Ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ κ. Μάριος Ηλιόπουλος πήγε χθες στο προπονητικό κέντρο της ομάδας κι έβαλε τις φωνές σε όλους: και στον Ματίας Αλμέιδα. Κυκλοφορούν ήδη ονόματα πιθανών αντικαταστατών – είμαι περίεργος πως ο Αργεντίνος κόουτς θα τα καταφέρει να βγάλει την σεζόν. Ο Ηλιόπουλος δείχνει ψύχραιμος. Αλλά από την στιγμή που για μια τεράστια μερίδα οπαδών της Ενωσης για κάθε ήττα φταίει πλέον ο Αλμέιδα και μόνο για τον κόουτς η σεζόν γίνεται όλο και πιο δύσκολη.  

Ο πολύς κόσμος δεν είναι απλό να καταλάβει την αληθινή δυσκολία της δουλειάς του Αλμέιδα. Η ΑΕΚ έκανε το καλοκαίρι πολλές μεταγραφές και πρόσθεσε στο ρόστερ της «ονόματα». Η συνηθισμένη επισήμανση ότι ο κόουτς έχει στα χέρια του πιο πολλούς παίκτες από όσους χρειάζεται, στην Ελλάδα δεν αξιολογείται ως πρόβλημα. Ο κόσμος συνήθως νοιάζεται για το αν οι παίκτες που έχει μια ομάδα είναι καλοί και όχι για το πόσοι είναι. Οι παίκτες που έχει ο Αλμέιδα στον κόσμο της ΑΕΚ μοιάζουν πολύ καλοί: πολλούς τους έχει δει πρωταθλητές (Βίντα, Πινέδα, Σιμάνσκι, Γκατσίνοβιτς, Γιόνσον, Μουκουντί, Τζούμπερ, Λιβάι Γκαρσία κτλ), άλλους τους γνωρίζει από την διεθνή τους καριέρα (Μαρσιάλ, Περέιρα, Λαμέλα, Στρακόσια σε πολλούς μοιάζουν πολυτέλειες). Επομένως δεν γίνεται αυτοί να αποτελούν πρόβλημα.

Ο κόσμος είναι δύσκολο να καταλάβει ότι μια ομάδα δεν μπορεί να λειτουργήσει ιδανικά με 30 και βάλε παίκτες – αξιολογεί ως πρόβλημα την έλλειψη παικτών όχι την παρουσία τους. Αναρωτιέται επίσης που είναι η ΑΕΚ του νταμπλ που έπαιζε ωραία μπάλα πριν δυο χρόνια, όταν πρέσαρε και σκόραρε ασταμάτητα. Ας τα πάρουμε με την σειρά.

Εχουν παίξει όλοι όμως

Ας αφήσουμε αρχικά στην άκρη τα δομικά προβλήματα της ΑΕΚ, δηλαδή το πώς αυτή η ομάδα προέκυψε το καλοκαίρι, το πόσο και πως άλλαξε διοικητικά ακόμα και στην καθημερινότητα της, το πόσο το τωρινό ρόστερ της είναι ή όχι αποτέλεσμα επιλογών και αποφάσεων του προπονητή. Ας μείνουμε στο ντέρμπι του Καραϊσκάκη.

Ποια είναι η κατηγορία στον Αλμέιδα; Ότι έπαιξαν βασικοί όχι ακριβώς οι καλύτεροι παίκτες. Αλλά ποιοι είναι οι καλύτεροι; Με βασικούς τους Λαμέλα, Κοϊτά, Σιμάνσκι, Μουκουντί και Πιερό η ΑΕΚ δεν κέρδισε τον ΠΑΟΚ. Με τον Πινέδα πίσω από τον φορ και τον Ελίασον στο πλάι έχασε από τον Παναιτωλικό. Με τον Γκατσίνοβιτς και τον Ουντουμπάτζιο βασικούς έχασε στις Σέρρες που έπαιζαν με 10 παίκτες 70 λεπτά και μολονότι μπήκαν στο ματς οι Πινέδα, Μαρσιάλ, Ελίασον. Ο Αλμέιδα μετά από κάθε κακό αποτέλεσμα συνηθίζει να αλλάζει την ενδεκάδα. Ισως το κάνει πολύ περισσότερο από όσο πρέπει. Αλλά δεν θα ήταν δυνατόν να μην το κάνει όταν έχει πάνω από 30 παίκτες που πιστεύουν όλοι ότι θα μπορούσαν να είναι βασικοί. Θα μπορούσε η εφετινή ΑΕΚ να είναι μια ομάδα 15-16 παικτών από την οποία προκύπτει μια βασική ενδεκάδα και που δεν αλλάζουν ούτε μετά από ήττες; Μου μοιάζει αδύνατον.

