Σήμερα ολοκληρώνεται η πρώτη αγωνιστική του Euro. To βράδυ θα τους έχουμε δει όλους και θα έχουμε δει τα πάντα: και μεγάλες σε έκταση νίκες, και δύσκολες επικρατήσεις και εκπλήξεις. Σήμερα στο πρόγραμμα υπάρχουν δυο ματς: το Τουρκία – Γεωργία και το Πορτογαλία – Τσεχία. Δηλαδή μπαίνει στην σκηνή η Αυτού εξοχότης ο Κριστιάνο Ρονάλντο.

Ο Ρονάλντο - για όσους δεν το έχουν καταλάβει - είναι 39 χρόνων. Το πρώτο Euro που πήρε μέρος ήταν αυτό του 2004 – είκοσι χρόνια πριν. Εκτοτε όλα άλλαξαν. Εκτός από τον Ρονάλντο, αυτόν τον Ντόραν Γκρέι που έχει πουλήσει την ψυχή του στο ποδόσφαιρο. Γιατί ο Ρονάλντο είναι πάλι παρών και ο κόσμος ασχολείται μαζί του ενώ βρίσκεται σε μια ηλικία που θα μπορούσε να είναι σχολιαστής των αγώνων; Νομίζω πως ο βασικός λόγος έχει να κάνει με το ότι δεν θα ήθελε η καριέρα του στην Εθνική να ολοκληρωθεί με το φινάλε που είχε η περιπέτειά του στο Κατάρ. Όλα κάπως αλλιώς τα είχε φανταστεί. Και οι φαντασιώσεις του Ρονάλντο κινούν πάντα την ιστορία του.  

Εφυγε μόνος και κλαμένος  

Το μουντιάλ του Κατάρ ήταν το δέκατο μεγάλο τουρνουά στο οποίο πήρε μέρος στην ατελείωτη καριέρα του. Το ξεκίνησε ως βασικός και κατέληξε στον πάγκο, με απόφαση του προπονητή του. Ο Φερνάντο Σάντος του είχε αφαιρέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, αλλά κυρίως την θέση του στην επίθεση της αρχικής ενδεκάδας λόγω κακής απόδοσης. Μετά τους τρεις αγώνες της φάσης των ομίλων, ο Ρονάλντο άρχισε να αντιμετωπίζεται από τον Σάντος ως πρόβλημα – και οι πιο πολλοί συμφωνούσαν με τον προπονητή κι όχι μαζί του. Στη φάση των 16, κόντρα στη Νότια Κορέα, η Πορτογαλία κέρδισε με ένα θριαμβευτικό 6-1, το παιγνίδι της θεωρήθηκε το καλύτερο στην διοργάνωση κι αυτός έπαιξε μόλις 18 λεπτά. Στον πάγκο βρέθηκε και στο επόμενο ματς - μόνο που αυτό δεν ήταν θριαμβευτικό: η Πορτογαλία έχασε με 1-0 από το Μαρόκο. Ο  Σάντος τον είχε στείλει στο γήπεδο στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου αντί του Νέβες. Θυμάμαι την σκηνή σαν τώρα: ο Ρονάλντο μπήκε στο γήπεδο με όλη του την σιγουριά που πολλοί αποκαλούν αλαζονεία. Διάβαζες στο πρόσωπό του ότι ήρθε ώρα για απαντήσεις. Θα έπαιρνε πάλι την Πορτογαλία από το χέρι, θα έκανε πάλι τον κόσμο να ασχολείται μαζί του – στο φινάλε ποιο ήταν το Μαρόκο που ήθελε και να φτάσει στα ημιτελικά;    Αλλά στα 40 λεπτά της συμμετοχής του έκανε τελικά μόλις ένα σουτ. Χρεώθηκε την ήττα όσο και οι συμπαίκτες του και ίσως και λίγο πιο πολύ. Εφυγε από το γήπεδο δακρυσμένος, μόνος, μοιάζοντας να πιστεύει ότι μια εποχή είχε τελειώσει. Πολλοί είπαν ότι ήταν το τελευταίο του Μουντιάλ. Κάποιοι μίλησαν και για άδοξο αντίο στην Εθνική. Φεύγοντας από το Κατάρ ο Κριστιάνο είχε 22 συμμετοχές και 8 γκολ σε τελικά μουντιάλ και είναι ο μοναδικός στην ιστορία που σκόραρε τουλάχιστον μία φορά σε πέντε διαφορετικές διοργανώσεις του, αλλά αυτά έμοιαζαν να έχουν σβήσει από τις συζητήσεις που αφορούσαν τις τελευταίες του συμμετοχές, την ώρα μάλιστα που οι ατελείωτες συγκρίσεις με τον Λίο Μέσι που μεγαλουργούσε ήταν στην ημερήσια διάταξη. Η ανακοίνωση του αντίο δεν ήρθε ποτέ: ο Ρονάλντο την ιστορία του ήθελε πάντα να την γράφει μόνος του. Και μόνος του θα γράψει και τον επίλογό της. Χωρίς παραινέσεις. Και χωρίς οι αξιολογήσεις των άλλων να τον απασχόλησαν ποτέ.

