Εχει προκριθεί ο Ολυμπιακός μετά τη νίκη του με 4-0 επί της Κράσνονταρ στο Καραϊσκάκη; Θα κάνει περίπατο απόψε; Δεν θα το έλεγα. Η νίκη στο πρώτο παιχνίδι είναι τεράστια, το αβαντάζ μεγάλο, πλην όμως μιλάμε για το Τσάμπιονς λιγκ: στη διοργάνωση αυτή όλοι κυνηγάνε μέχρι τέλους κάθε ελπίδα. Οταν δύο χρόνια στη σειρά η τεράστια Μπαρτσελόνα έχει αποκλειστεί μετά από νίκες στην έδρα της με 4 -1 (Ρόμα) και 3- 0 (Λίβερπουλ) ο Ολυμπιακός και κάθε Ολυμπιακός οφείλει να είναι σε εγρήγορση.  Οι δε αμυντικές αντοχές των ελληνικών ομάδων, αν αυτές μπουν σε ένα ματς χωρίς συγκέντρωση, είναι ελάχιστες: φέτος η ΑΕΚ δέχτηκε τρία γκολ από την Τραμπζονσπόρ και πέρυσι ο ΠΑΟΚ τέσσερα από την Μπενφίκα – και οι δυο εντός έδρας.

Απόψε ο Ολυμπιακός έχει και έναν επιπλέον λόγο να προσέξει: ο τρόπος που ήρθε ο θρίαμβος του στο πρώτο παιχνίδι αποτελεί μεν κάτι ανεπανάληπτο πλην όμως εμπεριέχει και κάμποσα στοιχεία μοναδικότητας. Θυμίζω ότι ο Ολυμπιακός τελείωσε το παιχνίδι με ένα καταπληκτικό κρεσέντο και σκόραρε τρεις φορές στα 15 τελευταία λεπτά. Δεν απέκτησε το αβαντάζ γιατί πάτησε τους Ρώσους από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό σκοράροντας όποτε ήθελε, όπως κάποιος θα πίστευε αν έβλεπε το σκορ και όχι τον αγώνα, αλλά γιατί έδειξε μεγάλη ανθεκτικότητα μεγάλη υπομονή και τους χτύπησε στο τέλος.  Οι Ρώσοι του έδωσαν χώρους προσπαθώντας να πετύχουν ένα γκολ και να έχουν αυτοί το πρώτο χέρι για πρόκριση στη ρεβάνς. Πλήρωσαν την τακτική τους και τα ανόητα ρίσκα τους πάρα πολύ ακριβά, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι η διαφορά τους από τον Ολυμπιακό είναι τόσο μεγάλη όσο δείχνει η ήττα τους με 4-0. Μιλάμε πάντα για την ομάδα που έβαλε τρία γκολ στην Πόρτο εκτός έδρας: αυτή τη φορά για το τι μπορεί να πάθει από τον Ολυμπιακό είναι υποψιασμένη. Αλλά η πρόκριση εξαρτάται από τους παίκτες του Ολυμπιακού, την προσοχή και την συγκέντρωσή τους. Ο προπονητής τους, ενορχηστρώνοντας πέντε τακτικά εξαιρετικά ματς το δικό του κομμάτι το έκανε: απόψε οφείλουν αυτοί να ολοκληρώσουν την δουλειά. Και μετά ο Μαρτίνς θα χει ξανά τους δικούς πονοκεφάλους.  

Καινούργια ομάδα με «παλιούς» παίκτες

Δεν νομίζω να υπάρχει προπονητής που να έχει τόσο δύσκολη δουλειά όσο ο Πορτογάλος του Ολυμπιακού – κι ας έχει κερδίσει την εκτίμηση όλων χωρίς μάλιστα να κερδίσει κάτι. Αν δουλειά ενός προπονητή είναι να φτιάξει μια ομάδα, ο Μαρτίνς φέτος κατά πάσα πιθανότητα θα υποχρεωθεί να φτιάξει τουλάχιστον τρεις! Έφτιαξε αρχικά ένα Ολυμπιακό που έπρεπε να πάρει μέρος στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μολονότι έχασε αναπάντεχα τον παίκτη πάνω στον οποίο είχε βασίσει το επιθετικό πλάνο της ομάδας δεν πανικοβλήθηκε: η απουσία του Κώστα Φορτούνη φάνηκε μεν, πλην όμως δεν βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό. Ο Μαρτίνς «τράβηξε» την ομάδα λίγο πιο πίσω, έφτιαξε μια μεσαία γραμμή που να δουλεύει πιο πολύ για την άμυνα παρά για την επίθεση, παρουσίασε ένα Ολυμπιακό που είναι «φωτιά» στις αντεπιθέσεις και πολύ δυνατός στις στημένες φάσεις. Όλα αυτά μολονότι ο Καμαρά, ο Μεριά και ο Σισέ δεν έκαναν καν προετοιμασία, λόγω του Κυπέλου Εθνών Αφρικής!  

