Τα ματς που δίνουν ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός στο Γιουρόπα λιγκ είναι ευκαιρία κάθε φορά για παρατηρήσεις, που αφορούν τις τακτικές τους αδυναμίες, τα προβλήματα τους, αλλά και τις αρετές τους. Αν στο blog ασχολούμαι με τα αγωνιστικά των ομάδων αυτών κυρίως, πριν και μετά από τα ματς του Γιουρόπα λιγκ, είναι γιατί θέλω να πιστεύω πως και οι τρεις αυτά τα αντιμετωπίζουν σοβαρότερα από όσο τα αντίστοιχα στο ελληνικό πρωτάθλημα: άλλωστε και για τους τρεις τα ματς που παίζουν στην Ελλάδα είναι κατά βάση ίδια – κάθε Κυριακή προσπαθούν συνήθως ν ανοίξουν μια κλειστή άμυνα. Η προσπάθεια τους στην Ευρώπη είναι πιο περιπετειώδης εξού και η διάθεσή μου να αντιμετωπίζω τα αγωνιστικά τους θέματα με σοβαρότητα. Το ξέρω ότι σε αυτή τη χώρα είναι προτιμότερο να μιλάς για τον επόπτη Ευθυμιάδη, από ότι για ποδόσφαιρο, αλλά συγχωρείστε μου την αδυναμία.  

Προβληματισμός για δυο θέσεις

Αυτός που έχει τη μεγαλύτερη υποχρέωση για νίκη απόψε είναι ο ΠΑΟΚ, γιατί παίζει στην έδρα του και γιατί η νίκη του σημαίνει και πρόκριση. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε την ΑΕΚ χωρίς να κάνει πολλές ευκαιρίες, όπως στα προηγούμενα ματς στην Τούμπα και προβλημάτισε για την ικανότητα του ν ανοίξει μια κλειστή άμυνα – όταν έχουν χώρους στη διάθεσή τους οι ακραίοι του επιθετικοί μια χαρά παίζει γιατί μπορεί να τρέξει. Η δυσκολία αυτή δεν είναι καινούργια: μπορεί να επισημάνθηκε στο ματς με την ΑΕΚ (και γιατί η άμυνα της ΑΕΚ είχε ελλείψεις), αλλά είχε φανεί και κόντρα στη Φιορεντίνα, αλλά και στο προηγούμενο ματς με την Καραμπάχ. Η Καραμπάχ έκανε ένα έξυπνο ματς τότε: πίεσε τον ΠΑΟΚ στην αρχή κάθε ημιχρόνου, όταν είχαν ενέργεια για τρέξιμο οι μέσοι της, και τον περίμενε και του άφησε τη μπάλα για να τον χτυπήσει στις αντεπιθέσεις στο δεύτερο μισό των ημιχρόνων. Τότε είχε ειπωθεί ότι η μέτρια εμφάνιση του ΠΑΟΚ οφειλόταν κυρίως στο ότι η ομάδα του Ιβιτς είχε το μυαλό στο ματς Ολυμπιακό: αλήθεια ήταν κι αυτό, αλλά ήταν η μισή αλήθεια – με την ΑΕΚ φάνηκε ότι περιορίζοντας τον Ροντρίγκες και τον Κάμπος, η επιθετικότητα της ομάδας του Ιβιτς μπορεί να ξεθυμάνει κυρίως γιατί οι συνήθεις τρεις χαφ (ο Σακόφ, ο Τσίμιροτ και ο Κάνιας) δεν πατάνε πολύ περιοχή.

