Η εισαγγελέας έδρας κ. Κυριακή Κλιάμπα, στην αγόρευσή της στη δίκη των κατηγορούμενων για τη δολοφονία του 19χρονου Άλκη Καμπανού και τον τραυματισμό των δύο φίλων του, χρησιμοποίησε μια έκφραση με την οποία ο πατέρας του εκλιπόντος στην κατάθεσή του θέλησε να δείξει στο δικαστήριο τι είναι αυτό που ζει η Θεσσαλονίκη: μίλησε για  «ανορθόδοξο πόλεμο». «Αυτό είχαμε και αυτό ζήσαμε και όλους αυτούς τους μήνες. Ο πατέρας του Άλκη, οριοθέτησε πραγματικά με λίγες λέξεις τον τρόπο δράσης των κατηγορουμένων. Ο προσχεδιασμός, η εγκατάλειψη των κινητών στον σύνδεσμο του ΠΑΟΚ, η κατοχή όπλων, ακόμη και τέτοιων που ξεκοιλιάζουν, τα αλλεπάλληλα και ταυτόχρονα χτυπήματα που δέχθηκαν τα θύματα, από κάθε πλευρά κι από κάθε κατηγορούμενο. Όλα αυτά οδηγούν στην κρίση της ενοχής τους. Έχουμε ένα παιδί νεκρό, και δύο παραλίγο νεκρά, τι άλλο έπρεπε να πετύχουν; Ο πατέρας του Άλκη έκανε λόγο για οργανωμένο έγκλημα, και δεν είχε καθόλου άδικο» είπε. Η πολύκροτη δίκη οδηγείται στην λήξη της και θα υπάρξει σύντομα μια απόφαση. Ωστόσο το εισαγγελικό συμπέρασμα είναι ανατριχιαστικό. Κυρίως γιατί πρόκειται για μια μεγάλη αλήθεια. Το γραφα και στην εφημερίδα.

Θόρυβος τότε

Η δολοφονία του Αλκη Καμπανού, παρά τον θόρυβο που προκάλεσε δεν ήταν το τελευταίο αιματηρό περιστατικό: παραμένει απλά το σκληρότερο, καθώς ένα παιδί έχασε τη ζωή του. Στην διάρκεια της εφετινής ποδοσφαιρικής σεζόν είχαμε επτά ακόμα περιστατικά. Σε αρκετές περιπτώσεις η αστυνομία έκανε καλή δουλειά και οι δράστες συνελήφθησαν – αυτό είναι το καλό. Το κακό είναι πως όλα αυτά τα επεισόδια του «ακήρυχτου πολέμου» αντιμετωπίζονται πλέον ως ένα είδος ρουτίνας. Η ίδια η αστυνομία δρα αποκλειστικά και μόνο κατασταλτικά κι αυτό συμβαίνει μολονότι το διαδίκτυο είναι γεμάτο από βίντεο στα οποία διάφοροι πανηγυρίζουν για την δράση τους και άλλοι υπόσχονται βεντέτες. Και στην προεκλογική περίοδο δεν υπήρξε καμία απολύτως συζήτηση για όλα αυτά. Εδώ που τα λέμε δεν υπήρξε καμία συζήτηση για τις παθογένειες του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα. Αλλά ποιος να βάλει το θέμα στο τραπέζι; Η βουβή για τα θέματα του αθλητισμού όλη την τετραετία αντιπολίτευση; ΄Η η ΝΔ που έχει αποφασίσει πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις για τα ζητήματα του αθλητισμού είναι να μην υποσχεθείς απολύτως τίποτα;

Στρατοί ανεξέλεγκτοι

Ελπίζω η δίκη στη Θεσσαλονίκη να ολοκληρωθεί με μια δίκαιη απόφαση. Το ελπίζω για τους αξιοπρεπείς γονείς του Καμπανού, που όπως είπε και η εισαγγελέας χθες «δεν θα ξεπεράσουν ποτέ τον πόνο της απώλειας ενός παιδιού». Αλλά πολύ φοβάμαι πως από το απίστευτο αυτό περιστατικό δεν διδαχτήκαμε ούτε το προφανές: ότι δηλαδή με κάποιο τρόπο η Πολιτεία πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό τον ακήρυχτο πόλεμο διαλύοντας τους στρατούς που τον συντηρούν.

Δυστυχώς κι από την επόμενη κυβέρνηση σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση αυτών κυρίως των προβλημάτων του αθλητισμού μας δεν περιμένω τίποτα. Γήπεδα και εγκαταστάσεις θα συνεχίσουν να γίνονται. Διοργανώσεις θα συνεχίσουμε να φιλοξενούμε γιατί είμαστε καλοί οικοδεσπότες. Αλλά στην αντιμετώπιση της βίας και της διαφθοράς φοβάμαι πως δεν θα γίνει τίποτα. Το λέω μετά λόγου γνώσεως. Πρέπει να είμαι ένας από τους ελάχιστους Ελληνες που διάβασε τα προγράμματα των δυο κομμάτων που στις τελευταίες εκλογές διεκδίκησαν την κυβέρνηση της χώρας με τα γνωστά πλέον εκλογικά αποτελέσματα για να ανακαλύψω τι διάβολο υποσχέθηκαν προεκλογικά για τα θέματα του Αθλητισμού. Ετσι μπορώ με βεβαιότητα να σας πω πως και η ΝΔ, που όλα δείχνουν πως θα σχηματίσει την επόμενη Κυβέρνηση, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει άλλα προβλήματα πλέον, συμφωνούν σε ένα πράγμα: πως σε ό,τι έχει να κάνει με τον ελληνικό αθλητισμό δεν θα αλλάξει τίποτα. Μάλλον, διαβάζοντας τι γράφουν τα προγράμματα, όλα θα γίνουν κομμάτι χειρότερα.   

