Παραμονές του δεύτερου ημιτελικού του Τσάμπιονς λιγκ ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης και στην Ντόρτμουντ ο Καλε Ρουμενίγκε έδωσε μια συνέντευξη στην μαδριλένικη εφημερίδα Αs. Όταν τον ρώτησαν για τον Κάρλο Ανσελότι είπε τα εξής: «Ο Κάρλο είναι ένας όμορφος άνθρωπος. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο όταν δούλεψα μαζί του ήταν η στωική γαλήνη του. Τίποτα δεν τον κάνει να χάνει την ψυχραιμία του. Είναι ένας κύριος πραγματικός. Θυμάμαι ότι μας έσφιξε τα χέρια όταν διαπραγματευόμασταν για να γίνει προπονητής της Μπάγερν και δεν χρειαζόταν να υπογράψουμε κανένα συμβόλαιο γιατί άξιζε ο λόγος του και το ένιωθες. Δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν να λέει μια κακή λέξη για τον Κάρλο σε ολόκληρη τη ζωή μου. Αυτή η τρομερή ψυχραιμία του ταιριάζει απόλυτα σε έναν σύλλογο, που ζει πάντα σε συνθήκες έντασης όπως η Μπάγερν ή η Ρεάλ Μαδρίτης. Είναι κρίμα που αναγκαστήκαμε να χωρίσουμε και θυμάμαι πολύ καλά ότι ήμουν αυτός που έπρεπε να του το ανακοινώσω. Δακρύσαμε και οι δύο και μετά με αποχαιρέτησε με μια φράση που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Μου είπε ότι δε ήμουν πια το αφεντικό του, αλλά ότι θα είναι πάντα φίλος μου. Και να ξέρετε ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε για πάντα φίλοι γιατί τον θαυμάζω». Από χθες ο Κάλε θα έχει λόγο να θαυμάζει τον Κάρλο λίγο παραπάνω. Η Μπάγερν του είχε σχεδόν προκριθεί. Ο Αντσελότι χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του έριξε στο ματς τον Ντίαθ αντί του Βαλβέρδε και τον Χοσέλου αντί του Ροντρίγκο για να παίξει η ομάδα του κάτι σαν 4-4-2 στο φινάλε, δηλαδή για να γεμίσει η περιοχή της Μπάγερν παίκτες. Κι όταν έγινε το 2-1 δεν είχε πρόβλημα για τα τελευταία δέκα λεπτά να βγάλει και τον Μπέλιγχαμ για να βάλει τον Μιλιτάο. Και να πάρει ψύχραιμα μια πρόκριση που κατέστρεψε την σεζόν της Μπάγερν την στιγμή που αυτή έμοιαζε να αποκτά άλλες διαστάσεις.   

Η επιστροφή του Νόιερ

Η ψυχραιμία του Αντζελότι φάνηκε ακόμα μεγαλύτερη διότι ο αντίπαλος του προπονητής πνίγηκε στο τέλος από το άγχος του. Ο Τούχελ εμφάνισε στο Μπερναμπέου μια Μπάγερν κομμάτι καλύτερη από αυτή που είχαμε δει στο πρώτο ματς - δεδομένων των συνθηκών. Όσο κι αν ο Κίμιχ υπέφερε αβοήθητος απέναντι στον Βινίσιούς η άμυνα της Μπάγερν ήταν σχετικά καλύτερη, αφού πάλι καταφέρει να περιορίσει τον Μπελιγχαμ, αλλά αυτή τη φορά και τον Ροντρίγκο και τον Κρός. Ο Τούχελ είχε την τύχη να δει τον Νόιερ να κάνει πράγματα που είχαμε να δούμε από αυτόν από το μακρινό 2014 όταν ήταν αναμφίβολα ο καλύτερος τερματοφύλακας στον κόσμο. Δεν ήταν μόνο οι επεμβάσεις του αλλά γενικότερη παρουσία του αυτή που έκανε την άμυνα της Μπάγερν να μοιάζει πιο σίγουρη. Δεν ήταν όμως μόνο η άμυνα αυτό που έκανε τους Βαυαρούς να μοιάζουν έτοιμοι να πάρουν το εισιτήριο για τον τελικό του Γουέμπλεϊ. Η επιλογή του Πάβλοβιτς αντί του Γκορατσκα έκανε την Μπάγερν πιο επικίνδυνη στις αντεπιθέσεις. Ο αποκλεισμός του Μίλερ την έκανε πιο γρήγορη. Ο Ντέιβις που άνοιξε το σκορ με ένα καταπληκτικό γκολ στο69΄δεν ήταν απλά μια χρυσή αλλαγή αλλά μια εξαιρετική έμπνευση. Με αυτόν, ένα προικισμένα επιθετικό δεξιό μπακ, ο Τούχελ αντικατέστησε τον άτυχο Γκνάμπρι που φέτος δεν έχει αγωνιστεί καλά καλά ούτε σε δέκα παιχνίδια βρίσκοντας ένα χρήσιμο κι απαραίτητο μαχητή.

