Ωρες ώρες μου λείπει ο Περικλής Βασιλάκης που έκανε στην τηλεόραση κριτική διαιτησίας και δεν το λέει γιατί οι σημερινοί είναι κακοί: το λέω γιατί ο Βασιλάκης είχε πάθος με τον κανονισμό, το περίφημο «βιβλίο». Ο Βασιλάκης όταν έπαιρνε θέση, ειδικά τον πρώτο καιρό, ανέφερε ρητά τι προβλέπεται και σε ποιο άρθρο. Κι όταν στο «βιβλίο» δεν υπήρχε πρόβλεψη έκανε αναφορά στην ειδική οδηγία με βάση την οποία μια φάση κρίνεται. Μιλούσε μόνο με βάση τον κανονισμό – δεν έδινε ερμηνείες που έβγαζε από το κεφάλι του. Και για αυτό και να έκανες κριτική στην κριτική του Βασιλάκη ήταν δύσκολο: ο μακαρίτης μιλούσε για κανονισμούς κι όχι για φάσεις. Οι ομάδες διαχρονικά προσπαθούν να κλείσουν το στόμα όσων μιλάνε για διαιτησία: η ΑΕΚ έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του Κατσουράνη πχ. Με το Βασιλάκη σπανίως τα έβαζαν. Τι να του έλεγαν; Ότι λέει άλλα αυτός κι άλλα οι κανονισμοί; Αφού ο Βασιλάκης πάντα έδειχνε το «βιβλίο». Το κανονικό.

Για δες ποιος μιλάει    

Τον σκεφτόμουν τον Περικλή για τη φάση του 51^ου λεπτού στο ΑΕΚ – Αρης. Ο Αθανασιάδης βγαίνει και καταλήγει να βρει με το γόνατο το κεφάλι του Φαμπιάνο που σωριάζεται. Χθες έγινε κάτι πρωτοφανές στα ελληνικά (ίσως και στα παγκόσμια χρονικά). Βγήκε μια ανακοίνωση της ΕΠΟ με βάση την οποία ο πρόεδρος κ. Τάκης Μπαλτάκος, επειδή λέει για τη φάση έγινε θόρυβος πήγε και ρώτησε την ΚΕΔ και του είπαν ότι δεν υπάρχει πέναλτι. Μάλιστα του δώσανε, λέει, και τρεις εξηγήσεις. Ότι δεν υπάρχει πέναλτι γιατί ο τερματοφύλακας πρώτα απέκρουσε την μπάλα και μετά συγκρούσθηκε με τον επιτιθέμενο. Ότι ο διαιτητής έχει δίκιο διότι ο επιτιθέμενος δεν προσπαθούσε να παίξει με την μπάλα. Και ότι δεν υπάρχει παράβαση γιατί ο τερματοφύλακας ήταν προσηλωμένος στην μπάλα όχι στον επιτιθέμενο και η μετέπειτα σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Κι όλα αυτά είναι ωραία, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: δεν προβλέπονται από απολύτως κανένα κανονισμό. Για αυτό άλλωστε κι αυτοί που φέρονται να μιλάνε με τον Μπαλτάκο δεν επικαλούνται κανένα κανονισμό. Απλά θέλουν να καλύψουν τον διαιτητή δημιουργώντας την υποψία ότι η απόφασή του τους χαροποίησε – σαν να την περίμεναν, ένα πράγμα. Είναι δε τόσο αυθαίρετα όλα αυτά που ο Μπαλτάκος δεν αναφέρει ούτε καν ποιος του τα είπε! Και ξέρετε γιατί; Γιατί αν έβγαινε κάποιος να τα πει, όποιοι διαφωνούν, θα πέρανε την δήλωσή του και θα την στέλνανε αμέσως στην επιτροπή διαιτησίας της UEFA. Και θα την χρησιμοποιούσαν ως μια ακόμα απόδειξη για το ότι στην Ελλάδα τίποτα στη διαιτησία δεν δουλεύει σωστά εξαιτίας όσων έχουν την διοίκησή της.

Μόνο ο κανονισμός υπάρχει

Χθες κυκλοφόρησαν επίσης κι ένα σωρό φάσεις με αντίστοιχες καταστάσεις παιγνιδιού – σε άλλες έχει δοθεί πέναλτι και σε άλλες δεν έχει δοθεί πέναλτι. Φυσικά στην όλη συζήτηση χρήσιμες είναι μόνο οι αποφάσεις την περίοδο που υπάρχει το VAR: πριν από αυτό φάσεις ανάλογες κρίνονταν πάντα εξ εντυπώσεως, που έλεγαν και παλιά οι διαιτητές. Τώρα με το VAR το πράγμα είναι απλό διότι δεν υπάρχει ζήτημα κρίσης, δηλαδή εκτίμησης, αλλά απλή εφαρμογή του κανονισμού: όλα τα άλλα είναι να ‘χαμε, να λέγαμε.      

