Είσαστε πάντα πολλοί αυτοί που μου ζητάτε να σας προτείνω βιβλία, ειδικά αυτές τις μέρες που χρόνος αρκετός υπάρχει στην καθημερινότητα σας. Το έκανα πέρυσι και θα το κάνω και σήμερα: αντί να σας προτείνω δυο τρία βιβλία για τις μέρες των γιορτών, θα σας προτείνω ένα για κάθε μήνα του νέου χρόνου. Κάποια τα διάβασα πέρυσι, κάποια τώρα τα πήρα κι εγώ για να τα διαβάσω την χρονιά που έρχεται. Εχουμε και λέμε:

• Ιανουάριος. Επειδή πάντα μετά τις γιορτές το μυαλό κομμάτι έχει καθαρίσει, μπορούμε ν αρχίσουμε τη χρονιά με κάτι ελαφρώς πολύπλοκο: «Η αλήθεια για την υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ» του Ζοέλ Ντικέρ (εκδόσεις Πατάκη), ήταν ένα από τα μεγάλα σουξέ της περσινής χρονιάς. Ο συγγραφέας του, ένας άγνωστος νεαρός Ελβετός, τοποθετεί την ιστορία στην Αμερική: όλα ξεκινούν στη Νέα Υόρκη. Προκύπτει ένα παράξενο νεονουάρ που κέρδισε του κόσμου τα βραβεία, έκανε εκατομμύρια πωλήσεις και θα γίνει και ταινία σίγουρα.

• Φεβρουάριος. Επειδή ο Ντικέρ θα μας έχει πάρει σίγουρα τα μυαλά, ας αρκεστούμε σε κάτι απλό και απόλυτα διασκεδαστικό. Ο «Φεβρουάριος και οι έντεκα μήνες» του Αρκά, (Εκδόσεις Γράμματα) δεν είναι απλά ωραίος: είναι ιδιοφυής. Και διαβάζεται δεκάδες φορές!

• Μάρτιος. Πέρυσι, υπόγεια και από στόμα σε στόμα, έκανε την επιτυχία του ένα βιβλίο με τον παράξενο τίτλο «Τσότσηγια και Ω’μ» (Εκδόσεις Κίχλη). Είναι γραμμένο από τον Μιχάλη Μακρόπουλο που χρησιμοποιεί την τεχνική των παραμυθιών για να αφηγηθεί δυο απίστευτες ιστορίες – νομίζω αρκετά μοντέρνες, μολονότι η δεύτερη εξελίσσεται σαράντα χιλιάδες χρόνια πριν. Όταν το διαβάσετε θα με θυμηθείτε.

• Απρίλιος. Τον Αντρέα Καμιλέρι σίγουρα τον ξέρετε: με τον αστυνόμο Μολνταλμπάνο και τους υπόλοιπους ήρωές του σίγουρα έχετε περάσει καλά. Καιρός να γνωρίσετε και ένα άλλο Ιταλό συγγραφέα που στη γείτονα χώρα έχει μετατραπεί σε εκδοτικό φαινόμενο: μιλάω για τον Μάρκο Μαλβάλντι το πρώτο βιβλίο του οποίου, «Παρτίδα για πέντε» (εκδόσεις Καλέντης), κυκλοφόρησε στα ελληνικά. Όλα εξελίσσονται στην Τοσκάνη και πρωταγωνιστές είναι μια παρέα που θυμίζει τη σειρά Αmici Miei, με τη διαφορά ότι ένας από δαύτους αποφασίζει να κάνει τον ντετέκτιβ! Φυσικά όλα ξεκινούν ένα βράδυ που οι τύποι παίζουν χαρτιά και αμπελοφιλοσοφούν. Περιμένοντας το νέο βιβλίο του φίλου μου Γρηγόρη Αζαριάδη που είναι να κυκλοφορήσει αυτό το μήνα τα γεροντοπαλλήκαρα της Τοσκάνης είναι μια χαρά παρέα.

• Μάιος. Από την ηρεμία της Τοσκάνης, ας πάμε στην πιο σκληρή εκδοχή της Αμερικής. Ο Μπιλ Μπέβερλι στους «Ντόντζερς» (εκδόσεις Στερέωμα) αφηγείται μια από τις σκληρότερες ιστορίες που έχω διαβάσει τελευταία. Τέσσερα μέλη μιας ναρκοσυμμορίας, η Ηστ, ο Τάι, ο Γουόλτερ και ο Μάικλ, ξεκινούν από το Νότιο Λος Αντζελες για πάνε στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν να δολοφονήσουν έναν μάρτυρα – ο οποίος ίσως αποδειχτεί επικίνδυνος για τον αρχηγό της συμμορίας τους. Απλό; Όχι και τόσο. Διότι οι πρωταγωνιστές είναι κάτω από 20 χρονών – ο μικρότερος μόλις 13. Η μετάφραση είναι του μάστορα Ανδρέα Αποστολίδη – σαν να διαβάζεις Ελ Ρόι δηλαδή.

• Ιούνιος. Το πρώτο βιβλίο του Στιούαρτ Νέβιλ («Τα φαντάσματα του Μπέλφαστ») είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα πριν από επτά χρόνια. Το δεύτερο («Συνομωσία της Φωτιάς» Εκδόσεις Μεταίχμιο) άργησε λίγο να ρθεί, αλλά η αναμονή άξιζε. Ο Ιρλανδός συγγραφέας στήνει μια ωραία ιστορία με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Τζακ Λένον, που συνεργάζεται ακόμα και με παρακλάδια του IRA, για να φτάσει στη σύλληψη ενός δολοφόνου που μοιάζει να τακτοποιεί παλιές οικογενειακές εκκρεμότητες. Οσοι γουστάρουν τους Ιρλανδούς και τους μύθους τους θα ξετρελαθούν. 

