Ο Ολυμπιακός κέρδισε στο Καραϊσκάκη την ΑΕΚ με 2-0, λίγο πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ, κάνοντας απλά τη δουλειά του – μια δουλειά που έδειξε ότι την γνωρίζει πολύ καλά. Την κέρδισε σε ένα από τα πιο παράξενα ντέρμπι των τελευταίων χρόνων - παράξενο γιατί μολονότι οι ερυθρόλευκοι ήταν εξαρχής καλύτεροι και προηγήθηκαν πριν το δεκάλεπτο με ένα γκολ του Σεμέδο, εν τούτοις το παιχνίδι έμεινε ανοιχτό μέχρι το 77΄όταν και ο Καμαρά με ένα δικό του γκολ έκανε το τελικό 2-0 και σκότωσε τις όποιες ελπίδες της Ενωσης.
Το τρέξιμο των τριών
Αν ο Πέδρο Μάρτινς δεν κέρδιζε το συγκεκριμένο παιχνίδι το πιθανότερο είναι ότι θα κατέληγε σε κάποιον ψυχίατρο! Ο Ολυμπιακός έκανε άψογα σχεδόν ό,τι ο προπονητής του σχεδίασε. Μπήκε πολύ δυνατά, του αρκούσε μια δεκάλεπτη πίεση για να ανοίξει το σκορ νωρίς, πανικόβαλε συχνά την άμυνα της ΑΕΚ, χωρίς μάλιστα να χρειάζεται να επιτεθεί μαζικά: αρκούσε η πίεση του Σουντανί, του Ελ Αραμπί και του Ποντένσε και όλα τα άλλα τα έκαναν οι ασταθείς χθες αμυντικοί της Ένωσης. Κι όμως μολονότι ο Ολυμπιακός συνέχισε να ελέγχει το παιχνίδι (και στο δεύτερο ημίχρονο ήταν και καλύτερος, δηλαδή πιο «τετράγωνος» και πιο οργανωμένος) ακριβώς επειδή δεν μπορούσε να το τελειώσει, πίστευες ότι κάτι μπορεί να συμβεί και το ματς να αλλάξει. Ίσως γιατί στην εντεκάδα της Ενωσης υπήρχαν αυτή τη φορά πολλοί ποδοσφαιριστές που θεωρητικά τουλάχιστον θα μπορούσαν να απειλήσουν. Απόντος του Μάνταλου, ο Κωστένογλου έριξε στο ματς τους Ολιβέιρα, Λιβάγια, Αλμπάνη και Ντελετιτς και στο δεύτερο ημίχρονο, όταν έβγαλε τους δυο τελευταίους χρησιμοποίησε και το Γιακουμάκη και τον Βέρντε, αμέσως μετά την είσοδο του Σιμάο, που ήταν και η πρώτη του αλλαγή και μπήκε για να κάνει την ΑΕΚ επιθετικότερη. Ολοι αυτοί δεν κατάφεραν τελικά να απειλήσουν το Σα σχεδόν ποτέ - μολονότι η ΑΕΚ γλύτωσε από τους διαιτητές του VAR ένα γκολ στο 25΄που θα μπορούσε να έχει ως αποτέλεσμα κάποια ήττα τεράστια. Ο Ολυμπιακός πήρε τελικά το ματς χάρη στα τρεξίματα τριών ποδοσφαιριστών του που την Τρίτη είχαν δώσει την ψυχή τους κόντρα στη Μπάγερν: ο Γκιγιέρμε, ο Μπουχαλάκης και κυρίως ο σκόρερ τους δεύτερου γκολ και MVP Καμαρά ήταν σχεδόν αλάνθαστοι. Αλλά αυτή είναι η μεγάλη εικόνα – πάμε να δούμε λιγάκι και τα μικρά, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν και τα πιο σημαντικά.
Η επιλογή του Κωστένογλου
Είναι δεδομένο ότι η ήττα αυτή σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η ΑΕΚ έχει μείνει πίσω στη βαθμολογία (και πάρα πολύ για τα δεδομένα του παράξενου πρωταθλήματός μας) θα στείλει στο ειδώλιο του κατηγορουμένου το Νίκο Κωστένογλου. Ο Κωστένογλου δεν μπορεί να επικαλεστεί το άλλοθι των ελλείψεων: δεν είχε το Μάνταλο, τον Μπάρκα, τον Χουλτ και τον Ζεράλδες, αλλά από την άλλη ο Ολυμπιακός δεν είχε τους μισούς από αυτούς που πέρυσι έπαιξαν στο 4-1 επί της ΑΕΚ και δεν είχε και τον Βαλμπουενά, τον Τοροσίδη και τον Μπενζιά – δηλαδή μια αλλαγή τουλάχιστον στα χαφ. Έκανε λάθη ο Κωστένογλου; Εγώ αυτό που είδα είναι ότι κατέβασε στο γήπεδο μια ΑΕΚ αρκετά επιθετική – μια ομάδα που ακόμα κι αν βρισκόταν πίσω στο σκορ νωρίς (όπως και έγινε) θα μπορούσε να αντιδράσει και με τη δική του βοήθεια από τον πάγκο να πάρει κάτι από το ματς σκοράροντας– όπως π.χ με τον ΠΑΟΚ. Ο Κωστένογλου φόρτωσε τα πλάγια για να περιορίσει τους τέσσερις ακραίους του Ολυμπιακού: τον απασχολούσαν όχι μόνο ο Σουντανί και Ποντένσε, αλλά και ο Ομάρ και ο Τσιμίκας. Εχει άδικο σε αυτό; Δεν θα το έλεγα. Πιθανότατα ο προπονητής της ΑΕΚ πίστευε ότι ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να του δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα από τον άξονα, δεδομένης της απουσίας του Φορτούνη και του Βαλμπουενά – ίσως να άφησε χώρους εκεί (στέλνοντας τους μέσους του κυρίως στο Γκιγιέρμε) για να παρασύρει τον Ολυμπιακό να μην παίζει από το πλάι. Ενα ρίσκο έπρεπε να το πάρει και διάλεξε να πάρει το (στη θεωρεία) μικρότερο. Το ίδιο και με τις αλλαγές του: η ΑΕΚ έχανε και χρειαζόταν περισσότερη δημιουργία (Σιμάο) και φρέσκους παίκτες στην επίθεση (Βέρντε, Γιακουμάκης). Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν ήταν ο προπονητής της. Ήταν ο Ολυμπιακός που έδειξε καλύτερος.
