Η απόφαση του Σάσα Βεζένκοφ να αφήσει το NBA και να επιστρέψει στον Ολυμπιακό είναι σαφώς μια σημαντική είδηση. Για την ώρα οφείλουμε να την δούμε ως αυτό που είναι: μια μεγάλη απόφαση και συναισθηματική. Ας αφήσουμε στην άκρη τα χρήματα: χρήματα ο Σάσα μπορούσε να πάρει και στις ΗΠΑ και πιο πολλά. Εχω καταλάβει ότι σε αυτό το επίπεδο τα χρήματα είναι πάντα σημαντικά αλλά ποτέ δεν είναι το μοναδικό κι απόλυτο κριτήριο: ούτε καν το πρώτο. Αν παίρνεις τόσο πολλά ώστε να έχεις φτιάξει την ζωή σου, δεν σε ενδιαφέρει πάντα κι απαραίτητα να πάρεις περισσότερα. Μετράνε άλλα. Ο Βεζένκοφ δεν πήγε στο ΝΒΑ για τα χρήματα. Και δεν γυρίζει στον Ολυμπιακό για αυτά. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως για τον Ολυμπιακό η απόκτησή του δεν αποτελεί μια αληθινή υπέρβαση.

Απαραίτητο να πάει

Γιατί πήγε ο Σάσα στο ΝΒΑ; Γιατί στον κύκλο της καριέρας του έκρινε πως αυτό ήταν απαραίτητο. Ολη η διαδρομή του Βεζένκοφ είναι μια δύσκολη προσωπική διαδρομή: δεν του χάρισε κανείς τίποτα. Όταν ανεβαίνεις σκαλί σκαλί (και μάλιστα με κόπο και me δύναμη για να σηκώσεις το κεφάλι μετά από απογοητεύσεις) δεν μπορεί να μην δοκιμάσεις στο ΝΒΑ, αν έχεις φιλοδοξίες: θυμάμαι ότι έγραφα πριν φύγει πως θα ήταν παράλογο να αρνηθεί την προσφορά του Σακραμέντο γιατί θα έπρεπε να ζήσει σε όλη την καριέρα του με μια αναπάντητη ερώτηση στο μυαλό του. Ο Βεζένκοφ είναι σκληρό παιδί. Ενας λόγος που αποφάσισε να πάει στις ΗΠΑ ήταν ότι πολλοί τον συμβούλευαν να μην το κάνει. Οσο πιο πολύ του εξέφραζαν τις αμφιβολίες τους για την επιλογή αυτή, τόσο πιο πολύ δυνάμωνε η θέληση του Βεζένκοφ να δοκιμάσει. Ο Σάσα την δοκιμασία την έχει στο αίμα του. Πήγε πχ πολύ μικρός και άγουρος στην Μπαρτσελόνα ακριβώς γιατί δεν φοβόταν. Κι όταν ο Ολυμπιακός τον καιρό του Ντέιβιντ Μπλατ τον φώναξε πάλι σαν δοκιμασία είδε το «ναι» που τότε είπε. Θα δοκίμαζε στο ΝΒΑ σίγουρα. Κι όχι, όπως αποδείχτηκε για το εγγυημένο συμβόλαιο, αλλά γιατί έπρεπε να το κάνει. Ο τίτλος του ΜVP της Ευρωλίγκας περίπου του το επέβαλε.       

Στο βασίλειο του

Γιατί επιστρέφει; Είναι εύκολο να πεις για να «κερδίσει κούπες» που στην Αμερική δεν θα κέρδιζε κτλ. Αυτά αρέσουν στους οπαδούς, κανείς δεν θα έχει αντιρρήσεις, μπορεί να ισχύουν κιόλας. Αλλά η απόφαση του Βεζένκοφ είναι βέβαιο ότι είναι πιο σύνθετη – κυρίως έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεσή του. Στους Ράπτορς είναι βέβαιο πως θα είχε περισσότερο χρόνο συμμετοχής, μια ομάδα πιο πολύ στα μέτρα του, και κυρίως καμία απολύτως πίεση. Θα μπορούσε να διορθώσει τα στατιστικά του και να έχει μια δεύτερη ευκαιρία αργότερα σε μια ομάδα καλύτερη. Αλλά αν ο Βεζένκοφ αποφάσισε να γυρίσει είναι γιατί, αφού δοκίμασε, κατάλαβε πως δεν ανήκει στο ΝΒΑ, αλλά το βασίλειό του είναι εδώ: η Ευρώπη και ο Ολυμπιακός του.  Πρόκειται για μια απόφαση έμπρακτης αυτοκριτικής που θέλει πρώτα από όλα θάρρος: το θάρρος να παραδεχτείς πως η προηγούμενη επαγγελματική σου επιλογή δεν ήταν τελικά η καλύτερη. Η επιλογή του Βεζένκοφ να πάει στο  ΝΒΑ αποδείχτηκε τέτοια. Ο MVP της Ευρωλίγκας δεν κατάφερε να είναι χρήσιμος στους Κινγκς γιατί όλοι δεν κάνουν για όλα: υπέφερε το σκληρό παιγνίδι, είχε αθλητικό έλλειμα, δεν έπαιρνε συχνά την μπάλα, δυσφορούσε και δεν χαιρόταν το μπάσκετ. Θα το χαιρόταν στους Ράπτορς; Δύσκολα γιατί στο Τορόντο θα έκανε κυρίως μια συλλογή από ήττες. Και οι μεγάλοι παίκτες μπορεί να συμβιβαστούν με πολλά. Όχι όμως με την ήττα.   