• Ιούλιος. Θα φύγω για το χωρίο παίρνοντας μαζί μου σίγουρα το καταπληκτικό βιβλίο του Χρυσόστομου Τσαπραϊλη με τον κατατοπιστικό τίτλο «Παγανιστικές δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας» (εκδόσεις Αντίποδες). Στις μόλις 150 σελίδες του ο καταπληκτικός αφηγητής διηγείται πάνω από εκτατών είκοσι θεσσαλικούς θρύλους που έχει μαζέψει κάνοντας την πληρέστερη έρευνα για το θέμα που έχει γίνει ποτέ. Πρωταγωνιστούν νεράιδες και μάγισσες, ξωτικά και φαντάσματα, καταραμένοι ήρωες και στοιχειωμένα σπίτια – η Θεσσαλία δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια στα μάτια σας.

• Αύγουστος. Στις παραλίες διαβάζουμε πράγματα που δεν μας κουράζουν το μυαλό. Η Τατιάνα Αβέρωφ έχει γράψει ένα ιδανικό τέτοιο βιβλίο: τιτλοφορείται «Έγκλημα στον Παράδεισο» (εκδόσεις Μεταίχμιο) και η ιστορία του διαδραματίζεται σε ένα ακριτικό χωριό στην Ηπειρο, εκεί όπου η αγροτική γιατρός κι ένας αστυνομικός που έρχεται από τα Γιάννινα προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιος σκότωσε τον αγαπητό στο χωριό Δήμαρχο. Μην βιαστείτε να καταλήξετε σε υπόπτους. Απλά χαρείτε το.

• Σεπτέμβριος. Αν δεν έχεις διαβάσει «Το Μπλουζ του Δολοφόνου», του Ρέι Τσελέστιν (εκδόσεις Διόπτρα) κάν’ το τώρα. Η ιστορία διαδραματίζεται στο Σικάγο τον Αύγουστο του 1922. Η κληρονόμος μιας αριστοκρατικής οικογένειας εξαφανίζεται κι ένας λευκός γκάγκστερ βρίσκεται ακρωτηριασμένος. Στην υπόθεση μπλέκουν διάσημοι ντετέκτιβ της εποχής, φυσικά ένα πρωτοπαλίκαρο του Αλ Καπόνε και – έκπληξη - ο νεαρός Λούι Άρμστρονγκ, που μόλις έχει φτάσει στην πόλη. Τι άλλο θέλεις;

• Οκτώβριος. Πέρυσι με την ευκαιρία της συμπλήρωσης εκατό χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση κυκλοφόρησαν πολλά βιβλία. Πιθανότατα το καλύτερο ήταν η «Ρωσική Επανάσταση 1900-1927» του Ρόμπερτ Σέρβις (εκδόσεις Οκτώ). Ο ιστορικός αναλύει στο πριν, αλλά και το μετά, δεν έχει αγκυλώσεις, δεν προσπαθεί να φτάσει σε κανένα μεγαλεπήβολο συμπέρασμα. Το πιο σημαντικό είναι πως πρόκειται για βιβλίο σχετικά μικρό (γύρω στις 220 σελίδες) και διαβάζεται σαν μυθιστόρημα.

• Νοέμβριος. Μπορεί να οφείλεται στην κάπως νωχελική ατμόσφαιρα ή στο γεγονός ότι τίποτα δεν είναι ακριβώς όπως κανείς νομίζει, αλλά οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στην κομουνιστική τους περίοδο είναι ωραίο σκηνικό για αστυνομικά μυθιστορήματα. Αυτό σκέφτηκε και ο Ντέιβιντ Γιούνγκ που τοποθετεί την πλοκή του βιβλίου του («Το παιδί της Στάζι» (εκδόσεις Κέδρος) στην Ανατολική Γερμανία του 1970. Όλα ξεκινούν όταν η αστυνομία ανακαλύπτει το πτώμα μιας κοπέλας στο Τοίχος του Βερολίνου. Μόνο που από την έρευνα προκύπτει πως αυτή δεν ήθελε να φύγει, αλλά να μπει στην Ανατολική Γερμανία.

• Δεκέμβριος. Καμιά φορά διαβάζουμε κάποιον συγγραφέα ανόρεχτα – μόνο και μόνο γιατί μας έχουν πει ότι έχει ενδιαφέρον άνθρωποι που εμπιστευόμαστε. Κάπως έτσι γνώρισα πριν χρόνια τον Ιαν Μανούκ και τον ήρωά του, τον επιθεωρητή Γερουντελγγέρ. Μου είπαν ότι η ιστορία εξελίσσεται στον χειμώνα της Μογγολίας – απόρησα και δυσφόρησα. Αλλά όταν άρχισα να διαβάζω το πρώτο βιβλίο που χε βγει στα ελληνικά («Έγκλημα στη Μογγολία») δεν τον άφησα από τα χέρια μου. Τώρα ήρθε από τις εκδόσεις Στερέωμα το δεύτερο «Οι άγριοι καιροί». Ο,τι πρέπει πριν αρχίσει ο επόμενος χειμώνας.  

 Τωρα διαβάζω το τελευταίο πόνημα του Νταν Μπράουν. Θα σας πω για αυτό όταν το τελειώσω...