Τέσσερα σχήματα σε μια εβδομάδα
Ο Ολυμπιακός έκανε χθες το ματς που ο Μαρτίνς και οι ποδοσφαιριστές τους είχαν στο μυαλό του όλη αυτή την περίοδο που η ομάδα αγωνίζεται και στην Ευρώπη και πρέπει να ζήσει με την κούραση και τις απουσίες. Δεν είχε κάνει μέχρι τώρα αυτό το ματς με τον ΠΑΟ (κυρίως γιατί τον υποτίμησε) και δεν το έκανε ούτε με τον Αρη γιατί βρέθηκε να χάνει νωρίς. Χθες όλα κύλησαν όπως όλοι ήθελαν και το μόνο που κάπως άργησε ήταν το δεύτερο γκολ. Φυσικά καθοριστική υπήρξε για μια ακόμα φορά η σοβαρότητα του Ολυμπιακού (σοβαρότητα που καλύπτει προβλήματα κόπωσης, που εμφανίζονται σε διάφορους παίκτες, που δεν έχουν ξαναπαίξει Τσάμπιονς λιγκ), αλλά και η εγρήγορση του προπονητή, που έχει μεγάλο μερίδιο για τη χθεσινή νίκη. Οσοι μιλάνε για αλλαγές και παρεμβάσεις από τον πάγκο κι άλλα τέτοια σατανικά κόλπα δεν λαμβάνουν υπόψιν τους ότι ο Μαρτίνς διαχειρίζεται (και κατά τη γνώμη μου πολύ καλά) μια ομάδα που αναγκάζεται από την αρχή του καλοκαιριού να αλλάζει διαρκώς, είτε γιατί ο κόουτς χάνει παίκτες από τραυματισμούς, είτε γιατί το επιβάλει ο αντίπαλος και οι συνθήκες. Σε μια εβδομάδα ο Ολυμπιακός στάθηκε καλά σε τρία ματς (με τον ΟΦΗ, την Μπάγερν και την ΑΕΚ) αλλάζοντας τρία σχήματα και παίζοντας με συνολικά 17 διαφορετικούς βασικούς! Το 4-4-2 με τον ΟΦΗ έγινε 4-5-1 με την Μπάγερν και χθες με την ΑΕΚ το 4-3-3 με το οποίο ο Ολυμπιακός ξεκίνησε, έγινε 4-2-3-1 στο β΄ ημίχρονο, με την μετατόπιση του Καμαρά που αιφνιδίασε την ΑΕΚ.
Ο Μαρτίνς ξέρει ότι ακόμα κι αν γκολ παίρνει κατά βάση από τους επιθετικούς του έχει κι άλλους παίκτες που αν βρουν χώρους μπορεί να απειλήσουν. Στον Καμαρά η ΑΕΚ επέτρεψε τέσσερα σουτ από την καλύτερη δυνατή θέση, δηλαδή από το ύψος της μεγάλης περιοχής: την τέταρτη φορά ο Τσιντώτας μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα και το παιχνίδι τελείωσε, ενώ οι παίκτες του Κωστένογλου χειρονομούσαν φωνάζοντας «ποιος τον μαρκάρει αυτόν». Ο Καμαρά, χάρη στην διάθεση, το τρέξιμο και την εμπιστοσύνη του προπονητή του, έκανε παρέλαση στο Καραϊσκάκη μια μέρα πριν την 28η Οκτωβρίου. Ο Μαρτίνς που έχασε τον Φορτούνη και που δεν έχει τον Βαλμπουενά ζητά από τους παίκτες του να παίζουν κι όχι απλά να τρέχουν πίσω από τη μπάλα: αν π.χ είχε ένα παίκτη σαν τον Σιμάο θα έτριβε τα χέρια του. Οποιος μπάλα ξέρει, αξιοποιείται.
Και με ψυχραιμία
Τέλος ο Ολυμπιακός κέρδισε γιατί οι παίκτες του αντιμετώπισαν ψύχραιμα την πιο απίθανη διαιτησία που έχει γίνει σε ελληνικό ντέρμπι από τον καιρό που άρχισαν να έρχονται ξένοι διαιτητές. Ο Πορτογάλος έστειλε ένα μήνυμα. Όχι ο απίθανος Ζόρζε Σόουζα, αλλά ο κύριος Περέιρα. Θα τα πούμε άυριο…
