Στον Δημήτρη Μελισσανίδη αναγνωρίζω δυο πράγματα, πέρα από την προσφορά του στην ΑΕΚ που ιστορικά είναι σημαντικότατη. Το πρώτο είναι ότι δεν κρύβεται ποτέ: λίγοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν την δική του διάθεση να βγουν μπροστά και να μιλήσουν, ειδικά όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Το δεύτερο ότι οι ατάκες του είναι πάντα θεαματικές και οι τοποθετήσεις του μας δίνουν αφορμές για συζητήσεις: και στο τηλέφωνο να μιλήσεις μαζί του, χωρίς δηλαδή κοινό που τον παρακολουθεί και τον εμπνέει, κάτι θα σου μείνει. Αλλά η χθεσινή του τοποθέτηση δεν ήταν η καλύτερη που θυμάμαι. Κυρίως γιατί δεν άκουσα από το αφεντικό της ΑΕΚ κάτι καινούργιο: μια δημόσια τοποθέτηση μετά από μια τόσο κακή σεζόν της Ενωσης θα πρεπε να συνοδεύεται από ειδήσεις. Ακόμα και η αυτοκριτική του τη δεδομένη στιγμή δεν έχει νόημα: σίγουρα λάθη έκανε κι αυτός, αλλά η ΑΕΚ έχει ανάγκη από πράξεις. Και το τι θα αλλάξει από εδώ και πέρα ειλικρινά δεν το κατάλαβα.  

Χθες μάθαμε λίγα

Φυσικά καμία από τις συνεντεύξεις του Μελισσανίδη δεν είναι αδιάφορη ακόμα και αν δεν δίνει συνταρακτικές ειδήσεις: είναι πάντα προτιμότερο να μιλάνε αυτοί που έχουν τις ευθύνες των ομάδων παρά άλλοι εκ μέρους τους. Απλά χθες μάθαμε λίγα.

Από όσα είπε μάθαμε ότι εκτιμάει τον Ρασβάν Λουτσέσκου και ότι συναντήθηκε μαζί του αλλά ότι το φλερτ ολοκληρώθηκε άδοξα γιατί «ο Ρουμάνος θα πάει σε ξένο πρωτάθλημα» - στη Θεσσαλονίκη όσοι προβλέπουν την επιστροφή του στον ΠΑΟΚ διαφωνούν. Μάθαμε επίσης ότι η ΑΕΚ θα κρατήσει τον Μανόλο Χιμένεθ, αν δεν βρει καλύτερο. Ακούσαμε ότι η ΑΕΚ θα αποκτήσει επτά παίκτες: «ξεκινάμε από τερματοφύλακα και άμυνα. Στόπερ, ακραία μπακ. Μετά άλλο ένα καλό χαφ, έναν έξω αριστερά, ένα φορ» ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Μάθαμε ότι ο Παπαδημητρίου στην εσωτερική ιεραρχία είναι πιο ψηλά από τον Κονέ. Αν υπήρξε μια αποκάλυψη είναι ότι η ΑΕΚ θα θελε πίσω τον Αραούχο. Αλλά τι από όλα αυτά είναι είδηση για την οποία χρειαζόταν συνέντευξη Τύπου;

Η εκτίμηση στο Λουτσέσκου είναι γνωστή. Τον Αραούχο τον έχει φέρει δυο φορές, επομένως λογικό είναι να τον γουστάρει. Ο νέος προπονητής, αν βρεθεί, είναι λογικό να είναι καλύτερος από τον προηγούμενο: αν ο Μελισσανίδης έλεγε «ψάχνω ένα χειρότερο από το Χιμένεθ» θα ήταν τρελός. Οι ανάγκες της ΑΕΚ είναι πολλές, αλλά το λογικό θα ήταν να υπάρχει έκθεση του νέου προπονητή για την ενίσχυση της ομάδας. Η να μάθουμε ποια είναι η θέση του Χιμένεθ, αν αυτός μείνει. 

Μοναδικές ατάκες, αλλά…

Μερικές ατάκες του Μελισσανίδη ήταν όπως πάντα μοναδικές. Υπογραμμίστηκε ότι «η ΑΕΚ κατέβηκε φέτος από το Μπράλο χωρίς φρένα». Τονίστηκε ότι το ΟΑΚΑ είναι κάτι σαν «Νταχάου» κι ειπώθηκε πως αν του χρόνου ο αριθμός των οπαδών που επιτρέπονται στο γήπεδο είναι τρεις χιλιάδες η ΑΕΚ θα έπαιζε στα Σπάτα. Οι μεταγραφές χαρακτηρίστηκαν «πατάτες» και υπήρξε και μια αναφορά στον Καρντόζο, που κάποιοι παρουσίασαν ως «νέο Μουρίνιο» ενώ ήταν «το παλτό του αιώνα». Υπήρξε αυτοκριτική για τις ακαδημίες («έχασα τρία χρόνια, μου έταξαν λαγούς με πετραχήλια...») ενώ ο Βράνιες χαρακτηρίστηκε «καμένο λάδι που δεν μπαίνει σε μηχανή». Όλα αυτά είναι ωραία αλλά δεν ξέρω αν απαντούν στην ερώτηση τι ομάδα θα έχει η ΑΕΚ τη νέα σεζόν. Αυτό είναι που απασχολεί τον κόσμο της.  

Ποσότητα και ποιότητα  

Είναι πολύ θεαματικός όταν μιλά ο Μελισσανίδης, αλλά το θέμα είναι τα λόγια να συνοδεύονται και από τις αντίστοιχες πράξεις. Όχι απλά από πράξεις, που να δικαιολογούν το θόρυβο που τα λόγια προκαλούν, αλλά από πράξεις που να σου επιτρέπουν όταν τον ακούς να τα θεωρείς πραγματική προαγγελία εξελίξεων. Το επισημαίνω γιατί βλέπω ότι τον τελευταίο καιρό τα όσα λέει ο Μελισσανίδης και όσα στη συνέχεια συμβαίνουν είναι κομμάτι διαφορετικά.  

