Η ΑΕΚ που κάπου χάθηκε...

Η ΑΕΚ που κάπου χάθηκε...


To στοίχημα στα δημοσιογραφικά γραφεία είναι αν η ΑΕΚ θα κρατήσει τον Μάσιμο Καρέρα έτσι και χάσει την δεύτερη θέση και δεν κερδίσει το κύπελλο Ελλάδος. Εγώ λέω ότι θα τον κρατήσει – χωρίς να παίρνω και όρκο: ο λόγος που θα το κάνει είναι γιατί κάπου είναι και υποχρεωμένη να το κάνει από την ίδια τη λογική του ποδοσφαίρου καθώς δεν μπορεί διαρκώς να αλλάζει προπονητές. Αλλωστε το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι οι προπονητές: δεν γίνεται να φταίνε και ο Χιμένεθ, κι ο Ουζουνίδης και ο Καρντόσο και ο Κωστένογλου και ο Καρέρα για το γεγονός ότι από την κατάκτηση του πρωταθλήματος και μετά η ΑΕΚ τερματίζει στην τρίτη θέση μακριά και από την κορυφή και από την δεύτερη θέση. Είναι αλήθεια ότι από την ΑΕΚ την Κυριακή έλειπαν έξι παίκτες και ο Βράνιες που έχει φύγει. Ο Μπάρκας, ο Μπακάκης, ο Λόπεζ, ο Σιμόες, ο Μάνταλος κι ο Ολιβέιρα είναι σημαντικές απώλειες. Δεν αποτελούν όμως οι κυριακάτικες απουσίες δικαιολογία για το ότι η ΑΕΚ έχει κερδίσει ένα ντέρμπι στις δυο τελευταίες σεζόν του πρωταθλήματος.

Μια προϋπόθεση από τις πολλές

Από το σύνολο των ομάδων που κάνουν πρωταθλητισμό η ομάδα της ΑΕΚ έχει την καλύτερη αντιμετώπιση από τον κόσμο της. Για τους προπονητές υπάρχει πάντα ανοχή – θα πρέπει να δούμε απίστευτα πράγματα για να ακουστεί από τον κόσμο της ΑΕΚ πραγματική γκρίνια: πολύς κόσμος δεν κατάλαβε την αντικατάσταση του Πογιέτ ή του Μανόλο Χιμένεθ, ενώ στον Μάσιμο Καρέρα φέτος αρκούσαν μια σειρά από απλώς καλά αποτελέσματα για να τον δουν όλοι ως αναμορφωτή. Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει ανάγκη να πιστέψει ότι αρκεί ένας καλός προπονητής για να γίνει η ομάδα ανταγωνιστική για το πρωτάθλημα. Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο καλός προπονητής είναι μια προϋπόθεση – αλλά είναι μια από τις προϋποθέσεις.   

Η ΑΕΚ κατά τη γνώμη μου πληρώνει δυο χρόνια τώρα τα λάθος συμπεράσματα που έβγαλε μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2018-19: σαν να έχει κολλήσει εκεί. Η τότε ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ κέρδισε το τελευταίο πρωτάθλημα που έγινε με Ελληνες διαιτητές με όπλο την μεγάλη της μαχητικότητα, αλλά εκείνο το πρωτάθλημα είναι (και νομίζω θα παραμείνει για χρόνια) κάτι μοναδικό ως προς την εξέλιξή του. Η Ενωση το κέρδισε μένοντας χωρίς νίκη σε συνολικά εννέα ματς – είχε επτά ισοπαλίες και δυο ήττες. Ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός για να κερδίσουν τα πρωταθλήματα που ακολούθησαν έμειναν αήττητοι – ο Ολυμπιακός μάλιστα είναι αήττητος και στα play off. Ο πήχης έχει ανεβεί τρομερά ψηλά, αλλά δεν ξέρω αν στην ΑΕΚ το έχουν καταλάβει.

Μια νίκη σε δυο χρόνια  

Τα play off ως δοκιμασία είναι αρκετά ενδεικτικά του νέου τοπίου που έχει διαμορφωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός με αυτό το θριαμβευτικό «4 στα 4» θα ήταν πρώτος ακόμα κι αν δεν τελείωνε στην πρώτη θέση στην κανονική περίοδο: η βαθμολογική συγκομιδή του στα ντέρμπι είναι άκρως εντυπωσιακή κι αυτό είναι που του δίνει τον τίτλο. Η ΑΕΚ από την μεριά της έχει στα ματς με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό μια νίκη (!) στα τελευταία δυο πρωταθλήματα – ακόμα κι ο ΠΑΟ που ξεκίνησε πρόπερσι με -6 βαθμούς και βασίστηκε στα παιδιά από τις Ακαδημίες τα έχει πάει κομμάτι καλύτερα. Η ΑΕΚ τα δυο τελευταία χρόνια σε 5 ματς με τον ΠΑΟΚ μετρά 3 ήττες και δυο ισοπαλίες. Με τον Ολυμπιακό έχει ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα – να σημειωθεί ότι ισοπαλίες έχει ως γηπεδούχος. Με τον ΠΑΟ έχει μια νίκη, αλλά έχασε κι από αυτόν: η ήττα με 3-2 φέτος στοίχισε τη θέση στο Νίκο Κωστένογλου. Αν σε αυτό ειδικά τον τομέα η ΑΕΚ δεν βελτιωθεί είναι κομμάτι δύσκολο να κάνει πρωταθλητισμό και του χρόνου: μια πιθανή κατάργηση των play off δεν μεγαλώνει τις ελπίδες της, καθώς τα δυο τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός τελείωσαν την κανονική περίοδο χωρίς ήττα.

