Η τρίτη αγωνιστική των play off ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ΑΕΚ. Που πέρασε από το Βόλο, αλλά δεν είχε καλά νέα από τη Θεσσαλονίκη και το Καραϊσκάκη. Ο μεν ΠΑΟ κέρδισε τον Αρη στο Βικελίδης και παρέμεινε πρώτος μαζί της. Ο δε Ολυμπιακός κέρδισε τον ΠΑΟΚ κι έδειξε ότι όχι απλά δεν τα παρατάει, αλλά έχει και στόχο να βελτιωθεί στη συνέχεια. Η ΑΕΚ δεν ξέφυγε από τους δυο διώκτες της, που όμως την Κυριακή θα βρεθούν αντιμέτωποι. Το πρόγραμμα λειτουργεί ακόμα υπέρ της.   

Ας δούμε τι έγινε.

Προσπέρασε φρενάροντας   

Στο Καραϊσκάκη έγινε ένα αληθινά μεγάλο ματς, και η είδηση δεν είναι απλά η νίκη του Ολυμπιακού, αλλά η πρώτη κανονική του εμφάνιση μέσα στη χρονιά. Ο Ολυμπιακός έκανε πράγματα που φαινόταν ότι έχει ξεχάσει να κάνει: μπήκε δυνατά στο ματς, είδε τις μονάδες του να βγαίνουν μπροστά, έδειξε χαρακτήρα, εκμεταλλεύτηκε την έδρα του κι ο υπηρεσιακός προπονητής του πήρε από όλους τους παίκτες αρκετά πράγματα. Ούτε έλυσε ως δια μαγείας όλα του τα προβλήματα (διότι αυτά δεν είναι πάντα αγωνιστικά…), ούτε η χθεσινή του εμφάνιση σημαίνει ότι θα πάει στη Λεωφόρο να κάνει περίπατο. Αλλά έδειξε στον εαυτό του πρώτα από όλα τι μπορεί.      

Το παιγνίδι έχει μια παραδοξότητα που το έκανε καταπληκτικό: οι δυο ομάδες δέχτηκαν γκολ τη στιγμή που έλεγχαν το ματς, η κάθε μια με τον τρόπο της. Και μολονότι γκολ μπήκαν, είχαν ως πρωταγωνιστές τους δυο τερματοφύλακες. Τον ΠΑΟΚ τον έσωσε ο Κοτάρσκι στην αρχή, τον Ολυμπιακό τον κράτησε στο ματς ο Πασχαλάκης.

Ο Ολυμπιακός που είχε ένα εκρηκτικό ξεκίνημα έχασε πάλι ευκαιρίες - αυτή τη φορά με τον Μπακαμπού και τον Φορτούνη κυρίως, που δεν είχαν αγωνιστεί στο ματς που ο Ολυμπιακός είχε χάσει από τον ΠΑΟΚ τον περασμένο Οκτώβρη: όταν ο ΠΑΟΚ, την στιγμή της μεγαλύτερης δυσκολίας του στο ματς άνοιξε το σκορ πολλοί πίστεψαν πως θα δούν το ίδιο έργο με άλλους μοιραίους πρωταγωνιστές. Το γκολ του ΠΑΟΚ ήταν σήμα κατατεθέν του εφετινού παιγνιδιού του. Παρά την πίεση, οι μέσοι του ΠΑΟΚ γυρνάνε τη μπάλα υποδειγματικά ώστε ο Σάστρε να απομονώσει τον Ρέαπτσουκ, και να κάνει μια φαρμακερή σέντρα στο 22’ : τη μπάλα βρήκαν λίγο ο Παπασταθόπουλος και λίγο ο Μπράντον Τόμας – όπως και να χει αυτή κατέληξε του στα δίχτυα. Ο Ολυμπιακός έχοντας παίξει καταπληκτικά για είκοσι λεπτά για να κερδίσει τον ΠΑΟΚ θα έπρεπε να κάνει ανατροπή: το σενάριο έγινε ξαφνικά τρελό και ήθελε αρτίστες επιπέδου. Αλλά σε ένα Καραϊσκάκη καυτό όσο ποτέ φέτος καταλάβαινες πως όλα μπορεί να συμβούν. 

