Στη επανεκκίνηση του πρωταθλήματος όλοι κοιτούσαν το Βικελίδης ελπίζοντας ο Αρης να φρενάρει τον ΠΑΟ. Ο Αρης τα κατάφερε: η νίκη του είναι μια από αυτές που μπορούν να αλλάξουν το πρωτάθλημα μιας ομάδας προς το καλύτερο. Κέρδισε για τον εαυτό του, καθώς η νίκη αυτή μετά από καιρό τον εδραιώνει στην πεντάδα, κι έκανε και στην ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ ένα δώρο χριστουγεννιάτικο ένα μήνα πριν τα Χριστούγεννα. Πλέον οι πρωτοπόροι είναι τέσσερις και είναι όλοι μαζί. Εχουν όλοι αρετές και προβλήματα. Αυτά τα δεύτερα όσο περνάνε οι αγωνιστικές είναι που φαίνονται και πιο πολύ.

Αλλά ας τα πάρουμε με τη σειρά.    

Ταχύτητα και σχέδιο

Το αποτέλεσμα στο Βικελίδης (Αρης – ΠΑΟ 2-0) προβάλλεται από χθες ως ένα είδος ήττας του πρωτοπόρου ΠΑΟ που θεωρείται περίπου ως ατύχημα: στέκονται όλοι και στο λάθος του Μπρινιόλι που έφερε το γκολ του Μορόν και με αυτό την εξηγούν. Δεν είναι όμως έτσι ακριβώς: πρώτα από όλα έχουμε να κάνουμε με μια νίκη του Αρη και του προπονητή του: ο Ακης Μάντζιος πρώτα παγίδευσε τον ΠΑΟ και μετά τον κέρδισε. Ο Μάντζιος ήταν βέβαιος για ένα πράγμα: ότι ο Παναθηναϊκός, όπως αγαπάει να κάνει φέτος θα τοποθετηθεί πολύ ψηλά στο γήπεδο για να πάρει την πρωτοβουλία. Ο σκοπός του Αρη ήταν αυτό να το διευκολύνει (!) με δυο προϋποθέσεις: η πρώτη πως οι Νταρίντα, Βερστράτε και Ζουλς δεν θα επέτρεπαν στους Πράσινούς καλή κυκλοφορία της μπάλας. Η δεύτερη ότι ο Αρης θα έβγαινε στην επίθεση γρήγορα – χωρίς να κρατά τη μπάλα καθόλου. Εξυπακούεται ότι όλα αυτά βασιζόταν στην καλή λειτουργία της άμυνας του, αλλά όταν οι Οντουμπάτζιο και Μοντόγια είναι καλά αυτή δεν έχει μεγάλα προβλήματα. Το πρόβλημα του Αρη από την αρχή της σεζόν είναι η επίθεσή του πράγμα παράξενο αν σκεφτείς ότι έχει τον πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος. Ο Αρης δυσκολεύεται όταν δεν βρίσκει χώρους, αλλά ο ΠΑΟ του τους έδωσε. Κι αυτό είναι που πλήρωσε - το πώς δέχτηκε τα γκολ είναι δευτερεύον: θα μπορούσε να μην έχει σκοράρει ο Μορόν, αλλά το έχει κάνει ο Παναγίδης, τον οποίο σταμάτησε ο Μπρινιόλι, ή ο Σουλεϊμάνοφ που ο Μπλαντένοβιτς τον έψαχνε σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο άλλωστε δεν κάνει λάθος ο Μπρινιόλι, αλλά ο Αρης βρίσκει εύκολα το 2-0 με τον Μενέντεζ σε μια φάση που ο Μορόν κάνει ό,τι θέλει τους αμυντικούς του Γιοβάνοβιτς. Κι ο Αρης, ψυχωμένος, οργανωμένος και σταθερά με ένα χαφ παραπάνω, έχει αντεπιθέσεις που απλά δεν ολοκληρώθηκαν σωστά. Το ματς είναι πρώτα από όλα μια δική του νίκη.  Ο Γιοβάνοβιτς άθελά του τον βοήθησε: παίζοντας με τους Τσέριν, Αράο στα χαφ, είχε δυο παίκτες που μάζευαν τις δεύτερες μπάλες, χωρίς να ξέρουν τι να τις κάνουν. Οι συγκλίσεις του Μαντσίνι και κυρίως του Βέρμπιτς, μείωναν απλά τους χώρους κι όταν μπήκε κι ο Σπόραρ το πράγμα έγινε χειρότερο.    

Ο ΠΑΟ δεν βελτιώθηκε ούτε στην επανάληψη, ούτε μετά τις αλλαγές του προπονητή του. Η παγίδα του Μάντζιου, που είχε αποφασίσει να αφήσει τη μπάλα στους χαφ των Πράσινων για να εκμεταλλευτεί το ό,τι ο ΠΑΟ θα ανέβαινε ψηλά στο γήπεδο, δούλεψε. Κι ο Γιοβάνοβιτς πρέπει να ξαναδεί πολλά: το πρόβλημα του ΠΑΟ δε είναι ότι έχασε ένα ματς – είναι ότι τα τρία τελευταία εκτός έδρας παιγνίδια του (με Λαμία, Κηφισιά και το χθεσινό) είναι τα χειρότερά του. Η περίσταση απαιτεί ένα ειδικό σημείωμα: θα το γράψω αύριο.     

