Στα γήπεδα της Σουπερλίγκας χθες η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Η δολοφονία του νεαρού οπαδού του Αρη ήταν και χθες βασικό θέμα συζήτησης παντού. Η γνώση των λεπτομερειών του τραγικού περιστατικού μεγαλώνει την απορία για το τι μυαλά κουβαλάνε οι αυτουργοί, ενώ η σύλληψη του δράστη δεν μου φαίνεται ότι δημιούργησε κάποια ανακούφιση: απλά μεγάλωσε τα ερωτηματικά για το πώς τέτοια «μπουμπούκια» βρίσκουν στους συνδέσμους το απαραίτητο θερμοκήπιο να ανθίσουν. Τα ματς της αγωνιστικής καλώς δεν αναβλήθηκαν: κάθε αναβολή είναι ήττα για το ποδόσφαιρό μας. Και δεν αντέχει άλλες.

Με βάση το κλίμα των ημερών το σημαντικότερο ματς γινόταν στο Βικελίδης ανάμεσα στον Αρη και στην ΑΕΚ. Η ΑΕΚ έδινε ένα δύσκολο παιγνίδι, ήθελε να αντιδράσει μετά την ήττα της από το Βόλο στο ΟΑΚΑ, ήθελε επίσης να δείξει πως η βελτίωσή της, τουλάχιστον εκτός έδρας, είναι σημαντικότατη – κι όχι μόνο στην άμυνα. Για τον Αρη όμως το ματς ήταν κάτι πιο πολύ: ήταν μια από εκείνες της υποχρεώσεις, που στη ζωή βρίσκουν μπροστά τους οι αληθινοί άντρες. Που πρέπει να αποδείξουν πως τιμάνε τον όρκο που δίνουν: οι παίκτες του Αρη ήθελαν τη νίκη για τον Αλκη και για τον Αλκη νίκησαν. Η βαθμολογία, οι τρεις βαθμοί, το πρεστίζ, ήταν στο Βικελίδης δευτερεύοντα πράγματα. Για ένα βράδυ οι παίκτες του Αρη έπαιξαν για να αφιερώσουν μια νίκη σε ένα αδικοχαμένο παιδί: δεν πιστεύω πως όλοι τους είχαν ποτέ στη ζωή τους πιο μεγάλο κίνητρο πριν την έναρξη ενός ματς.

Βραδιά για αληθινούς άνδρες

Η ΑΕΚ βοήθησε για να μπει το ματς στις σελίδες της ιστορίας του Αρη, όχι γιατί λύγισε μόνο στο 95΄από το καταπληκτικό γκολ του Σάκιτς, αλλά γιατί δεν παράτησε ποτέ τίποτα. Μετά από ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο, στο οποίο η ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη βρέθηκε να χάνει με 1-0 μετά από ένα καταπληκτικό γκολ του ΕνΝτιαγέ με τακουνάκι (ένα από τα ωραιότερα του πρωταθλήματος), η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο ανέλαβε την πρωτοβουλία κάνοντας κάτι που δεν συνηθίζει, δηλαδή κατοχή μπάλας. Παίζοντας με αρκετό ρίσκο η ΑΕΚ μπορεί να μην βρήκε ευκαιρίες να ισοφαρίσει, πίεσε όμως πολύ το γηπεδούχο - πριν ο Αρης βγει μετά το 80΄και την απειλήσει με ένα ακόμα σουτ του ΕνΝτιαγιέ και μια κεφαλιά του Φαμπιάνο η ΑΕΚ με την προσθήκη του Μάνταλου αντί του Σακόφ είχε κερδίσει μέτρα.

