Η είδηση που είδα δημοσιευμένη δεξιά κι αριστερά έγραφε ότι «ο Τζόνι Φαν΄τ Σχιπ αποκάλυψε τους λόγους που έφυγε από την Εθνική Ελλάδος. Μου φάνηκε ενδιαφέρον. Νόμιζα πως είμαστε μπροστά στην αποκάλυψη κάποιου μυστηρίου.

Τι είπε ο Ολλανδός

Διάβασα τι είπε ο Ολλανδός και το παραθέτω. «Στην πραγματικότητα τόσο η δική μας πλευρά όσο και αυτή της ΕΠΟ θέλαμε να συνεχίσουμε μαζί και αυτό που κατάλαβα είναι πως θα συζητούσαμε για το νέο συμβόλαιο μετά το τέλος των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ωστόσο, ξαφνικά, άρχισαν να παίζουν ρόλο κι άλλα πράγματα. Ξαφνικά έπρεπε να περιμένουμε την απόφαση του διοικητικού συμβουλίου (σ.σ της ΕΠΟ) και νιώσαμε ότι αλλάζουν τα πράγματα σχετικά με την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο μας, η οποία ήταν κάτι σημαντικό για να συνεχίσουμε να δουλεύουμε» είπε. Και πρόσθεσε. «Στη συνέχεια αποφασίσαμε να σταματήσουμε να εργαζόμαστε για την Εθνική Ελλάδας. Όταν μετά από δύο χρόνια δουλειάς στην Εθνική Ελλάδας πρέπει να περιμένεις την απόφαση του ΔΣ, τι να πω; Δεν ξέρω. Μας είπαν ότι η απόφαση ήταν κάτι που αφορά εσωτερικά θέματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέρασε αρκετός καιρός περιμένοντας και δε νιώθαμε καθόλου καλά. Θέλαμε να νιώθουμε 100% εμπιστοσύνη για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, αλλά δεν νιώθαμε έτσι και στη συνέχεια είχαν προκύψει προβλήματα συγκριτικά με την πρώτη συμφωνία που είχαμε. Τώρα κοιτάμε μπροστά» είπε ο Ολλανδός. Τι καταλαβαίνει κανείς από όλα αυτά; Σχεδόν τίποτα!

Προσπαθώντας να το απλοποιήσω θα λεγα ότι ο Φαν τ Σχιπ πρέπει να είχε συμφωνήσει προφορικά με τον Κωνσταντινίδη ή με τον Φύσσα ή και με τους δυο. Στη συνέχεια του είπαν ότι δεν αποφασίζουν αυτοί, αλλά το ΔΣ, δηλαδή άνθρωποι που ο Φαν τ΄Σχιπ δεν είχε πάρει στα σοβαρά ποτέ του. Στο τέλος όταν λέει πως «είχαν προκύψει προβλήματα συγκριτικά με την πρώτη συμφωνία που είχαμε» πρέπει να εννοεί ότι του πρότειναν λιγότερα χρήματα από αυτά που περίμενε και είπε «αντίο σας». Αλλά όλα αυτά δεν αποτελούν κάποιου τύπου αποκάλυψη, ούτε σημαντική είδηση: είδηση είναι πως η Εθνική μας συμπλήρωσε δυο μήνες χωρίς προπονητή. Αλλά παρόλα αυτά έγιναν γνωστά τα φιλικά που θα δώσει τον Μάρτιο ελπίζοντας ότι θα έχει βρει προπονητή μέχρι τότε! Μιλάμε για κανονική φαρσοκωμωδία.

Μόνο στην Ελλάδα

Πριν λίγες μέρες χάρη σε ένα mail που λάβαμε από το εξαιρετικό γραφείο Τύπου της ομοσπονδίας μάθαμε ότι η Εθνική μας θα δώσει δυο φιλικά, ένα με την Ρουμανία την Παρασκευή 25 Μαρτίου στο Steaua Stadium του Βουκουρεστίου και ένα με το Μαυροβούνιο την Δευτέρα 28 Μαρτίου στο City Stadium της Ποντγκόριτσα. Ποιος τα αποφάσισε αυτά; Υποθέτω οι τεχνικοί διευθυντές και οι διευθυντές Εθνικών ομάδων: υπάρχουν εκεί τρεις – τέσσερις. Αλλά είναι δυνατόν να κλείνονται φιλικά ενώ δεν υπάρχει σε μια ομάδα προπονητής; Μόνο στην Ελλάδα πιστεύω.

Η ιστορία μαρτυρά δυστυχώς την απόλυτη επιπολαιότητα και προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η Εθνική από την ΕΠΟ. Όταν εγώ λέω ότι η Εθνική διοικείται από θαμώνες καφετέριας αυτό εννοώ: δεν υπάρχει κανένας προγραμματισμός, καμία απολύτως σοβαρότητα, τίποτα που να μαρτυρά πως πίσω από ό,τι συμβαίνει υπάρχει μια κάποια σκέψη. Αυτό προσπαθεί να πει αλλά δεν το λέει ο Φαν τ’ Σχιπ γιατί τότε θα έπρεπε να εξηγήσει και πολλά με τα οποία ο ίδιος συμβιβάστηκε. Τι να πει ο άνθρωπος; Ότι στην Ελλάδα κάποιοι άνθρωποι διοικούν την Εθνική, απλά για να γεμίσουν την άδεια ώρα τους;  

