Όπως μετά από κάθε ματς που η Εθνική μας δεν κερδίζει κόντρα σε ένα αντίπαλο στα χαρτιά (και μόνο…) κατώτερο εφημερίδες και αθλητικές ιστοσελίδες ξεσαλώνουν! «Πισωγύρισμα». «Κακή και τυχερή». «Ανάξια της τύχης της». «Τέλος κακό όλα κακά». «Δώρον άδωρον». Παραθέτω ενδεικτικούς τίτλους – υπάρχουν και χειρότεροι. Ακολουθούν όπως πάντα δηλώσεις αυτοκριτικής των πρωταγωνιστών. «Δίκαιο αποτέλεσμα, αλλά όχι αυτό που θέλαμε» είπε ο ομοσπονδιακός προπονητής Τζόν Φαν΄τ Σχιπ. «Δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε ευχαριστημένοι» είπε ο Τζαβέλας. Ηρεμήστε βρε παιδιά. Γιατί να μην είμαστε;

Από τους παίκτες που την απαρτίζουν αυτή την ομαδα κάτι θετικό από την παρουσία τους στην Εθνική έχουν να θυμούνται μόνο όσοι αγωνίστηκαν το 2018 στο μπαράζ με την Κροατία για μια θέση στο μουντιάλ. Εκτοτε η Εθνική κατρακυλά συνεχώς προς τα κάτω: η ισοπαλία με την Γεωργία είναι αποτέλεσμα αντίστοιχο με την ισοπαλία με το Λιχτενστάιν, τις ήττες με την Εσθονία και την Αρμενία, την ισοπαλία με το Κόσοβο κτλ. Μια ομάδα που δεν κερδίζει το Λιχτενστάιν, το Κόσοβο, την Εσθονία και την Αρμενία, γιατί είναι κακό που έχει φέρει ισοπαλία με τη Γεωργία; Εμένα μου φαίνεται επιτυχία! Πόσο μάλλον όταν στο ματς με τους Γεωργιανούς στο δεύτερο ημίχρονο δεν έκανε ευκαιρία. Και πώς να κάνει;  

Αστέρας χωρίς τον Μπαράλες

Είναι εύκολο να κάνεις κριτική στο ματς και να το παρουσιάσεις ως απόδειξη μιας συλλογικής ανικανότητας που βγάζει μάτια.  Η Εθνική μας προηγείται χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα, μόνο και μόνο γιατί ένας κακομοίρης Γεωργιανός με το όνομα Καμπάτζε πλασάρει καταπληκτικά τον τερματοφύλακα Λόρια στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του χωρίς να πιέζεται. Οι Γεωργιάνοι, μια τίμια  ομάδα επιπέδου Αστέρα Τρίπολης χωρίς τον Μπαράλες, έχουν μόνο ένα ποδοσφαιριστή της προκοπής, τον ντριπλομανή 20χρονο Χβίτσα Κβαρατσχέλια που μοιράζει «ποδιές» με τη φανέλα της Ρούμπιν Καζάν στο ρωσικό πρωτάθλημα. Ο Φαν τ΄Σχιπ έχει βάλει στο δεύτερο ημίχρονο δυο παίκτες για να τον αναχαιτίσουν – τον Μαυρία στη θέση του τραυματία Μπακάκη και τον Λημνιό που γυρνά πιο πολύ από τον Τζόλη. Μόνο που και οι δυο κανονικό ματς μάλλον δεν θυμούνται από πότε έχουν να παίξουν και Κβαρατσχέλια δυο λεπτά μετά το αυτογκόλ του Καμπάτζε τους πήρε παραμάζωμα και ισοφάρισε.

 Αγωνιστική κατάντια

Η Εθνική μας δεν κατάφερε να κρατήσει το γκολ που της χάρισε η Γεωργία ούτε ένα πεντάλεπτο και δέχτηκε την ισοφάριση από τον μοναδικό παίκτη των αντιπάλων που μπορούσε κάτι να κάνει με τη μπάλα στα πόδια: αγωνιστικά, όλο αυτό, το λες και κατάντια. Αλλά δεν φταίνε οι παίκτες. Ούτε ο Μαυρίας υποχρέωσε τον Φαν τ’ Σχιπ να τον βάλει στο γήπεδο λέγοντας του «κόουτς κάνε κάτι δεν παίζω από τον Νοέμβριο», ούτε ο Λημνιός απείλησε τον προπονητή ότι θα τον απολύσει αν δεν τον χρησιμοποιήσει, ούτε ο Ζέκα με τον Μπουχαλάκη του είπαν να τους αφήσει μόνους στη μεσαία γραμμή να τρέχουν και να μην φτάνουν, ούτε ο Παυλίδης είπε ότι αν δεν παίξει πάλι βασικός θα αλλάξει το μικρό του όνομα και θα λέγεται Σοκολάτας Παυλίδης και όλοι θα πρέπει να ζήσουν με αυτή την στεναχώρια. Φταίει ο Φαν τ΄Σχιπ; Κι αυτό είναι παιζόμενο. Κυρίως γιατί και ο Αγγελος Αναστασιάδης έκανε ακριβώς πολλά παράξενα ίδια.

Απορίες χωρίς τέλος

Από την Εθνική δεν λείπει ούτε η παλιά άμυνα, ούτε το εύκολο γκολ, ούτε ένα δεξί μπακ, ούτε ένα αριστερό εξτρέμ – αυτά είναι πολυτέλεια να τα συζητάς όταν έχει χαθεί τελείως το πιο βασικό: η σοβαρότητα.