Σε μια τέτοια βραδιά, σπάνια και βαριά, δεν έπρεπε να υπάρχει τίποτα το συνηθισμένο: το σπάνιας ομορφιάς γκολ της ισοφάρισης του Σέρχιο Αραούχο, με ένα «ψαλίδι» και μάλιστα από το πλάι, είναι από αυτά που «σκοτώνουν» κάθε ομάδα που παίζει άμυνα με νύχια και με δόντια. Αλλά ο Αρης ο χθεσινός δεν έδινε ένα παιγνίδι: είχε ένα συμβόλαιο τιμής μπροστά του και το τίμησε. Το σπουδαίο γκολ του Σάκιτς στο 95΄, (του Σάκιτς που εκμεταλλεύτηκε το άδειασμα της δεξιάς πλευράς της ΑΕΚ μετά το ρίσκο που πήρε ο Γιαννίκης να βγάλει τα ακραία του μπακ στο τέλος) έκανε κόσμο πρώτα να πανηγυρίσει και μετά να δακρύσει. Ο Αρης πέτυχε για πρώτη φορά δυο γκολ χωρίς πέναλτι εδώ και ένα μήνα, κέρδισε την ΑΕΚ ως γηπεδούχος μετά από πέντε ματς, πλησίασε ξανά στην τέταρτη θέση. Αλλά αυτά μικρή σημασία έχουν: σημασία έχει ότι οι παίκτες του κατάλαβαν πως είχαν χρέος - ειδικά χθες - να κερδίσουν ένα παιγνίδι ξεχωριστό και αφόρητα δύσκολο. Κι αυτή η αίσθηση του χρέους είναι που συχνά κάνει τις ομάδες να ξεχωρίζουν: το βάρος της φανέλας τότε κυρίως φαίνεται.  

Παράσημο για τον Νιόπλια

Η νίκη του Αρη του επέτρεψε να πλησιάσει στον ένα πόντο τον ΠΑΟ και στους τρεις τον Αστέρα έχοντας μαζί του τον ΟΦΗ. Ολοι αυτοί, μαζί κι ο ΠΑΣ, θα παλέψουν για την είσοδο στα play off: όλοι δεν χωράνε. Ο ΟΦΗ ήταν αυτός που χθες πέτυχε μια νίκη σε ένα τελικό που τον κράτησε ζωντανό στο κυνήγι της ευρωπαϊκής εξόδου: ο φορμαρισμένος Αστέρας με τον ΠΑΣ έκανε απλά τη δουλειά του. Η ομάδα του Νίκου Νιόπλια γύρισε το ματς με τον ΠΑΟ από τον οποίο έχανε στο ημίχρονο 0-1 (χωρίς να καταλάβει πως) και μέχρι το 84΄1-2 (γιατί ο ΠΑΟ βελτιώθηκε στην επανάληψη και ήταν καλύτερος).  

Ο Νιόπλιας έκανε από τον πάγκο εντυπωσιακά πράγματα, όχι μόνο γιατί χτύπησε τη δεξιά πτέρυγα του ΠΑΟ, αλλά γιατί τρεις αλλαγές του άλλαξαν το ματς – όπως μάλιστα έχει ξαναγίνει! Ο ΟΦΗ ισοφάρισε στο 86΄με τον Φελίπε, είχε δοκάρι στο 91΄με τον Ντε Γκουζμάν και κέρδισε με κεφαλιά του Τσιλιανίδη στο 94’. Αν ο Ντε Γκουζμάν ήταν προσεχτικότερος, ο ΟΦΗ θα είχε βάλει τρία γκολ στα δέκα τελευταία λεπτά, όπως είχε κάνει και με την ΑΕΚ: ο Νιόπλιας και μόνο για αυτό πρέπει να είναι περήφανος για τη σεζόν - ! Αντίθετα είναι μια στιγμή προβληματισμού για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Ο Παναθηναϊκός του και χθες έμοιαζε στο τέλος να έχει μείνει από δυνάμεις. Και η αποβολή του Βιγιαφάνιες με δεύτερη κίτρινη κάρτα τον καταδίκασε. Ο Παναθηναϊκός διαμαρτυρήθηκε για την διαιτησία του Καραντώνη. Εχει τα δίκια του μόνο για ένα πράγμα: γιατί και στις τρεις δύσκολες φάσεις του ματς οι αποφάσεις υπήρξαν σε βάρος του. Αλλά δεν μιλάμε για εύκολες αποφάσεις. Και ό,τι συνέβη αποδεικνύει πως η επίθεση στον Κλάτενμπεργκ, όπως και πέρυσι, δεν βγάζει πουθενά.  

