Μια εβδομάδα μετά την έκδοση του περίφημου βουλεύματος για την «εγκληματική οργάνωση» που μας άφησε χρόνους, η ιστορία που ξεκίνησε ως «κορυφαία πράξη αντιμετώπισης της ποδοσφαιρικής διαφθοράς» και συνεχίστηκε ως «σεισμός που θα διαλύσει τον Ολυμπιακό», καταλήγει σε φάρσα μεγατόνων! Ο Υπουργός δικαιοσύνης κ. Σταύρος Κοντονής, λέει, διέταξε δικαστική έρευνα των Εφετών που εξέδωσαν το βούλευμα γιατί καθυστέρησαν να το εκδώσουν: γελάνε και τα τσιμέντα. Την ίδια στιγμή διάφοροι παρακαλούν την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ασκήσει αναίρεση του βουλεύματος, πριν καν δουν τι σε αυτό εμπεριέχεται. Υποθέτω ότι καταλαβαίνεται γιατί. Μετά το φιάσκο ακολουθεί η φάρσα.

Χαμένες πια και οι εντυπώσεις

Το πρόβλημα είναι ότι δεν τους βγαίνουν τα κουκιά. Ο πρόεδρος του Ατρομήτου κ. Γιώργος Σπανός είπε εξ αρχής ότι πρόκειται για μια προσπάθεια να στηθεί μια Δίκη εντυπώσεων και έχει δίκιο: μόνο που όσοι παίζουν για τις εντυπώσεις, ήδη τις έχασαν και ξέρουν πως ό,τι ακολουθεί θα είναι χειρότερο. Δυστυχώς για τους απανταχού Ζορό της ενημέρωσης ο κόσμος έχει μυαλό και κρίνει: όταν στη συγκεκριμένη δικαστική έρευνα δεν προκύπτουν στοιχεία για να στοιχειοθετήσουν τον λόγο που αυτή έγινε, δηλαδή την εγκληματική δράση μιας ομάδας παραγόντων, ό,τι απομένει είναι φούμαρα. Αν ο κ. Αριστείδης Κορέας που ξεκίνησε, μετά από ανώνυμες επιστολές, την έρευνα έλεγε ότι θέλει να εξετάσει αν ένα ματς χειραγωγήθηκε, αμφιβάλω αν θα του έδιναν την μισή ΕΥΠ να δουλεύει για λογαριασμό του για μήνες. Αν κινητοποίηση υπήρξε, ήταν γιατί αυτοί που την οργάνωσαν πίστευαν ότι θα βρουν στοιχεία εναντίον του Ολυμπιακού και του προέδρου του που θα οδηγούσαν την μεν ομάδα στη Β΄ Εθνική, τον δε πρόεδρό του στη φυλακή. Αλλά δεν βρήκαν τίποτα.

Τρια χρόνια και βάλε…

Τις προάλλες έγραφα ότι έψαχναν τηλέφωνα παραγόντων τρία χρόνια: μπορεί να είναι και περισσότερα. Θυμίζω ότι πριν από την έρευνα Κορέα, είχαμε την έρευνα της Πόπης Παπανδρέου, το γνωστό «Κοριόπολις», όπου πάλι στόχος είχε γίνει ο Μαρινάκης που είχε αγοράσει τον Ολυμπιακό ένα μόλις καλοκαίρι πριν. Μετά δε την έρευνα του Κορέα είχαμε μια άλλη υπόθεση που αποτελεί ντροπή για το σύστημα ασφάλειας και δικαιοσύνης της χώρας: την παγίδευση με «κοριούς» του αυτοκινήτου του αρχιδιαιτητή Ζωγράφου τα τηλέφωνα του οποίου παρακολουθούσαν για πάνω από ένα επτάμηνο, ώστε να μεταδοθούν αποσπάσματά τους στην τηλεόραση. Αν ο Ζωγράφος είχε απλά αναφέρει τη λέξη Ολυμπιακός, θα τον είχαν δέσει χειροπόδαρα. Το ότι η παρακολούθησή του έγινε μάλιστα με τις ευχές κυβερνητικών παραγόντων το καταλαβαίνει κανείς από το γεγονός ότι καμία εισαγγελία δεν κινήθηκε για να δει ποιος έκανε το ποινικό αυτό αδίκημα. Οσοι πίσω από την ιστορία αυτή κρύβονται επέτρεψαν σε ένα παρακράτος να κάνει ό,τι γουστάρει με σκοπό να βρεθεί μια συνομιλία που να μπλέκει τον Ολυμπιακό με διαιτητές: πάλι δεν βρέθηκε τίποτα. Όπως δεν βρέθηκε τίποτα που να έχει να κάνει με χρήματα. Θα θυμόσαστε φαντάζομαι τις καταδίκες του Θωμά Μητρόπουλου, του μακαρίτη του Μάκη Ψωμιάδη και μερικών ακόμα ποδοσφαιροπαραγόντων στη δίκη που έγινε πριν το Κοριόπολις: ο βασικός λόγος που αυτή αποσπάστηκε από την άλλη είναι ότι εκτός από τους φακέλους της Ράνταρ, υπήρχαν και στοιχεία για ποσά τα οποία παίζονταν στο ανταλλακτήριο της Bet Fair. Φακέλους και ποσά, δηλαδή διαδρομή χρήματος, δεν έχουμε για κανένα ματς: ούτε καν για το Ολυμπιακός – Βέροια για το οποίο δεν υπάρχει κανείς μάρτυρας (ούτε καν ο Γεωργέας…) που να ισχυρίζεται ότι άκουσε κάποιον από τον Ολυμπιακό να λέει το παραμικρό. Επίσης υπάρχει μια σημαντικότατη διαφορά ανάμεσα στις κατηγορίες για στημένα παιγνίδια στο Κοριόπολις και στις τωρινές: εκείνες αφορούσαν πλημμελήματα, τώρα μιλάμε για κακούργημα. Ενα κακούργημα έχει άλλη βαρύτητα, πρέπει να είναι «δεμένο» με στοιχεία: για αυτό άλλωστε και ο πρόεδρος του συμβουλίου Εφετών κ. Γιώργος Σταμαδιανός διαφώνησε.