Κάθε φορά που υπάρχουν κλήσεις αναρωτιέσαι πραγματικά αν αυτοί που τις κάνουν παρακολουθούν έστω το ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι δυνατόν να μην καλείς αρχικά τον Μπακάκη, να τον φωνάζεις όταν χτύπησε ο Γιαννούλης και να τον χρησιμοποιείς σε δυο κολλητά ματς βασικό, όταν ξέρεις ότι είναι επιβαρυμένος, ανέτοιμος και έρχεται από τραυματισμό; Τι άραγε έχεις δει στο Σβάρνα κι αυτός είναι μέλος της Εθνικής; Πως γίνεται να παίζουν ξαφνικά βασικοί, κάποιοι παίκτες που ψάχνουν συμβόλαια στην Ελλάδα για να επιστρέψουν, όπως ο Κυριάκος Παπαδόπουλος και ο Μαυρίας; Μήπως άραγε παλιότερα δεν γινόταν το ίδιο με τον Οικονόμου, που τον καλούσαν στην Εθνική μέχρι να ρθει στην ΑΕΚ, λες και τον τέσταραν αν είναι ικανός; Ποιος είδε και που τον Μαυρία, ενώ π,χ αγνοεί το τι κάνει ο Γιάννης Μασούρας στην Πολωνία; Και με ποια λογική ο Τσιμίκας κρίνεται ως ικανός να αγωνιστεί με την Ισπανία, αλλά όχι και με τη Γεωργία, όπου εμφανίζεται ο ανέτοιμος Γιαννούλης, που καλά καλά δεν μπορεί να σπριντάρει; Και τη διαφορά έχει τελικά ο Φαν τ’ Σχιπ από τον Αναστασιάδη; Μήπως κι εκείνος δεν καλούσε παίκτες που ως εκ θαύματος, αφού έφταναν στην Εθνική έβρισκαν μετά και συμβόλαιο σε μια ομάδα στην Ελλάδα;

Τάβλι στον καφενέ

Ξέρετε ποιο είναι το τραγικό; Ο,τι όλα αυτά μπορεί να είναι παράδοξα και συγχρόνως εντελώς τυχαία. Μπορεί να γεννούν υποψίες ότι πίσω από τις κλήσεις υπάρχει ένα πιλοτάρισμα, αλλά μπορεί και κάτι τέτοιο να μην ισχύει. Μπορεί να δημιουργούν τεράστια ερωτηματικά και απορίες, αλλά μπορεί και να βασίζονται σε μια κάποια λογική του προπονητή – λογική που ίσως εμείς αγνοούμε και πρέπει να δεχτούμε στη βάση του αξιώματος που λέει ότι «αυτός ξέρει πάντα καλύτερα». Ωστόσο ακόμα κι αν είναι έτσι υπάρχει ένα δεδομένο που εδώ και τρία χρόνια τουλάχιστον διαλύει την Εθνική μέρα με τη μέρα και δεν την αφήνει να σηκώσει κεφάλι ούτε και όταν παίρνει ένα σπουδαίο αποτέλεσμα όπως η ισοπαλία με τους Ισπανούς: το δεδομένο είναι η βεβαιότητα ότι τίποτα δεν λειτουργεί στην ΕΠΟ αξιοκρατικά, διότι μια ομοσπονδία που διοικούν καφετζήδες δεν μπορεί να έχει μια Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της προκοπής. Λατρεύω το καφενείο. Αλλά για μέτριο βραστό, εφημερίδες και τάβλι.

Που θα δοθεί ο καφές…

Η Γεωργία, που δεν την λες μεγαθήριο, και δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση ως μοντέλο σπουδαίας ευρωπαϊκής ομάδας, έχει προπονητή τον Γουίλι Σανιόλ που δούλεψε στην Εθνική ομάδα της Γαλλίας, στη Μπορντό και στη Μπάγερν Μονάχου. Αρχηγός της αποστολής της στη Θεσσαλονίκη ήταν ο αντιπρόεδρος της ομοσπονδίας της Αλεξάντερ Ιασβίλι, πρώην αστέρι της ομάδας, που έχει πετύχει και γκολ σε βάρος της Εθνικής μας το 2010 στο ντεμπούτο του Σάντος. Δεν έχουν πρωταθλητές Ευρώπης οι Γεωργιανοί, αλλά η ομοσπονδία τους είναι γεμάτοι από παίκτες που έχουν παίξει στο εξωτερικό και μεταφέρουν τη γνώση τους: τον Σανιόλ τον διάλεξε ο πρόεδρος Λέβαν Κομπιασβίλι, ο νούμερο ένα σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής στην Εθνική ομάδα. Εδώ ας ελπίσουμε τη Δευτέρα να συνεδριάσει η Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ για να συζητηθούν τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν τα μέλη της όπως το ποιος θα ανεβεί από τη Σουπερλίγκ2, αν θα πάρει αύξηση ο Φιλιπούσσης ώστε να σπάσει το φράγμα των 10 χιλιάδων ευρώ το μήνα και πως θα πείσουμε την κυβέρνηση να κατεβάσει το ΦΠΑ στο φρέντο εσπρέσο.

Με αυτά τα δεδομένα θεωρώ την ισοπαλία τεράστιο αποτέλεσμα. Δεν άκουσα μόνο που θα δοθεί ο καφές μετά την κηδεία του επόμενου αποκλεισμού: έχουμε πολύ κόσμο ικανό για μια τελετή αντάξια της θλίψης...