Ομολογώ ότι είχα φανταστεί τελείως διαφορετικά το αντίο του κ. Δημήτρη Μελισσανίδη στην ΑΕΚ. Περίμενα πως θα τον έβλεπα να ανακοινώνει την είδηση της μεταβίβασης της ΠΑΕ μετά από μια κατάκτηση τίτλου παρουσιάζοντας το πράγμα ως επίλογο ενός κύκλου. Από την άλλη ο Μελισσανίδης ποτέ δεν ήταν των επιλόγων. Και τις δυο προηγούμενες φορές που έφυγε από την ΑΕΚ, έφυγε γιατί ο ίδιος έκρινε ότι η αποστολή του ολοκληρώθηκε. Την αποστολή την ορίζει αυτός πάντα. Το ίδιο έκανε και χθες στην συνέντευξη του αντίο αλλά και στην ανακοίνωση που προηγήθηκε αυτής. Δεν αναφέρθηκε τόσο στην τρέχουσα κατάσταση της ΑΕΚ όσο στην διαδρομή της δικής του προεδρίας. Υπενθύμισε τα επιτεύγματά του. Δηλαδή την κατασκευή του γηπέδου που μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν, τις κατακτήσεις πρωταθλημάτων μετά από χρόνια που η ΑΕΚ πρωτάθλημα δυσκολευόταν και να διεκδικήσει, την δημιουργία του προπονητικού κέντρου. Και την αγωνιστική αξιοπιστία της ομάδας. Κάποιος θα πει πως όλα αυτά υπήρχαν και πέρυσι αλλά ο Μελισσανίδης δεν αποχώρησε. Νομίζω ότι πέρυσι τον κράτησε στην ΑΕΚ, μετά από μια μεγάλη περιπέτεια υγείας, η πιθανότητα η ομάδα να αγωνιστεί στο Τσάμπιονς λιγκ. Φέτος που δεν υπήρχε τέτοια προοπτική ζύγισε τα πάντα και είπε αντίο.

Πολλές ερμηνείες

Το ξαφνικό της ανακοίνωσης αφήνει όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις περιθώρια για ένα σωρό ερμηνείες για την επιλογή της στιγμής. Εγώ πάλι πιστεύω πως η επιλογή της στιγμής εξηγεί πολλά από αυτά που είδαμε στην ΑΕΚ τελευταία. Σε μια από τις τελευταίες επικοινωνίες που είχα μαζί του μου είχε κάνει εντύπωση το πόσο ήρεμα ο Μελισσανίδης είχε δεχτεί απώλειες βαθμών της ΑΕΚ στα play off: «μην το ψειρίζεις, δεν παίζουμε καλά και δεν κερδίζουμε» μου είχε πει, χωρίς μάλιστα να δείξει κάποια σιγουριά για την κατάκτηση του τίτλου, όπως άλλες φορές. Του Μελισσανίδη δεν του ταιριάζει ο ρόλος του έμπειρου ψύχραιμου σοφού που αντιμετωπίζει λάθη και απώλειες με ένα είδος συγκαταβατικότητάς και ιώβειας προσμονής: δυσκολεύομαι να τον φανταστώ να παρακολουθεί την απώλεια ενός τίτλου χωρίς να βάλει γκάζια. Αλλά όταν έχεις πάρει την απόφαση να φύγεις, μπορείς όλα να τα παρακολουθείς ήρεμα. Η αρχή ήταν στην περίπτωση του πάντα το ήμισυ του παντός. Τα γεγονότα του τέλους έχουν μικρή σημασία.

Οι συζητήσεις έγιναν καιρό τώρα

Κάποιος μπορεί να πει ότι τώρα είχε μια πρόταση και τώρα είπε το ναι. Διαφωνώ: αποκλείεται όλα να έχουν γίνει τόσο γρήγορα. Εδώ και δυο τουλάχιστον χρόνια, μετά τα εγκαίνια του γηπέδου, κυκλοφορούσε η φήμη πως θα βρει τον επόμενο που θα αναλάβει την ΑΕΚ, διότι η ολοκλήρωση του γηπέδου ήταν κατά κάποιο τρόπο το σημάδι και της ολοκλήρωσης της δικής του παρουσίας στην ΑΕΚ. Κυκλοφορούσαν κατά καιρούς ονόματα υποψήφιων διαδόχων του όπως αυτά του ομογενή επιχειρηματία κ. Καλτσίδη, του ιδιοκτήτη του ΟΦΗ κ. Μπούση, του ίδιου του εφοπλιστή κ. Παππά που ήταν στην ΑΕΚ και παλιότερα. Ο Μελισσανίδης αποδείκνυε κάθε φορά με τις πρακτικές του πως όλα αυτά δεν υπήρχαν παρά μόνο στην φαντασία όσων τα διακινούσαν. Το έκανε είτε με αρνήσεις πωλήσεων ποδοσφαιριστών, είτε με περισσότερη προσωπική εμπλοκή, είτε απλά ικανοποιώντας τα θέλω της τελευταίας μεγάλης ποδοσφαιρικής του αγάπης που νομίζω πως είναι ο Ματίας Αλμέιδα. Αν ήθελε να φύγει πέρυσι νομίζω θα έφευγε. Αλώστε τον άνθρωπο στον οποίο παρέδωσε, τον εφοπλιστή κ. Μάριο Ηλιόπουλο τον γνωρίζει πολύ καιρό: στα επινίκιά της κατάκτησης του περσινού πρωταθλήματος οι δυο τους καθόντουσαν δίπλα δίπλα. Το θέμα δεν ήταν να βρει τον επόμενο: θα τον έβρισκε γιατί η ΑΕΚ είναι στρωμένη εταιρία. Η απόφαση είχε να κάνει αποκλειστικά με την δική του διάθεση κι αυτό εξηγήθηκε επαρκώς. Μια περιπέτεια υγείας, σε συνδυασμό με την βεβαιότητα ότι η δουλειά σου ολοκληρώθηκε, εύκολα σε αναγκάζουν να πεις αντίο. Τις εξετάσεις της αγάπης του για την ΑΕΚ τις έχει περάσει με άριστα καιρό τώρα.   

