Ο Παναθηναϊκός πήγε να παίξει με την Φενέρ στην Πόλη χωρίς τον Μήτογλου και τον Παπαπέτρου και με τον Αταμάν να γνωρίζει πολύ καλά που ο καυγάς που έκανε με τους οπαδούς της τουρκικής ομάδας πριν από ένα μήνα περίπου θα έχει ως αποτέλεσμα να βρει ένα γήπεδο στο πόδι από τον πρώτο λεπτό. Αλλά ο Τούρκος προπονητής έχει ειδικότητα σε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι τα mind games. Το δεύτερο η διαχείριση μιας ομάδας χωρίς πολλούς παίκτες, αλλά με σαφείς ρόλους και προτεραιότητες. Ο καυγάς του με την Φενέρ και τους οπαδούς της έκανε το ματς όπως αποδείχτηκε πιο δύσκολο για τον Γιασκεβίτσιους (ειδικά) και τους παίκτες του: αυτοί έδιναν ένα ντέρμπι, ο ΠΑΟ ένα δύσκολο ματς στην κανονική περίοδο. Η απολύτως ψύχραιμη συμπεριφορά του ΠΑΟ (δεν έκανε challenge ούτε για να διεκδικήσει μια κατοχή στο κρίσιμο τελευταίο δίλεπτο αφήνοντας την δουλειά στους διαιτητές…) στέρησε από τους οπαδούς της Φενέρ την δυνατότητα να τον εκνευρίσουν: περίμεναν κάποιο έτοιμο για καυγά, αλλά ο Αταμάν είχε αποφασίσει να παίξει το ρόλο του μεγάλου κύριου. Κυρίως είχε ασχοληθεί με το ματς. Ο ΠΑΟ για τρία δεκάλεπτα έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ που έχει παίξει στην σεζόν και στο τέταρτο δεκάλεπτο είχε τον Κώστα Σλούκα που τόσο του είχε λείψει στο Παρίσι και στην Μαδρίτη. Ανεξάρτητα από το πόσο θέλει να παίζει και το πόσο παίζει, ο Σλούκας χρόνια τώρα γράφει την ιστορία του ως ο άνθρωπος των δύσκολων τελικών αποφάσεων. Όταν είναι καλά, αν στα τρία δεκάλεπτα του ματς είναι ένας εξαιρετικός παίκτης, στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν η μπάλα καίει, είναι πάντα ένας από τους καλύτερους στην Ευρωλίγκα. Χθες ήταν αυτός που πήρε το ματς, χωρίς μάλιστα να είναι ακόμα εντελώς καλά.

Αλλά ας τα πάρουμε με την σειρά.

Η ομάδα που σχεδίαζε 

Ο Αταμάν από το καλοκαίρι σχεδιάζει μια ομάδα που θα μπορεί φέτος σε ματς όπως το χθεσινό με την Φενέρ να παίξει και πιο κλειστά και να κερδίσει από την άμυνα: για αυτό άλλαξε τον Μπαλτσερόφσκι με τον Γιουρτσεβέν και για αυτό δέχτηκε την επιστροφή στην Ευρώπη του Οσμάν. Κυρίως για αυτό πήρε και τον καθηγητή Λορέντσο Μπράουν, μολονότι στα γκαρντ ο ΠΑΟ είναι πολύ γεμάτος: αν δεν έχεις ένα εξαιρετικό οργανωτή και σκόρερ στο σετ παιγνίδι το να παίζεις ματς ελεγχόμενου ρυθμού είναι καταστροφικό – με τον Μπράουν όμως μπορεί να γίνει λόγος για να κερδίσεις.

Η απουσία του Μήτογλου, του Παπαπέτρου και τελικά και του Γκριγκόνις που έμεινε στον πάγκο αδυνατώντας να βοηθήσει στερούσε από τον Αταμάν λύσεις: του έδινε όμως την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει περισσότερο τον Οσμάν και τον Χουάντσο και κυρίως να παίξει πολύ με τρία γκαρντ, πράγμα που δεν είχαμε δει να συμβαίνει αρκετά στις ήττες του ΠΑΟ στην Μαδρίτη (όπου ο Μπράουν αγωνίστηκε ελάχιστα) και στο Παρίσι (όπου πολύ χρόνο συμμετοχής είχαν μόνο ο Γκραντ και ο Ναν). Ο Αταμάν είναι ένας μαέστρος στο να χρησιμοποιεί λίγους παίκτες: χθες έβγαλε το ματς με όλους κι όλους οκτώ που αγωνίστηκαν πολύ – ο Γιουρτσεβέν που έπαιξε λιγότερο από όλους έμεινε στο γήπεδο16 λεπτά και ήταν και καλός. Το σχήμα με τα τρία γκαρντ (Ναν, Γκραντ και Μπράουν) χρησιμοποιήθηκε από τον Αταμάν από πολύ νωρίς (ήδη από τα μισά του πρώτου δεκαλέπτου) και ήταν αυτό που έδωσε στον ΠΑΟ και λύσεις στην επίθεση, αλλά και άμυνες. Οι τρεις σταμάτησαν κάθε δυνατότητα τροφοδοσίας των ψηλών της Φενέρ, ενώ το τεσσάρι του ΠΑΟ (δηλαδή ή ο Χουάντσο ή Οσμάν) ασχολήθηκε κυρίως με τον σπουδαίο Χάις Ντέιβις που ολοκλήρωσε το ματς με ένα μόλις εύστοχο σουτ καταγράφοντας την χειρότερή του επιθετική επίδοση φέτος. Την άμυνα αυτή (που στιγμές στιγμές έμοιαζε και με ζώνη προσαρμογής – ειδικά στο διάστημα που έπαιζε ο Γιουρτσεβέν) μπόρεσε να χτυπήσει μόνο ο Μπιμπέροβιτς χάρη στο καλό του σουτ, αλλά ο ίδιος είχε πρόβλημα κυρίως με τον Μπράουν στα μετόπισθεν.