Εργαλεία είναι τα φιλικά 

Η εξέληξη αυτή είναι ενδεικτική. Τι χρειάζονται τα φιλικά σε μια ομάδα; Χρειάζονται για να δει ο προπονητής την κατάσταση των παικτών, για να κάνει τις δοκιμές του, για να δει αντιδράσεις, προσωπικότητα, συμπεριφορές κτλ. Όμως αν όλα αυτά ισχύουν στα απλά κλαμπ, στην Εθνική υπάρχει και μια επιπλέον παράμετρος: υπάρχει η ανάγκη να δει ο προπονητής σε ένα φιλικό πως κάθε παίκτης συμπεριφέρεται στο διάστημα της συνύπαρξης με τους άλλους, πως αντιμετωπίζει ένα ματς εντός κι εκτός έδρας, πως αντιδρά όταν έχει απέναντί του ένα αντίπαλο που θεωρεί εύκολο και πως ένα αντίπαλο που θεωρεί δύσκολο. Οι παίκτες για τους ομοσπονδιακούς είναι πάντα άγνωστοι: ακόμα κι αν έχουν δει κάποια χαρακτηριστικά τους αγνοούν τον χαρακτήρα τους γιατί δεν τους ζουν καθημερινά.   

Ακριβώς επειδή τα φιλικά είναι λίγα οι ομοσπονδιακοί διαλέγουν συχνά αντιπάλους και με βάση το πρόβλημα ή τη δυσκολία που η ομάδα τους έχει. Προβλήματα θέλουν να λύσουν και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο. Αν πχ η ομάδα τους έχει πρόβλημα στο γκολ επιλέγεται ένα εύκολος αντίπαλος για να γίνουν φάσεις και να μπουν γκολ. Αν ο κόουτς θέλει να τεστάρει την άμυνα επιλέγει να δώσει ένα εκτός έδρας δύσκολο ματς με κάποια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Τα φιλικά για κάποιον που μόλις αναλαμβάνει μια ομάδα και ξεκινά είναι εργαλεία δουλειάς: πρέπει ο κόουτς να έχει το δικαίωμα να δει τους παίκτες του κόντρα σε αντιπάλους που θα του επιτρέψουν να λύσει τις απορίες του – και τους αντιπάλους του πρέπει να τους διαλέξει. Παντού αυτό συμβαίνει. Εκτός από την Ελλάδα. Που προπονητή δεν έχει γιατί μάλλον όποιοι πίνουν καπουτσίνο εσπρέσο με μαύρη ζάχαρη στη Γλυφάδα δεν τον θεωρούν κάτι το απαραίτητο. Στο τέλος κάποιος θα βρεθεί. Με προσόν το ότι θα ακούει.         

Που είναι ο Σάντος;

Θυμηθείτε λίγο την ιστορία αυτή. Αρχικά όλος ο επικοινωνιακός μηχανισμός των εξαπτέρυγων της ομοσπονδίας προσπάθησε να μας πείσει ότι ο Φαν τ΄Σχιπ έκανε εξαιρετική δουλειά, πως τα καλύτερα έρχονται, πως η Εθνική μας είχε δείξει τεράστια πρόοδο στο πρώτο ημίχρονο του ματς με τη Σουηδία – γελάω ακόμα. Μετά ξαφνικά η ΕΠΟ τον Ολλανδό τον ανάγκασε σε φυγή κι όσοι έβλεπαν στο πρόσωπό του ένα εμπνευσμένο κόουτς δεν είπαν κουβέντα: μόνο εγώ τον έκλαψα γιατί αμφιβάλω αν μπορούν να βρουν καλύτερο. Μετά μάθαμε ότι η ΕΠΟ εξετάζει τη λύση Σάντος «που είναι η καλύτερη» και περάσαμε καμία δεκαπενταριά μέρες προσπαθώντας να καταλάβουμε τι διάβολο συμφωνία μπορεί να γίνει με τον Φερνάντο που έχει συμβόλαιο με την Πορτογαλία για ενάμισι χρόνο ακόμα. Μετά χάθηκε κι ο Σάντος και προέκυψε η είδηση ότι ο Κωνσταντινίδης με το Φύσσα θα πάνε στην Ευρώπη να φέρουν προπονητή – έχουν λένε ραντεβού μαζί του στη Γερμανία, αλλά μπορεί και στην Ιταλία: θα είχε περισσότερο πλάκα να μας έλεγαν ότι θα κάνουν την Αργοναυτική Εκστρατεία ή το γύρο του κόσμους με αερόστατο. Οχι ό,τι φταίνε κι αυτοί: απλά κάπως πρεπει να δικαιολογήσουν τις θέσεις τους.

Στο μεταξύ του νέου προπονητή του κλείσανε ήδη φιλικά: άντε να του κάνουν και τις κλήσεις και να ζήσουμε όλοι καλά κι εμείς καλύτερα! Η δική μου πρόταση είναι να μην υπάρχει ένας προπονητής, αλλά ένας κάθε φορά. Ανάλογα με το παιγνίδι να φωνάζουν κάποιον για μια και μοναδική εμφάνιση. Και εμείς να χαιρόμαστε που έχουμε πολλούς και να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα της δουλειάς τους καυγαδίζοντας για το αν η Εθνική του Παράσχου ήταν καλύτερη από αυτή του Τεννέ. Και για το ότι πρέπει να δοθεί για ένα ματς μια ευκαιρία στον Ταουσιάνη, αν προλαβαίνει γιατί έχει φόρτο εργασίας με το Λεβαδειακό.     

Οσο είναι άνεργος

Εχει πλάκα ότι ο Φαν τ΄Σχιπ έφυγε από την Εθνική μολονότι δεν είχε ομάδα. Προτίμησε αντί να περιμένει, όπως του ζήτησαν, να επιστρέψει στην ανεργία. Τουλάχιστον όσο είναι άνεργος, δεν θα του κλείσει κανείς φιλικά χωρίς να τον ρωτήσει..