Σε μέρες εθνικού πένθους ήταν λογικό να περάσει σε δεύτερη μοίρα και το μόνο γεγονός που υπήρξε την Τετάρτη στα αθλητικά μας και ήταν άξιο αναφοράς: αναφέρομαι στην απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ να απορρίψει την έφεση που η ΑΕΚ είχε καταθέσει, ζητώντας να κερδίσει  στα χαρτιά το ματς που δεν έγινε στο Περιστέρι για το γνωστό θέμα των δοκαριών. Η ΑΕΚ στη συνέχεια έβγαλε δυο ανακοινώσεις: στην πρώτη χαρακτήρισε την απόφαση ντροπή και στη δεύτερη μας ενημέρωσε ότι δεν της παρέδωσαν το σκεπτικό. Δεν είναι πρωτοφανείς: ποτέ η Εφέσων δεν το δίνει γρήγορα στη δημοσιότητα. Αποτελείται από τρεις τακτικούς δικαστές που για να το συντάξουν πρέπει να συναντηθούν μετά την εκδίκαση – συνήθως έχουν άλλες υποθέσεις πιο σοβαρές από τις αθλητικές. Κι εγώ το περιμένω, αλλά θυμάμαι πως πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις αργεί.  

Αποτελεί έκπληξη η απόφαση; Δεν θα το έλεγα. Αν η ΑΕΚ ανησυχεί για το σκεπτικό της, νομίζω πως οι νομικοί της μπορεί να ξαναδιαβάσουν το σκεπτικό στο οποίο στηρίχθηκε η πρώτη απόφαση, αυτή του αθλητικού δικαστή κ. Αναστάσιου Δάτσκου, η οποία από την Εφέσων έγινε δεκτή. Εκείνο το σκεπτικό ήταν αναλυτικότατο και όταν εκδόθηκε είχα γράψει πως θα είναι δύσκολο για κάποιο τακτικό δικαστή να το ακυρώσει ή να μην το λάβει υπόψιν του στην έφεση.

Σε κάθε απόφαση μπορεί να γίνει έφεση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η οποιαδήποτε έφεση κερδίζεται – συνήθως οι εφέσεις μειώνουν τις ποινές. Μόνο στην Ελλάδα, τον καιρό που δεν υπήρχαν τακτικοί δικαστές, η Εφέσων της ΕΠΟ έριχνε τιμωρίες χειρότερες από τις πρωτόδικες κι όχι πάντα: τον Πανιώνιο και τον Ολυμπιακό κάποτε τους μείωσε την ποινή που είχαν δεχτεί για επεισόδια. Την Καλαμαριά την τσάκισε στην υπόθεση του Βάλνερ. Τα τελευταία χρόνια οι τακτικοί δικαστές στις εφέσεις συνήθως μειώνουν τις ποινές: τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ τους έσβησαν τις τιμωρίες της έδρας τους για τον τελικό του κυπέλλου. Το να έριχναν μια ποινή στον Ατρόμητο, μετά την αθώωσή του, θα ήταν έκπληξη. Όχι μεγάλη, αλλά έκπληξη.  

Ηταν μια υποσημείωση

Η ΑΕΚ μετά την πρωτόδικη απόφαση προσπάθησε να στηρίξει την έφεσή της (αρχικά επικοινωνιακά και στη συνέχεια και στην εκδίκαση της απόφασης) σε μια δήλωση του Δημάρχου Περιστερίου κ. Ανδρέα Παχατουρίδη. Ο Παχατουρίδης είπε πως έχει παραχωρήσει το γήπεδο στον Ατρόμητο πολλά χρόνια πριν και ότι «ο δήμος δεν έχει ευθύνη για την λειτουργία του». Η δήλωσή του έγινε «σημαία» από τους δικηγόρους της ΑΕΚ - στην πραγματικότητα, όμως, η δήλωση δεν πρόσθεσε τίποτα στην υπόθεση. Ο Ατρόμητος δεν έχει την κυριότητα του γηπέδου, δεν μπορεί πχ να το γκρεμίσει. Μπορεί να κάνει την οποιαδήποτε εργασία συντήρησης του γηπέδου, αλλά το γήπεδο δεν του ανήκει ούτε ουσιαστικά, ούτε τυπικά. Ωστόσο αυτό δεν είναι σημαντικό: στην πρωτόδικη απόφαση η κυριότητα του γηπέδου ήταν μια απλή υποσημείωση και δεν αποφάσισε μόνο για αυτό το λόγο την διεξαγωγή του παιγνιδιού ο αθλητικός δικαστής.

