Παιγνίδια όπως αυτό του Ολυμπιακού με την Μπασκόνια είναι χρήσιμα για να γίνεται κατανοητή η διαφορά της ομάδας του Μπαρτζώκα πέρυσι και φέτος, αλλά και για να μας βοηθάνε να καταλαβαίνουμε τι πρέπει να κάνουν το 2024 οι ομάδες που θέλουν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Ο Ολυμπιακός διέλυσε την Μπασκόνια κερδίζοντας με 92-69 και το πιο ωραίο είναι ότι η φιλοξενούμενη ισπανική ομάδα θα πρέπει να είναι ευχαριστημένη με το τελικό αποτέλεσμα καθώς η διαφορά θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερη. Ο Ολυμπιακός έβαλε 56 πόντους στο πρώτο ημίχρονο και μόλις 36 στο δεύτερο, αλλά πέρασε πάλι τους 90 πόντους και αυτή τη φορά το έκανε μολονότι δεν είχε τον Σάσα Βεζένκοφ αλλά και τον Τάιλερ Ντόρσεϊ.

Απίστευτο το περσινό

Πέρυσι η Μπασκόνια κέρδισε τον Ολυμπιακό δυο φορές. Στο ΣΕΦ τον πλήγωσε ρίχνοντας τον νοκ άουτ με ένα σουτ του Μακιντάιερ ακριβώς με την λήξη: το τελικό 74-75 δεν ήταν ωστόσο άδικο, διότι η Μπασκόνια ήταν μπροστά στο σκορ από το δεύτερο κιόλας δεκάλεπτο και είχε προηγηθεί μάλιστα και με 15 πόντους στο ημίχρονο (35-50). Ο Ολυμπιακός δεν είχε καταλάβει πως έχασε: πίστευε πως έχασε το ματς άδικα και μόνος του. Το αποτέλεσμα ήταν στο δεύτερο ματς να ξαναχάσει – αυτή την φορά με σχεδόν κάτω τα χέρια: 80-69.

Το περσινό ματς του Ολυμπιακού με την Μπασκόνια φώναζε ότι το πρόβλημα της ομάδας ήταν η βασική της ιδέα. Ο Ολυμπιακός πέρσι στηριζόταν στην άμυνά του και στους Πίτερς – Κάναν που ήταν οι εκφραστές της σχηματικής του επίθεσης. Πέρυσι στο ΣΕΦ ο Ολυμπιακός είχε παίξει κόντρα στους Βάσκους στο δεύτερο ημίχρονο εκπληκτική όντως άμυνα: είχε δεχτεί 25 πόντους σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, εκ των οποίων μόλις 8 στο τέταρτο δεκάλεπτο. Είχε επίσης εκείνο το βράδυ σε καταπληκτική κατάσταση τον Κάναν που είχε 23 πόντους (με 4/6 δίποντα και 5/8 τρίποντα) αλλά και τον Πίτερς που σταμάτησε στους 22 πόντους (3/5 δίποντα και 4/6 τρίποντα). Κι όμως είχε χάσει: και μάλιστα κυνηγώντας τον Χάουαρντ και τον Μονέκε σε όλο το ματς χωρίς να τους σταματήσει ποτέ.

Φέτος έκανε πλάκα στην Μπασκόνια χωρίς να έχει ένα παίκτη του που να σημείωσε πάνω από 15 πόντους. Αλλά ήταν πολυφωνικός (πήρε πόντους από 11 πάικτες) και πολύ αποτελεσματικός στο πρώτο ημίχρονο όταν βρήκε 56 πόντους και έκλεισε με ένα επιβλητικό +18. Μετά αρκούσε η καλή του χθες άμυνα για να μην ανησυχήσει ποτέ: οι φιλοξενούμενοι δεν έμειναν για ένα δεκάλεπτο κάτω από τους 10 πόντους όπως πέρυσι, αλλά σε τρία δεκάλεπτα δεν πέρασαν τους 16. Το κατάφεραν μόνο στο πρώτο, όταν έβαλαν 24, αλλά αυτό γιατί ο Χάουαρντ βρήκε 6 πόντους από βολές και 12 προσωπικούς – όταν ηρέμισε η Μπασκόνια χάθηκε.

Ο Ολυμπιακός της έκανε κάτι που πέρυσι  δεν μπορούσε: την έτρεξε στο πρώτο ημίχρονο και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έτριβε τα χέρια του. Στο δεύτερο ημίχρονο, χωρίς τον Βεζένκοφ και τον Ντόρσεϊ, και με τον Φουρνιέ να παίζει λίγο σχετικά, μολονότι ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ στοχευμένα με τον Μιλουτίνοφ και τον Φαλ στο τέλος να ποστάρουν και να χτυπάνε κοντότερους αντιπάλους, η Μπασκόνια έχασε με ένα 36-31, που ως σκορ θύμισε τα περσινά. Αλλά το ματς είχε τελειώσει πολύ νωρίς. Το είχαν τελειώσει ο Φουρνιέ και ο Βιλντόζα που πέρυσι δεν υπήρχαν. Οι άλλοι όλοι ήταν και πέρυσι παρόντες. Αλλά τις ομάδες πλέον τις αλλάζουν οι δημιουργοί και οι σκόρερς.   