Διάλεξε την κατηγορία

Πάμε παρακάτω. Ο Αλμέιδα πήγε στο Καραϊσκάκη να παίξει το ματς με μια ομάδα που του είχε δώσει τις νίκες με τον Αρη, τον Ατρόμητο και τον Αστέρα Τρίπολης. Αν δεν χρησιμοποιούσε τους στυλοβάτες αυτής της ομάδας και έχανε θα του έλεγαν πως κακώς ανακάτεψε την ομάδα που είχε βρει ρυθμό και γκολ. Ο Αλμέιδα γνώριζε πως σε περίπτωση ήττας αυτός θα ήταν στο ειδώλιο του κατηγορούμενου και κατά κάποιο τρόπο διάλεξε την κατηγορία που (θα) τον περίμενε. Πήγε με την ομάδα που πίστεψε πως βρήκε μετά από προσπάθεια: με τους φορμαρισμένους της στιγμής. Θα ήταν λογικότερο να άφηνε στην άκρη αυτούς που κέρδισαν τον Αστέρα; Ισως. Αλλά δεν θυμάμαι όσους τον κατηγορούν σήμερα να το λένε πριν το ματς. Ακούω πχ ότι κακώς έχει μείνει στην άκρη ο Κοϊτά. Μα στην θέση του χρησιμοποιείται ο Μαρσιάλ κι όλοι δηλώνουν ευχαριστημένοι για την πρόοδό του.

Ποια στρατηγική; 

Του προσάπτουν επίσης του Ματίας έλλειψη στρατηγικής. Ο Ολυμπιακός, λένε, δυσκολεύεται με κλειστές άμυνες και η ΑΕΚ έπαιξε πολύ ανοιχτά. Στην κριτική αυτή υπάρχουν δυο λάθη. Η ΑΕΚ υποχρεώνεται να παίξει ανοιχτά γιατί εξαιτίας μιας χαζομάρας του Ρότα χάνει με 1-0 στο 7΄. Όταν ξεκινά το δεύτερο ημίχρονο η ΑΕΚ δέχεται δυο γκολ στα πρώτα πέντε λεπτά του. Πώς να κάτσει πίσω να περιμένει τον Ολυμπιακό και να τον βραχυκλώσει; Αλλά κι αυτά να μην είχαν συμβεί θέλω να θυμίσω ότι μιλάμε για τον Αλμέιδα. Που έπαιξε επίθεση κόντρα στην Μπράιτον, που δεν έπαιξε κατενάτσιο με τον Αγιαξ, που ποτέ του δεν σκέφτηκε πως θα καταστρέψει το παιγνίδι του αντιπάλου. Θέλω να πω πως δεν μπορείς να περιμένεις πως θα παίξει στο Καραϊσκάκη σαν τον αξιοσέβαστο Γιάννη τον Πετράκη: ο καθένας έχει τους τρόπους του. Ο Αλμέιδα είναι από αυτούς που πιστεύουν πως μια επίδοξη πρωταθλήτρια πρέπει παντού να μπορεί να κάνει το παιγνίδι της. Το εφετινό παιγνίδι της ΑΕΚ στηρίζεται στην κατοχή της μπάλας, στο «τάισμα» του φορ, στην πίεση στη μεσαία γραμμή και στην προσεχτική άμυνα. Όταν ο Ολυμπιακός στην έναρξη των ημιχρόνων προηγείται με 1-0 και 3-1 μαζεύεται σωστά στην συνέχεια και αυτό το παιγνίδι της το δυσκολεύει. Η ΑΕΚ, όπως το ματς άρχισε σε κάθε ημίχρονο, δεν είχε ποτέ την δυνατότητα να περιμένει.

