Ο Ολυμπιακός και o Παναθηναϊκός ξεκινούν απόψε τις μάχες τους για την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο μπάσκετ. Οι δύο ομάδες έχουν παίξει τελικούς στα δύο ελληνικά κύπελλα, δηλαδή στο Σούπερ καπ και στο κύπελλο Ελλάδος. Τους έχει κερδίσει και τους δύο ο Ολυμπιακός, που χάρη και στις δύο νίκες του στην Ευρωλίγκα απέναντι στον Παναθηναϊκό προηγείται στα φετινά ματς των αιωνίων με 4-3. Όμως οι τρεις νίκες του Παναθηναϊκού στο πρωτάθλημα του έδωσαν την πρώτη θέση σ’ αυτό κι αυτή η πρωτιά του δίνει το πλεονέκτημα έδρας σε περίπτωση που χρειαστεί πέμπτο ματς για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την κατάκτηση της Ευρωλίγκας πριν λίγες μέρες, καθιστούν τους Πράσινους φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όμως πριν τα ματς αρχίσουν, τίποτα δεν μοιάζει τόσο απλό: το λέω χωρίς να έχω την παραμικρή έμπνευση για το πώς θα εξελιχτούν.

Ας θυμηθούμε κάτι: δεν είναι απαραίτητο ότι όποιος κερδίζει την Ευρωλίγκα, θα κερδίσει και το ελληνικό πρωτάθλημα. Έχουμε δει τον Παναθηναϊκό ως πρωταθλητή Ευρώπης να γνωρίζει κάποτε από τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη τη μεγαλύτερη ήττα του σε ντέρμπι στην ιστορία. Και έχουμε δει τον Παναθηναϊκό να κερδίζει το πρωτάθλημα από τον πρωταθλητή Ευρώπης  Ολυμπιακό το 2013 προκαλώντας μάλιστα και την τιμωρία της έδρας του.

Χωρίς αντίκρισμα

Αν ο Παναθηναϊκός έχει τον αέρα του φαβορί, αυτό δεν έχει να κάνει με τα προηγούμενα παιχνίδια των δύο στο πρωτάθλημα, το 3-0 των Πράσινων και την κατάληψη της πρώτης θέσης, αλλά οφείλεται στην εικόνα του μπάσκετ που είδαμε από την ομάδα του Αταμάν στο Final 4: ο Παναθηναϊκός το κέρδισε κάνοντας περίπου περίπατο με την Φενέρ και με την Ρεάλ Μαδρίτης δείχνοντας πως δεν έχει τρωτά σημεία. Ο τρόπος που επικράτησε στο Final 4 κάνει πολλές από τις συζητήσεις που έγιναν τον περασμένο χειμώνα να μοιάζουν χωρίς αντίκρισμα. Ο Σλούκας όχι μόνο δεν τελείωσε ως παίκτης, όπως πίστευαν διάφοροι που χειροκρότησαν καλοκαιριάτικα την απόφαση του Ολυμπιακού να τον αφήσει να φύγει, αλλά έδειξε ότι μπορεί να κάνει ακόμα την διαφορά. Κανείς πλέον δεν τολμάει να κάνει υποδείξεις στον Αταμάν τονίζοντας ότι πρέπει να αποκτήσει ένα ψηλό, να δώσει χρόνο συμμετοχής στον Μαντζούκα κι άλλα τέτοια. Όλοι μοιάζουν να κατάλαβαν ότι οι περιφερειακοί του Παναθηναϊκού είναι μια πολυτέλεια που ελάχιστες ομάδες στην Ευρώπη έχουν. Επομένως πρέπει να περιμένουμε απλά την στέψη του Παναθηναϊκού ως πρωταθλητή; Δεν θα το έλεγα. Ειδικά αν η σειρά πάει στα πέντε ματς θα κερδίσει όχι όποιος έχει την καλύτερη φόρμα, αλλά όποιος απλά στέκεται στα πόδια του.

Η πιο μεγάλη ικανότητα

Ο Ολυμπιακός γύρισε με ερωτηματικά από το Βερολίνο. Δεν έφταιγε γι’ αυτό η ήττα από την Ρεάλ, ούτε η συνακόλουθη νίκη του Παναθηναϊκού με την Βασίλισσα. Αυτό που χάλασε τις βεβαιότητες πολλών οπαδών του είναι ότι το μπάσκετ του Ολυμπιακού στο ματς με την Ρεάλ φάνηκε ξαφνικά υπερβολικά προβλέψιμο και ντεμοντέ. Η πίστη ότι έχει βρεθεί μια μαγική συνταγή που βασίζεται στην άμυνα και έχει παντού και πάντα εφαρμογή κάπου κλονίστηκε. Και ο τραυματισμός του Φαλ, σε συνδυασμό με τον αποκλεισμό του Ράιτ από την επτάδα των ξένων που έχουν δικαίωμα συμμετοχής στους ελληνικούς τελικούς, έφερε στις τάξεις των ερυθρολεύκων οπαδών μεγάλο προβληματισμό. Ορθώς υπάρχει προβληματισμός. Αλλά μην αδικείται τον Ολυμπιακό του Μπαρτζώκα.