Αυτό μετράει πολύ

Δεν είναι πολλοί αυτοί που με μια καινούργια απόφαση είναι έτοιμοι δημοσίως να παραδεχτούν το προηγούμενο λάθος τους: θέλει προσωπικότητα και κότσια. Ενας άλλος στη θέση του Σάσα θα έμενε κι άλλο στο ΝΒΑ για να κερδίσει το δύσκολο στοίχημα που έβαλε με τον εαυτό του – θα γυρνούσε στην Ευρώπη έχοντας εξαντλήσει κάθε περιθώριο. Αλλά όταν φτάνεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο στοιχήματα και είσαι ο Βεζένκοφ, διαλέγεις να βάλεις το πιο δύσκολο: το πιο δύσκολο την δεδομένη στιγμή δεν είναι να μείνεις στο ΝΒΑ και να φτιάξεις τα στατιστικά σου, είναι να γυρίσεις σπίτι και να βοηθήσεις τον πληγωμένο Ολυμπιακό να συνέρθει και να ξανασταθεί στα πόδια του. Ο Σάσα είχε να διαλέξει ανάμεσα στην δύσκολη καταξίωση στις ΗΠΑ και στην δύσκολη ηγεσία του Ολυμπιακού: προτίμησε το δεύτερο. Αποφασίζοντας να γυρίσει στον Ολυμπιακό είναι σαν να λέει ότι στην ομάδα που τον ανέδειξε MVP της Ευρωλίγκας κάτι χρωστάει. Και ότι σ’ αυτή πρέπει να συνεχίσει γιατί είναι ο Βεζένκοφ δηλαδή ένας τύπος που δεν φοβάται τις αποφάσεις εντός και εκτός παρκέ.Που προτίμησε απο μια επιλογή καριέρας, μια σχέση ζωής. Και αυτές οι επλογές και οι σχέσεις μόνο εύκολες δεν είναι.  

Σίγουρα μετρά και ότι στον Ολυμπιακό θα βρει εύκολα τις συνθήκες που αγαπάει: το πιο σημαντικό είναι ότι θα αρχίσει να ξαναχαίρεται το μπάσκετ – το μπάσκετ που πέρσι του έλειψε. Αυτό είναι το πρώτο και το σημαντικότερο για κάθε παίκτη επιπέδου: να αισθάνεται σημαντικός σε μια σημαντική ιστορία. Κι αν μάλιστα η δική του παρουσία την κάνει και σημαντικότερη ακόμα καλύτερα. Όταν μιλάτε για τον Βεζένκοφ να μην ξεχνάτε πως δυο φορές που ήρθε στον Ολυμπιακό ήρθε στα δύσκολα. Κι αυτό μετράει πολύ.   

Ο Ολυμπιακός που αγαπήθηκε

Στο μεταξύ ο Ολυμπιακός έχει δύο παίκτες στη θέση του: τον Πίτερς, που σήκωσε το βάρος τον καιρό της απουσίας του κάνοντας  σπουδαία πράγματα και τον Πετρουσεφ που υπέγραψε στον Ολυμπιακό σίγουρος ότι θα έχει πολύ χρόνο συμμετοχής. Αλλά αυτά είναι προβλήματα του Μπαρτζώκα: θα κρίνει τι χρειάζεται, θα αποφασίσει τι θέλει, θα φτιάξει όπως κάθε χρόνο την ομάδα που έχει στο μυαλό του. Για την ώρα με την επιστροφή του Ντόρσεί και του Σάσα και την απόκτηση του Βιλντόσα για το ρόλο του Σλούκα, μοιάζει να θέλει να ξαναφτιάξει τον προπέρσινο Ολυμπιακό που έχασε το Final 4 στο Βελιγράδι, αλλά αγαπήθηκε για το μπάσκετ που έπαιζε γιατί είχε εκτός από plays και άμυνα και παίκτες με προσωπικότητα: με υπομονή θα τα δούμε όλα. Για την ώρα ας σταθούμε στην επιστροφή του Βεζένκοφ που δημιουργεί την βεβαιότητα ότι ο Ολυμπιακός είναι προορισμός. Κάτι πιο πολύ από μια απλά σπουδαία ομάδα.