Εχω γενέθλια – δεν είναι κάτι σπάνιο, ούτε πρωτότυπο, μια φορά το χρόνο όλοι έχουν. Με την παγκόσμια ρουφιάνα που λέγεται facebook τα μαθαίνουν και όλοι και δεν γίνεται να μην παραδεχτείς ότι μεγάλωσες κι άλλο: πώς να κρυφτείς από τα facebook, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα. Αλλά δεν υπάρχει και κανένας λόγος να κρυφτείς από τα γενέθλια σου: άλλωστε όπου και να είσαι θα ρθούν να σε βρουν.
Μια πρωτοχρονιά a la carte
Εχω γενέθλια γιατί δεν θα μπορούσα να μην έχω. Υπάρχουν δυο λογιών άνθρωποι: αυτοί που τα γιορτάζουν τα γενέθλια τους κι αυτοί που δεν τα γιορτάζουν. Εγώ ιδεολογικά άνηκα στους δεύτερους, αλλά με τον καιρό μετατοπίστηκα στην κεντροαριστερά των γενεθλίων. Παλιά τα σνόμπαρα τα γενέθλια κι όχι μόνο τα δικά μου. Τι είναι τα γενέθλια; Ένα είδος Πρωτοχρονιάς που ισχύει μόνο για σένα. Ακόμα κι αν σου κάνουν δώρα ή σου πουν «χρόνια πολλά», ή βρεθεί ακόμα και κάποιος τρελός να σου πει τα κάλαντα ή να σου τραγουδήσει ένα από τα δεκάδες happy birthday που κυκλοφορούν και πάλι η μερικότητα της ιστορίας, καθιστά το γεγονός υπέρμετρα μοναχικό, περισσότερο από μοναδικό. Αν η Πρωτοχρονιά είναι μια ωραία γιορτή είναι γιατί την γιορτάζουμε όλοι, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Μια Πρωτοχρονιά, αλα καρτ, σαν τα γενέθλια, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα – πίστευα.
Αλλοι πάλι χρησιμοποιούν τα γενέθλια τους για να κάνουν ανασκοπήσεις και ενδοσκοπήσεις, να δουν τι πήγε καλά και τι πήγε λάθος στον προηγούμενο χρόνο τους ή για να δώσουν στον εαυτό τους όρκους που δεν θα τηρήσουν. Κάθε φορά που τα ακούω αυτά, νομίζω πως ταυτόχρονα ακούω και τον παλιατζή που περνάει από τους δρόμους της Νέας Σμύρνης φωνάζοντας «καθαρίζω υπόγεια, καθαρίζω ταράτσες, όλα τα παλιά μαζεύω, ότι έχετε για πέταμα παίρνω». Μια μέρα θα του φωνάξω από το μπαλκόνι «πάρε ότι θέλεις παλιατζή, έχω γενέθλια». Ακόμα δεν το χω κάνει.
Μετά την παγκόσμια μέρα του σεξ
Εχω γενέθλια γιατί γεννήθηκα στις 22 Αυγούστου. Η 22η Αυγούστου δεν ξέρω τι διάβολο παγκόσμια μέρα είναι και δεν το χω ψάξει, γιατί φοβάμαι μην ανακαλύψω τίποτα φρικτό. Η 21η Αυγούστου, χθες το ανακάλυψα, είναι παγκόσμια μέρα του σεξ. Ο Θεός, ο μαιευτήρας και η μάνα μου με φύλαξαν από το να γεννηθώ μια μέρα πριν και να γίνω υποχρεωτικά σύμβολο του σεξ με όσες δυσκολίες το πράγμα συνεπάγεται: θα έπρεπε να κάνω γυμνές φωτογραφίσεις, να ρίχνω το Ιnstagram, να δίνω συνεντεύξεις και να πάθω κατάθλιψη, όταν δεν θα περνούσε πια η μπογιά μου. Η 22η Αυγούστου είναι μια μέρα μετά την παγκόσμια μέρα του σεξ, κι αν σε αυτά υπήρχε μια λογική σειρά, θα ήταν η παγκόσμια μέρα μετά το σεξ: η παγκόσμια μέρα της αγκαλίτσας, ας πούμε, ή η παγκόσμια μέρα «του θέλω να κάνω ένα ντουζ, που έχεις πετσέτες;» ή ή παγκόσμια μέρα του «να κάνω ένα τσιγάρο;» ή η παγκόσμια μέρα του «σου άρεσε;» - δυστυχώς δεν υπάρχουν παγκόσμιες μέρες για αυτά τα ωραία, αλλά δεν πειράζει αρκεί που το σεξ προηγήθηκε. Αυτό είναι το καλό με τα γενέθλια: αν ασχολείσαι μαζί τους και δεν τα παρατάς κάτι μαθαίνεις για δαύτα όσο κι αν τα χρόνια περνούν. Για παράδειγμα το «Γεννήθηκα μια μέρα μετά την παγκόσμια μέρα του σεξ» είναι πολύ ωραίο για εισαγωγή βιογραφικού. Ακούγεται, όχι σαν κατόρθωμα, αλλά ως συνέχεια κάποιου εντυπωσιακού γεγονότος που έγινε προηγουμένως και που προκάλεσε στη γη την παρουσία σου: σαν να αναστέναξαν τα κρεβάτια όλου του κόσμου για να γεννηθείς – μεγάλη η χάρη σου!