Εύκολα, παρά τις χαμένες ευκαιρίες

Η ΑΕΚ πέρασε μάλλον εύκολα από τους Ζωσημάδες: το τελικό αποτέλεσμα (0-1) δεν λέει την αλήθεια για το ματς. Η απουσία του Λιβάι Γκαρσία και του Αραούχο δημιούργησε μια απορία για το ποιος θα ξεκινήσει σέντερ φορ – ο Αλμέιδα διάλεξε τον Τζούμπερ και δικαιώθηκε. Στον Ελβετό ήταν αρκετά επτά λεπτά για να κάνει το 0-1 κι αφού η ΑΕΚ είχε χάσει ήδη τρεις ευκαιρίες! Ο ΠΑΣ είχε σε όλο το ματς μια ευκαιρία – τεράστια αλλά μία: στο 10΄ο Παμλίδης σημάδεψε το δοκάρι ανενόχλητος. Ο Αλμέιδα οφείλει να προβληματιστεί για το πλήθος των χαμένων ευκαιριών της ΑΕΚ, αλλά και για το παιγνίδι με την φωτιά στο τέλος: η Ενωση τελείωσε παίζοντας με 11 παίκτες στην περιοχή της κι ενώ ο ΠΑΣ κέρδιζε ασταμάτητα κόρνερ – κυρίως το πρόβλημα της ήταν ότι πάλι πέταξε στο καλάθι των αχρήστων πολλές ευκαιρίες καθώς παίζοντας μια ώρα κανονικό ποδόσφαιρο είχε 22 τελικές προσπάθειες. Αν δει το ματς κανείς ψύχραιμα, δεν υπήρξε κανένα ζήτημα για το ποιος θα κέρδιζε στους Ζωσημάδες. Οσο για τη λύση για τις χαμένες ευκαιρίες λέγεται Λιβάι Γκαρσία κι Αραούχο. Αν λείπουν και οι δυο υπάρχει πρόβλημα καθώς ο Πόνσε είναι κατώτερος του αναμενόμενου, αλλά σε πόσα ματς μπορεί αυτό να συμβεί;          

Σαββατόβραδο χωρίς πυρετό

Το Σαββατόβραδο είχαμε τις εύκολες νίκες του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ πριν τα ταξίδια τους στην Γερμανία όπου ο πρώτος θα αντιμετωπίσει την Φράιμπουργκ κι ο δεύτερος την Αϊντραχτ. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Παναιτωλικό στο άδειο Καραϊσκάκη με 3-1, ο ΠΑΟΚ τον Πανσερραϊκό με 5-0. Αλλά πέρα από αυτό, δεν υπάρχει τίποτα το όμοιο στα δυο ματς. Ο Ολυμπιακός στο άδειο Καραϊσκάκη έμοιαζε κομμάτι βαρύς, σχεδόν ανόρεχτος. Ο ΠΑΟΚ αντιθέτως στη ζεστή, παρά την κρύα νύχτα της Θεσσαλονίκης, Τούμπα στιγμές στιγμές πετούσε. Ο Ολυμπιακός χωρίς τον κόσμο του δεν ζεστάθηκε ποτέ του, ο ΠΑΟΚ θέλησε (και σωστά…) να εκμεταλλευτεί την περίσταση για να κάνει μια επίδειξη δύναμης και να πάει με ηθικό στο ματς με την Αϊντραχτ. Που μπορεί να δώσει την δυνατότητα στον Ρασβάν Λουτσέσκου για το επόμενο τρίμηνο να αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα χωρίς ευρωπαϊκά ματς.  

Ο Ολυμπιακός είχε πάλι την τύχη να δει τον Κώστα Φορτούνη να τον παίρνει από το χέρι: το γκολ με το οποίο ο Φορτούνης υπέγραψε την ανατροπή ήταν καταπληκτικό – το τέταρτο στη σειρά όμορφο γκολ του στα τρία τελευταία ματς. Αλλά η εξάρτηση από τον Φορτούνη αρχίζει να γίνεται μεγάλη κι αυτό δεν είναι καλό. Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ είπε στο τέλος ότι η χρησιμοποίηση παικτών που δεν έχουν αγωνιστεί πολύ έπαιξε ρόλο στην κακή απόδοση: είναι προς τιμή του που δεν αρνήθηκε ότι η εικόνα ήταν κακή. Αλλά αυτή την δικαιολογία μπορούν να την έχουν λίγοι: ο Γιόβετις, που δεν εντυπωσίασε, είναι αλήθεια πως έχει παίξει σχετικά λίγο. Ο Μπιέλ, που επέστρεψε, είχε κάμποσο καιρό να αγωνιστεί ως βασικός, όπως κι ο Ντόι. Κι ο Μπιανκόν, που έκανε ντεμπούτο μετά από μακρόχρονη απουσία. Οι υπόλοιποι δεν έκαναν ό,τι καλύτερο – πλην του Φορτούνη - και δεν έχουν προβλήματα ρυθμού. Αν κάτι διέκρινα ήταν μάλλον ένας φόβος για ρίσκο: ας μην ξεχνάμε ότι αυτό το ματς ήταν το πρώτο στο Καραϊσκάκη μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ.