Ο τραυματισμός του Κάμπος, παραδόξως, μπορεί να βοηθήσει τον Ιβιτς: υποχρεωτικά θα πρέπει κάτι ν αλλάξει. Ο Ιβιτς προβληματίζεται για δυο θέσεις. Το δίλλημα του είναι αν θα χρησιμοποιήσει τον Περέιρα ή τον Μυστακίδη, δηλαδή αν θα αλλάξει πολύ τον τρόπο επίθεσης χρησιμοποιώντας τον Περέιρα, που εξτρέμ δεν είναι, η αν θα τον αλλάξει λίγο, χρησιμοποιώντας τον έλληνα παίκτη που είναι ακραίος κυνηγός. Το πράγμα γίνεται ελαφρώς πιο δύσκολο καθώς ο Ιβιτς πιέζεται να χρησιμοποιήσει από την αρχή και τον Μπίσεσβαρ: αν το κάνει νομίζω θα παίξει αντί του Κάμπος ο Μυστακίδης, ώστε η ομάδα να μην αλλάξει πολύ. Εκτός αν ο Ιβιτς, εξαιτίας της ανάγκης για «νίκη – πρόκριση», επιλέξει μια ενδεκάδα επιθετική, κόντρα ίσως στα γούστα του, αλλά ίσως χρησιμότερη για την περίσταση. Η Καραμπάχ τον ξέρει: δεν πρέπει να είναι προβλέψιμος.  

Πολύ διαφορετικός ο Ολυμπιακός

Αυτός που υποχρεωτικά θα αλλάξει πολύ είναι ο Ολυμπιακός. Ο Μπέντο, με το μυαλό στον ΠΑΟ, άφησε εκτός αποστολής όλο τον άξονα της ομάδας: Ντα Κόστα, Μιλιβόγεβιτς και Φορτούνης έμειναν εδώ. Φυσικά πάλι η απορία όλων είναι τι θα γίνει στην άμυνα: ο Ολυμπιακός τα καρδιοχτύπια δεν τα είχε αποφύγει και στο Καραϊσκάκη, παρότι κέρδισε 4-1. Ο Μπέντο θα παίξει με Βιάνα, Μποτία, Ρέτσο και Φιγκέιρας (η Ελαμπντελαουί, που θα έπαιζε σίγουρα αν το χορτάρι δεν ήταν συνθετικό) και όλοι θα χουν πολύ δουλειά, μολονότι η ομάδα δεν θα παίξει τόσο ψηλά, όσο στο Καραϊσκάκη συνηθίζει. Ο Λεάλι χρωστά ένα καλό ματς σαν εκείνο που χε κάνει με την Γιουνγκ Μπόις και επειδή παίζει πια ένα ματς την εβδομάδα μπορεί κάποιος αυτό να το περιμένει, ωστόσο αποτέλεσμα χάρη στη δουλειά της άμυνας ο Ολυμπιακός δύσκολα θα κάνει.  Η Αστάνα εντός έδρας, παίζοντας στο συνθετικό της χορτάρι, είναι πολύ πιο σκληρή ομάδα - στο Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός την πανικόβαλε πιέζοντας την πολύ ψηλά από την αρχή: δυσκολεύομαι να φανταστώ ότι θα συμβεί το ίδιο. Η συνύπαρξη του Ρομαό και του Καμπιάσο για πρώτη φορά δείχνει ότι ο Μπέντο θα ζητήσει κατοχή και έλεγχο της μπάλας – ίσως σε αυτού του τύπου το παιγνίδι να ήταν και ο Τσόρι χρήσιμος, αφού το τέμπο θα είναι αργό. Υποπτεύομαι οτι ο Μπέντο σκέφτεται και το Μπουχαλάκη για περισσότερη μαχητικότητα, δεν ξέρω όμως πόσο έτοιμος είναι ο έλληνας χαφ. Δεν είναι καθόλου εύκολο για τον πρωταθλητή το ματς κι αν παίξει για την ισοπαλία (που στη βαθμολογία τον βολεύει) μπορεί να χάσει, περίπου όπως έχασε ο ΠΑΟΚ από την Καραμπάχ πριν δυο εβδομάδες: να πανικοβληθεί στο διάστημα της πίεσης που θα του ασκήσουν και να είναι προβλέψιμος όταν επιτεθεί. Είναι κακό και ότι (κυρίως εξαιτίας του αποκλεισμού των τριών βασικών) έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως το ματς δεν είναι κρίσιμο: είναι κι αυτό το λέει και η βαθμολογία, αλλά και η φόρμα της Γιουνγκ Μπόις που έχει συνέρθει και πάει στην Κύπρο να κάνει αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός χρειάζεται μια επαγγελματική νίκη: έλεγχο της μπάλας, γκολ σε μια στημένη φάση ή σε μια αντεπίθεση, προσοχή στις βαθιές μπαλιές και τα γεμίσματα. Εχει ξεχάσει και στο ελληνικό πρωτάθλημα πως αυτό γίνεται.        

