Η Ρόμα έχασε το Γιουρόπα λιγκ από την Σεβίλλη, αλλά η φασαρία που γίνεται από την μεριά της για την διαιτησία έχει περισσότερο ενδιαφέρον κι από το ίδιο το ματς. Την ξεκίνησε φυσικά ο Μουρίνιο. Στους παίκτες του είπε στο τέλος του ματς πως μπορούν να γυρίσουν στη Ρώμη με ψηλά το κεφάλι και πως πρώτα ο ίδιος αισθάνεται ότι οι Αγγλοι διαιτητές τον έκλεψαν. Σε δυο βίντεο που κυκλοφόρησαν ο Πορτογάλος μοιάζει να βρίζει δυο φορές μετά το τέλος του ματς τους διαιτητές. Στο πρώτο βίντεο, στο τέλος του παιγνιδιού, επιτίθεται στον τέταρτο διαιτητή Ολιβερ και μοιάζει να του λέει πως τον γνωρίζει από παλιά και τον θυμάται. Στο δεύτερο βίντεο φαίνεται ότι στην έξοδο του γηπέδου έχει τυχαία συναντηθεί με τον διαιτητή Τέιλορ στον οποίο φώναξε πως πρέπει να ντρέπεται.  Ο διαιτητής Τέιλορ κινδύνεψε να φάει ξύλο και από τους οπαδούς της Ρόμα στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης – δεν θυμάμαι χρόνια τώρα κάτι ανάλογο.

Νομίζω πως στα χρόνια του VAR αυτός πρέπει να είναι ο πρώτος τελικός ευρωπαϊκής διοργάνωσης που ξεσηκώνει θύελλες διαμαρτυριών μετά το φινάλε του. Και μου δίνει και την ευκαιρία και για ένα προβληματισμό.

Δεν είναι τυχαίοι

O Αγγλος διαιτητής Αντονι Τέιλορ δεν είναι κάποιος τυχαίος. Φέτος αν αθροίσεις τις παρουσίες του στις αγγλικές διοργανώσεις, στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και στις διοργανώσεις των Εθνικών ομάδων βρίσκεις ότι έχει διευθύνει 43 ολόκληρα ματς – έξι από αυτά στο Τσάμπιονς λιγκ και δυο στο Γιουρόπα λιγκ. Είναι 44 χρονών και βαδίζει προς την αποστρατεία – νομίζω πως ο αρχιδιαιτητής της UEFA Ρομπέρτο Ροσέτι του έδωσε τον τελικό του Γιουρόπα λιγκ ως ένα είδος ανταμοιβής για την μεγάλη καριέρα του. Ο Τέιλορ είναι έμπειρος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και καλός. Πριν τον τελικό της Βουδαπέστης ανάμεσα στην Σεβίλλη και στη Ρόμα, του είχαν εμπιστευθεί τον τελικό του UEFA Nations League ανάμεσα στην Γαλλία και στην Ισπανία (2-1). Κι εκεί μόνο άριστος δεν ήταν.

Στο VAR την Τετάρτη ήταν ένας άλλος Αγγλος που είναι κι αυτός φίρμα: ο Στιούαρτ Άτγουελ. Είναι 40 χρονών κι έχει υπάρξει πρωταγωνιστής σε διάφορες αγγλικές περιπέτειες κι όχι μόνο: στο βιογραφικό του φαίνεται ότι έχει διευθύνει δυο φορές ματς στην Ιαπωνία (κατά παράκληση των Γιαπωνέζων στην Πρέμιερ λιγκ – συμβαίνουν και αλλού). Φέτος έχει διευθύνει 30 ματς – το VAR θα έπρεπε για αυτόν να ήταν παιγνιδάκι. Κι έτσι έγινε. Μόνο που το χρησιμοποίησε μάλλον για να παίζει με τα νεύρα του Μουρίνιο.   

Μια ασήμαντη παρέμβαση

Στον  τελικό της Βουδαπέστης έτυχαν στους Αγγλους διαιτητές πολλές και περίεργες φάσεις. Ο Ατγουελ γλύτωσε τον συμπατριώτη του από λάθη που θα μπορούσαν να είναι ιστορικά. Τον συμβούλεψε σωστά να μην δώσει πέναλτι στη Ρόμα στο πρώτο ημίχρονο και να πάρει πίσω το πέναλτι που έδωσε στη Σεβίλλη στο δεύτερο ημίχρονο και το οποίο δεν υπήρχε. Αλλά δεν του είπε το παραμικρό για το χέρι – πέναλτι του Φερνάντο στο 82΄. Είναι μια φάση που δεν την λες και δύσκολη: χέρι υπάρχει πέραν πάσης αμφιβολίας.

