Εβλεπα τα στιγμιότυπα του ματς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την Κοπεγχάγη και το μόνο που σκεφτόμουν είναι τι παράξενη περίπτωση είναι αυτή του Χάρι Μαγκουάιρ. Απέναντι στην Κοπεγχάγη ο πολυσυζητημένος αμυντικός πέτυχε ένα γκολ, που αν τα βάλεις όλα κάτω και τα μετρήσεις, πρέπει να είναι το πιο σημαντικό που πέτυχε ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ φέτος. Πρόκειται για ένα γκολ που κρατά ζωντανή την ομάδα στην διαδικασία πρόκρισης στους 16 του Τσάμπιονς λιγκ – και επιπροσθέτως ήταν κι ένα ωραίο γκολ: η κεφαλιά του είναι παλικαρίσια, η όλη προσπάθειά του έχει κάτι το ηρωϊκό. Κι όμως μια γκάφα του Μακ Τόμινι γίνεται λόγος για να κερδίσει η Κοπεγχάγη ένα πέναλτι στο τέλος και τελικά το ρόλο του ήρωα της βραδιάς τον παίρνει ο τερματοφύλακας Ονάνα που είναι αυτός που θα δώσει την νίκη στην Γιουνάιτεντ πιάνοντάς το! Σαν κάποιος Θεός ή διάβολος του ποδοσφαίρου να μην θέλει να πιστωθεί ποτέ κάτι ο Μαγκουάιρ – εννοώ κάτι σημαντικό που θα μπορούσε να αλλάξει κομμάτι τη σχέση του με τον κόσμο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.      

Πέρυσι ήταν ακόμα χειρότερα

Θυμάμαι ότι πέρυσι στην αρχή της χρονιάς ο Τεν Χααγκ είχε πετάξει τον Μαγκουάιρ εκτός ενδεκάδας και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε ξεκινήσει να κάνει μια σειρά από καλά αποτελέσματα στα τέλη του Σεπτέμβρη, μετά από το συνηθισμένο πλέον κακό ξεκίνημα στην Πρέμιερ λιγκ. Επειδή πάντα μου αρέσει να ρίχνω μια ματιά σε όλα όσα γράφονται στην Αγγλία θυμάμαι ότι όλοι μα όλοι - σχολιαστές, δημοσιογράφοι και πρώτοι από όλους οι ίδιοι οι οπαδοί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ - θεωρούσαν ότι ο βασικός λόγος της βελτίωσης των αποτελεσμάτων της πάλαι ποτέ πρωταθλήτρια Αγγλίας ήταν αυτή και μόνο η απόφαση του Τεν Χααγκ και προεξοφλούσαν ότι με τον Μαγκουάιρ στον πάγκο η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα κάνει μια μεγάλη σεζόν. Κατά καιρούς ο κόσμος σε διάφορες ομάδες κολλάει στραβά με κάποιο παίκτη, τον θεωρεί υπεύθυνο για όλα τα δεινά, ζητά ένα καλύτερο στη θέση του, αλλά αυτό που συνέβαινε εκείνο τον καιρό με τον Μαγκουάιρ ήταν από τα σπάνια, όχι στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου, αλλά παγκοσμίως. Επειδή υπάρχει εν ισχύ πάντα ο γνωστός νόμος του Μέρφι που λέει πως αν κάτι πάει στραβά θα πάει χειρότερα, εκείνο τον καιρό είχε αποφασίσει να στηρίξει τον στόπερ ο ομοσπονδιακός προπονητής της Αγγλίας Γκάρεθ Σάουθγκέιτ.