Θυμίζω για παράδειγμα ότι το Δεκέμβριο ο Μελισσανίδης είχε στηρίξει τον Μάσιμο Καρέρα πριν από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό και τον απέλυσε λίγες μέρες μετά απ’ αυτό και μάλιστα ενώ ο Ιταλός δεν έχασε. Θυμίζω επίσης ότι στην παρουσίαση του Χιμένεθ ειπώθηκε ότι ο Ισπανός θα μείνει ενάμιση χρόνο στην ΑΕΚ, («ό,τι κι αν γίνει»), ενώ τρεις μήνες μετά τον ερχομό του Ισπανού όλοι, όσοι τα της ΑΕΚ τα γνωρίζουν μας διαβεβαίωναν ότι «με εντολή Μελισσανίδη η ΑΕΚ ψάχνει προπονητή». Θυμίζω οτι όταν ο Μελισσανίδης έβαλε τις φωνές στην ομάδα για τα μέτρια αποτελέσματα της δήλωσε ότι «θα τους διώξει όλους, γιατί για την σεζόν που έκαναν πρέπει να ντρέπονται», και στο μεταξύ η ΑΕΚ ξεκίνησε τις ανανεώσεις: πρώτοι υπέγραψαν τα νέα τους συμβόλαια ο Μανταλος και ο Αλμπάνης και καλά έκαναν φυσικά. Χθες το «θα φύγετε όλοι» έγινε «θα ρθουν επτά». Πέρυσι θυμίζω ήρθαν οκτώ. Και προκοπή δεν υπήρξε.

Χρήματα ή στοιχήματα;

Το θέμα του ρόστερ της ΑΕΚ δεν είναι ποσοτικό: είναι ποιοτικό. Ο Μελισσανίδης λέει ότι δεν είναι θέμα χρημάτων – το είπε και χθες. Αλλά χωρίς σοβαρό ξόδεμα χρημάτων ποιοτικούς παίκτες δεν βρίσκεις. Μπορείς να πάρεις κάποιο δανεικό ή να έχεις την τύχη ένας που αποκτήθηκε ελεύθερος να κάνει τη σεζόν της ζωής του, αλλά μπορεί να μην γίνει και τίποτα από αυτά. Δανεικός ήταν ο Αραούχο, δανεικός και ο Μπογιέ. Ελεύθερος ήταν ο Χριστοδουλόπουλος, ελεύθερος και ο Ινσούα. Στο ποδόσφαιρο του καιρού μας όσα περισσότερα χρήματα ξοδεύεις, τόσο πιο μεγάλες είναι οι βεβαιότητες. Θα μπουν φέτος χρήματα ή θα μπουν στοιχήματα; Αυτή είναι για μένα η βασική ερώτηση που έχει να κάνει αυτή τη στιγμή με την ΑΕΚ. Και από όσα διάβασα, αυτό δεν το κατάλαβα.

Ρεμπρόφ και Ντα Σίλβα

Οι επιλογές και όχι οι συνεντεύξεις θα λύσουν τις απορίες. Εγώ βλέπω για παράδειγμα ότι στην ΑΕΚ χρειάζονται τουλάχιστον πέντε παίκτες πρώτης γραμμής για να προκύψει μια άμυνα σοβαρή και αξιόπιστη. Για την ώρα βλέπω ότι προσθέτει τον Γούτα και τον Μήτογλου, την ώρα μάλιστα που υπάρχουν ο Σβάρνας και ο Λάτσι και που θα στηριχθούν σίγουρα γιατί είναι και νέοι. Επειδή μια ομάδα δεν μπορεί να παίζει με δέκα στόπερ, η ΑΕΚ πιθανότατα θα αποκτήσει άλλο ένα: πέντε είναι υπεραρκετοί. Μόνο που αυτός ο ένας πρέπει να είναι επιπέδου Φαν Ντάικ! Διότι αν δεν είναι, δεν ξέρω πόσο θα έχει πραγματικά δυναμώσει η ΑΕΚ στην άμυνα. Μόνη παρηγοριά ότι είναι κομμάτι δύσκολο του χρόνου να είναι χειρότερη από ότι ήταν φέτος. Αυτό απλά δεν γίνεται. Αλλά να είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό με το Σβάρνα, το Λάτσι, το Γούτα και το Μήτογλου μοιάζει κομμάτι δύσκολο. Ποδόσφαιρο είναι φυσικά κι όλα μπορεί να συμβούν, αλλά αν είναι έτσι ας κρατήσουν τον Χνιντ και τον Νεντελτσιάρου: κι αυτοί αποκλείεται να είναι χειρότεροι.  

Ωραίες ήταν οι ατάκες του Μελισσανίδη. Αλλά εγώ κατάλαβα λίγα. Μαδάει τη μαργαρίτα για την παραμονή του Χιμένεθ («να φύγει να μην φύγει»), ελπίζει ο Παπαδημητρίου να κάνει θαύματα, έχει διάθεση αυτοκριτικής αλλά δεν μου φάνηκε ότι έχει καταλάβει ποιο είναι το λάθος. Κάτι μου λέει πως ο κόσμος της ΑΕΚ θα προτιμούσε να τον άκουγε αφού προηγουμένως παρουσίαζε τον Ρεμπρόφ και τον Ντα Σίλβα. Αφού δηλαδή έδειχνε με ποιους επιχειρεί μια νέα αρχή. Που είναι απαραίτητη…