Η τρίτη δοκιμασία του Ολυμπιακού στην προσπάθειά του να φτάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς λιγκ είναι η δυσκολότερη και δεν θα μπορούσε το πράγμα να είναι διαφορετικό. Η Κρασνοντάρ έχει στοιχεία και από τις δυο ομάδες που ο Ολυμπιακός απέκλεισε. Είναι μια ομάδα που φτάνει στους στόχους της χωρίς να στηρίζεται σε ποδοσφαιριστές ιδιαίτερα γνωστούς στο μεγάλο κοινό – όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια η Βικτόρια Πλζεν. Η ιστορία της είναι μικρή, αλλά η ίδια θεωρείται στη χώρα της ανερχόμενη δύναμη, όπως η Μπασακσεχίρ. Παίζει καλύτερα εκτός έδρας, όπως οι Τούρκοι και έχει περισσότερα ματς στα πόδια της από τον Ολυμπιακό, όπως είχαν οι Τσέχοι. Αλλά σε σχέση με τις δυο προηγούμενες ομάδες έχει μια μεγάλη διαφορά: είναι ομάδα γεμάτη αθλητική φρεσκάδα, με παίκτες στην καλύτερη τους ηλικία – λογικά από όσους παίξουν απόψε ο μόνος πάνω από τα 30 θα είναι ο γνωστός μας Μάρκους Μπεργκ. Οι Ρώσοι έχουν ενθουσιασμό, έκαναν μια τρομερή πρόκριση αποκλείοντας την Πόρτο με νίκη εκτός έδρας, τιμωρούν κάθε λάθος. Και δεν θα υποτιμήσουν τον Ολυμπιακό γιατί δεν υποτιμούν καμία ομάδα: η έπαρση δεν ξέρουν τι είναι.

Υπέφεραν και μεταμορφώθηκαν

Είδα τα δυο ματς των Ρώσων με την Πόρτο. Αν επαναλάβουν αυτά τα ματς, οι πιθανότητες του Ολυμπιακού είναι ελάχιστες. Στο πρώτο ματς η Κρασνοντάρ είχε μεγάλες δυσκολίες στο πρώτο ημίχρονο με τους κυνηγούς της Πόρτο, αλλά με την έξοδο του Μπεργκ από το ματς είχε μια τρομερή μεταμόρφωση και στρίμωξε τους Πορτογάλους τόσο πολύ, ώστε η ήττα της δεν την τρόμαξε καθόλου: οι Ρώσοι ήξεραν πως, αν παίξουν το ίδιο καλά στη ρεβάνς, θα έχουν ελπίδες κι αυτό έκαναν. Στο Οπόρτο, μετά τον απόλυτο αιφνιδιασμό (το ξεκίνημα του ματς θυμίζει εκείνο τον εφιάλτη που είχε γνωρίσει ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη προ διετίας από την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας), οι Ρώσοι υπέφεραν για να κρατήσουν την πρόκριση στο δεύτερο ημίχρονο χωρίς ωστόσο ποτέ να σταματήσουν να δημιουργούν: ο Βιλένα (που προ τριετίας παραλίγο να υπογράψει στον Ολυμπιακό) και ο Σουλεϊμάνοφ τρόμαζαν τους γηπεδούχους σε κάθε αντεπίθεση κι αυτό έδωσε τελικά την πρόκριση. Η έμπειρη Πόρτο φοβήθηκε να ρισκάρει για να αποφύγει ένα τέταρτο γκολ, γιατί είχε απέναντί της μια ομάδα αμείλικτη και με καθαρό μυαλό.

