Κάτι λιγότερο από δυο μήνες πριν την έναρξη του παγκοσμίου κυπέλλου του Κατάρ οι ομάδες που περιμένουμε σε αυτό να διακριθούν κάνουν ό,τι μπορούν για να μας πείσουν πως κάθε προγνωστικό είναι αδύνατο. Αρκεί να δει κανείς τα πρόσφατα ματς του UEFA Nations League και θα καταλάβει τι θέλω να πω. Πάντα σε αυτό υπήρχαν εκπλήξεις. Ποτέ τόσες πολλές.

Το να χάσεις ένα ματς στη συγκεκριμένη διοργάνωση δεν είναι καμιά καταστροφή. Ούτε ξεπέρασε τα ποδοσφαιρικά της προβλήματα μια ευρωπαϊκή χώρα επειδή ανέβηκε κατηγορία, ούτε διαλύθηκε γιατί τερμάτισε τελευταία στον όμιλό της. Το ζήτημα όμως δεν είναι τα αποτελέσματα: είναι ότι πολλές Εθνικές ομάδες ευρωπαϊκών χωρών από αυτές που παραδοσιακά συγκαταλέγονται μεταξύ των φαβορί μοιάζουν παραδόξως ανίκανες να λύσουν προβλήματα που είχαν δυο και τρία χρόνια πριν. Ενώ άλλες προσθέτουν σε όσα είχαν και πολλά καινούργια.

Η παράξενη Γερμανία

Η Γερμανία είναι αδύνατο να καταλάβεις αν είναι ή δεν είναι καλά. Είχε τρεις ισοπαλίες στη σειρά στο UEFA Nations League και ξαφνικά διέλυσε τους Ιταλούς κερδίζοντας τους με 5-2 τον περασμένο Ιούλιο έχοντας ως μεγάλο πρωταγωνιστή τον Τίμο Βέρνερ. Κι όμως τρεις μέρες πριν έχασε από την Ουγγαρία με 0-1 στη Λειψία σε ένα ματς που οι παίκτες του Χάνς Φλικ έκαναν 73% κατοχή μπάλας, αλλά μόνο τρία σουτ στην αντίπαλη εστία! Δεν υπήρχαν ο Νόγερ και ο Γκορέτσκα αλλά δεν μπορώ να πιστέψω πως για την ήττα των Γερμανών έφταιγε αυτό: οι Ούγγροι κέρδισαν με ένα γκολ του Σάλαϊ που έχει ανακοινώσει το αντίο του στην Εθνική!

Ισπανοί μονίμως σε ανανέωση

Το ίδιο απίθανα πράγματα έκαναν και οι Ισπανοί. Η ομάδα του Λουίς Ενρίκε έχασε από την Ελβετία με 2-1 στη Σαραγόσα μετά από κάτι δεκαετίες! Τους Ελβετούς οι Ισπανοί τους είχαν κερδίσει με 0-1 στο προηγούμενο μεταξύ τους ματς και ποτέ δεν θυμάμαι να είχαν σοβαρά προβλήματα μαζί τους. Αλλά πώς να μην έχουν; Εδώ και μια τετραετία, από το μουντιάλ του 2018 δηλαδή, οι Ισπανοί κάνουν μονίμως ανανέωση! Είναι αλήθεια πως παίκτες έχουν πολλούς και βγάζουν κι άλλους, αλλά μειώνοντας συνεχώς το μέσο όρο ηλικίας μιας Εθνικής ομάδας είναι δύσκολο να δεις από αυτή αυτοματισμούς και συνοχή – και χωρίς αυτά το περίφημο τίκι τάκα γίνεται αντιπαραγωγικό και στείρο: όποιος αντέχει την πίεσή τους, ένα γκολ βρίσκει και τους κάνει ζημιά. Ο Ενρίκε μοιάζει να χαίρεται περισσότερο το να βάζει στην Εθνική πιτσιρικάδες παρά να παίρνει αποτελέσματα: με τους Ελβετούς έπαιξαν στην βασική ενδεκάδα ο 18χρονος Γκάβι κι ο 19χρονος Γκονζάλεθ Λόπεθ, μπήκαν ο 18χρονος Πίνο και ο 20χρονος Νίκο Γουίλιαμς, επέστρεψε ως βασικός ο Ασένσιο και έμειναν εκτός ο Μοράτα, ο Κόκε και ο Γιορέντε. Δε καταλαβαίνεις αν ο Ενρίκε ετοιμάζει ομάδα για να παίξει σε δυο μήνες στο μουντιάλ ή στο Πανευρωπαϊκό των Ελπίδων.  