Επιλογές και ερωτηματικά

Από την χθεσινή τελευταία (;) συνέντευξη του Μελισσανίδη εγώ κρατάω δυο πράγματα: το πρώτο ότι ήθελε να παραδώσει την ΑΕΚ σε ένα Ελληνα επιχειρηματία που τον γνωρίζει κι όχι σε ένα fund – είπε χαρακτηριστικά πως είχε προτάσεις από αμερικάνικα funds, αλλά δεν ήθελε να βάλει την ΑΕΚ σε περιπέτειες με ανθρώπους που δεν γνωρίζει. Κρατάω επίσης ότι μέσα στην όλη συμφωνία, σύμφωνα με τον Μελισσανίδη, υπάρχει η  δέσμευση πως ο Ηλιόπουλος πρέπει να ολοκληρώσει το αθλητικό κέντρο και το ξενοδοχείο. Αυτά και τα δυο δείχνουν πως τον Μελισσανίδη τον απασχόλησε πολύ περισσότερο ίσως από το τίμημα της πώλησής η συνέχεια της ΑΕΚ – του δικού του project AEK. H ερώτηση που προκύπτει είναι αν αυτό το project AEK μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί χωρίς τον ίδιο. Δεν γνωρίζω τον τρόπο που τρέχει τις επιχειρήσεις του ο νέος ιδιοκτήτης ώστε να έχω γνώση. Στην παρουσίασή του προτίμησε – και λογικά – να μιλήσει για τον Μελισσανίδη που φεύγει κι όχι να αναφέρει λεπτομέρειες για τα δικά του σχέδια: θα τα μάθουμε προσεχώς. Ωστόσο δεν κρύβω κι εγώ την απορία μου για το πώς μπορεί να λειτουργήσει και να είναι νικηφόρα και πρωταγωνίστρια η ΑΕΚ χωρίς τον Μελισσανίδη έστω κι αν προϋποθέσεις (προπονητές και παίκτες) και υποδομές (γήπεδο και προπονητικά κέντρο) δεν της λείπουν. Στην καθημερινότητα της ΑΕΚ ο Μελισσανίδης είναι μια κυρίαρχη προσωπικότητα: η επόμενη μέρα χωρίς την δική του παρουσία είναι ένα ρέμπους. Οσο κι αν ο Ηλιόπουλος δεν είναι ουρανοκατέβατος και δεν θα χρειαστεί (λογικά…) μεγάλη περίοδο προσαρμογής.

Ελάχιστες αλλαγές  

Το τι θα κάνει ο νέος ισχυρός άνδρας θα το δούμε προσεχώς. Κάνω μια πρόβλεψη: δεν θα δούμε ούτε θεαματικές αλλαγές στην εταιρία ΑΕΚ. Η όποια επιτυχία του νέου μεγαλομετόχου βέβαια δεν έχει να κάνει ούτε με τις υπόλοιπες επιχειρηματικές του κινήσεις, ούτε με το τίμημα που κατέβαλε για την απόκτηση των μετοχών, ούτε με το αν χορεύει ωραίο ζεϊμπέκικο, ούτε με το αν αγαπάει τα αυτοκίνητα και είναι σπουδαίος οδηγός, αλλά και ικανότατος διοργανωτής αγώνων αυτοκινήτου: τα επισημαίνω αυτά γιατί ήταν τα πρώτα που κυκλοφόρησαν όταν έγινε γνωστό το όνομά του. Λογικά η ΑΕΚ θα πορευτεί το εφετινό καλοκαίρι με τον μεταγραφικό σχεδιασμό που ήδη υπάρχει και οι πρώτες κινήσεις του νέου αφεντικού θα έχουν να κάνουν με την όποια προεργασία έχει γίνει. Αλλά η αληθινά δύσκολη δουλειά πρώτη δουλειά δεν έχει να κάνει με την όποια ενίσχυση της ομάδας, έχει να κάνει με το πώς η ίδια η εταιρία ΑΕΚ θα μάθει να ζει χωρίς τον Μελισσανίδη. Που δεν χωρά αμφιβολία πως για την ΑΕΚ υπήρξε ένας σπουδαίος πρόεδρος με τεράστια προσφορά μπαίνοντας μπροστά για δεύτερη φορά σε καιρούς δύσκολους. Η προσφορά του στην ΑΕΚ υπήρξε μεγάλη – μοναδική θα έλεγα. Την προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα την κρίνουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Τον Μελισσανίδη η ΑΕΚ τον ενδιέφερε πάντα. Τα άλλα είναι δουλειές των υπόλοιπων…  

(Τα Νέα, Ιούνιος 2024)