Η απροσδόκητη ήττα των Γιαπωνέζων από την Κόστα Ρίκα (έκπληξη για μένα μεγαλύτερη κι από τις ήττες της Αργεντινής και της Γερμανίας στις πρεμιέρες τους), αφαίρεσε αρκετή από την δραματικότητα του χθεσινοβραδινού ματς ανάμεσα στη Γερμανία και στην Ισπανία. Οι Γερμανοί γλύτωσαν τον αποκλεισμό γιατί γνώριζαν πως και με την ισοπαλία έχουν σημαντικές ελπίδες να συνεχίσουν: τους αρκεί πια να κερδίσουν την Κόστα Ρίκα την τρίτη αγωνιστική και σε αυτή την περίπτωση μπλέκουν μόνο αν οι Ισπανοί χάσουν από τους Γιαπωνέζους. Για να είναι απολύτως σίγουροι πρέπει να κερδίσουν την Κόστα Ρίκα με έξι γκολ τουλάχιστον. Τους είναι μάλλον πιο εύκολο από το να κερδίσουν τους Ισπανούς. Που τους τρόμαξαν αλλά δεν τους απέκλεισαν.

Η ανεκτή ισοπαλία

Από τη στιγμή που η ισοπαλία έγινε για τους Γερμανούς ένα ανεκτό αποτέλεσμα ήταν αρκετά πιθανό και να προκύψει διότι για τους Ισπανούς εξ αρχής ένα ενδεχόμενο που δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί δυσάρεστο: δυσάρεστο θα είναι μόνο αν στην διάρκεια του τουρνουά οι δυο ομάδες ξανασυναντηθούν και τότε κερδίσουν οι Γερμανοί – αλλά μου μοιάζει απίθανο. Το χθεσινό παιγνίδι έγινε κάτι σαν επίδειξη δυνατότητων και αδυναμιών και των δυο – ένα ματς βιτρίνας ανάμεσα σε μια ομάδα που δεν είχε πίεση (την Ισπανία) και μια που έπαιζε το τελευταίο της χαρτί (την Γερμανία) γνωρίζοντας ωστόσο ότι για να μείνει ζωντανή θα της αρκούσε απλά να μην χάσει.

Κατοχή και Ice Hockey

Η ισοπαλία ήταν ένα δίκαιο αποτέλεσμα όχι γιατί οι δυο ομάδες είχαν από ένα ημίχρονο, αλλά γιατί οι Ισπανία έκανε λίγα για να κερδίσει, μολονότι έμοιαζε καλύτερη και προηγήθηκε και στο σκορ. Ο Λουίς Ενρίκε άλλαξε μόνο ένα παίκτη από την ομάδα που έβαλε τα επτά γκολ στην Κόστα Ρίκα: χρησιμοποίησε τον πιο αμυντικό Ντάνι Καρμπαχαλ αντί του πιο επιθετικού Αθπιλικουέτα. Περίμενε να δει από την ομάδα του αυτά τα δυο πράγματα που εντυπωσίασαν στην πρεμιέρα, δηλαδή την μεγάλη κατοχή μπάλας κι αυτή την παράξενη επίθεση χωρίς φορ – η Ισπανία όταν παίζει με τον Φεράν Μαρτίνεθ μπροστά και τους Ασένσιο, Πέδρι, Γκάβι, Ολμο πίσω του θυμίζει ομάδα του Ice Hockey και γιατί η μπάλα δεν σηκώνεται ποτέ. Ετσι για ένα διάστημα οι Ισπανοί ήταν σαφώς πιο επικίνδυνοι – τόσο ώστε ο Λουίς Ενρίκε σκέφτηκε πως είναι κρίμα να μην υπάρχει ένα φορ σημείο αναφοράς κι έβαλε στο ματς τον Φερνάντο Τόρες που σκόραρε. Κι όλα λειτουργούσαν ωραία μέχρι τη στιγμή που η ομάδα του έπαψε να έχει συνεχώς τη μπάλα.