Αν αποφάσισε ότι το ματς μπορεί να γίνει κανονικά, είναι διότι όντως μπορεί να γίνει! Το γήπεδο δεν είναι γενικώς ακατάλληλο: ο Ατρόμητος άλλωστε αγωνίστηκε σε αυτό στη συνέχεια με τον Λεβαδειακό. Αυτό τονίζει ο αθλητικός δικαστής: ότι το όποιο πρόβλημα προέκυψε λόγω ιδιαίτερων καιρικών συνθηκών σε ένα γήπεδο που δεν ήταν ποτέ ακατάλληλο διότι έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε ευρωπαϊκά ματς. Το βασικό στην πρωτόδικη απόφαση είναι ότι ο δικαστής δεν διέκρινε δόλο. Τονίζει μάλιστα πως από το οποίο πρόβλημα των δοκαριών ο Ατρόμητος δεν θα είχε το παραμικρό όφελος. Θα έκανε επίθεση και άμυνα στις ίδιες εστίες.

Ο δικαστής και ο διαιτητής   

Η πρωτόδικη απόφαση είναι μια σοφή απόφαση γιατί σε αυτή τονίζεται ότι η ΑΕΚ καλώς έκανε την ένσταση και ότι ο διαιτητής ορθά έκανε την μέτρηση. Ο δικαστής, επί της ουσίας, λέει πως αν μια ομάδα έχει μια υποψία ορθά ζητά την μέτρηση. Αναφέρει επίσης ότι ο διαιτητής, που είναι αρμόδιος για την διεξαγωγή του ματς, έκανε μια μέτρηση χάρη στην οποία εντοπίστηκε ένα πρόβλημα – ο Δάτσκος δεν δέχτηκε τον ισχυρισμό των δικηγόρων του Ατρομήτου ότι ο διαιτητής έκανε λάθος που χρησιμοποίησε τη μεζούρα της τροχαίας κι ότι έπρεπε να έχει λέιζερ ή μια ειδική ράβδο κτλ. Υπογραμμίζει πως όλα έγιναν όπως έπρεπε δεδομένων των συνθηκών. Μόνο που, κατά τη γνώμη του, το πρόβλημα που εντοπίστηκε είναι από αυτά που προκύπτουν εξαιτίας της κακοκαιρίας – αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η βάση των δοκαριών βούλιαξε ελάχιστα. Για αυτό δεν επέβαλε καμία ποινή στον Ατρόμητο – ούτε καν ένα πρόστιμό. Αν το έκανε θα ήταν σαν να κατηγορεί την ομάδα του Περιστερίου ως υπεύθυνη για ακραία καιρικά φαινόμενα.                

Θα είχε παρέμβει ο εισαγγελέας

Ακριβώς επειδή υπήρχε μια πολύ καλή πρωτόδικη τεκμηρίωση δεν υπήρξε και έφεση κατά της απόφασης από τον αθλητικό εισαγγελέα, που είναι ο μόνος αρμόδιος που θα μπορούσε να παρέμβει υπέρ του κανονισμού: είχε βάση να το κάνει, η υπόθεση δεν είναι απλή και για μένα κάθε απόφαση θα ήταν σωστή, αν ήταν τεκμηριωμένη. Στην διάρκεια της εκδίκασης της έφεσης, πολύ σωστά επισημάνθηκε από τους δικηγόρους του Ατρομήτου πως αν υπήρχε μια πρωτόδικη απόφαση κόντρα στον Κανονισμό Αγώνων Πρωταθλήματος, ο αθλητικός εισαγγελέας θα την είχε προσβάλει. Δεν γνωρίζω αν στο σκεπτικό της απόφασης της Εφέσων θα υπάρξει κι αυτή η επισήμανση: περιμένω κι εγώ να το δω. Τη θεωρώ πάντως ιστορική την απόφαση: είναι μια από τις λίγες φορές που οι λειτουργοί της αθλητικής δικαιοσύνης παίρνουν μια απόφαση υπέρ του ποδοσφαίρου. Σε τελική ανάλυση ζητάνε να γίνει ένα ματς που δεν έγινε. Η ΑΕΚ δεν έχασε ούτε βαθμούς, ούτε παίκτες εξαιτίας κάποιου τραυματισμού. Ζητά από την αρχή απλά να κερδίσει χωρίς να αγωνιστεί. Οποιος το θεωρεί δίκαιο μπορεί να συμφωνήσει μαζί της. Οι δικαστές διαφώνησαν: οι συγκεκριμένοι θέλουν τα ματς να κρίνονται στα γήπεδα. Ελπίζω να προστεθεί και στον KAΠ ένα εδάφιο που να ξεκαθαρίζει πως ματς στα χαρτιά μπορεί να κερδίζονται μόνο για περιπτώσεις βίας και διαφθοράς. Όχι για τυπικές αστειότητες.      