Η ερώτηση που συνοδεύει την Κρασνοντάρ είναι αν αυτά τα ματς μπορεί να τα επαναλάβει χωρίς το κίνητρο που της έδωσε η Πόρτο. Η Πόρτο είναι το είδος του αντιπάλου που δημιουργεί εγρήγορση – σε υποχρεώνει να δώσεις ό,τι έχεις. Αν οι Ρώσοι αντιμετωπίσουν εξίσου συγκεντρωμένοι και με την ίδια σοβαρότητα τον Ολυμπιακό θα καταφέρουν να προκριθούν και μπράβο τους. Αλλά ο Ολυμπιακός θα είναι πιο υποψιασμένος από την Πόρτο – τουλάχιστον αυτό περιμένω να αποδείξει. Για να έχει τύχη πρέπει να φέρει τα ματς στα μέτρα του και για να το πετύχει πρέπει να ασχοληθεί με την αντίπαλό του: η Πόρτο δεν το έκανε ποτέ και το πλήρωσε.

Λάθος σχεδόν κάθε εκτίμηση

Δεν θέλω να κάνω προβλέψεις διότι ένα μάθημα του εφετινού καλοκαιριού είναι ότι στην Ελλάδα τουλάχιστον δεν έχουμε την δυνατότητα να κρίνουμε με αξιοπιστία τις αντιπάλους των ελληνικών ομάδων καλοκαιριάτικα. Θυμηθείτε πως άρχισε η σεζόν. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να αποφύγει στην κλήρωση την PSV: οι Ολλανδοί πρωταθλητές που περνούν μια αγωνιστική κρίση αποκλείστηκαν από την Βασιλεία, την οποία απέκλεισε με τη σειρά της η Λασκ που περιγράφαμε ως ιδανικό για τον Ολυμπιακό αντίπαλο! Ολοι επίσης ήταν βέβαιοι ότι η Πόρτο θα είναι ψηλό εμπόδιο για τον Ολυμπιακό: η βεβαιότητα αυτή εκφράστηκε, όχι μετά τη νίκη των Πορτογάλων στη Ρωσία, αλλά μετά την κλήρωση – όλοι σχεδόν είχαμε προεξοφλήσει τον αποκλεισμό της Κράσνονταρ πριν γίνουν τα ματς. Οι κρίσεις συνήθως έχουν να κάνουν με το όνομα του αντιπάλου και όχι με την πραγματική του κατάσταση, την οποία καλοκαιριάτικα αγνοούμε. Ετσι η ίδια η πραγματικότητα μας εκθέτει. Δείτε π.χ όσα γράφτηκαν για τον Αγιαξ που τον περιέγραψαν λίγο πολύ όλοι ως ομάδα που είναι αδύνατο να μην σκοράρει και στα δυο ματς με τον ΠΑΟΚ λόγω της ποιότητας των κυνηγών της. Ο Αγιαξ όντως σκόραρε, αλλά αυτό είχε να κάνει κυρίως με την κακή εμφάνιση της άμυνας του πρωταθλητή Ελλάδος και στα δυο ματς: χθες με τον ΑΠΟΕΛ δεν σκόραρε και μάλιστα μετά το πρώτο δεκαπεντάλεπτο έκανε και ελάχιστα πράγματα – μόνο η φανέλα του (αρχικά τουλάχιστον…) τρόμαξε τους σκληροτράχηλους Κύπριους. Το καλοκαίρι κάθε ομάδα που παίρνει μέρος στα προκριματικά είναι υπό κατασκευή – παίζει και συγχρόνως αλλάζει.