 Να είναι έτοιμη του χρόνου

Η ΑΕΚ ξεκίνησε τα play off με ένα στόχο, που δεν είναι απλά βαθμολογικός. Επρεπε να πείσει τους οπαδούς της (εν μέρει να πειστεί και η ίδια ως οργανισμός) ότι έχει τόσο πολύ βελτιωθεί με τον Καρέρα ώστε αρκεί να κρατήσει το εφετινό ρόστερ της και με μια δυο προσθήκες να είναι έτοιμη για πρωταθλητισμό. Η μέχρι τώρα πορεία της δεν επιτρέπει να πεις κάτι τέτοιο: σε τέσσερα ματς, και πριν πάει στην Τούμπα, η ΑΕΚ έχει μια νίκη με τον ΟΦΗ - δεν έχασε μόνο από τον Ολυμπιακό, αλλά πέταξε βαθμούς και με τον Αρη και τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ. Ακόμα και η επική της πρόκριση με τον Αρη στο Βικελίδης ήρθε χωρίς νίκη. Κι αυτό είναι μια λεπτομέρεια που πέρασε απαρατήρητη.

Της έκανε καλό

Η δική μου εντύπωση είναι ότι η ήττα από τον Ολυμπιακό μπορεί και να κάνει καλό στην ΑΕΚ: της έδειξε αδυναμίες που δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις απουσίες, αλλά και με τις παρουσίες. Το κέντρο της άμυνας χωρίς τον Βράνιες έχει τρομερά προβλήματα: η ΑΕΚ από τη μέρα που έφυγε ο Κροάτης δέχεται δυο γκολ σε κάθε ματς. Το δίδυμο Σιμάνσκι – Κρίστισιτς έχει μεγάλες μεταπτώσεις – με τον Ολυμπιακό φέτος σε δυο ματς στο ΟΑΚΑ οι δυο αυτοί χάθηκαν. Ακόμα και η σύσταση της επίθεσης είναι παζλ για δυνατούς λύτες. Ο Λιβάγια π.χ είναι δύσκολο να βοηθήσει μια ομάδα σχηματική και καλουπωμένη: μπορεί να σκοράρει, αλλά στα δύσκολα και ισορροπημένα ματς η τακτική του αναρχία είναι για κάθε προπονητή δύσκολο κουίζ. Οι καυγάδες του με τον Καρντόσο στην αρχή της σεζόν δεν είχαν να κάνουν με τον χαρακτήρα του αλλά με το ότι ο Πορτογάλος προπονητής δεν ήξερε που να τον χρησιμοποιήσει. Και μιλάμε για τον καθοριστικότερο ποδοσφαιριστή της ομάδας.   

Λίγη μεγαλύτερη σοβαρότητα

Δεν ξέρω αν η ΑΕΚ μπορεί να πάρει το κύπελλο ή να βγει δεύτερη. Το βέβαιο είναι ότι με αυτά που είδαμε μέχρι τώρα το σχέδιο «μένουμε όπως είμαστε και κάνουμε δυο τρεις προσθήκες» δεν μοιάζει ικανό να δημιουργήσει μια νέα δυνατή ΑΕΚ του χρόνου: για να γίνει αυτό πρέπει να αποδυναμωθούν οι άλλοι, πράγμα που μπορεί να συμβεί, αλλά δεν εξαρτάται από σένα. Αν δεν συμβεί ακόμα κι αν η ΑΕΚ έβρισκε ως δια μαγείας τον Σεμέδο, τον Βαλμπουενά και τον Ελ Αραμπί δεν ξέρω πόσο θα δυνάμωνε πραγματικά: χρειάζεται πολλά περισσότερα. Ένα από αυτά είναι ο χαρακτήρας: στην Τούμπα αύριο πρέπει να δείξει ότι έχει ψυχή. Φυσικά χρειάζεται και λίγη μεγαλύτερη σοβαρότητα: στο Βικελίδης π.χ αποβλήθηκαν ο Σιμόες και ο Ολιβέιρα για σαχλαμάρες ενώ το ματς είχε τελειώσει. Κι ο Βράνιες έφυγε και πήγε στο Σεράγιεβο μόνος του, μολονότι γνώριζε πως αν γυρνούσε έπρεπε να μπει δεκατέσσερις μέρες σε καραντίνα. Μου φαίνεται δύσκολο στον Ολυμπιακό π.χ να γινόταν κάτι από αυτά…