Ο Χιού Χέφνερ, ιδρυτής και δημιουργός του Playboy, έφυγε από τη ζωή στα 91 του χρόνια. Δεν έζησε και λίγο – όμως το σπουδαιότερο είναι ότι έζησε καλά. Σε ένα κανονικό κόσμο που αναγνωρίζει τις αξίες όποιος άντρας έχει διαβάσει το Playboy, σήμερα δεν θα δούλευε, τιμώντας με αυτό τον τρόπο τη μνήμη του ανθρώπου που υπήρξε ένας Αγιος για τον αντρικό πληθυσμό. Ισως και ο τελευταίος αληθινός άντρας που έζησε σε αυτή τη γη. Ισως ο μοναδικός που έζησε, όπως πρέπει να ζουν οι άντρες.

Ετσι έπεισε τη Μέρλιν

Για τον Χέφνερ πολλά είναι γνωστά και πολλά δεν είναι. Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1926. Ο πατέρας του ήταν γερμανικής καταγωγής και η μάνα του σουηδέζα. Από τον πατέρα του πήρε την οργανωτική ικανότητα, από τη μάνα του κληρονόμησε την αγάπη για την ελευθεριότητα και τη χαρά για το σεξ. Υπηρέτησε στο στρατό τον καιρό του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και σπούδασε ψυχολογία, πράγμα άχρηστο στην μετέπειτα δουλειά του, αλλά αρκετά χρήσιμο για να καταλάβει τους άντρες και τις γυναίκες. Ιδρυσε το Playboy το 1953 σε ηλικία 27 χρονών – τα πρώτα λεφτά του τα έδωσε η μάνα του, τα υπόλοιπα (περίπου 11 χιλιάδες δολάρια) του τα έδωσαν οι φίλοι του που πίστεψαν στην ιδέα. Αγόρασε με 600 δολάρια κάποιες γυμνές φωτογραφίες της Μέριλιν Μονρόε με τις οποίες την έπεισε για να φωτογραφηθεί στο εξώφυλλο του περιοδικού: θα τις δημοσίευε έτσι κι αλλιώς. Στη δεκαετία του ΄70 το περιοδικό πουλούσε 7 εκατ τεύχη και είχε 138 κλαμπ σε όλη την Αμερική. Στη δεκαετία του ΄80 ο όμιλος έκανε τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές, στη δεκαετία του ‘90 απέκτησε δικό του συνδρομητικό κανάλι. Ο Χέφνερ έγινε δισεκατομμυριούχος πολύ πριν πάντως – όλα αυτά ήταν η λογική εξέλιξη μιας ιδέας του. Αλλά όλα αυτά είναι και δεν είναι ο Χιέφνερ: στην ιστορία δεν θα περάσει ως ένας ακόμα δισεκατομμυριούχος, αλλά ως ο άνθρωπος που άλλαξε τους κανόνες της αντρικής φαντασίωσης.

Ο κόσμος άλλαξε

Το 1953 ο κόσμος δεν είχε καμία σχέση με τον τωρινό. Η ανάμνηση του μεγάλου πολέμου ήταν ακόμα βαριά, οι συζητήσεις για την σεξουαλικότητα ταμπού, η δύναμη της εκκλησίας και στην Αμερική ήταν τεράστια – κυρίως ήταν επιτακτική η ανάγκη της τήρησης των τύπων: ο νέος κόσμος οικοδομούνταν πάνω σε μια υπεροπτική σοβαροφάνεια. Δεν υπήρχε ροκ, ούτε κινήματα αμφισβήτησης, οι γυναίκες δεν είχαν καμία θέση σε εξώφυλλα περιοδικών. Και μετά ήρθε ο Χέφνερ κι ο κόσμος άλλαξε.

Ο σεξισμός, μια θρησκεία

Ολη η ζωή του μακαρίτη ήταν αφιερωμένη σε ένα γαργαλιστικό εξευτελισμού του αμερικάνικου (και όχι μόνο…) καθωσπρεπισμού. Ο Χέφνερ σκανδάλιζε τους ηθικολόγους με τα «κουνελάκια» του, αλλά με ένα τρόπο που καθιστούσε τον ίδιο Θεό του αντρικού πληθυσμού. Η βίλλα του ήταν η απόλυτη αντρική φαντασίωση, όπως και η ζωή του και το περιοδικό του ένα Ευαγγέλιο θαυμάτων. Το πιο ωραίο ήταν ότι ο κόσμος του ήταν ημίγυμνος, όπως και οι φωτογραφίσεις των στάρλετ στο Playboy: άφηνε πάντα την φαντασία όλων να συμπληρώσουν τα κομμάτια με τον τρόπο που ήθελαν. Ηταν ο διοργανωτής των σκανδαλιστικών πάρτι και την ίδια στιγμή ο μεγαλύτερος πολέμιος των ναρκωτικών. Εκανε το σεξισμό θρησκεία, αλλά την ίδια στιγμή οι φωτογράφοι του αποθέωσαν το γυναικείο κορμί κάνοντας μια φωτογράφιση στο Playboy έργο Τέχνης και όνειρο ζωής για κάθε κουκλάρα. Τον κατηγορούσαν ότι χρησιμοποιούσε τις γυναίκες σαν μπιμπελό και άψυχες κούκλες, αλλά οι γυναίκες του ήταν οι πιο μεγάλες υποστηρίκτριες του: η Τζέιν Μάνσφιλντ τον υπερασπίστηκε σε δικαστήριο – φυσικά στα δικαστήρια έτρεχε για χρόνια συχνότατα.