Ούτε καν υποσχέσεις

Η Νέα Δημοκρατία στο πρόγραμμά της αναφέρει τις εξής γενικότητες: «Ενίσχυση ερασιτεχνικού αθλητισμού. Μητρώα σωματείων, εγκαταστάσεων, διοικήσεων και αθλητών. Ψηφιακή μετάβαση του ερασιτεχνικού αθλητισμού, χρηστή διοίκηση. Ενίσχυση πόρων του ερασιτεχνικού αθλητισμού μέσω της φορολογίας του στοιχηματισμού. Κατασκευές και αναβαθμίσεις αθλητικών εγκαταστάσεων. Αναπλάσεις Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων». Τέλος του προγράμματος αν μπορείς να το πεις πρόγραμμα.

Όλα αυτά είναι τόσο γενικά που θα μπορούσαν να είναι και στο πρόγραμμα της ΝΔ και στις επόμενες εκλογές – εννοώ μετά από τέσσερα ή και δεκατέσσερα χρόνια. Φυσικά δεν υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στα ζητήματα και τα προβλήματα του επαγγελματικού αθλητισμού, πράγμα που με προβληματίζει. Σίγουρα δεν πιστεύουν πως τα έλυσαν όλα. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο: έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα πως δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κανένα πρόβλημα.  

Πολλά και τίποτα

Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είχε πολλά περισσότερα. Ξεχώρισα την υπόσχεση για «δημιουργία νέων αθλητικών εγκαταστάσεων, με κλειστές, ελαφριές εγκαταστάσεις, για την ανάπτυξη των αθλητικών ακαδημιών των σωματείων και τη σωστή λειτουργία, της Φυσικής Αγωγής στα σχολεία» διότι ανάθεμα κι αν κατάλαβα τι ακριβώς εγκαταστάσεις θα είναι αυτές, αλλά αφού το προσπέρασα βρήκα την αναφορά του προγράμματος στον επαγγελματικό αθλητισμό. Όπως μπορεί κάποιος να διαβάσει, αν ο ΣΥΡΙΖΑ γινόταν η βάση της νέας κυβέρνησης θα προωθούσε την «δημιουργία ενός νέου κανονιστικού πλαισίου για τον επαγγελματικό αθλητισμό, εναρμονισμένο με τα διεθνή πρότυπα». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό δεν το εξηγούσαν πουθενά. Πρόσθεταν όμως ότι  «προτεραιότητά αποτελεί η θωράκιση του επαγγελματικού αθλητισμού από μονοπωλιακές μορφές διοίκησης, η ενίσχυση των προβλέψεων για τους βασικούς μετόχους και των ασυμβίβαστων, καθώς και η πρόληψη των φαινομένων βίας, ώστε να σταματήσει το επαγγελματικό ποδόσφαιρο να αποτελεί ένα ιδιόμορφο πεδίο διαπλοκής και εργαλείο άσκησης πολιτικής επιρροής». Φυσικά δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά στο πως αυτά θα γίνουν. Πιθανότατα διότι κατά βάθος ούτε και οι συντάκτες του προγράμματος πίστεψαν ποτέ τους ότι αν σχημάτιζε κυβέρνηση με κάποιο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν το παραμικρό…

Αστεία πράγματα

Από την ανάγνωση των προγραμμάτων για τον αθλητισμό καταλαβαίνεις τι μπορεί να περιμένεις: τιποτα. Η ΝΔ λέει κάποιες γενικότητες κι ο κόσμος ελπίζει αυτά που λέει να είναι καλά πράγματα και να τα κάνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει γενικότητες που κανείς πια δεν παίρνει στα σοβαρά. Το κακό για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι οι γενικότητες αυτές πλέον δεν έχουν και πλάκα. Για παράδειγμα το 2015 υποσχόταν ότι όταν πάρει την εξουσία «θα παρέμβει και θα αλλάξει ριζικά τον όρο αθλητικός «παράγοντας», με τα όσα αρνητικά χαρακτηριστικά συνοδεύεται, θεσπίζοντας την υποχρεωτική επιμόρφωση όσων ασχολούνται με ομάδες, με αθλητικές ακαδημίες, τμήματα υποδομών, με την αγωγή και την υγεία αθλητών μικρών ηλικιών». Με άλλα λόγια είχε ως προγραμματική δέσμευση ότι θα στείλει τον Γιάννη τον Κομπότη ή τον Αχιλέα Μπέο για επιμόρφωση στον τότε υπεύθυνο Αθλητισμού του κόμματος Ιούλιο Συναδινό που μαζί με τον Πετράν Κωνσταντινέα θα φρόντιζαν να τους βάλουν μυαλό! Θα πει κάποιος πως είναι δυνατόν να κέρδισαν εκλογές κάποιοι που υπόσχονταν κάτι τέτοια. Γιατί; Μήπως διαβάζει κανείς τα προγράμματα; Η μήπως κανείς τα παίρνει στα σοβαρά; Βέβαια τώρα πήγαμε μάλλον στο άλλο άκρο. Φτάσαμε στο τραγικό σημείο που για τον δύσμοιρο ελληνικό αθλητισμό κανείς πια δεν υπόσχεται τίποτα. Οπότε θα είναι και δύσκολο να κατηγορηθεί όταν και θα κυβερνήσει χωρίς να κάνει το παραμικρό. Όχι απλά για τον αθλητισμό. Αλλά ούτε και για τον «ακήρυχτο πόλεμο», που μίλησε η εισαγγελέας.