Πολλές ερωτήσεις

Φτάνοντας στην Γερμανία έχει ήδη κάνει νέα ρεκόρ, αλλά άλλες ερωτήσεις τον συνοδεύουν. Θα είναι το Euro2024 το τελευταίο τουρνουά Εθνικών ομάδων που θα τον δούμε; Δεν παίρνω όρκο – πιστεύω πως πολλά θα εξαρτηθούν από το τι θα κάνει σε αυτό. Δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι η χρυσοπληρωμένη εξορία του στην Σαουδική Αραβία έχει να κάνει με την ανάγκη του να παρατείνει την καριέρα του: νομίζω πως απόψε θα νιώθει πως το Euro2024 διοργανώνεται απλά για να του δώσει την ευκαιρία να επιστρέφει και να συναντήσει το παγκόσμιο κοινό (του) από το οποίο έχει λείψει καιρό – πως απόψε στη Λειψία υπάρχει αυτός, οι θαυμαστές του και κανείς άλλος. Οι Τσέχοι είναι κάτι σαν κομπάρσοι – με κάποιους έπρεπε να είναι αντίπαλος, τους χρεάζεται.

Φυσικά η μεγάλη ερώτηση είναι αν μπορεί να κάνει ακόμα το κομμάτι του. Ο CR7 σκόραρε δύο φορές στο τελευταίο φιλικό της Πορτογαλίας, στο 3-0 της περασμένης Τρίτης κόντρα στην Ιρλανδία, αποδεικνύοντας ότι η επιλογή του να πάει στην Σαουδική Αραβία απέδωσε: είχε το χρόνο να κάνει μια προετοιμασία του για αυτή τη νέα αποστολή του με την Εθνική – το ότι κέρδισε και ένα ακόμα πρωτάθλημα (και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ) είναι μάλλον υποσημειώσεις στην καριέρα του. Το βασικό για αυτόν είναι ότι φτάνει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα καλά. Κουβαλάει τον αριθμό ρεκόρ των 207 αγώνων με την φανέλα της εθνικής, και τον εξίσου απίστευτο αριθμό ρεκόρ των 130 γκολ. Εχει πάλι τους φανατικούς του να τον περιμένουν και βλέπει τους ποδοσφαιρόφιλους στη Γερμανία να κατακλύζουν το κέντρο προπόνησης της Πορτογαλίας ελπίζοντας να βγάλουν μια selfie μαζί του, όπως από την πρώτη στιγμή που στην Εθνική εμφανίστηκε. Ο Κριστιάνο έχει υπο αυτό το πρίσμα κερδίσει την πρώτη του μάχη: είκοσι χρόνια μετά το πρώτο γκολ του σε πανευρωπαϊκό εξακολουθεί να είναι στο κέντρο της προσοχής. «Αν σε όλα τα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα η μεγάλη μέρα είναι ο τελικός, σε αυτό του Euro2024 η μεγάλη μέρα είναι η μέρα της επιστροφής του» έγραψε χθες η Εκιπ. Δεν χωρά αμφιβολία ότι αν απόψε με κάποιο τρόπο αποδειχτεί χρήσιμος και το επόμενό του ματς θα είναι επίσης μια μεγάλη μέρα.

Οι μεγάλες μέρες

Κανείς άλλος στην Γερμανία δεν μπορεί να έχει τις δικές του μεγάλες μέρες: αρέσει δεν αρέσει ο Κριστιάνο παραμένει μια ντίβα – πριν το ματς με τους Τσέχους αρχίσει έχει καταφέρει να μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν θα είναι ο πρωταγωνιστής κι αυτή την φορά - για  πολλοστή φορά. Δεν το ξέρει κανείς. Ωστόσο το δεδομένο είναι πως απόψε δεν χρειάζονται εθνικοί ύμνοι πριν το Πορτογαλία – Τσεχία. Θα πρεπε απλά κάποιος να πάρει το μικρόφωνο και να πει «είναι κι απόψε μαζί μας ο Ρονάλντο». Για όσους τον αγαπούν και για όσους τον μισούν είκοσι χρόνια η παρουσία του υπήρξε η καλύτερη.