Η παρουσία πάρα πολλών παικτών έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει κριτική στους παίκτες. Το γιατί είναι απλό: όλοι πιστεύουν πως θα μπορούσαν να είναι άλλοι στις θέσεις τους επομένως δεν στέκονται στο τι κάνουν στο γήπεδο – είναι παράδοξο αλλά είναι απλό. Σε κάθε λάθος παίκτη όλοι σκέφτονται «κακώς ο κόουτς τον έβαλε». Ετσι τραγικές εμφανίσεις στο ντέρμπι όπως του Ρότα που εμπλέκεται σε τρία από τα τέσσερα γκολ του Ολυμπιακού ή του Λαμέλα που μπαίνει κι αποβάλλεται περνάνε εντελώς ασχολίαστες: φταίει ο Αλμέιδα – κι αυτοί επιλογές του, λένε, είναι.         

Οσο για όσους αναρωτιούνται που χάθηκε η ΑΕΚ του νταμπλ θέλω να θυμίσω δυο πράγματα. Το πρώτο ότι η ΑΕΚ του νταμπλ προέκυψε μετά από ένα καλοκαίρι στο οποίο η ΑΕΚ δεν είχε ευρωπαϊκά ματς κι έκανε μια κανονική προετοιμασία. Η ομάδα εκείνη έζησε και το όνειρό της και μπαίνοντας στο σπίτι της, δηλαδή στην Opap Arena, πήρε μια μοναδική ώθηση: η χρονιά εκείνη στήθηκε σε συνθήκες ανεπανάληπτες. Το δεύτερο που επισημαίνω είναι ότι εκείνο το ποδόσφαιρο του Αλμέιδα είχε ως αποτέλεσμα και πολλούς τραυματισμούς που τελευταία σταμάτησαν. Η υποψία μου είναι ότι αυτό συμβαίνει γιατί έπεσε η ένταση στην προπόνηση. Και κατά συνέπεια χάθηκε και η ένταση στα ματς. Είναι τυχαίο ότι αυτό συνέβη μετά την πρόσληψη ενός νέου supervisor; Ισως ναι, ίσως όχι. Ωστόσο συμβαίνει.  

Ζαλίζεσαι

Αθώος λοιπόν ο Αλμέιδα; Όχι ακριβώς. Κατά την γνώμη μου έχει κάνει στο Καραϊσκάκη ένα λάθος σχεδόν ασυγχώρητο: υπερεκτίμησε κάποιες επιδόσεις και κάποιες προηγούμενες εμφανίσεις της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα ξεχνώντας ότι το ελληνικό πρωτάθλημα με τις τεράστιες διαφορές και ανισότητες των ομάδων είναι πάντα ένας παραμορφωτικός καθρέφτης. Πίστεψε πχ ότι η άμυνα του είναι ξαφνικά εξαιρετική: ο Μεντιλίμπαρ απέδειξε πως όπως είχαμε δει και το καλοκαίρι στα ματς με την Ιντερ από την Ανδόρα και την Νόε έχει τα προβλήματα της. Πίστεψε ότι μπορεί να παίξει ένα ντέρμπι χωρίς ακραίους που επιστρέφουν, δηλαδή με τον Μαρσιάλ και τον Φερνάντεζ. Πίστεψε πως απέναντι στον Μουζακίτη και στον Κωστούλα δεν χρειαζόταν ο Σιμάνσκι και ο Πινέδα, αλλά παίκτες που είναι παραγωγικότεροι με την μπάλα στα πόδια όπως ο Περέιρα, ο Μάνταλος και ο Γιόνσον: στα ελληνικά ντέρμπι το πάθος μετρά καθοριστικά κι αυτό ο Αλμέιδα δεν το έλαβε υπόψιν του.

Στην εποχή του ατελείωτου θορύβου των Social Media άντε να καταφέρεις να έχεις καθαρή εικόνα: όλα είναι τόσο υπερβολικά που μετά από τρεις νίκες και πολλά μπράβο ζαλίζεσαι…