Αγγλοι, Γάλλοι και μάγοι  

Ακόμα χειρότεροι μοιάζουν οι Αγγλοι. Στο Nations league έχουν βάλει ένα γκολ (κι αυτό με πέναλτι!), πήγαν να παίξουν στην Ιταλία για να ξεπλύνουν την «ήττα-ντροπή» από την Ουγγαρία με 0-4 στο Μολινό και ξαναέχασαν! Εχουν πέντε ματς χωρίς νίκη κι αυτό έχει να συμβεί από το 2014 – θυμίζω ότι τότε στο μουντιάλ της Βραζιλίας αποκλείστηκαν από τον πρώτο γύρο. Ο Σάουθγκέιτ εξακολουθεί να μην καλεί τον Ράσφορντ, εξακολουθεί να στηρίζει την άμυνα του στον Μαγκουάιρ που έχει χάσει τη θέση του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εξακολουθεί να ορκίζεται πως η ομάδα του θα κάνει ένα μεγάλο μουντιάλ. Αλλά αν απόψε δεν κερδίσει τους Γερμανούς στο Γουέμπλεϊ θα αρχίσουν πάλι να κυκλοφορούν ανέκδοτα για το τι θα κάνουν οι Αγγλοι στο Παγκόσμιο κύπελλο.

Ωστόσο όλα είναι τόσο μπλεγμένα ώστε ακόμα κι ομάδες που κερδίζουν δεν ζουν τις καλύτερες μέρες τους. Οι Γάλλοι παγκόσμιοι πρωταθλητές πχ. Επέστρεψαν στις νίκες κερδίζοντας την Αυστρία μετά από τέσσερις αγωνιστικές: στο προηγούμενο ματς είχαν χάσει από την Κροατία γιατί για 85 λεπτά δεν βρήκαν τρόπο να απαντήσουν στο πέναλτι γκολ του Μόντριτς. Κι αντί στη Γαλλία να χαρούν και να δουν σε αυτή τη νίκη ένα σημάδι ανάκαμψης, όλοι ασχολούνται με το αν ο Πογκμπά πληρώνει εκατομμύρια σε μάγους (!) για να τον προστατεύουν από τραυματισμούς και για να κυνηγούν τον μικρό αδερφό του, που τον κατήγγειλε! Μπροστά σε αυτές τις ιστορίες οι προβληματισμοί για το αν ο Εμ Παπέ θέλει να κάνει κουμάντο και στην Εθνική όπως στην Παρί είναι άνευ σημασίας.  Και η ήττα από τη Δανία χθες βράδυ έκανε τη νίκη με την Αυστρία μια παρένθεση και μόνο.