Γιατί δεν δόθηκε το πέναλτι αυτό; Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι οι δυο Αγγλοι διαιτητές δεν ήθελαν να κρίνουν τον τελικό δίνοντας το. Άφησαν κατά κάποιο τρόπο στην άκρη τον κανονισμό και έκριναν την φάση με βάση το βάρος του ματς. Ακόμα κι αν η σέντρα περάσει δεν υπάρχει φάση, καθώς η άμυνα της Σεβίλλης είναι τακτοποιημένη και η μπάλα δεν πάει ούτε προς την εστία, ούτε σε κάποιο παίκτη της Ρόμα. Το χέρι, μοιάζουν να λένε οι Αγγλοι διαιτητές, είναι κάτι σαν ασήμαντη παρέμβαση του Φερνάντο. Φυσικά η εκτίμησή τους λογικά έχει τρελάνει και τον Μουρίνιο και τους Ρωμαίους, που δεν θέλουν και πολύ για να φτιάξουν θεωρίες συνομωσίας. Και να κυνηγάνε διαιτητές στα αεροδρόμια.  

Εξοργιστικό το φινάλε

Επειδή μου αρέσουν οι διαιτητές πιο πολύ από τους κανόνες διαιτησίας, που έτσι κι αλλιώς πολλές φορές αποδέχονται ερμηνείας κι επομένως προκαλούν αδικίες, εγώ νομίζω ότι στον Τέιλορ έχει συμβεί κάτι απλό: του έχουν διαμαρτυρηθεί οι παίκτες της Σεβίλλης για τη φάση του γκολ της Ρόμα κι αφού την φάση την συζήτησε με τους συνεργάτες του στο ημίχρονο, στο δεύτερο ημίχρονο μοιάζει πνιγμένος από ενοχές.

Η αλήθεια είναι πως πριν από το ωραίο γκολ του Ντιμπάλα έχει προηγηθεί ένα άτσαλο μαρκάρισμα στον Ράκιτιτς. Στην Πρέμιερ λιγκ φάουλ σε αυτή τη φάση δεν δίνεται ποτέ, αλλά εδώ βρισκόμαστε στον τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης και για τον Τέιλορ το να κρινόταν ένας τελικός από μια δική του βρετανική απόφαση ήταν προφανώς πρόβλημα. Στο δεύτερο ημίχρονο μου φάνηκε όντως λίγο πιο προστατευτικός για την Σεβίλλη με αποκορύφωμα την φάση του πέναλτι στο 82΄. Αλλά τον καταλαβαίνω: του φάνηκε ότι και η φάση του 82’ σηκώνει συζήτηση και δεν ήθελε για δεύτερη φορά στη βραδιά να δώσει στη Ρόμα κάτι που για τον ίδιο και τους συνεργάτες του δεν είναι τόσο ξεκάθαρο. Ωστόσο στο επεισοδιακό αυτό ματς υπάρχει κάτι περισσότερο εξωφρενικό από το «χέρι – πέναλτι» που χωρά συζήτηση: η απόφασή τους να δώσουν επανάληψη στην εκτέλεση πέναλτι του Μοντιέλ. Ο Αργεντινός χτύπησε το τέταρτο κρίσιμο στην διαδικασία. Αστόχησε στην πρώτη εκτέλεση για να ευστοχήσει στην γενναιόδωρη επανάληψή και να βάλει τέλος στο ματς.

