέω ότι κλίνει τη χρονιά του έχοντας κάνει βηματάκια πίσω. Ο Μεντβέντεφ και ο Ζβέρεφ που του αρέσει να θεωρεί ιστορικούς αντιπάλους του έχουν ξεφύγει. Για να τους ξαναπλησιάσει θα χρειαστεί πολλή δουλειά.

Ακουσα τη Σάκκαρη στο τέλος του ματς με την Κονταβέιτ. Μπορούσε να επικαλεστεί την δικαιολογία των σκληρών παιγνιδιών, αλλά δεν το έκανε. Τα είχε με τον εαυτό της γιατί από αυτόν έχει απαιτήσεις, όπως κάθε πρωταθλήτρια. Ακουσα τον Τσιτσιπά μετά από την ήττα του από τον Ρούμπλεφ στο Τορίνο. Του έφταιγε το καλό πρώτο σερβίς του Ρώσου. Αυτό από μόνο του, να ξέρετε, είναι κομμάτι ανησυχητικό…