Νωρίς νωρίς, αλλά…

Κατά τα άλλα ο Ολυμπιακός πέτυχε τρία γκολ στο Καραϊσκάκη στο ματς με τον αξιόμαχο Παναιτωλικό για πρώτη φορά μετά το ματς κόντρα στον Απόλλωνα τη δεύτερη αγωνιστική. Βρήκε δυο γκολ πολύ νωρίς (με τον Βαλμπουενά και τον Γκάρι Ροντρίγκεζ στα τέσσερα πρώτα λεπτά) και το εκρηκτικό του ξεκίνημα σε άλλες εποχές θα τον βοηθούσε να κερδίσει με άνεση. Αλλά δεν συνέβη ακριβώς αυτό: ο Παναιτωλικός αρχικά απείλησε και είχε δοκάρι με το Βέργο, μετά σταμάτησε να δέχεται φάσεις και πριν να φύγει το ημίχρονο μείωσε με τον Μόρσεϊ βάζοντας φωτιά στο ματς. Την έσβησε ο Γκάρι Ροντρίγκεζ με το δεύτερο δικό του προσωπικό γκολ μετά από κλέψιμο διαμορφώνοντας το 3-1 σε ένα βράδυ που η άμυνα του Ολυμπιακού, εξαιτίας και του τραυματισμού του πολύ καλού Λαλά, δεν ήταν σίγουρη διότι ο Μανωλάς είναι ακόμα ανέτοιμος και ο Παπασταθόπουλος δεν έχει ξεπεράσει τις ενοχλήσεις από τον πρόσφατο τραυματισμό.

Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε ένα σπουδαίο παιγνίδι του Εμβιλά (που έπαιξε και για τον τσαπατσούλη, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο Μπουχαλάκη) ενώ ο Μαρτίνς έδωσε ανάσες στον Μασούρα και στον Μαντί Καμαρά, που θα τους χρειαστεί διότι το ματς που έδωσε χθες ήταν το τελευταίο εύκολο στη σεζόν! Τον Ολυμπιακό τον περιμένει την Κυριακή μια μάχη στη Νίκαια, όπου ο ανεβασμένος Ιωνικός που πήρε ισοπαλία στο Βόλο τον περιμένει για να τον μπλοκάρει και για να περάσει από εκεί ο πρωτοπόρος πρέπει να παίξει πολύ καλύτερα από χθες. Ακολουθούν μόνο ματς με τους πρώτους οκτώ στη βαθμολογία: και μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και φυσικά στα play off.

Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο ΠΑΟΚ, που έχει σαφώς πιο εύκολο πρόγραμμα και που έχει ως στόχο να μπει στα play off έχοντας τον Ολυμπιακό σε απόσταση βολής. Το άνετο πέρασμά του από την Ριζούπολη με 0-2 δείχνει ότι ο Ρασβάν Λουτσέσκου και οι παίκτες του καθόλου δεν απογοητεύτηκαν από την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα. Το δε πέναλτι που κέρδισε και χθες ο ΠΑΟΚ είναι καλός οιωνός: ποτέ ομάδα που έχει κερδίσει τόσα πέναλτι δεν έμεινε χωρίς τίτλο. Για αυτόν παίζει ο ΠΑΟΚ: η κατάρριψη του ρεκόρ κερδισμένων πέναλτι (πανευρωπαϊκά…) παραμένει δευτερεύων στόχος.     

Του έκανε καλό

Θέλω να πω κάτι και για τον Γκάρι Ριοντρίγκεζ. Ο καλός παίκτης αυτό που χρειαζόταν ήταν κατά βάση παιγνίδια. Ηρθε αργά το καλοκαίρι, δεν έκανε προετοιμασία, έπαθε Covid τον Σεπτέμβριο, είχε μυϊκούς τραυματισμούς. Αλλά πήγε στο Κόπα Αφρικα έπαιξε επιτέλους κάποια ματς σερί (τέσσερα τον αριθμό) και γύρισε άλλος παίκτης. Η διοργάνωση που βασάνισε τον Ολυμπιακό του έκανε κι ένα καλό…