Μουσιάλα και βλέπουμε

Η αντίδραση των Γερμανών και εν τέλει και η σωτηρία τους οφείλεται σε δυο πράγματα. Πρώτον στο ότι με τον Κερέρ δεξιά στην άμυνα και τον Σούλε δίπλα στον Ρούντιγκερ ήταν κομμάτι καλύτεροι αμυντικά – σε αυτό βοήθησε και η ταυτόχρονη παρουσία των Γκουιντογκάν, Γκορέτσκα και Κίμιχ στη μεσαία γραμμή, για τους οποίους ο Χανς Φλικ βρήκε χώρο θυσιάζοντας τον Χάβερτς και παίζοντας με το Μίλερ ψευτοεννιάρι. Δεύτερον στο Μουσιάλα. Εγραφα και χθες ότι αυτός είναι ο νέος ηγέτης μιας ομάδας χωρίς προσωπικότητες και το χθεσινό παιγνίδι είναι η καταξίωσή του. Όταν η Γερμανία έμοιαζε χαμένη ο Μουσιάλα αποφάσισε να κάνει κάτι απλό αλλά σπάνιο: να πάρει τη μπάλα και να επιτεθεί κατά μέτωπο. Ο Ενρίκε συνέχισε το πείραμα της χρησιμοποίησης του Ρόντρι σε θέση στόπερ και βλέποντας ότι η άμυνα του άρχισε να δυσκολεύεται (ο τερματοφύλακας Σιμόν αυτή τη φορά μόνο θεατής δεν ήταν) θέλησε να την δυναμώσει με τον Κόκε αντί του Γκάβι, και τον Μπαλντε αντί του γέρο Αλμπα, αλλά χωρίς σοβαρή καθοδήγηση στα μετόπισθεν οι Ισπανοί συνέχισαν να υποφέρουν. Ο Φλικ το είδε, άλλαξε τη μισή ομάδα μεσοεπιθετικά για να βοηθήσει τον Μουσιάλα και οι Γερμανοί ισοφάρισαν με τον Φουλγκρουγκ και είδαν τον Σανέ στο τέλος να δημιουργεί και κινδύνους πιέζοντας τον κουρασμένο και μονίμως ακάλυπτο Καρμπαχάλ. Τελείωσαν όλα με αγκαλιές και φιλιά αλλά τώρα αυτοί που κομμάτι πρέπει να προβληματιστούν ενόψει τον νοκ άουτ ματς είναι οι Ισπανοί. Χωρίς τη μπάλα μονίμως στα πόδια έδειξαν να έχουν προβλήματα – τα ρίσκα του προπονητή τους μοιάζουν κομμάτι μεγαλύτερα από αυτά που η ομάδα μπορεί να σηκώσει. Από την άλλη είναι δεδομένο πως όλα τα ματς που θα δώσουν θα είναι πολύ όμορφα: ο τρόπος που γυρίζουν τη μπάλα και η μεγάλη συμμετοχή όλων στο επιθετικό παιγνίδι είναι πράγματα μοναδικά. Όπως και η συνεργασίες τους: αυτή του Αλμπα με τον Μοράτα στη φάση του γκολ είναι τόσο απλή που νομίζεις πως οι δυο θα τα έκαναν όλα και με δεμένα μάτια.

Κροατία και Μαρόκο στα ωραία τους

Κατά τα άλλα πέρα από το κάζο των Γιαπωνέζων που πνίγηκαν από το άγχος κι έχασαν από την Κόστα Ρίκα του βετεράνου πλέον Κάμπελ χωρίς να καταλάβουν πως, είδαμε την νίκη της Κροατίας (με ανατροπή) κόντρα στον Καναδά και την ήττα των Βέλγων από το σπουδαίο Μαρόκο, που δεν έχει κι αυτό ένα αξιόπιστο φορ περιοχής, αλλά έχει όλα τα υπόλοιπα! Η Κροατία, με σπουδαίο και τον Μάρκο Λιβάγια, βρήκε στο πρόσωπο του Κράμαριτς τον σκόρερ που έψαχνε από τότε που σταμάτησε ο Μάτζουκιτς. Γύρισε το ματς και κάνει αυτό που δυσκολεύονται να κάνουν οι Αργεντίνοι: μπορεί να κερδίσει χωρίς ο Μόντριτς να είναι πάντα καθοριστικός. Όμως προσοχή: ακόμα δεν προκρίθηκε – η μόνη είδηση του χθεσινού παιγνιδιού της είναι ο αποκλεισμός του Καναδά γεγονός που σημαίνει πως λογικά το Μαρόκο θα έχει εύκολη δουλειά την τρίτη αγωνιστική. Χακίμι, Ζίγιεχ, Μαζράουι, Μπουφάλ, Σαϊς, θα ήταν κρίμα να έλειπαν από τους 16 – το ένα εισιτήριο από αυτόν τον όμιλο μοιάζει δικό τους, για το άλλο θα σκοτωθούν Βέλγοι και Κροάτες.

Αρκεί βέβαια το Βέλγιο να κατεβεί να παίξει ένα τουλάχιστον ματς: οι δυο εμφανίσεις του ήταν απαράδεκτες και παρασύρθηκε στα χειρότερα από τη μετριότητα και ο μεγάλος Κουρτουά. Από την άλλη, όταν ο χειρότερος του ματς Κέβιν Ντε Μπρόιν Ο ειλικρινής σε επίπεδο κυνικότητας ηγέτης της ομάδας Κέβιν Ντε Μπρόιν σε συνέντευξη που έδωσε στη βρετανική εφημερίδα Guardian είπε το Σάββατο ότι το Βέλγιο δεν έχει καμία πιθανότητα να διακριθεί στο μουντιάλ γιατί είναι «μια ομάδα γερασμένη, με πολλούς παίκτες που ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν» τι να περιμένεις;

Το podcast για το μουντιάλ

https://player.simplecast.com/597ab2b5-9a19-4a08-b011-c007288d8ff4?dark=false