Απόψε στο Μόναχο θα προκύψει ο πρώτος φιναλίστ του τελικού του Euro2024. To ζευγάρι του ημιτελικού δεν αποτελεί έκπληξη: η Γαλλία ήταν φαβορί για την κατάκτηση του τουρνουά, η Ισπανία έχει παίξει το πιο ωραίο ποδόσφαιρο στη Γερμανία. Και για αυτούς τους λόγους στον πρώτο ημιτελικό δεν υπάρχει φαβορί. 

Η χαμένη επίθεση

Γίνεται πολλή συζήτηση για το γεγονός ότι οι Γάλλοι σκοράρουν δύσκολα. Επαναλαμβάνεται από όλους ότι έχουν φτάσει στα ημιτελικά έχοντας πετύχει όλα κιόλα τρία γκολ - και μάλιστα δύο αυτογκόλ και ένα πέναλτι. Το γεγονός δεν είναι τυχαίο και οφείλεται σε πολλούς απλούς λόγους.

Οι Γάλλοι δεν έχουν σέντερ φόρ: δεν υπάρχει στην Εθνική τους ούτε ο Μπενζεμά αλλά ούτε και ο Ζιρού που έκανε πολύ καλές εμφανίσεις στο Μουντιάλ του Κατάρ. Οι αντικαταστάτες του Ζιρού, δηλαδή ο Τουράν και ο Κόλο Μουνί, δεν είναι παίκτες περιοχής: αγαπούν να τρέχουν στις αντεπιθέσεις, αλλά χρειάζονται ένα παίκτη που να τους ανοίγει διαδρόμους και να συνεργάζεται μαζί τους κι αυτός λείπει. Ο Ντιντιέ Ντεσάν υπολόγιζε πως σ αυτό το τουρνουά την διαφορά θα την έκανε ο ΕμΠαπέ: ο τραυματισμός του μπέρδεψε τα πράγματα κι αν υπάρχουν αμφιβολίες για το πόσο στημένη πάνω του ήταν η γαλλική επίθεση ας μην ξεχνάμε πως στο ματς με την Ολλανδία που ο ΕμΠαπέ δεν αγωνίστηκε η Γαλλία ήταν σχεδόν ακίνδυνη. Σίγουρα το γεγονός ότι ο ΕμΠαπέ παίζει με μάσκα τον περιορίζει: ο Τουράν είπε χθες ότι την χρησιμοποίησε από περιέργεια και διαπίστωσε πως όποιος την φοράει δεν βλέπει τίποτα!  

Ο σημαντικότερος ωστόσο από τους λόγους που οι Γάλλοι σκοράρουν λίγο είναι ότι αγωνίζονται συνήθως με τρεις μέσους που προστατεύουν την άμυνα, αλλά δεν πατάνε περιοχή.

Οι τρεις σωματοφύλακες

Ο Τσουαμενί προτιμά να σουτάρει από μακριά. Ο βιονικός Καντέ τα κάνει όλα. αλλά δεν σκοράρει. Ο Ραμπιό, που είναι πιο επιθετικός από τον Καμαβιγκά σπανίως φτάνει σε θέση βολής. Παλιότερα ο Ντεσάν είχε τον Πογκμπά που στα καλά του ήταν ένας εξαιρετικός box to box μέσος. O Nτεσάν συνήθιζε να παίζει με δύο μέσους και τον Γριεζμάν ως «δεκάρι»: αυτή η επιλογή του επέτρεπε να χωράει στην αρχική ενδεκάδα τον Ντεμπέλε και το αποτέλεσμα ήταν να βγαίνει η Γαλλία στην επίθεση με τουλάχιστον τέσσερις παίκτες. Ο Ντεσάν δοκίμασε το συγκεκριμένο σχήμα στο ματς με την Αυστρία και δεν είδε τα αποτελέσματα που ήθελε. Στη συνέχεια, στο ματς με την Ολλανδία, όταν ζήτησε από την ομάδα του να πάρει την πρωτοβουλία και να βγει πιο ψηλά, είδε την Γαλλία του να σώζεται από το VAR, που ακύρωσε το γκολ του Σίμονς. Όταν ο Ντεσαν είδε ανάλογα προβλήματα και στο ματς με τους Πολωνούς αποφάσισε να περιορίσει κάθε είδους ρίσκο. Με το Βέλγιο και την Πορτογαλία η Γαλλία έπαιξε με τα τρία της χαφ να υποστηρίζουν σχεδόν αποκλειστικά το ανασταλτικό της παιγνίδι. Παίζοντας μάλιστα με την άμυνα σχεδόν στην περιοχή της, ώστε να μην υποφέρουν τα στόπερ της βγαίνοντας ψηλά, η Γαλλία έγινε ακόμα πιο αδύναμη επιθετικά αφού για να βγει μια αντεπίθεση πρέπει κάποιος να τρέξει 50 μέτρα με την μπάλα αναζητώντας στήριγμα.