Τι υπάρχει στον κανονισμό; Το άρθρο 12 που μιλά για επικίνδυνο και βάναυσο παιγνίδι. Τι αναφέρει το άρθρο αυτό; Συγκεκριμένα πράγματα. «Ένα τάκλιν ή μια διεκδίκηση που θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια ενός αντιπάλου ποδοσφαιριστή, γιατί χρησιμοποιείται υπερβολική δύναμη ή βαναυσότητα (εχθρότητα), πρέπει να τιμωρείται ως σοβαρό επικίνδυνο (βάναυσο) παιχνίδι. Όποιος παίκτης πηδά με τα πόδια του προς τον αντίπαλο, για να διεκδικήσει τη μπάλα, από μπροστά ή από τα πλάγια ή από πίσω χρησιμοποιώντας το ένα ή και τα δυο πόδια, με υπερβολική δύναμη ή θέτει σε κίνδυνο την σωματική ασφάλεια αντιπάλου, είναι ένοχος σοβαρού επικίνδυνου (βάναυσου) παιχνιδιού». Τίποτα άλλο δεν αναφέρεται. Ούτε το αν βρίσκει τη μπάλα ο παίκτης μετρά, ούτε αν δικαιούται ειδικής μεταχείρισης γιατί είναι τερματοφύλακας, ούτε έχει καμία απολύτως σχέση το αν ο αντίπαλος έχει κινηθεί προς αυτόν, ούτε αν ψηλός ή κοντός. Φυσικά σε κανένα άρθρο του κανονισμού δεν αναφέρεται η λέξη πρόθεση και δεν υπάρχουν οι γραφικές κουταμάρες που αναφέρει στη δήλωσή του ο πρόεδρος της ΕΠΟ.

Ολα από το κεφάλι τους

Σε κανένα κανονισμό δεν υπάρχει αναφορά σε «προσήλωση», σε «αναπόφευκτη σύγκρουση», σε προσπάθεια κάποιος να παίξει ή να μην παίξει με τη μπάλα: όλα αυτά είναι σοφιστίες. Κάποιος θα πει ότι αν είναι έτσι ο τερματοφύλακας δεν πρέπει να βγαίνει κτλ κτλ. Δεν είναι έτσι. Κανείς δεν του απαγορεύει να βγαίνει. Επίσης ο κανονισμός του επιτρέπει να έχει εντός μικρής περιοχής και καθαρό πεδίο, να μην εμποδίζεται δηλαδή η έξοδός του. Αλλά το να παίρνει φόρα και να βρίσκει με τα γόνατα στο κεφάλι όποιον είναι μπροστά του δεν επιτρέπεται.

Σε όλες αυτές τις φάσεις που οι διαιτητές αξιολογούν την έξοδο του τερματοφύλακα: του Κοτάρσκι στο ΠΑΟ- ΠΑΟΚ, στη φάση που έγινε στο Βόλο την Κυριακή και δόθηκε πέναλτι, του Μπουσέ σε ένα ΠΑΟΚ - Αρης που δόθηκε πέναλτι παλιότερα, του Σέζνι στο ματς Αργεντινή – Πολωνία που δόθηκε πέναλτι γιατι ο Σέζνι στην έξοδο κατέληξε στο Μέσι (και μάλιστα σε σχέση με αυτό που κάνει ο Αθανασιάδης καθόλου επικίνδυνα). Σε όλες αυτές τις φάσεις αυτό που αξιολογείται δεν είναι ούτε αν ο επιθετικός έχει ή δεν έχει τη μπάλα, ούτε αν ο τερματοφύλακας την βρίσκει, ούτε ποιος την έχει τη μπάλα: σε τίποτα από αυτά δεν στέκεται ο κανονισμός. Ο κανονισμός είναι σαφής: αν κάτι είναι επικίνδυνο πρέπει να τιμωρείται. Ρητά αναφέρεται πως όποιος πηδάει για να διεκδικήσει τη μπάλα θέτοντας σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα του αντιπάλου του πρέπει να τιμωρηθεί για επικίνδυνο παιγνίδι. Οποιος πιστεύει ότι είναι επικίνδυνο παιγνίδι να χτυπήσεις το κεφάλι του αντιπάλου με γονατιά, βλέπει πέναλτι και κάρτα. Οποιος πιστεύει ότι η γονατιά στο κεφάλι είναι κάτι σαν χάδι δεν βλέπει πέναλτι. Τουλάχιστον ας μας βρει ένα καλό ψυχίατρο: τον έχουμε ανάγκη…