Η ευτυχία είναι το μυστικό
Εχω γενέθλια και αν έχω μάθει να τα γιορτάζω είναι γιατί μου τα θυμίζουν οι φίλοι μου – πάντα έτσι συνέβαινε. Το να ξέρεις να γιορτάζεις τα γενέθλια σου είναι αληθινό χάρισμα: υπάρχουν ευλογημένοι άνθρωποι που το κάνουν εντυπωσιάζοντας αυθόρμητα και κανονικά θα πρεπε να κάνουν σεμινάρια σε μας τους ανίδεους για το πώς αυτό γίνεται. Πρόσφατα, φέτος το καλοκαίρι, βρέθηκα σε ένα σπίτι όπου το ζευγάρι, παρουσία λίγων σωστά διαλεγμένων φίλων, γιορτάσανε τα γενέθλια της οικοδέσποινας και τα πενήντα χρόνια της σχέσης τους – αφού, όπως μας εξήγησαν, μια τέτοια βραδιά αντάλλαξαν όρκους αγάπης. Σβήστηκαν κεράκια, χόρεψαν οι δυο τους, φιλήσανε τα παιδιά και τα εγγόνια τους, προκάλεσαν ένα ωραίο και ζεστό χειροκρότημα και μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι ακόμα και τα γενέθλια, δηλαδή η πιο προσωπική γιορτή, μπορεί να γίνει ευκαιρία για να την γιορτάσουν αξέχαστα και οι υπόλοιποι, κοινωνώντας λιγάκι από την ευτυχία της δικής σου στιγμής - αρκεί ευτυχία να υπάρχει, γιατί αυτή είναι πάντα το μεγάλο μυστικό, που έρχεται να λαμπρύνει τις επετείους μας. Οπου ευτυχία υπάρχει, τα γενέθλια είναι πάντα μια μεγάλη γιορτή. Η καλύτερη.
Αλλάζουν καθώς τα χρόνια περνούν
Εχω γενέθλια και το μόνο που κάθε φορά που σκέφτομαι όταν έρχονται είναι πόσο αυτά αλλάζουν καθώς τα χρόνια περνούν. Όταν είσαι μικρός τα θεωρείς εξαιρετικά σημαντικά, τα περιμένεις, νομίζεις ότι εκείνη τη μέρα όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω σου. Όταν λίγο μεγαλώνεις τα σνομπάρεις, τα βαριέσαι, δεν τους δίνεις την πρέπουσα σημασία, λες εξυπνάδες του τύπου «δεν το διάλεξα εγώ να γιορτάζω σήμερα, γιατί γεννήθηκα με καισαρική». Όταν μεγαλώνεις λίγο περισσότερο, βάζεις νερό στο κρασί σου (ή δυο παγάκια παραπάνω στο ουίσκι) και τα κάνεις ευκαιρία να βρεθείς μια ακόμα φορά με τους φίλους σου. Μόνο μεγαλώνοντας αρκετά τα εκτιμάς λέγοντας ότι ελπίζεις να τα γιορτάσεις και του χρόνου και ας μην έχεις βρει ακόμα αυτό τον τέλειο τρόπο για να τα λαμπρύνεις: μπορεί να τον βρεις, μπορεί και όχι, σημασία έχει, όπως κάποτε θα καταλάβεις, ότι είσαι τυχερός αν μαζί σου γιορτάζουν κομμάτι και κάποιοι άλλοι. Ισως τελικά η γιορτή σου να μην είναι τόσο ενοχλητικά προσωπική, τόσο βαρετά αποκλειστικά δική σου.
Να με χαίρεστε
Εχω γενέθλια γιατί ακόμα υπάρχουν πολλοί που αγαπάω και πολλοί που με αγαπούν. Κι αν εγώ, έτσι γκρινιάρης, κουραστικός, βαρύς και απαισιόδοξος που κατάντησα, δεν μπορώ να με χαίρομαι, δεν πειράζει: θα με χαίρεστε εσείς κι αυτό μου είναι υπεραρκετό…