Το λάθος έγινε στην αρχή

Το βούλευμα δεν τους αρέσει και το καταλαβαίνεις από τις αντιδράσεις, τα δημοσιεύματα, τις δηλώσεις ότι θα υπάρξει αναίρεση, τον τρόμο ότι μετά την τελική αθωωτική απόφαση κάμποσοι που έγραψαν κουταμάρες θα χάσουν τα σπίτια τους: τα δημοσιεύματα που προεξοφλούν καταδίκες υπάρχουν όλα και τα δικαστήρια τα περιμένουν. Το λάθος στην ιστορία αυτή έγινε από την αρχή. Όταν ο Κορέας αποφάσισε να κάνει μια έρευνα με πρόσχημα τις εκλογές της ΕΠΟ, η έρευνα του για να είναι σοβαρή έπρεπε να αφορά όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο κι όχι τον Ολυμπιακό ειδικά, γιατί σε αυτή την περίπτωση το φιάσκο καιροφυλακτούσε. Οι δικαστικές έρευνες δεν μπορεί να στηρίζονται σε θεωρίες που πρέπει να επαληθευτούν με τη βοήθεια της ΕΥΠ, αλλά πρέπει να αφορούν γεγονότα – και τέτοια στο ελληνικό ποδόσφαιρο είχαμε και έχουμε πάρα πολλά. Ο Κορέας και οι υπόλοιποι ανακριτές κινήθηκαν στη λογική του πρέπει να αποδείξουμε ότι «ο Μαρινάκης είναι ένας εγκληματίας και διοικεί μια εγκληματική οργάνωση», χωρίς να λάβουν στα υπόψην τους την πιθανότητα κάτι τέτοιο να μην ισχύει. Γιατί; Γιατί στη συγκεκριμένη έρευνα αυτό που βγάζει μάτια είναι ότι όλοι κινήθηκαν με βάση ένα οπαδικό φανατισμό. Ο φανατισμός αυτός μπορεί να είναι σεβαστός, αφού και οι δικαστές και οι πολιτικοί μπορεί να είναι οπαδοί, πλην όμως είναι πάντα κακός σύμβουλος.

Αέρα πατέρα

Σκεφτείτε κάτι απλό. Πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μαζευτούν κάπου να κάνουν μια έρευνα δέκα άνθρωποι, που να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και σε αυτούς να μην υπάρχει ούτε ένας φίλος του Ολυμπιακού; Και στην Τσιμισκή να τους μαζέψεις ή έξω από τη Λεωφόρο είναι δύσκολο. Κι όμως σε αυτή την ιστορία όλοι οι εμπλεκόμενοι, από τον Μπαλτάκο και τον Κορέα, μέχρι τον Κοντονή και τον Ανρεάδη είναι αντιολυμπιακοί δηλωμένοι, λες και κάποιο χέρι τους διάλεξε. Μπορεί όλο αυτό να είναι τυχαίο, πλην, όμως, η σκηνοθεσία υπήρξε κακή: το τελικό αποτέλεσμα είναι της πλάκας και τώρα όλοι όσοι χειροκροτούσαν, τσιρίζουν. Σε λίγο θα τσιρίζουν και περισσότερο.

Αν η δικαιοσύνη ήθελε πραγματικά να καθαρίσει το ποδόσφαιρο θα μπορούσε να ασχοληθεί με πραγματικές ιστορίες και όχι να στήσει θεωρίες. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν δεχτεί επιθέσεις (ο Βασσάρας, ο Τσαχειλίδης, ο Ζωγράφος, ο Σιδηρόπουλος κι άλλοι πολλοί) και ακόμα δεν γνωρίζουν ποιος ήταν αυτός που τις οργάνωσε. Υπάρχουν ανατινάξεις καταστημάτων – κι ο φούρνος του Κωνσταντινέα και άλλα πολλά. Υπάρχουν οι «κοριοί» στο νοικιασμένο αμάξι του Ζωγράφου. Υπάρχουν τύποι που και σήμερα τηλεφωνούν και απειλούν δημοσιογράφους και διαιτητές. Υπάρχουν χουλιγκάνικες επιθέσεις που μαρτυρούν οργάνωση. Υπάρχει το αίσχος της δεκαετίας, ο περσινός τελικός του κυπέλλου, που ακόμα δεν ξέρουμε ποιος φέρει την ευθύνη για το χάος της διοργάνωσής του. Με αυτά δεν ασχολήθηκε ποτέ κανείς. Ας πούμε ότι τα έκανε κι αυτά ο Μαρινάκης. Αλλά, αν του τα φορτώσουμε όλα αέρα πατέρα, μετά θα αθωωθεί, να ξέρετε…