Στον ημίγυμνο κόσμο του υπήρχαν πάντα κανόνες: τα «κουνελάκια» που μεγάλωνε στη βίλλα του έπρεπε να γυρνάνε στις 9 και δεν έπρεπε ποτέ να φέρνουν αγόρια στο σπίτι – έξω ας έκαναν ό,τι ήθελαν. Ο Χέφνερ δήλωνε ότι έχει πάει με πάνω από χίλιες γυναίκες (και είναι ο μόνος που μπορεί να το πει χωρίς να κατηγορηθεί για υπερβολές…), αλλά την ίδια στιγμή υπογράμμιζε πως ποτέ του δεν απάτησε καμία από τις τρεις γυναίκες του. «Απλά του έδινα και καταλάβαινε μετά το διαζύγιο» είχε πει. Ενας άλλος στη θέση του θα έμοιαζε ως ένα είδος νταβατζή – πιθανότατα και να ήταν. Όμως όλο αυτό το οργάνωνε με τόση μαστοριά, ώστε το έκανε όσο προκλητικό και πικάντικο έπρεπε: σε καλούσε να ονειρευτείς ότι θα μπεις στον κόσμο του γιατί ήξερε τα όνειρά σου. Στο φινάλε ο κόσμος του δεν ήταν παρά η απόδειξη ότι κάθε αντρική φαντασίωση μπορεί να γίνει πραγματικότητα κι αυτό ήταν και ο λόγος που όλες οι ωραίες της κάθε εποχής (από την Μέριλιν Μονρόε και την Τζέιν Μάνσφιλντ, μέχρι την Ντρου Μπάριμορ και την Σαρλίζ Θερόν) έτρεξαν να φωτογραφηθούν στο περιοδικό του. Ο Χέφνερ λειτουργούσε ως απόδειξη ότι κάθε άντρας θα ήθελε να έχει όλες τις γυναίκες του κόσμου και την ίδια στιγμή έδινε την ευκαιρία σε κάθε κουκλάρα να σαγηνεύει όλους τους άντρες της γης. Επένδυσε στην αντρική φαντασίωση και αποθέωσε την γυναικεία ματαιοδοξία – ήταν Θεός και διάβολος ταυτόχρονα.

Ελεγε πολλά και ωραία

Είχε λένε υψηλότατο δείκτη ευφυίας για την ακρίβεια 152. Κάποτε ο Λένον, λιώμα στο μεθύσι έσβησε ένα τσιγάρο σε ένα πίνακα του Ματίς που είχε στην θρυλική του έπαυλη: ο Χέφνερ τον ευχαρίστησε γιατί του έδωσε ακόμα μεγαλύτερη αξία.  Στο πρώτο του editorial έγραφε ότι θα ήθελε ο αναγνώστης του περιοδικού να είναι ένας άντρας που να διαβάζει σε μια γυναίκα Φλομπέρ ταΐζοντάς την σαντιγί. Το Playboy φιλοξένησε τις διασημότερες συνεντεύξεις του κόσμου: έχουν μιλήσει σε αυτό όλοι, από τον Φιντέλ Κάστρο μέχρι τον Ντίλαν και τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές – ο Χέφνερ ήξερε πως υπάρχουν πολλοί που ήθελαν ένα άλλοθι για να χαίρονται τις ημίγυμνες στάρλετ του.

Ο τύπος αρχικά έγραφε και μετά έλεγε πολλά ωραία. «Εχω ζήσει και σαν φτωχός και σαν πλούσιος, πλούσιος είναι σίγουρα καλύτερα». «Το βιάγκρα είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη της ανθρωπότητας πριν το φάρμακο για την καταπολέμηση του καρκίνου». «Το σεξ βοηθά στην ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων, σίγουρα περισσότερο από την θρησκεία». «Οι άντρες έχουν εποχές φωτεινές και εποχές σκούρες, εγώ πάντα προτιμούσα τις ξανθιές». «Η μονογαμία είναι μια ασθένεια του δυτικού πολιτισμού». «Είμαι ένας άνθρωπος που μικρός έκανε μόνο πρόστυχα όνειρα. Απλά έκανα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι τα όνειρά μου πραγματικότητα». «Δεν είχα ποτέ σκοπό να μεγαλώσω, αλλά θέλω να πεθάνω νέος – περίπου εκατό χρονών», αυτό το κατάφερε! Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρξε ένας ενδιαφέρον τύπος που κάθε άντρας θα ήθελε να τον γνωρίσει. Κυρίως, όμως, για να τον προσκαλεί στα πάρτι με τα «κουνελάκια».

Μπορεί στην κόλαση

Πέθανε 91 χρονών: θα τον θάψουν δίπλα στη Μέρλιν Μονρόε. Ηταν μια μυθιστορηματική μορφή – αν υποθέσουμε ότι υπάρχει συγγραφέας με τόση φαντασία για να εμπνευστεί τη ζωή του. Ηθικολόγοι, ιεραπόστολοι, υποκριτές και θρησκόληπτοι που κατά καιρούς τον καταράστηκαν πιστεύουν πως θα πήγε στην Κόλαση. Μπορεί. Αλλά στο μεταξύ ένα παράδεισο  με ξανθά «κουνελάκια» που τον περιτριγύριζαν και ικανοποιούσαν τις επιθυμίες του εδώ στη γη, τον έφτιαξε και τον έζησε. Και δεν το λες και λίγο…