Όταν της αφήνουν τη μπάλα

Η Γαλλία εξακολουθεί να δημιουργεί όταν ο αντίπαλος την περιμένει και της αφήνει την μπάλα: έτσι την πάτησαν πχ οι Βέλγοι. Οι Πορτογάλοι, που ήταν πιο υποψιασμένοι, κρατώντας απλά την μπάλα, είχαν λιγότερα προβλήματα. Και οι Ισπανοί που και κρατάνε την μπάλα και μπορούν να γεμίσουν με παίκτες την περιοχή των Γάλλων μπορεί να τους δημιουργήσουν μεγάλες αναστατώσεις. Αλλά και η ομάδα του Ντε λα Φουέντε έδειξε με την Γερμανία παρά την νίκη της κάποιες δυσκολίες, ίσως απρόσμενες.

Ο αποτελεσματικός τρόπος

Οι Γερμανοί έδειξαν στους αντιπάλους των Ισπανών τι χρειάζονται για να τους αντιμετωπίσουν. Πρώτον όποιος θέλει να τους απονευρώσει πρέπει να κάνει δύσκολη την ζωή του Ρουίθ και να μην επιτρέψει στον Ντάνι Ολμο να κάνει τα δικά του. Δεύτερον πρέπει να χτυπήσει την άμυνα των Ισπανών στο πλάι κυρίως γιατί τα ακραία μπακ παίζουν ακάλυπτα. O Kίμιχ έκανε τον Κουκουρέγια να υποφέρει και δεν είναι τυχαίο ότι στο ίδιο παιχνίδι ο Καρμπαχάλ αποβλήθηκε. Αν οι Γάλλοι είχαν ένα κανονικό σέντερ φόρ σε καλή κατάσταση, ικανό να πιέσει τους στόπερ των Ισπανών και να τους μαζέψει πάνω του με τον όγκο του, όπως έκανε ο θηριώδης Νίκολας Φουλγκρουγκ, θα έλεγα ότι, κόντρα στις γενικότερες εκτιμήσεις, το αληθινό φαβορί στον ημιτελικό είναι η Γαλλία. Όμως τέτοιος παίκτης δεν υπάρχει και δε νομίζω ο Ντεσάν να επιστρατεύσει τον Ζιρου για την περίσταση – αν και μάλλον θα πρεπε. Ο Ντεσάν θυμώνει όταν του λένε ότι η Γαλλία του είναι βαρετή και προβλέψιμη, αλλά δεν κάνει κάτι για να αλλάξει τα πράγματα. Οπότε ο αποψινός ημιτελικός μου μοιάζει μία επανάληψη του ματς Πορτογαλία - Γαλλία με τη διαφορά ότι Ισπανοί είναι σαφώς πιο επικίνδυνοι από την παρέα του Ρονάλντο: αυτοί θα παίξουν όλοι με την μπάλα και δεν θα έχουν στο γήπεδο ένα τοτέμ όπως ο Κριστιάνο.

 Η κατοχή μπάλας

Αρκεί στους Ισπανούς η κατοχή μπάλας για να κερδίσουν το ματς; Με την Γερμανία φάνηκε πως ναι. Η Ισπανία σκόραρε όταν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου κράτησε την μπάλα κι έβαλε τον Γιαμάλ στο παιγνίδι και στο δεύτερο μέρος της παράτασης όταν τακτοποιήθηκε καλύτερα, χάρη στην είσοδο του Χοσέλου. Η Ισπανία έχει σκοράρει σε όλα τα παιχνίδια από το ξεκίνημα του τουρνουά γιατί οι παίκτες της (πιτσιρικάδες και βετεράνοι) ξέρουν τι να κάνουν με την μπάλα στα πόδια. Σίγουρα είναι λόγος προβληματισμού για τον Ντε Λα Φουεντε και οι απουσίες (που θα γίνουν λόγος να προκύψει μια καινούργια άμυνα…) και το γεγονός ότι μισή ώρα πίεσης έφτανε στους Γερμανούς για να ισοφαρίσουν. Και δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχει προσέξει ο προπονητής της Ισπανίας ότι σ’ αυτό το διάστημα που οι Γερμανοί πίεσαν (δηλαδή κράτησαν την μπάλα σημαδεύοντας τον φορ τους), οι δικοί του παίκτες δεν κατάφεραν να βγάλουν ούτε μια αντεπίθεση της προκοπής. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι η Γαλλία που βλέπουμε σε αυτό το τουρνουά είναι πιο δυνατή από τη Γερμανία που αποκλείστηκε;

Οι δυο ομάδες έχουν να βρεθούν σε τελικά Euro απο το 2012: οι Ισπανοί είχαν κάνει περίπατο - οι Γάλλοι είχαν τότε τεράστια εσωτερικά προβλήματα. Σήμερα το πράγμα είναι διαφορετικό. Το ματς έχει περισσότερες ερωτήσεις από βεβαιότητες. Οι απαντήσεις απόψε το βράδυ στο Μόναχο.