Το παράξενο με τον Μπαρτζώκα είναι ότι συνήθως τον αγαπάνε όσοι τον αγαπάνε για λάθος λόγους. Η πιο μεγάλη ικανότητα του προπονητή του Ολυμπιακού είναι να παρουσιάζει πάντα μαχητικές ομάδες με ταυτότητα και συγκεκριμένους τρόπους. Αυτό το χάρισμα φαίνεται κυρίως στα δύσκολα: ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα δύσκολα χάνει την συνοχή του και πάντα παλεύει με τις αδυναμίες του. Αν τις αντιμετωπίσει σωστά μπορεί να βγει ζωντανός από κάθε δοκιμασία. Πολλές φορές η εντύπωση που μου δίνει είναι ότι κερδίζει και χάνει μόνος του.  Ισως για αυτό χθες ο Μπαρτζώκας όταν αναφέρθηκε στη μεγαλύτερη δυσκολία του Ολυμπιακού μίλησε για την «μεταγραφολογία»: αυτό που φοβάται κυρίως είναι να μην έχει δημιουργηθεί μετά το Final 4 εντός της ομάδας κάποιου είδους βεβαιότητα πως θα αλλάξει πολύ. Και πως τα ματς αυτά με τον ΠΑΟ είναι κάτι σαν ένα δεύτερο φινάλε μιας σεζόν που στο Βερολίνο έχει ήδη τελειώσει.   

Να θυμίζει το φινάλε

Ο Ολυμπιακός θα μπει στους τελικούς χωρίς να είναι φαβορί, δεν έχει πλεονέκτημα έδρας, δεν έχει τον τίτλο του πρωταθλητή Ευρώπης. Αλλά έχει πάντα μια μαχητική ομάδα και ο Μπαρτζώκας πρέπει να θυμίσει στους παίκτες του ότι τα ματς με τον Παναθηναϊκό δεν θα γίνουν στο Βερολίνο για την Ευρωλίγκα, αλλά στο ΟΑΚΑ και στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα. Στο ελληνικό πρωτάθλημα το αν έχεις σπουδαίους περιφερειακούς ή καταπληκτικούς ψηλούς παίζει δευτερεύοντα ρόλο. Αυτό που χρειάζεται για να βγεις πρωταθλητής είναι να βρεις πρωταγωνιστές στη σειρά των αγώνων και φυσικά να δείξεις ότι θες τον τίτλο πιο πολύ από τον αντίπαλο σου. Ο Ολυμπιακός χωρίς σπουδαίο επιθετικό παιχνίδι και χωρίς σκόρερς σταθερούς, ήταν πολύ δύσκολο φέτος να κερδίσει την Ευρωλίγκα - πόσο μάλλον όταν το καλοκαίρι έχασε τον Σλούκα και τον Βεζένκοφ χωρίς να καταφέρει να τους αντικαταστήσει. Όμως οι τελικοί του πρωταθλήματος είναι παιχνίδια αποδείξεων: μετράει πάρα πολύ περισσότερο από την ποιότητα η μαχητικότητα, η πίστη και το κίνητρο. Για να το πω κάπως διαφορετικά οι τελικοί είναι η ώρα του Γιώργου Μπαρτζώκα. Πρέπει να παρουσιάσει μια ομάδα που να θυμίζει τον Ολυμπιακό που τελείωσε την Ευρωλίγκα με 10 νίκες σε 11 παιχνίδια - μία μάλιστα σε βάρος του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ. Πρέπει επίσης να θυμίσει στην ομάδα του πως συχνά είναι οι υπερβολές αυτό που της κάνουν κακό: συχνά αρκεί μια νίκη για να πιστεύουν όλοι ότι είναι ανίκητη και συχνά μια ήττα για να αναρωτιούνται γιατί έχουν πάει όλα στραβά – το λέω γιατί στο Final4 μια ήττα (και μάλιστα από την Ρεάλ) είχε ο Ολυμπιακός και νομίζεις ότι έχασε δεκαπέντε ματς στην σειρά.

Μετράει πιο πολύ

Ο Μπαρτζώκας χρειάζεται το πρωτάθλημα και για να έχει την άνεση να διορθώσει το καλοκαίρι κάποια από τα εφετινά λάθη του, χωρίς την πίεση μιας δεύτερης αποτυχίας.  Ο Αταμάν δεν νομίζω ότι θα πορώσει τους παίκτες του Παναθηναϊκού: ακολουθώντας την προσφιλή τακτική του θα τους ζητήσει να κάνουν καλύτερα από τον Ολυμπιακό όσα ο Ολυμπιακός κάνει καλά. Από τον Αταμαν δεν περιμένω απροσδόκητα σχήματα, παρεμβάσεις από τον πάγκο, χρησιμοποίηση 10-11 παικτών: εκπλήξεις περιμένω από τον Μπαρτζώκα που θυμίζω ότι έχει κερδίσει φέτος τον Παναθηναϊκό μια φορά με καλύτερο παίκτη τον Μιλούντινοφ, μια άλλη με MVP τον Ράιτ, μια τρίτη με καθοριστική βοήθεια σε ένα παιχνίδι από τον Μητρουλόνγκ που κάποιοι έχουνε ξεχάσει ότι βρίσκεται κι αυτός στον Ολυμπιακό. Προφανώς ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός με την ψυχολογία στα ύψη έχει το αβαντάζ του προγνωστικού. Αλλά στην πραγματικότητα τα ματς είναι η ευκαιρία του Γιώργου Μπαρτζώκα για να κερδίσει πάλι την καθοριστική υποστήριξη του κόσμου της ομάδας στο επόμενο σχέδιό του. Κι αυτό κάτι μου λέει πως για τον ίδιο μετρά πιο πολύ κι από το πρωτάθλημα…