Πολύ στοχευμένα

Ματς σαν το χθεσινό δημιουργούν συχνά στους προπονητές την ψευδαίσθηση ότι οι παίκτες είναι όλοι αναλώσιμοι, ότι αρκεί οι παίκτες να εκτελούν το πλάνο κι όλα πάνε καλά, ότι σε τελική ανάλυση η απλή εφαρμογή ενός γενικού σχεδίου αρκεί για να έρχονται νίκες. Πέρυσι στο ματς με την Μπασκόνια οι 22 πόντοι του Πίτερς και οι 23 του Κάναν είχαν πίσω τους πολύ πλάνο – είχαν προκύψει από πολλή και στοχευμένη δουλειά. Φέτος οι πόντοι και οι ασίστ του Φουρνιέ και του Βιλτόζα στο πρώτο ημίχρονο είχαν πολύ από προσωπική δημιουργία. Δεν έλειψε το πλάνο κι αρκεί να δει κανείς τους πόντους του Πίτερς (που έχει σκοράρει μόνο με δίποντα κατά βάση από «κοψίματα»), αλλά και τους πόντους του Μιλουτίνοφ, που χτυπά τις αδυναμίες των Βάσκων πολύ στοχευμένα. Ο Πίτερς σκόραρε 12 πόντους (με 6/6 δίποντα και κανένα τρίποντο) και ο Μιλουτίνοφ 14 (με 5/8 δίποντα και 4/4 βολές): οι δυο τους εκμεταλλεύτηκαν 13 από τις συνολικά 25 ασίστ. Αλλά η διαφορά έγινε όταν ο Βιλντόζα έτρεχε κι όταν ο Φουρνιέ ξεσήκωνε το ΣΕΦ σκοράροντας και πασάροντας. Κι ας μην έβαλε 23 πόντους όπως πέρυσι ο Κάναν.

Προσωπικότητα και γκάζι

Σιγά σιγά ο Ολυμπιακός αποκτά ένα πολύ καλό συνολικό μηχανισμό: στο ΣΕΦ και η άμυνά του είναι αποδοτική– τα ματς με την Βιλερμπάν (και με τον ΠΑΟ για το πρωτάθλημα) είναι μάλλον εξαίρεση στον κανόνα. Αλλά πάντα σε σχέση με πέρυσι η διαφορά είναι η επιθετική του απόδοση: χθες το καταπληκτικό του πρώτο ημίχρονο επιθετικά σε έκανε να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν πέρυσι από την Μπασκόνια να έχασε δυο φορές. Σημειωτέων η Μπασκόνια στα χαρτιά μοιάζει και από τις λίγες ομάδες στην Ευρωλίγκα που ενισχύθηκαν. Ο Ντάντα Χολ είναι καλύτερος παίκτης από τον αργό Κότσαρ που πλέον βγάζει το ψωμί του στη Ιαπωνία. Ο Φόρεστ που αποκτήθηκε από τους Ατλάντα Χοκς έπρεπε να είναι καλύτερος από τον Μακιντάιερ που πάσαρε καλά αλλά δεν σκόραρε ποτέ. Ο Λουαού Καμπαρό είναι νεότερος και πιο αθλητικός από τον Βάνια Μαρίνκοβιτς και παίκτες όπως ο Ραγιέστε, ο Ντιούφ, ο δικός μας Νίκος Ραγκαβόπουλος, ο Γιάραμαζ θα πρέπει στα χέρια του Πάμπλο Λάσο να γίνουν καλύτεροι. Αλλά η Μπασκόνια είναι όμοια με πέρσι γιατί ούτε ο Λάσο δεν μπορεί να κάνει θαύματα: η ηγεσία της είναι φτωχή, ο Χάουαρντ όταν σταματά να είναι πολυβόλο, είναι τρύπα στην άμυνα, ο Μονέκε δεν μπορεί να γίνει ΜVP στην Ευρωλίγκα. Αυτή η ομάδα που τον περσινό Ολυμπιακό τον κέρδισε δυο φορές απλά γιατί έτρεχε και σούταρε, φέτος στο ΣΕΦ στο πρώτο ημίχρονο ειδικά έχασε την μπάλα. Γιατί όλοι οι παίκτες της μαζί δεν έχουν την προσωπικότητα του Φουρνιέ, γιατί όταν ο Βιλντόζα πατούσε γκάζι όλοι στην περιφέρεια της έμοιαζαν αργοί και κυρίως γιατί όταν αυτοί οι δυο σέρνουν τον ρυθμό οδηγούν σε ένα κρεσέντο και παίκτες όπως είναι ο ΜακΚίσικ, ο Γκος, ο Πίτερς που πέρυσι τους είχαν ανάγκη αλλά δεν υπήρχαν.

Αρκεί το γκάζι σε ένα ημίχρονο  

Ο Ολυμπιακός έχει διαλύσει στο ΣΕΦ φέτος τρεις ισπανικές ομάδες (Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα και Μπασκόνια) από τις οποίες πέρυσι είχε χάσει! Είναι ένας άλλος Ολυμπιακός που θα ναι δύσκολο για όλους, ειδικά στην έδρα του, να τον κρατήσουν κάτω από τους 90 πόντους. Εκτός έδρας τα περιθώρια βελτίωσής του είναι ακόμα πολλά: την άλλη βδομάδα στο Βελιγράδι και λογικά θα τον περιμένει μια μάχη με την Παρτιζαν που κέρδισε τον Ερυθρό Αστέρα του Πετρούσεφ και του Κάναν, και θα έχει ηθικό στα ύψη. Αλλά στο ΣΕΦ τα εφετινά παιγνίδια του Ολυμπιακού από τα περσινά διαφέρουν απόλυτα: το θέαμα είναι εγγυημένο ακόμα κι αν η ομάδα όπως χθες πατάει το γκάζι μόνο για ένα ημίχρονο. Με τις ομάδες που φέτος βλέπουμε στην Ευρωλίγκα αυτό είναι υπεραρκετό…