Κάτι κατάλαβε κι ο Σάρας

Γενικά η Φενέρ για ένα μεγάλο διάστημα του ματς έμπλεξε απερίγραπτα με τους περιφερειακούς του Αταμάν που χόρευαν ψηλότερους αντιπάλους τους που ο Γισκεβίτσιους έβγαζε στις αλλαγές: ο Γκούντουριτς έκανε νωρίς φάουλ, όπως και ο Κεν Μπιρτς που είναι ψάρι έξω από το νερό χωρίς τον Σπανούλη που κάποτε του χάριζε τρία - τέσσερα καρφώματα στο ματς. Όμως σαφώς η μεγαλύτερη προσφορά των τριών γκαρντ του Αταμάν είναι ότι κούρασαν τον Μπόλντγουιν και στις δυο πλευρές του γηπέδου: ο Αμερικάνος που αγωνίστηκε 35 λεπτά βρήκε τον μπελά του από τον Γκραντ (κυρίως) κι έπρεπε να κυνηγάει και τον Ναν πράγμα που του είναι δύσκολο. Ο ΠΑΟ με καλάθι του Μπράουν έφυγε 13-21 στο 9΄, με καλάθι του Ναν έκλεισε το ημίχρονο στο +11 και με το πρώτο δίποντο του Σλούκα 90 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του τρίτου δεκαλέπτου πήγε στο 47-60. Κάπου εκεί ο Γιασκεβίτσιους κατάλαβε πως θα πρεπε να εκμεταλλευτεί το μόνο αλλά μεγάλο αβαντάζ που είχε η Φενέρ, δηλαδή το ότι μπορούσε να παίξει με μια πεντάδα ψηλότερη: ο Κόλσον κυρίως πήρε πρωτοβουλίες εκμεταλλευόμενος και τα φάουλ του Οσμάν ενώ ο Μπιμπέροβιτς συνέχισε να βρίσκει σουτ και ο Χολ άρχισε να πιέζει τον Ναν που στο δεύτερο ημίχρονο ήταν άποντος και όταν αυτό συμβαίνει εκνευρίζεται. Η Φενέρ έτρεξε ένα εντυπωσιακό σερί μετατρέποντας το σε βάρος της 47-60 σε 70-65 τρία λεπτά πριν το τέλος του ματς. Αλλά όταν η μπάλα καίει και υπάρχει ως αντίπαλος ο Σλούκας, ακόμα και το πιο μεγάλο σερί μπορεί να ακυρωθεί.

Ηγετικό φινάλε

Ο Σλούκας ήθελε να θυμίσει στους οπαδούς της Φενέρ πόσα κάποτε τους χάρισε. Είχε πετύχει το μοναδικό καλάθι του ΠΑΟ στο τέταρτο δεκάλεπτο πριν επιστρέψει για το one man show της βραδιάς. Εμπλέκεται και στους 10 πόντους που έκριναν το ματς. Δική του η ασίστ στον Μπράουν για ένα ελεύθερο τρίποντο που επέτρεψε στον ΠΑΟ να μείνει κοντά στο σκορ την στιγμή που έχανε την επαφή, δικοί του οι πέντε συνεχόμενοι πόντοι της ανατροπής, δικό του και το πέρασμα της μπάλας στο Λεσόρ που χόρεψε τον Χολ για το καθοριστικό 73-78 που ουσιαστικά τελείωσε το παιγνίδι. Οι λεπτομέρειες του τέλους είχαν την υπογραφή του Σλούκα που ανταπέδωσε τις φιλοφρονήσεις που του έκανε ο Αταμάν μετά την ήττα από την Ρεάλ χρίζοντας τον Τούρκο καλύτερο προπονητή στην Ευρωλίγκα.

Ο ΠΑΟ πέρασε από την Πόλη παίζοντας διαφορετικά από αυτό που μας είχε συνηθίσει. Ο Αταμάν παρουσίασε κάτι από τα προσεχώς. Υπάρχει ανάγκη δουλειάς και χρόνου. Αλλά ο έλεγχος της ομάδας είναι από την μεριά του απόλυτος: νομίζω πως στην αρχή της σεζόν δείχνει πως κάθε ματς φέτος εξαρτάται από την ομάδα του. Ο ΠΑΟ χάνει, ο ΠΑΟ κερδίζει.