Κάνουν την πλάκα τους

Θυμάμαι εκατοντάδες διαδικασίες πέναλτι σε όλες τις διοργανώσεις. Επανάληψη πέναλτι έχω δει μόνο σε τελικό κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον ΠΑΟ τότε που οι διαιτητές έπαιζαν κόντρα τον Ολυμπιακό, αλλά το λέγαμε «πέτρινα χρόνια» κι όχι «παράγκα». Η επανάληψη που αποφάσισε ο Τέιλορ μετά την συμβουλή του Άτγουελ είναι πραγματικά επίδειξη διαιτητικής δύναμης. Όχι γιατί ο Λουίς Πατρίτσιο δεν κινήθηκε (σαφώς και κινήθηκε) αλλά για τρεις άλλους λόγους. Πρώτον γιατί πολύ συχνά οι τερματοφύλακες κινούνται στα πέναλτι του τέλους. Δεύτερον γιατί οι ίδιοι διαιτητές έκαναν πολιτική στη φάση του 82΄για να μην κρίνουν το ματς και το έκριναν στο φινάλε. Και τρίτον γιατί το σουτ του Μοντιέλ κατέληξε στο δοκάρι και η Σεβίλλη είχε έτσι κι αλλιώς το αβαντάζ αφού η Ρόμα πέναλτι είχε χάσει δυο!

Σε αυτή την απίθανη απόφαση φαίνεται κάτι που δεν έχει να κάνει ούτε με το VAR, ούτε με την όποια διαιτητική επάρκεια: αυτό που καταλαβαίνω είναι πως από την ώρα που οι μεγάλοι διαιτητές του καιρού μας έγιναν επαγγελματίες, όχι μόνο δεν φοβούνται τίποτα, αλλά παίρνουν και τόσα χρήματα που μπορούν πραγματικά να κάνουν την πλάκα τους! Ο Ατγουελ πχ είχε γίνει το 2008 ο νεότερος Αγγλος διαιτητής στην Πρέμιερ λιγκ, τα έκανε θάλασσα και υποβιβάστηκε στη δεύτερη κατηγορία μερικά χρόνια αργότερα. Αλλά επανήρθε δριμύτερος. Για να πάρει ένα σκασμό λεφτά και να βάλει την υπογραφή του σε ένα τελικό του Γιουρόπα λιγκ ξεσηκώνοντας κόσμο. Τι να φοβηθεί; Μήπως τον τιμωρήσει η UEFA; E και; Αφενός αυτό δεν θα συμβεί κι αφετέρου ο ίδιος παίρνει τόσα λεφτά στην Αγγλία που δεν τον πολύνοιάζει αν του χρόνου στην Ευρώπη θα παίξει επτά ματς ή τέσσερα. Ετσι γίνεται ένας εκπρόσωπος της βρετανικής διαιτητικής αλαζονείας. Που την είδαμε στα καλύτερά της.     

Ακροδεξιός διαιτητής, όχι πρόεδρος

Υποτίθεται ότι οι διαιτητές θα σταματούσαν να κρίνουν ματς (και μάλιστα τέτοια ματς) όταν θα ήταν επαγγελματίες και θα είχαν την βοήθεια της τεχνολογίας. Κουταμάρες. Οι άνθρωποι που γίνονται διαιτητές κάποια τρέλα κουβαλάνε. Κι όσο κι αν την κρύβουν κάποια στιγμή αυτή θα εκδηλωθεί. Κι όσο κι αν κάποιοι φωνάζουν για τις αποφάσεις τους, αυτοί θα γυρίσουν σπίτι με την χαρά γιατί έγραψαν ιστορία.
Και η UEFA; Ο Ροσέτι κάνει το σταυρό του ελπίζοντας στους άλλους τελικούς να μην γίνουν ανάλογα. Ίσως έχει και πονοκεφάλους ψάχνοντας και διαιτητή για τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ. Ο Πολωνός διαιτητής Μαρτσίνιακ που έχει οριστεί να τον διευθύνει βρίσκεται στο επίκεντρο καταγγελιών της αντιρατσιστικής ομάδας Never Again, η οποία υποστηρίζει ότι ο διεθνής διαιτητής «συμμετείχε σε πρόσφατη εκδήλωση που διοργανώθηκε από έναν ακροδεξιό Πολωνό ηγέτη, τον Σλάβομιρ Μέντζεν». «Είμαστε σοκαρισμένοι και αηδιασμένοι ανακαλύπτοντας τη σχέση του Μαρτσίνιακ με τον Μέντζεν και τις τοξικές πολιτικές του δηλώσεις», εξήγησε ο αντιπρόεδρος του Never Again Ράφαλ Πανκόβσκι. Αν τον αντικαταστήσει τον Μαρτσίνιακ η UEFA η απόφαση θα σημαίνει πως απαγορεύεται να είσαι ακροδεξιός και διαιτητής, αλλά όχι ακροδεξιός και πρόεδρος ομοσπονδίας πχ.