Εχει καμία σχέση ο Ολυμπιακός που είδαμε φέτος το καλοκαίρι με τον περσινό; Δεν θα το έλεγα. Η άμυνα του είναι πιο σκληρή (λόγω παικτών) αλλά και πιο στατική σε σχέση με πέρυσι: στα καλοκαιρινά ευρωπαϊκά ματς δεν έπαιξε όσο ψηλά έπαιζε πέρυσι. Ο Γκιγιέρμε γύρισε πιο πίσω, ο Μπουχαλάκης που πέρυσι στο δεύτερο γύρο έπαιξε λιγότερο από όσο στην αρχή της σεζόν φέτος καθιερώθηκε για να δώσει στην ομάδα ύψος και τρεξίματα, και οι δυο από τους τρεις της επίθεσης (ο Μασούρας και ο Γκερέρο) συνεισφέρουν πάρα πολύ αμυντικά. Ο Μαρτίνς παρουσίασε φέτος το καλοκαίρι μια καινούργια ομάδα με «εννέα» παλιούς παίκτες και με αυτή έδωσε πέντε ευρωπαϊκά ματς κρατώντας σε όλα το μηδέν – πράγμα που πέρυσι δεν έκανε σε κανένα από τα ματς με τους έξι πρώτους που έδωσε στο Καραϊσκάκη! Και την ίδια αυτή ομάδα θα πρέπει τώρα να την αφήσει κομμάτι στην άκρη για να παρουσιάσει μια άλλη, που θα παίζει πιο επιθετικά στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Η πρόθεση που υπάρχει

Στο πρώτο κιόλας ματς του πρωταθλήματος έγινε rotation – ήταν απαραίτητο αφού είχε προηγηθεί το απίθανο τρέξιμο με την Κρασνοντάρ κι ακολουθούσε το δεύτερο και δύσκολο (επιμένω εγώ…) ματς με τους Ρώσους. Αλλά το rotation έδειξε και μια πρόθεση που έχει στο μυαλό του ο προπονητής: ο Ολυμπιακός έπαιξε κόντρα στον Αστέρα για πρώτη φορά ένα ιδιότυπο 4-4-2 με δυο φουνταριστούς  (ο Σουντανί έμεινε στην επίθεση πιο πολύ από τον Ελ Αραμπί) και δυο εξτρέμ (τον Ποντένσε και τον Ραντζέλοβιτς) που όχι μόνο άλλαξαν θέσεις, αλλά και ελάχιστα γυρνούσαν στην άμυνα. Αν σε όλα αυτά προσθέσεις και ότι ο Ποντένσε έπρεπε να παίζει και σε κάποια διαστήματα του ματς και ως «δεκάρι», είναι εύκολο να καταλάβεις όχι μόνο τα γιατί μιας επιθετικής σύγχυσης που στο ματς υπήρξε, αλλά και την ίδια τη δυσκολία του προπονητή: ο Πορτογάλος θέλει στο πρωτάθλημα (ειδικά εντός έδρας) ένα Ολυμπιακό επιθετικότερο, παραγωγικότερο και πιο δημιουργικό και θέλει αυτό το σχέδιο να το υπηρετήσουν πολλοί παίκτες. Από μια ομάδα, που στα ευρωπαϊκά ματς που έδωσε φέτος το καλοκαίρι δεν άλλαξε καθόλου, θα πάει σε μια ομάδα που θα πρέπει να έχει πολλούς βασικούς: είναι ο μόνος τρόπος για να εκμεταλλευτεί την υπεροχή που έχει από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές του – ας μην ξεχνάμε ότι ο Ολυμπιακός έχει π.χ 7 ακραίους κυνηγούς!

Όμως σε όλα αυτά θα προστεθεί κατά πάσα πιθανότητα και μια έξτρα δυσκολία. Αν ο Ολυμπιακός προκριθεί στους ομίλους δεν αποκλείω να δούμε τουλάχιστον τρείς ή τέσσερις προσθήκες σε αυτή την ομάδα, ώστε να δυναμώσει ενόψει της συμμετοχής της στο Τσάμπιονς λιγκ. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει αποδείξει ότι δεν κάνει τσιγγουνιές: ίσα ίσα που το χούι του είναι να παίρνει κάποιες φορές περισσότερους παίκτες από όσους η ομάδα χρειάζεται. Οι παίκτες που θα ρθουν μετά την πρόκριση (και που έχουν εντοπιστεί) δεν θα ‘ρθουν για να γεμίσουν τον πάγκο: χρόνο συμμετοχής θα διεκδικήσουν και αυτοί. Δυο μάλιστα θα παίζουν στη μεσαία γραμμή και θα πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα.

Κρίμα κι άδικο

Για τον Μαρτίνς τίποτα δεν υπήρξε εύκολο. Παρέλαβε μια ομάδα που δεν υπήρχε: πέρυσι άρχισε από την αρχή. Βρήκε με κόπο τους βασικούς του. Εκανε σοβαρές προσθέσεις φέτος το καλοκαίρι και βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε νέα προβλήματα. Καταλαβαίνει ότι η ομάδα που έφτιαξε πρέπει ν’ αλλάξει, παρά τα καλά της αποτελέσματα. Δεν προλαβαίνει να χαρεί και πρέπει πάλι κάτι καινούργιο να δημιουργήσει. Ας παίξουν οι παίκτες του απόψε κυρίως για αυτόν. Θα ναι κρίμα κι άδικο να κάνουν τίποτα τρέλες και να δώσουν δικαίωμα σε όσους τον περιμένουν στην γωνία να τον σταυρώσουν…