Ο ΜάκΚίσικ πήρε φόρα κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο και ο Ετορε Μεσίνα κάθισε σε μια καρέκλα αποσβολωμένος για να αναρωτηθεί τι διάβολο συνέβη. Όταν αποφάσισε να παίξει ζώνη, μπας και περιορίσει τις διεισδύσεις του Αμερικάνου, εμφανίστηκε ο τρίτος Beatle, ο Χάρισον, που ανενόχλητος σκόραρε από μακριά, χωρίς να έχει ανάγκη τον Λένον ή τον ΜακΚάρτνεϊ. Στο πρώτο ημίχρονο του ματς με την Αρμάνι ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης αυτός που κράτησε τον Ολυμπιακό κοντά στο σκορ – στο δεύτερο χρειάστηκε ο νεοφερμένος Χασάν Μάρτιν να δείξει στον Χάινς πως έπαιζε κάποτε. Ο Ολυμπιακός ρολάρει σιγά σιγά, αλλά έχει ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν κάνει ο Κώστας Σλούκας. Την ετυμηγορία την έχουν βγάλει ήδη από τη μέρα της επιστροφής του οι προπονητές των ραδιοφώνων και οι αναλυτές των social media. Και έχουν δίκιο. Δεν κάνει.

Διάλεξε τυχαία αυτόν

Το 2015 ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε στη διάθεσή του περισσότερα χρήματα να διαθέσει για να κάνει τη Φενέρ πανίσχυρη από όσα πιθανότατα όλες οι ομάδες στην Ευρωλίγκα μαζί. Ηταν ο καιρός που οι Τούρκοι ζούσαν τη «φούσκα» τους και οι άνθρωποι της Docus ονειρεύονταν να κάνουν την Φενέρ ευρωπαϊκή αυτοκρατορία. Ο Ζέλικο που μπορούσε να αποκτήσει τον οποιοδήποτε στη Ευρώπη διάλεξε να δώσει τα γκέμια της ομάδας στον Σλούκα. Τον απέκτησε στις 29 Ιουνίου: δεν περίμενε καν να μπει ο Ιούλιος ο μήνας που στην Τουρκία αρχίζουν τυπικά οι μεταγραφές και του δωσε τα διπλά λεφτά από όσα έπαιρνε στον Ολυμπιακό, κλειστά σε τριετές συμβόλαιο. Αλλά τι να ξέρει ο Ομπράντοβιτς;

Την πρώτη κιόλας χρονιά του Σλούκα η Φενέρ πήγε στο Final 4, όπου και έχασε στον τελικό από τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας μετά από ένα τρομερό ματς που κρίθηκε στην παράταση. Ένα χρόνο αργότερα η Φενέρ επέστρεψε στον τελικό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό και τον κέρδισε – ήταν πιο εύκολος γιατί τον διοργάνωνε κιόλας. Την τρίτη χρονιά του Σλούκα η Φενέρ ξαναέφτασε στον τελικό – για τον Ελληνα παίκτη ήταν ο έκτος (!) τελικός στα επτά τελευταία χρόνια της καριέρας του: η Φενέρ τον έχασε από τη Ρεάλ κι ο Σλούκας έμεινε με το παράξενο ρεκόρ να μην έχει ηττηθεί ποτέ του σε ημιτελικό της διοργάνωσης! Ένα χρόνο αργότερα ξαναβρέθηκε με τη Φενέρ στο Final 4 – το έβδομο της καριέρας του. Ευτυχώς χρειάστηκε να παίξει μόνο σε επτά τέτοια (που για κάποιες ομάδες είναι πλέον όνειρο…) για να καταλάβουμε ότι «το παιδί δεν κάνει».

Μέχρι κι ο αρθρογράφος της Χουριέτ

Το παιδί δεν έκανε ποτέ. Στη Τουρκία κέρδισε μισή ντουζίνα εγχώριους τίτλους (πρωταθλήματα, κύπελλα και σούπερ καπ), αλλά μην σας ξεγελάνε αυτά: δεν κάνει. Μπήκε στην πεντάδα των καλύτερων παικτών της Ευρωλίγκας το 2019, αλλά σιγά το κατόρθωμα! Όταν κάποιοι Γκρίζοι Λύκοι τον αποδοκίμασαν πέρυσι γιατί αρνήθηκε να κρατήσει ένα εθνικιστικό πανό τον υπερασπίστηκαν, όχι μόνο οι οργανωμένοι οπαδοί της Φενέρ, αλλά και ο μεγαλύτερος αρθρογράφος της Χουριέτ, λέγοντας ότι είναι ένας υπέροχος παίκτης που δεν κρύβεται ποτέ από την ευθύνη. Όταν το περασμένο καλοκαίρι αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα η φυγή του από την Τουρκία έγινε πρώτη είδηση σε όλα τα αθλητικά δελτία της χώρας. Όταν ο Σλούκας ανανέωσε το συμβόλαιο του με τη Φενέρ το καλοκαίρι του 2019 ο Ομπράντοβιτς είπε ότι η είδηση είναι η πιο ωραία της χρονιάς. Αλλά τι καταλαβαίνει από μπάσκετ ο Ομπράντοβιτς;