Ο κόσμος έσπρωξε τον πρωταθλητής στην επανάληψη κι αν ο ΠΑΟΚ άνοιξε το σκορ με τον τρόπο του, οι μονάδες κι ο πάγκος του Ολυμπιακού έκριναν την έκβασή του. Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο ΠΑΟΚ φαινόταν να ελέγχει καλύτερα τη μπάλα προσπαθώντας να βρει το γκολ του 0-2 μετά από τη θύελλα που πέρασε στην αρχή. Αλλά αυτό είχε ως απαίτηση να βγει λίγο πιο μπροστά κι ο Μπακαμπού αυτό το τιμώρησε. Στο ξετύλιγμα μιας εξαιρετικής αντεπίθεσης στο 59΄ο Ρέαπτσουκ του άφησε τη μπάλα για να πάρει την τελική απόφαση: ο φορ του Ολυμπιακού σουτάροντας από το ύψος της περιοχής ισοφάρισε με ένα σουτ που ήταν πινελιά και βολίδα συγχρόνως. Και η ανατροπή έγινε ξαφνικά εύκολη υπόθεση, μολονότι μάλιστα ο Ολυμπιακός δεν πίεζε όσο στην αρχή του ματς. Καμιά φορά προσπερνάς όχι γκαζώνοντας αλλά φρενάροντας σωστά.  

Πρωταγωνιστές οι προπονητές

Οι δυο προπονητές ήταν μεταξύ των πρωταγωνιστών του ματς. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου δείχνοντας πως δεν φοβάται τον αντίπαλό του έκανε ένα μεγάλο rotation μεσοεπιθετικά προτιμώντας τους Τάισον, Σουάρες, Τόμας από τους Ολιβέιρα, Ντάντας, Νάρεϊ. Το κόλπο φάνηκε να πιάνει, πρώτον διότι ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε και δεύτερον γιατί όταν δέχτηκε την ισοφάριση ο Ρουμάνος είχε παίκτες να ρθούν από τον πάγκο και να τον βοηθήσουν. Ετσι κι έγινε: τους Ολιβέιρα και Νάρεϊ (μαζί με τον έμπειρο Ελ Καντουρί_ τους έστειλε με μια τριπλή αλλαγή στο γήπεδο για να τελείωσαν το ματς. Δεν πήρε τίποτα όμως από αυτούς: το διάστημα μάλιστα που ο Λουτσέσκου χρησιμοποίησε τους βασικούς του ήταν το χειρότερο του ΠΑΟΚ στο ματς διότι ο Ολυμπιακός αυτούς περίμενε να αγωνιστούν. Ο Λουτσέσκου κάνει καιρό τώρα ένα λάθος: επιμένει στους Κουλιεράκη και Κωνσταντέλια χωρίς πλέον να εκτιμά ποια είναι η προσφορά τους – οι μικροί παίζουν για να παίζουν. Χθες ο ΠΑΟΚ δέχεται δυο γκολ από λάθη τους – θα γράψω αναλυτικά. Δεν έχασε βέβαια από αυτούς, υπήρξαν άλλοι που έχουν ευθύνες ίσως και μεγαλύτερες. Αλλά το πώς μεγαλώνεις παιδιά είναι επιστήμη: το να βασίζεσαι σε δυο μικρούς τόσο πολύ είναι μια υπερβολή που πληρώνεται.   

