Η είδηση της ημέρας είναι η επίσκεψη της Γερμανίδας Καγκελάριου στην Αθήνα σήμερα το απόγευμα κι όποιος δεν θυμάται τα όσα είχαν γίνει στις δυο προηγούμενες επισκέψεις της Ανγκελα Μέρκελ ξεχνάει γρήγορα. Η μία ήταν τον Οκτώβριο του 2012 και η άλλη τον Απρίλιο του 2014. Η τρίτη, η σημερινή, δεν θα έχει καμία σχέση με εκείνες. Σήμερα η Ανγκελα είναι φίλη μας – το λέω παραφράζοντας τη γνωστή φράση.  

Ούτε όταν ήρθε ο Κλίντον

Νομίζω ότι όσα είχαν γίνει το 2012 στους δρόμους της Αθήνας δεν είχαν γίνει ούτε όταν υπήρχαν επισκέψεις Αμερικανών προέδρων εναντίον των οποίων πάντα ξεσηκωνόταν το σύμπαν – τον Μπιλ Κλίντον μάλιστα τον είχαμε δικάσει και στο Σύνταγμα με πρόεδρο του λαϊκού δικαστηρίου τον Κώστα Καζάκου.  Το 2012 οι συνδικαλιστικές οργανώσεις είχαν καλέσει τον κόσμο να κατεβεί στο πεζοδρόμιο και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα. Μόνο στην πλατεία Συντάγματος είχαν βρεθεί πενήντα χιλιάδες διαδηλωτές για να σταματήσουν «την συνεχιζόμενη αντεργατική, αντικοινωνική και υφεσιακή πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας» - έχω ακόμα ένα απο τα φυλλάδια. Φυσικά δεν είχαν λείψει τα επεισόδια. Η τότε κυβέρνηση είχε την ιδέα να τοποθετήσει ένα φράχτη μπροστά στη Βουλή κι ο χώρος μπροστά στο φράχτη είχε γίνει πεδίο μάχης. Αρχικά κάποιοι  τοποθέτησαν στον φράχτη δύο σημαίες με τη σβάστικα και τις έβαλαν φωτιά. Μετά είχαν γίνει μαζικά ντου για να πέσει ο φράχτης με αποτέλεσμα τα ΜΑΤ να ρίξουν βομβίδες κρότου- λάμψης και χημικά, προκειμένου να απωθήσουν τον κόσμο. Η ένταση είχε μεταφερθεί στη συνέχεια και έξω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια, όπου επίσης υπήρξαν συμπλοκές. Ακολούθησε ανθρωποκυνηγητό στους γύρω δρόμους, δηλαδή στην Ερμού, στη Μητροπόλεως και στα γύρω στενά, ενώ κάποιοι είχαν ξηλώσει πλάκες από πεζοδρόμια της οδού Πανεπιστημίου για να σπάσουν τα τζάμια των τραπεζών της περιοχής.

Ο δεύτερος γύρος των συμπλοκών είχε ξεκινήσει το απόγευμα, μετά τις 17:30 μμ, όταν και είχε διοργανωθεί δεύτερη πορεία που ξεκίνησε από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός. Είχαν γίνει δεκάδες συλλήψεις, ενώ δυο γεγονότα είχαν μείνει αξέχαστα. Το πρώτο ήταν η παρέλαση μιας ομάδας διαδηλωτών, που ντυμένοι με στολές παραλλαγής κρατούσαν ελληνικές σημαίες και πανό φωνάζοντας το σύνθημα «Μαζί, μαζί, να φύγουν οι Ναζί» κι ενώ το, κατά τα άλλα, αριστερό ακροατήριο τους αποθέωνε. Το δεύτερο η εμφάνιση ενός τύπου που την ώρα των επεισοδίων είχε τρέξει ολόγυμνος (!) και με σηκωμένο το χέρι περνώντας ανάμεσα από τους ΜΑΤατζήδες που τα είχαν χαμένα. Κι αυτός είχε αποθεωθεί.

Το τέλος μιας σχέσης

Η δεύτερη επίσκεψη, δυο χρόνια αργότερα ήταν λιγότερο επεισοδιακή αλλά και πάλι την Μέρκελ την είχε υποδεχτεί ένα σωρό κόσμος στους δρόμους. Πάλι είχε γίνει συλλαλητήριο από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και πάλι δεν είχαν λείψει τα επεισόδια αλλά και τα ευτράπελα. Το κόμμα του Καμμένου είχε γεμίσει την Αθήνα με μια αφίσα με το πρόσωπο της Καγκελαρίου και την επιγραφή «Persona non grata», ενώ στη Θεσσαλονίκη είχαν στηθεί και ειδικοί χώροι όπου το πλήθος μπορούσε να πετάει βελάκια στο πρόσωπο της Ανγκελα, που ήταν ο μεγάλος εχθρός. Σε αυτή την πορεία υπήρχαν και πανό με το «Μέρκελ γκόου μπακ» που  ο Αλέξης Τσίπρας φώναζε στις ομιλίες του («Go back κυρία Μέρκελ») προαναγγέλλοντας ότι «θα βαράμε τα νταούλια και θα χορεύουν οι αγορές». Η επίσκεψη του 2014 ωστόσο χαρακτηρίστηκε κι από τον μεγάλο καυγά της Καγκελαρίου με τον τότε Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά – εκείνη η επίσκεψη λένε ότι σηματοδότησε το τέλος μιας σχέσης που σχεδόν ποτέ δεν υπήρξε καλή.