Δεν έκανε από μικρός

Ο Σλούκας φαινόταν από μικρός ότι δεν έκανε. Το 2007 κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων και το 2008 το χρυσό στην ίδια διοργάνωση, μπαίνοντας και στην καλύτερη πεντάδα της. Τα ίδια έκανε ο άθλιος και με την Εθνική Νέων: πρώτα ένα        αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων και μετά ένα χρυσό, το 2009, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στο οποίο επέστρεψε κι ένα χρόνο αργότερα για να πάρει ένα ακόμα αργυρό μετάλλιο. Είναι και παλιόπαιδο. Τον έδωσε ένα χρόνο δανεικό ο Ολυμπιακός στον Αρη κι αυτός ο αληταράς στο τέλος του 2011 ψηφίστηκε καλύτερος νέος παίκτης του πρωταθλήματος! Γύρισε για να γίνει ο κατά Ιωάννου «Σλούκι Λουκ» και να πυροβολεί πιο γρήγορα από τον ίσκιο του, αλλά είχε ένα πρόβλημα. Ηθελε, λέει, στον Ολυμπιακό να παίζει πιο πολύ και για αυτό έφυγε. Ντροπής πράγματα! Ακους ήθελε να παίζει; Λες και δεν έχει ωραίες καφετέριες η Γλυφάδα να περνάει το χρόνο του κυνηγώντας τους κάθε λογής Ντάλτον.

Το παραδέχτηκε κι ο ίδιος

Στις 12 Αυγούστου 2020, ανακοινώθηκε από την Ευρωλίγκα ότι «αποτελεί μέλος της κορυφαίας δεκάδας (ομάδας) του Ολυμπιακού στη δεκαετία 2010-2020, όντας πέμπτος σε ψήφους του κοινού με ποσοστό 79.33%». Στις 16 Αυγούστου 2020, ανακοινώθηκε από την Ευρωλίγκα ότι «αποτελεί μέλος της κορυφαίας δεκάδας (ομάδας) και της Φενέρμπαχτσε στη δεκαετία 2010-2020, όντας τέταρτος σε ψήφους του κοινού με ποσοστό 84.78%».

Κάτι τέτοια βλέπουν οι ειδήμονες, τα μετράνε σωστά και βγάζουν τις τελικές τους αποφάσεις οι οποίες συμβαίνει να είναι και αλάνθαστες: ο Σλούκας δεν κάνει. Και φυσικά δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό από τα λόγια του. «Χρειάζομαι λίγο χρόνο όπως φαίνεται για να προσαρμοστώ. Δεν είναι εύκολο από τη στιγμή που ήμουν πέντε χρόνια σε άλλη ομάδα. Οι συμπαίκτες μου και οι προπονητές μου με βοηθάνε. Ακόμα είναι η αρχή και συνεχίζουμε. (…)Για εμένα το σημαντικό είναι η ομάδα να κερδίζει. Είτε παίζω καλά είτε όχι, να προχωράει με νίκες η ομάδα. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου στο γήπεδο» είπε χθες. Θέλει λέει να κάνει τη δουλειά του στο γήπεδο – ποια δουλειά μωρέ; Αφού δεν κάνεις!  

Ούτε θυμάμαι από πότε

Χθες είχε ένα νταμπλ - ντάμπλ απέναντι στην μέχρι να ρθει στο άδειο ΣΕΦ αήττητη Αρμάνι. Ο Σλούκας έγραψε 17 υπέροχους πόντους και είχε και 11 ασίστ (μία περισσότερη από τον ΠΑΟ στο ντέρμπι…) που θα ήταν περισσότερες αν ο Χάρισον ήταν λίγο πιο προσεχτικός στα πολλά ωραία σουτ, που του έφτιαξε. Δεν θυμάμαι από πότε γκαρντ του Ολυμπιακού είχε να κάνει νταμπλ νταμπλ, αλλά δεν έχει σημασία: σημασία έχει ότι ο Σλούκας δεν κάνει. Το ότι στη Φενέρ είχε το Βέσελι που του έφτιαχνε χώρους για διεισδύσεις και του έβγαζε τη μπάλα για καθαρά σουτ, ενώ εδώ πρέπει να συνεργαστεί με ψηλούς με άλλα χαρακτηριστικά, δεν έχει σημασία: σημασία έχει ότι δεν κάνει.

Να μην το ξεχάσω

Α και να μην το ξεχάσω. Δεν θα γίνει Βασίλης Σπανούλης ποτέ: αυτό είναι δεδομένο και δεν χρειάζεται να το συζητάμε. Δεν είναι ο Σπανούλης, γιατί να ξέρετε είναι ο Σλούκας. Είναι ο καταπληκτικός, υπέροχος, αξιοζήλευτος, σπουδαίος, μοναδικός νέος ηγέτης του Ολυμπιακού – αυτός που από πιτσιρικάς ονειρευόταν την ηγεσία αυτή κι έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα. Θα πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής από το Σπανούλη, θα σπέρνει τον πανικό με ασίστ και τρίποντα και θα ζωγραφίζει με διεισδύσεις. Και θα είναι πάντα ο Κώστας Σλούκας. Που δεν κάνει μωρέ…