Ο Ανιγκό στην πρεμιέρα του εμπιστεύτηκε τον Βαλμπουενά και έπεισε τον Μπα να σφίξει τα δόντια. Αλλά έδειξε και εμπιστοσύνη σε όλους. Οι αλλαγές του ήταν καθοριστικές και κάποιες δεν ήταν και απλές. Ο Σισέ μπήκε αντί του τραυματία Παπασταθόπουλου και ήταν άψογος: αυτός μπορεί να είναι μια αληθινή προσφορά του Ανιγκό στο τέλος της σεζόν. Η προγραμματισμένη αλλαγή του Βαλμπουενά από τον Χάμες δεν άλλαξε το ματς. Αλλά ο Ανιγκό κατάλαβε πως από τη στιγμή που μπήκε ο Χάμες, η συνύπαρξή του με τον Φορτούνη και τον Μπιέλ μπορεί να έκανε κακό. Τους έβγαλε και τους δυο, όπως και τον ήρωα της Βραδιάς Μπακαμπού και πολλοί απόρησαν. Όμως ο Ανιγκό χρειαζόταν στο φινάλε παίκτες με τρεξίματα κι ένα φορ όπως ο Ελ Αραμπί ικανό να δημιουργήσει με την κίνησή του υπεραριθμίες στο πλάι. Ο Μασούρας έκανε το 2-1 στο 78΄ μετά από μια σέντρα του Ελ Αραμπί που κινείται στη φάση σαν εξτρέμ – ακολουθεί μια κεφαλιά του Χάμες κι ένα λάθος του Κουλιεράκη. Ο Βρουσάι πιέζοντας τον Ζίφκοβιτς στο 85΄ το αναγκάζει να βάλει το χέρι του και να κάνει πέναλτι: κακοεκτελώντας το ο Ελ Αραμπί έκανε το 3-1. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε στην κόλαση και γύρισε. Και πάει στη Λεωφόρο ζωντανός.

Η συνταγή του 1-0

Την Κυριακή θα βρει ένα Παναθηναϊκό με ηθικό, θέληση και πίστη. Ο Παναθηναϊκός είχε μια δύσκολη αποστολή στο Βικελίδης. Ο Άρης μετά την ισοπαλία στο Καραϊσκάκη έμοιαζε να έχει ξαναβρεί το ηθικό του. Όντως η ομάδα του Αποστόλη Τερζή, που είχε ως βασικούς πέντε παίκτες που δεν ήταν στην αρχική ενδεκάδα στο Καραϊσκάκη, ξεκίνησε ορεξάτα, πίεσε και κράτησε περισσότερο την μπάλα. Αλλά η άμυνα του Παναθηναϊκού, που καμία σχέση δεν έχει με την άμυνα του Ολυμπιακού στην οποία την Κυριακή ο Άρης έβαλε δύο γκολ, δεν επέτρεψε στους γηπεδούχους να κάνουν κλασσικές ευκαιρίες. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς που προτίμησε τον Σάντσες αντί του Βαγιαννίδη και έπαιξε με τρεις χαφ με ανασταλτικές ικανότητες (Κουρμπέλη, Τσέριν, Πέρες), έμοιαζε να πιστεύει πως στον ΠΑΟ αρκεί να μην δεχτεί γκολ για να κερδίσει – και δικαιώθηκε. Ο ΠΑΟ ήταν απλά προσεχτικός στο πρώτο ημίχρονο και μάλλον άτολμος όμως όσο η ώρα περνούσε φαινόταν ολοένα και πιο πολύ διεκδικητικός: στο δεύτερο ημίχρονο ήταν φανερό ότι ο Παναθηναϊκός είχε φέρει το ματς στα μέτρα του. Ο Γιοβάνοβιτς βλέποντας ότι οι μέσοι του έκαναν εύκολες ανακτήσεις μπάλας και κρατούσαν τον Παναθηναϊκό ψηλά χωρίς πρόβλημα, έριξε στο ματς τους Μαντσίνι και Σπόραρ. Ετσι ο μοιραίος την Κυριακή κόντρα στο Βόλο Σποράρ έγινε ο ήρωας του Βικελίδης βρίσκοντας μετά από εκτέλεση κόρνερ και ψιλοκρεμαστή κεφαλιά το γκολ του πολύτιμου αβαντάζ με το οποίο τελικά κρίθηκε το ματς.