Κάποιοι είναι καλά, αλλά…

Ποιες ευρωπαϊκές ομάδες είναι καλά; Θα λέγα λίγες – πολύ λίγες. Και παρά το σεβασμό μου σε αυτές δεν διακρίνω σε καμία δυνατότητες για να γίνει παγκόσμια πρωταθλήτρια. Η Ολλανδία μετά την κακό φινάλε που είχε στο Euro2020 έχει βρει σταθερότητα: έκλεισε τον κύκλο των παιγνιδιών της στο UEFA Nations League με καλές εμφανίσεις απέναντι στην Πολωνία και στο Βέλγιο – που μπορεί να βρει και στο Κατάρ. Η Δανία είναι επίσης μια από τις πιο σοβαρές, παραγωγικές και φορμαρισμένες ευρωπαϊκές ομάδες την τελευταία τριετία: η ευκολία με την οποία κέρδισαν χθες βράδυ τους Γάλλους δείχνει πως είναι πάλι ικανοί για πολλά. Το Βέλγιο δεν έχει την πληθώρα των λύσεων που είχε στο μουντιάλ του 2018, όμως όποτε ο Λουκάκου είναι καλά την δουλειά την κάνει κι αν γυρίσει σε φόρμα κι ο Εντίν Αζάρ μπορεί στο Κατάρ να κάνει ένα καλό μουντιάλ, αλλά οι Βέλγοι δεν φτάνουν ποτέ μέχρι τέλους. Καλά είναι και η Ελβετία, η Σερβία που η φόρμα του Μίτροβις και του Μιλίκοβιτς - Σάβιτς την κάνουν να δείχνει ασταμάτητη και η Κροατία, όταν και εφόσον ο Μόντριτς μπορεί να κάνει τη διαφορά.Εντυπωσιακά πράγματα κάνουν οι Ούγγροι: η μόνη ομάδα που έχει να επιδείξει εκτός έδρας νίκες στη Γερμανία και στην Αγγλία και μάλιστα σερί!

Όμως δύσκολα μπορώ να φανταστώ κάποια από αυτές τις ομάδες στον ημιτελικό έστω του μουντιάλ: όλες είναι εύκολο να κάνουν ζημιές κι όλες είναι εύκολο να αποκλειστούν και μάλιστα νωρίς νωρίς. Ένα ειδικό κεφάλαιο είναι η Πορτογαλία: αν ο Κριστιάνο Ρονάλντο θέλει να μετατρέψει το Κατάρ δε παλκοσένικο ο Σάντος έχει τον τρόπο να φτιάξει μια ομάδα στα μέτρα του. Αλλά ο Κριστιάνο στα τελικά των τελευταίων διοργανώσεων που πήρε μέρος (και στο μουντιάλ της Ρωσίας και στα τελικά του τελευταίου πανευρωπαϊκού) αφού θύμισε σε όλους πόσο σπουδαίος παίκτης υπήρξε σπάζοντας μερικά ρεκόρ αποκλείστηκε και χωρίς να κλάψει. Που σημαίνει πως μέσα του ένιωθε και επιτυχημένος.

Βραζιλιάνοι και Μέσι

Με τους Ευρωπαίους να έχουν τέτοιες μεταπτώσεις αρχίζουν στα μάτια μου να ανεβαίνουν οι μετοχές της Βραζιλίας και της Αργεντινής. Οι Βραζιλιάνοι έχουν την τριάδα Νεϊμάρ- Βινίσιους- Ριτσάρλισον σε καλή κατάσταση και πίσω τους υπάρχουν οι Ζεσούς, Ραφίνια και Αντονι έτοιμοι να βοηθήσουν: μόνο πρόβλημα που εγώ βλέπω είναι η επιμονή του Τίτε σε κάποια μεγάλα παιδιά (Φαμπίνιο, Φιρμίνο, Τιάγκο Σίλβα) που δεν ξέρω αν μπορεί να βγάλουν ένα τόσο δύσκολο τουρνουά με συνεχόμενα ματς μεγάλης έντασης. Ιδια η απορία μου και για τον Λίο Μέσι από τα κέφια του οποίου εξαρτάται η αναγεννημένη Αργεντινή: αυτός είναι που βοηθά παίκτες όπως ο Ντε Πολ, ο Λαουτάρο Μαρτίνεθ, ο Παρέδες ν ανέβουν επίπεδο. Και σε αυτή τα μεγάλα παιδιά δεν λείπουν (Ντι Μαρία, Οταμέντι, Ρόχο κτλ), αλλά υλικό υπάρχει: το θέμα είναι ο Μέσι – πάντα ήταν.