 Κι όμως το ματς είναι απλό

Πολλοί θεωρούν σπαζοκεφαλιά το ματς του ΠΑΟ με τη Σταντάρ– κυρίως λόγω των πολλών ελλείψεων που έχει ο Παναθηναϊκός, αλλά και της κακής παράδοσης κόντρα στους Βέλγους. Ωστόσο εμένα το ματς στη Λεωφόρο μου μοιάζει το πιο εύκολο από τα τρία ματς της βραδιάς, κυρίως γιατί η Σταντάρ που είδα κόντρα στους Πράσινους, είναι για λύπηση: φέτος εκτός έδρας από το ξεκίνημα της σεζόν έχει μια νίκη (κόντρα στη Λόκερεν) κι έχει δεχτεί γκολ στα επτά από τα οκτώ ματς! Δεν ξέρω πόσο και πως μπορεί να έχουν βελτιωθεί οι Βέλγοι σε σχέση με το προηγούμενο ματς, στο οποίο και κενά στην άμυνα είχαν και στην επίθεση τρεις πάσες δεν άλλαζαν! Μια ομάδα με τέτοια άμυνα, δεν την αφήνεις να αναπνεύσει και την πιέζεις από το πρώτο λεπτό: κατά τη γνώμη μου ούτε τρια σέντερ μπακ χρειάζονται (να μαρκάρουν ποιόν;), ούτε πολύ σκέψη. Αν θέλει ο Στραματσόνι να ξεκινήσει με ένα 3-5-2 (ή την όποια παραλλαγή του), ας το κάνει: ο σκοπός είναι ν ανεβαίνει πάντα ο Κουτρουμπής και να μεταβάλλεται η διάταξη σε 4-4-2 στο οποίο χωράνε και ο Ιμπάρμπο και ο Εμποκού και ο Λέτο και ο Μπεργκ: αν απλώς τρέξουν λίγο για χάρη τους ως κόφτες, ο Κουτρουμπής και ο Λουντ, κι ο ΠΑΟ πιέσει τους Βέλγους όσο τον Αγιαξ μπορεί να κάνει πάρτι! Ακόμα κι αν η απόδοσή του  πέσει μετά το 70΄, αυτή τη φορά αυτό μπορεί να μην έχει καμία επίπτωση:  όπως την είδα τη Σταντάρ, όσο πιο λίγο ασχοληθεί ο Στραματσόνι μαζί της, τόσο πιο εύκολα ο ΠΑΟ θα κερδίσει.

Δυο νίκες τουλάχιστον  

Ο ΠΑΟΚ παίζει με την υποχρέωση να πετύχει μια νίκης που δίνει πρόκριση: έχει να κερδίσει ευρωπαϊκό ματς σε φάση ομίλων στην Τούμπα από το Σεπτέμβρη του 2014, όταν διέλυσε την αδύναμη Δυναμό Μίνσκ. Πέρυσι έφερε λευκές ισοπαλίες με την Κρανσοντάρ και την Γκαμπάλα: είναι ώρα να κερδίσει. Ο Ολυμπιακός παίζει με μια ομάδα στην οποία προ δυο εβδομάδων έβαλε τέσσερα γκολ. Ο ΠΑΟ πρέπει επιτέλους να βρει μια νίκη: πέντε χρόνια χωρίς τέτοια σε φάση ομίλων αποτελούν πραγματική μαύρη τρύπα στην ευρωπαϊκή ιστορία του. Δυο νίκες απόψε είναι το λιγότερο που μπορούμε να περιμένουμε.