Ζητάω πολλά όμως

Θα πάει και στο CAS η ΑΕΚ; Δεν το ξέρω. Οι νομικοί της έλεγαν χθες ότι θα περιμένουν το σκεπτικό της υπόθεσης. Στο μεταξύ το παιγνίδι έχει οριστεί να γίνει την άλλη Τετάρτη, δεν γνωρίζω αν η ΑΕΚ προλαβαίνει να προσφύγει. Δεν αποκλείω το CAS να βγάλει άλλη απόφαση: η υπόθεση είναι τόσο σπάνια που θα μπορούσε να κριθεί και διαφορετικά. Εν τέλει, όμως, αφορά κάτι απλό: το αν πρέπει τα ματς να γίνονται στο γήπεδο ή να κρίνονται σε μια δικαστική αίθουσα. Σε δυο δικαστικές αίθουσες στην Ελλάδα αποφασίστηκε πως ποδοσφαιρικές νίκες πρέπει να υπάρχουν μόνο στο γήπεδο. Ακόμα κι αν προλάβει πάντως να πάει στο CAS η ΑΕΚ θα πρέπει να αποδείξει πως η κακοκαιρία δεν προκάλεσε το πρόβλημα. Ο Ατρόμητος μπορεί απλά να προσκομίσει τα μηνύματα της πολιτικής προστασίας: θα είναι μια καλή ένδειξη ότι η επιβάρυνση του γηπέδου από το νερό δημιούργησε το πρόβλημα. Σαφώς και θα τον βοηθήσει ότι εκείνες τις μέρες το Λαμία – ΠΑΟΚ δεν έγινε εξαιτίας της κακοκαιρίας.

Επισημαίνω και κάτι τελευταίο: καμία απόφαση δεν αποτελεί ντροπή όταν μιλάμε για ένα ματς που δεν έγινε. Η ΑΕΚ δεν έπαθε κάποια ζημιά: μπορεί πάντα να κερδίσει τους βαθμούς – άλλωστε φαβορί θα είναι και την Τετάρτη. Φυσικά και όλα θα μπορούσαν να κριθούν και διαφορετικά: για αυτό όλοι πήγαν στα αθλητικά δικαστήρια – δεν υπάρχει αυτόματη ποινή, όταν υπάρχει εκδίκαση.

Υπήρξε τελικά δικαιοσύνη; Θα λεγα ότι απλά υπήρξε μια τεκμηριωμένη απόφαση. Δικαιοσύνη θα υπήρχε αν μαθαίναμε όλη την ιστορία, το πώς δηλαδή η ΑΕΚ έμαθε το πρόβλημα. Το βράδυ, που το περιστατικό συνέβη, μάθαμε πως διαπίστωσε πως το δοκάρι ήταν πιο κοντό ο Αμραμπατ, απλά κοιτώντας το. Στην εκδίκαση ενώπιον του αθλητικού δικαστή μάθαμε ότι το κατάλαβε ο Αθανασιάδης. Στην Εφέσεων δεν ειπώθηκε τίποτα. Μια από τις δυο εκδοχές είναι σίγουρα παραμύθι κι αυτό μπορεί να σημαίνει πως είναι και η άλλη. Για αυτό θα πρεπε να γίνει έρευνα για το τι τελικά έγινε. Αλλά ζητάω πολλά, το ξέρω…