Εδρες και προκρίσεις

Ας μην επαναλαμβάνουμε τα συνηθισμένα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι πολύ συγκεντρωμένος στην άμυνα: χρειάζεται κάποιος να βοηθήσει πολύ τον Τσιμίκα. Χρειάζεται επίσης να πάρει πολλά από τον Βαλμπουενά και τον Ποντένσε, που μπορεί περισσότερα. Κυρίως χρειάζεται ανασταλτικά ένα μεγάλο ματς από τους δυο μέσους του: ο Μπουχαλάκης και ο Γκιγιέρμε θα έχουν την πιο δύσκολη βραδιά. Νομίζω περισσότερο χρήσιμες είναι κάποιες άλλες παρατηρήσεις. Μέχρι τώρα στα προκριματικά οι έδρες έχουν παίξει ρόλο ελάχιστα και οι νίκες των γηπεδούχων είναι μετρημένες: δεν προκρίθηκε μόνο η Κρασνοντάρ κάνοντας αποτέλεσμα εκτός έδρας – ανάλογα πράγματα πέτυχαν και ο ΑΠΟΕΛ, η Κλουζ, η Λασκ, η Μπριζ, o Ερυθρός Αστέρας. Σε λίγες επίσης περιπτώσεις μια ομάδα πήρε την πρόκριση από το πρώτο ματς: ο κανόνας είναι σε 180 λεπτά να γίνεται πόλεμος. Αυτό συμβαίνει γιατί οι καλοκαιρινές συνθήκες επηρεάζουν τους πάντες και δεν αναφέρομαι μόνο στις διαφορές θερμοκρασίας ή ετοιμότητας που υπάρχουν γιατί τα πρωταθλήματα δεν αρχίζουν δυστυχώς όλα μαζί. Μεγάλο ρόλο παίζει π.χ το αν μια ομάδα έχει πολλούς παίκτες να ενσωματώσει: όσο καλοί κι αν είναι συχνά δημιουργούν στους προπονητές δυσκολίες.

Αν κάτι σιγά σιγά καταλαβαίνουν οι ελληνικές ομάδες είναι ότι καλοκαιριάτικα μπορούν να προετοιμαστούν για αυτά τα ματς χωρίς τις σκοτούρες που μπορεί να δημιουργήσει το ελληνικό πρωτάθλημα κι αυτό είναι ένα μεγάλο αβαντάζ. Ο Ολυμπιακός π.χ αν έπρεπε να δίνει ματς πρωταθλήματος ανάμεσα στα ευρωπαϊκά του παιγνίδια δεν θα είχε κρατήσει το μηδέν τέσσερις φορές στη σειρά με τους ίδιους αντιπάλους. Μια εύκολη νίκη του στο πρωτάθλημα θα είχε ως αποτέλεσμα να πάρουν τα μυαλά όλων αέρα. Ένα στραβοπάτημα θα δημιουργούσε εντάσεις: από αυτά είναι που δεν μπορεί να ξεφύγει. Οσο κι αν ακούγεται παράξενο είναι τα ματς του πρωταθλήματος που κάνουν τα ματς στους ομίλους δύσκολα για τις ελληνικές ομάδες. Και το κακό είναι ότι το πρωτάθλημα αρχίζει πριν την ρεβάνς στη Ρωσία.

Καλοκαιρινή δουλειά

Ακούω πολλά και για την πιθανότητα ενισχύσεις μετά τα ματς με τους Ρώσους: πολλοί υπογραμμίζουν ότι ενίσχυση έπρεπε ήδη να υπάρξει. Αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι ότι όποιος κι αν ερχόταν, μετά την έναρξη των προκριματικών, δύσκολα θα έβρισκε θέση στον Ολυμπιακό: πέρυσι ο Γκιγιέρμε μπήκε στην ενδεκάδα τον Οκτώβρη κι ας ήταν εδώ από τον Αύγουστο. Ο Μαρτίνς προτιμούσε στη θέση του τον Καμαρά και τον Μπουχαλάκη: δεν είχε τον Τσάβι και τον Ινιέστα, αλλά για να τον κάνει βασικό το Βραζιλιάνο έπρεπε να του μάθει πολλά. Ο τρόπος του Μαρτίνς δεν είναι αλάνθαστος, αλλά είναι πολύ συγκεκριμένος. Φέτος έφερε ήδη στο ταμείο πάνω από 10 εκατ ευρώ, ενώ ο Ολυμπιακός εξασφάλισε τους ομίλους του Γιουρόπα λιγκ σε χρόνο ρεκόρ. Επειδή όλα έχουν και κόστος ο προπονητής μετά το τέλος των καλοκαιρινών προκριματικών θα χρειαστεί να αλλάξει την ομάδα πολύ για να ανταποκριθεί αυτή στις ανάγκες του πρωταθλήματος. Η τωρινή ομάδα είναι κατάλληλη για την καλοκαιρινή δουλειά.