Πως θα κρατήσει το αβαντάζ

Η Μπάγερν είχε ευκαιρίες για να βρει ένα δεύτερο γκολ, αλλά όταν δεν το βρήκε ο προπονητής της άρχισε να σκέφτεται μόνο ένα πράγμα: το πως θα κρατήσει το αβαντάζ. Οι αλλαγές που έκανε είχαν ως αποτέλεσμα μια ομάδα χωρίς επίθεση, καθώς έφυγαν από το ματς ο Σανέ, ο Μουσιάλα, και τελευταίος ο Χάρι Κέιν. Η οπισθοχώρηση επέτρεψε στην Ρεάλ να κερδίσει μέτρα ακριβώς τη στιγμή που αυτό είχε αρχίσει να γίνεται πολύ δύσκολο. Ο Αντσελότι φόρτωσε την επίθεση κι άλλαξε σχήμα, αλλά αμφιβάλλω αν θα έφτανε στην ανατροπή αν η Μπάγερν Μονάχου δεν συμπεριφερόταν τόσο φοβισμένα στο τέλος. Η έξοδος του Κέιν επέτρεψε στον Ρούντιγκερ να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες και όχι τυχαία ήταν αυτός που έδωσε την ασίστ στον Χοσελου για το γκολ της ανατροπής. Είναι αλήθεια ότι η Μπάγερν πλήρωσε πολύ ακριβά μια κακή στιγμή του Νόιερ - την μοναδική τους το παιχνίδι. Στο 89΄ο Γερμανός τερματοφύλακας έχασε την μπάλα μέσα από τα χέρια του μετά από ένα μακρινό σουτ του Βινίσιούς απολύτως ελεγχόμενο και ο Χοσελου ισοφάρισε. Όμως κι αυτό το γκολ όπως και το επόμενο έμοιαζαν τιμωρία για μια Μπάγερν με  παίκτες που έπεφταν κάτω για να κερδίσουν χρόνο: ο Τούχελ που θα έπρεπε να τους εμψυχώσει για να παίξουν ποδόσφαιρο, δηλαδή να κρατήσουν τουλάχιστον την μπάλα, πνίγηκε από το άγχος του, γεγονός απολύτως λογικό αφού εδώ και δυο μήνες τουλάχιστον ξέρει ότι θα φύγει και δεν κάνει άλλο από το να διαβάζει στον Τύπο ονόματα πιθανών διαδόχων του. Οι οποίοι μάλιστα αρνούνται και προτάσεις γιατί κρίνουν ότι αυτό που θα τους παραδώσει δεν είναι ιδιαιτέρως της προκοπής.

Βλέποντας στο τέλος τον πανικό του αναρωτιόμουν για ποιο λόγο η Μπάγερν που έχει αποφασίσει να τον αντικαταστήσεις το καλοκαίρι δεν αποφάσισε να το κάνει αυτό νωρίτερα. Αν η Παρί πέρασε τους τελευταίους μήνες με τον ΕμΠάπε να ζει μαζί της ως χωρισμένος που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το ίδιο σπίτι, κάτι ανάλογο συνέβη και με την Μπάγερν και τον προπονητή της. Μόνο που αν στην περίπτωση του ΕμΠάπε ήταν δύσκολο να γίνει κάτι διαφορετικά, αφού μιλάμε για τον καλύτερο ποδοσφαιριστή μιας ομάδας που διεκδικούσε το Τσάμπιονς λιγκ στην περίπτωση του Τούχελ το ρίσκο που πήραν οι Βαυαροί αποδείχτηκε εντελώς ανόητο. Με έναν υπηρεσιακό που απλώς Θα εμψύχωνε τους παίκτες και θα τους χτυπούσε φιλικά στην πλάτη η Μπάγερν θα είχε πιο ήσυχα αποδυτήρια και πιθανότατα θα έχει καταφέρει να φτάσει στο Γουέμπλεΐ αφού θα αντιμετώπιζε την Ρεάλ Μαδρίτης έχοντας στον πάγκο κάποιον που δεν κουβαλούσε στην πλάτη σαν τον Σίσυφο μια αποτυχία πριν μάλιστα αυτή ολοκληρωθεί.

Η Βασίλισσα κάτι χρωστάει

Η Μπάγερν τα κατάφερε και να αποκλειστεί και να αποτύχει. Δέχτηκε δύο γκολ μετά το 88’, ενώ μετά το 80 είχε δεχτεί την ισοφάριση κι από τον Βινίσιούς στο πρώτο ματς. Νομίζω ότι η κριτική που θα εισπράξουν όλοι οι εμπλεκόμενοι θα είναι αρκετά σκληρή και δικαιολογημένα. Η Βασίλισσα προκρίθηκε και θα πάει στο Γουέμπλεΐ για να πάρει το 15ο μεγάλο μεγάλο κύπελλο στην ιστορία της. Είναι φαβορί απέναντι στην Μπορούσια Ντόρντμουντ αλλά μας χρωστάει ένα μεγάλο ματς. Φτάνει στον τελικό κάνοντας επαγγελματικές εμφανίσεις όπως αυτές που έκανε με την Λειψία, παίζοντας άμυνα και μόνο στα ματς με την Μάντσεστερ Σίτι και παίρνοντας μια πρόκριση από την Μπάγερν Μονάχου χωρίς καλά-καλά να καταλάβει πως. Η συνέπεια της εξακολουθεί να είναι αξιοθαύμαστη, η ποιότητα της μεγάλη αλλά καμιά ομάδα ποτέ δεν κέρδισε το τσάμπιονς λιγκ χωρίς να μας αφήσει παρακαταθήκη ένα τουλάχιστον παιχνίδι σοβαρό και ολοκληρωμένο. Η χθεσινή θεαματική ανατροπή της Ρεάλ δεν καθιστά και την εμφάνιση της σπουδαία. Αν κάνει μια σπουδαία εμφάνιση στο Γουέμπλεΐ θα κερδίσει ένα ακόμα Τσάμπιονς λιγκ. Αλλά μόνο σ’ αυτή την περίπτωση.