Το ένα λάθος μετά το άλλο

Πολύ συχνά ποδοσφαιριστές που δεν αγωνίζονται στις ομάδες τους ως βασικοί καλούνται στις εθνικές ομάδες διότι οι ομοσπονδιακοί προπονητές συχνά πυκνά έχουν άλλες ανάγκες. Στις εθνικές καμιά φορά καλούνται ακόμα και ποδοσφαιριστές που δεν έχουν ομάδα – τον καιρό που ο Σαουθγκέιτ καλούσε τον Μαγκουάιρ ο Γουστάβο Πογέτ για παράδειγμα καλούσε τον άνεργο τότε Πάσχαλάκης. Όμως ο Σάουθγκέιτ δεν τον καλούσε απλά τον Μαγκουάιρ: τον χρησιμοποιούσε και βασικό κι αυτό είναι εξαιρετικά σπάνιο. Το να είναι βασικός στην εθνική ομάδα της χώρας του ένας ποδοσφαιριστής, που έχει χάσει τη θέση του στην βασική ενδεκάδα του συλλόγου που αγωνίζεται, μαρτυρά συνήθως μια έλλειψη ποδοσφαιριστών στην θέση του στην Εθνική: στην Αγγλία δεν συνέβαινε αυτό – απλά ο Σάουθγκέιτ ήθελε να τον στηρίξει. Η στήριξη αυτή συνήθως έχει ευεργετικά αποτελέσματα: ο παίκτης παίζει πολύ συγκεντρωμένος για να δείξει ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει δίκιο. Αλλά ο Μαγκουάιρ είναι παντού και πάντα ο Μαγκουάιρ: και στην Εθνική Αγγλίας εκείνο τον καιρό έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο.  Θυμάμαι οι Αγγλοι είχαν παίξει ένα ματς με τους Γερμανούς στο Γουέμπλεϊ. Εβλεπες τον Μαγκουάιρ κι αναρωτιόσουν αν είναι κανονικός ποδοσφαιριστής και μάλιστα αμυντικός. Είχε κάνει ένα πέναλτι  στον Μουσιάλα σαν πρωτάρης: σχεδόν αδιαφορώντας για το αν θα βρει πόδια ή μπάλα. Και στο δεύτερο γκολ των Γερμανών κοιτούσε τον Χάβερτζ χωρίς καν να τον πλησιάσει δίνοντας του όλο το χρόνο να σημαδέψει και να πλασάρει. Ο Μαγκουάιρ είχε μεταφέρει την πίεση που αισθανόταν στην Γιουνάιτεντ, στην Εθνική Αγγλίας. Ηθελε να δείξει πως στην ομάδα του τον αδικούν. Κι έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο.    

Πως τα κατάφερε και υπάρχει ακόμα

Το μπλέξιμο του Μαγκουάιρ υπήρξε εκείνο τον καιρό τόσο μεγάλο που είναι να απορείς και πως υπάρχει ακόμα στην Μάντσεστερ Γιουνάτεντ και πως έχει καταφέρει να παίζει και βασικός. Σίγουρα τον βοήθησε τελικά ο Σάουθγκέιτ με την επιμονή του: ο Μαγουάιρ για τα στάνταρ του έκανε ένα καλό μουντιάλ στο Κατάρ. Το τι του συμβαίνει δεν είναι κάτι ανεξήγητο: δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πίεση που νιώθει. Θυμάμαι πέρυσι όταν ήταν στην ημερήσια διάταξη οι συζητήσεις για την επάρκειά του ο Λουκ Σο είχε πει κάτι που εξηγούσε την κατάστασή του.«Αυτή τη στιγμή μπορεί να μην έχει αυτοπεποίθηση, γιατί ενδεχομένως να νιώθει ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον του» είχε πει προσθέτοντας πως κανείς στη χώρα δεν έχει δεχτεί την κριτική που έχει δεχτεί αυτός. «Ούτε ο Υπουργός των Οικονομικών». 

Η περίπτωση στο Μαγκουάιρ είναι ένα ωραίο παράδειγμα για να καταλάβει κανείς την δυσκολία του να κάνεις καριέρα ως υπερτιμημένος. Δε φταίει ο Μαγκουάιρ  αν το 2019 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έδωσε 90 εκατομμύρια στην Λέστερ για να τον αποκτήσει. Δε νομίζω ότι πότε του έχει πει ότι δικαίως υπήρξε για ένα διάστημα ο ακριβότερος αμυντικός στην Ευρώπη. Όμως είναι ολοφάνερο ότι όλα αυτά του δημιουργούν μια έξτρα πίεση.

Ομολογώ ότι μου είναι αρκετά συμπαθητικός ο Μαγκουάιρ με όσα έχει περάσει. Μου αρέσει επίσης ότι στις δηλώσεις του δεν εκφράζει ποτέ κάποιο παράπονο. Πρέπει να έχει ζητήσει περισσότερες φορές συγνώμη για αποτελέσματα από οποιονδήποτε άλλο, ζητά συγνώμη και για λάθη που δεν είναι δικά του του. Η περίπτωση του είναι ένα ωραίο μάθημα. Μπορείς να κάνεις μεγάλη καριέρα γιατί έχεις προσόντα. Μπορείς να κάνεις μεγάλη καριέρα γιατί δίνεις τα πάντα ακόμα κι αν τα προσόντα σου δεν είναι μεγάλα. Δεν μπορείς όμως να κάνεις καριέρα μόνο και μόνο γιατί κάποια στιγμή κάποιοι τρελάθηκαν και πλήρωσαν για σένα ένα σωρό λεφτά. Τουλάχιστον μπορείς με τις περιπέτειές σου να είσαι συμπαθής κι όσοι σε συμπαθούν να σε χαίρονται. Χθες πχ εγώ χάρηκα για το γκολ του. Και μετά ήρθε ο Ονάνα και στο τέλος πάλι κανείς δεν θυμόταν ότι σκόραρε…