Για να στηρίξει τους Μερκελιστές

Εκείνες τις εποχές η μόνιμη επωδός των αντιμνημονιακών αγωνιστών ήταν ότι «η Ελλάδα είναι μια αποικία χρέους» και ότι κάθε επίσκεψη της Μέρκελ ήταν ένα είδος επιθεώρησης του προτεκτοράτου της. Τέσσερα χρόνια αργότερα η Μέρκελ επιστρέφει. Τα μέτρα ασφαλείας είναι πάλι μεγάλα, οι κεντρικοί δρόμοι θα κλείσουν, οι οδηγοί που θα χρειαστεί να περάσουν από το κέντρο θα ταλαιπωρηθούν, αλλά αμφιβάλω αν θα έχουν επιτυχία οι λίγες πορείες που θα γίνουν για την τιμή των όπλων. Το 2012 ο λαός ήταν στα πεζοδρόμια και διαμαρτυρόταν για όλα. Το 2014 ο Τσίπρας έλεγε σε μια συνέντευξή που είχε δώσει τις μέρες που η Μέρκελ ήταν εδώ πως «η Ανγκελα έχει απόλυτο δίκιο να φοβάται τον ΣΥΡΙΖΑ που έρχεται στην εξουσία» και πως είχε επισκεφτεί την Αθήνα «για να στηρίξει τους Μερκελιστές της Ελλάδας». Σήμερα για να δει την Καγκελάριο ο πρωθυπουργός μετέθεσε το ραντεβού του με τον Πάνο Καμμένο, αφού θέλει να τις αφιερωθεί απόλυτα. Και οι περισσότεροι από εκείνους που φώναζαν τα γκόου μπακ, ελπίζουν να συνετίσει η Ανγκελα τον κακό Κυριάκο Μητσοτάκη, που δεν ψηφίζει πρόθυμα της Συμφωνία των Πρεσπών, όπως θα κάνουν μετά την υπόδειξή της όλοι οι πρόθυμοι που κυβερνούν.

Τέσσερα χρόνια πριν, όταν η Μέρκελ είχε επισκεφτεί την Ελλάδα, μόνο αποικία της δεν ήταν η χώρα: υπήρχε ένας ξεσηκωμένος κόσμος, κάποια εκατομμύρια άνθρωποι που περίμεναν μια πολιτική αλλαγή που θα έκανε την Μέρκελ να τρέμει και υπήρχε και μια κυβέρνηση που χωρίς να το διατυμπανίζει της έλεγε πολλά όχι και την εκνεύριζε. Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει σήμερα.  

Καμία απολύτως παραχώρηση

Σήμερα η Καγκελάριος θα καμαρώσει την απόλυτη επικράτησή της: αυτοί που φώναζαν πρώτοι τα «γκόου μπακ» θα της κάνουν τεμενάδες: ελπίζω να ψελλίσουν και κάτι «για τις γερμανικές αποζημιώσεις» (που ακόμα παίρνουμε..) για να ακούσει τα λόγια τους το εγχώριο ακροατήριο και να χαρεί, όπως οι γιαγιάδες όταν ακούν τα εγγόνια να τους λένε τα κάλαντα. Η Μέρκελ αυτά τα τέσσερα τελευταία χρόνια δεν μας έκανε την παραμικρή παραχώρηση, μολονότι μάλιστα στη χώρα της δεν είναι πιά όσο πανίσχυρη ήταν κάποτε: η υποχώρηση της δημοτικότητας της στη Γερμανία δεν την απέτρεψε από το να μας μετατρέψει σε τσιφλίκι της. Από το 2014 και μετά μας έβαλε και υπογράψαμε νέα μνημόνια, μας υποχρέωσε να έχουμε ως μοναδικό στόχο τα αντιαναπτυξιακά πλεονάσματα που στραγγαλίζουν την οικονομία μας, φρόντισε ώστε να καταλήξει στο Υπερταμείο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας της χώρας και να μεγαλώσει το χρέος της και δεν σεβάστηκε ούτε καν την περίφημη συμφωνία για το μεταναστευτικό, αφού μετά την υπογραφή της, υπήρξαν ελάχιστοι οι μετανάστες, που έφυγαν από εδώ για κάποια ευρωπαϊκή  χώρα. Φυσικά μας έβαλε να αναγνωρίσουμε και τα Σκόπια ως Μακεδονία και σιγά μην της λέγαμε «όχι».

Ολοι γυμνοί

Η μέρα της επίσκεψής της έπρεπε να είναι μέρα αργίας και γιορτής. Θα έπρεπε να προβάλλονται στις τηλεοράσεις τα μεγάλα επεισόδια του 2012, να τοποθετούνται στα πάρκα οι αφίσες του Καμμένου που έγραφαν «Μέρκελ persona non grata» και να είναι υποχρεωτικό να τις φυλάμε, όπως τις εικόνες στις εκκλησίες. Έπρεπε το βράδυ να χορεύομε όλοι μαζί στο Σύνταγμα τραγουδώντας «Go back κυρία Μέρκελ, go back κυριε Σόιμπλε». Και να σέρνει το χορό πρώτος εκείνος ο κάποτε γυμνός – ίσως ο μόνος που από το 2012 είχε καταλάβει πως η Καγκελάριος, με την βοήθεια των πρόθυμων εραστών της κυβερνητικής καρέκλας, θα μας έπαιρνε τελικά τα σώβρακα…