Ο Άρης, που ήταν τυχερός γιατί δεν έπαιζε με δέκα παίκτες από το πρώτο ημίχρονο (ο Οντουμπατζο στο μισάωρο πήγε να κόψει τη μπάλα στον Κλαϊνχαϊσλερ), ήταν φλύαρος στη συνέχεια δεν είχε καθαρό μυαλό - είδε και τον Αμπουμπακάρ Καμάρα να αποβάλλεται στις καθυστερήσεις. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός με τον Κουρμπέλη αρχικά και τον Μαντσίνι στη συνέχεια, έφτασε κοντά στο δεύτερο γκολ, το οποίο τελικά δεν του χρειάστηκε. Ο Γιοβάνοβιτς, που έχασε τον Μπρινιόλι στο ζέσταμα, είδε ξανά την ομάδα του να κερδίζει  με τον τρόπο που ξέρει να κερδίζει και τώρα περιμένει τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο για να συνεχίσει το μπρα ντε φέρ με την ΑΕΚ με την οποία εξακολουθεί να μοιράζεται την κορυφή. Το ματς της Κυριακής δεν θα είναι απλό, αλλά ο Γιοβάνοβιτς έχει τη συνταγή του 1-0, που είναι στα ντέρμπι χρήσιμη.

Επαγγελματικά αλλά με τον τρόπο της

Η ΑΕΚ έκανε στο Βόλο μία απ’ αυτές τις νίκες που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «επαγγελματικές», αλλά την έκανε με τον τρόπο της, δηλαδή επιβάλλοντας το παιχνίδι της χάρη στο πρέσινγκ κυρίως. Η ΑΕΚ άνοιξε το σκορ με τον Πινέδα πολύ νωρίς (μόλις στο 9΄), αλλά όπως συχνά συμβαίνει στα παιγνίδια της δεν βρήκε γρήγορα το δεύτερο γκολ που θα τελείωνε το παιχνίδι. Έτσι προέκυψε ένα παράξενο ματς, ανοιχτό μέχρι το τέλος. Ο Βόλος, που ανέβηκε όταν μπήκε ο Μπαριέντος, δεν φαινόταν να μπορεί να γίνει επικίνδυνος επιθετικά – οι δυο ευκαιρίες του με τον Κάτσε και τον Ντέλετις ήταν μάλλον δωράκια της άμυνας της ΑΕΚ κι όχι κάτι που προέκυψε με οργανωμένες προσπάθειες. Η ΑΕΚ έπαιξε περισσότερο ποδόσφαιρο στο πρώτο ημίχρονο, αλλά έχασε περισσότερες ευκαιρίες στο δεύτερο, με τον Γκαρσία, τον Πινέδα, τον Αραούχο, αλλά και με τον Τζούμπερ. Η αλήθεια είναι ότι δεν απειλήθηκε, αλλά το χούι των χαμένων ευκαιριών είναι κακό. Στο τέλος ο Βόλος ζήτησε ένα πέναλτι για χέρι του Γαλανόπουλου. Ο Σιδηρόπουλος δεν θα κακοκάρδιζε την ΑΕΚ ποτέ. Απλά με τον τρόπο του της θύμισε ότι δεν χρειάζεται να παίζει με τη φωτιά γιατί Ελληνα διαιτητή θα ξαναέχει πάλι στο ματς με το Βόλο.

Μου έμεινε από το ματς αυτό μόνο μια απορία. Κάνω λάθος ή η ΑΕΚ ζορίζεται λίγο στα ματς των εμβόλιμων αγωνιστικών; Θα δούμε προσεχώς αν αυτό συμβαίνει ή αν χθες απλά δεν είχε δυνάμεις μετά τη μάχη της Τούμπας…