Ο Μαρτίνεθ ψάχνει ειδικά μέσους και επιθετικούς που να δείχνουν ότι μπορούν να βοηθήσουν έστω τον Φορτούνη. Με τον Παναιτωλικό ξεκίνησαν οι Μπιέλ, Μασούρας και Γιόβετις και έπαιξαν και ο Ποντένσε, ο Καρβάλιο, ο Ελ Καμπί κι ο Μπρίνιτς: μόνο θετικό η ζωηράδα του Μασούρα, που είναι μέσα στα δύο από τα τρία γκολ κι ο Ελ Καμπί που ξαναβρήκε δίχτυα – κατά τα άλλα όλα ήταν λίγα. Ο Ολυμπιακός βρέθηκε πίσω στο σκορ από το πρώτο γκολ του Χατζηθεοδωρίδη αλλά νωρίς (μόλις στο 13΄) και γύρισε το ματς με ένα αυτογκόλ του Οικονόμου και την ζωγραφιά του Φορτούνη πριν βγει το ημίχρονο κάνοντας την πρώτη εφετινή του ανατροπή. Αλλά στο δεύτερο η απόδοσή του ήταν ακόμα χειρότερη: πλην του γκολ του Ελ Καμπί στο 70΄ δεν υπάρχει τίποτα το άξιο αναφοράς.

Οι πολλές λύσεις του ΠΑΟΚ

Το ίδιο βράδυ ο ΠΑΟΚ έδειχνε όλη την επιθετική του ποιότητα. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου κράτησε εκτός αρχικής ενδεκάδας τους πιο πολλούς παίκτες που είχαν πάει στις Εθνικές ομάδες – τον Μπάμπα, τον Κουλιεράκη, τον Ζίφκοβιτς, τον Κωνσταντέλια, τον Σαμάτα κτλ, πράγμα που δεν έκαναν ο Αλμέιδα, ο Μαρτίνεθ και ο Γιοβάνοβιτς. Αλλά ο ΠΑΟΚ έχει 22 βασικούς κι αυτό φαίνεται: με τον Τάισον να κάνει ένα μεγάλο ματς, με τρεις διαφορετικούς κι όχι τόσο συνηθισμένους σκόρερ (Μουργκ, Οζντόεφ, Ράφα Σουάρεθ) με τον Ντεσπότοφ να σκοράρει από κόρνερ χάρη στην ολιγωρία του τερματοφύλακα του Πανσερραϊκού Χόβαν και με τον Πάμπλο Γκαρσία να αποθεώνεται, η βραδιά υπήρξε υπέροχη. Ο ΠΑΟΚ έφτασε σε μια άνετη νίκη δείχνοντας ότι ίσως είναι η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Είναι έτοιμος να τρέξει το μεγάλο σερί του – ήδη το κάνει – και η ερώτηση που τον ακολουθεί είναι αν θα αντέξει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα ή αν όπως πέρυσι και πρόκριση θα τρομάξει πάλι όταν πλησιάσει την κορυφή: στα μάτια μου δεν του λείπει τίποτα.  

Πολλά και ωραία

Γεμάτα γκολ τα υπόλοιπα ματς. Την Παρασκευή ΟΦΗ και Βόλος (1-1) μοιράστηκαν γκολ και βαθμούς και χάρη στο VAR: κανείς δεν φάνηκε ευχαριστημένος – στο Γεντί Κουλέ υπήρξαν πάλι αποδοκιμασίες. Την Κυριακή ο Αστέρας Τρίπολης έκανε την καλύτερή του εμφάνιση στη σεζόν κερδίζοντας την Κηφισιά με 1-3 πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ: ο Αναστασίου πρέπει λίγο να ξαναδεί τον τρόπο προσέγγισης των παιγνιδιών της ομάδας του που επιτρέπει πολλά στον αντίπαλο και αντιδρά αφπύ βρεθεί πίσω στο σκορ. Στη Λαμία είχαμε το πιο όμορφο και γεμάτο φάσεις ματς: ο Ατρόμητος προηγήθηκε με 0-2, αλλά πλήρωσε ένα χαμένο πέναλτι και οι γηπεδούχοι γύρισαν το ματς. Διαμόρφωσε το 3-3 με ένα δεύτερο πέναλτι ο Βέργος. Οι μικροί είχαν περισσότεροι όρεξη για μπάλα από τους μεγάλους. Ας ελπίσουμε στις περιπτώσεις της ΑΕΚ, του ΠΑΟ και του Ολυμπιακού αυτό να οφείλεται στο ό,τι είχαν το μυαλό τους στα ευρωπαϊκά ματς, αν και δεν το πιστεύω…