Άκουσα χθες τον Τάκη Λεμονή να λέει, στην συνέντευξη Τύπου πριν το ματς του Ολυμπιακού με την Γιουβέντους, ότι η ομάδα θα έχει κίνητρο να χτυπήσει το παιγνίδι, μολονότι είναι αποκλεισμένη γιατί υπάρχει το πρεστίζ, οι βαθμοί, η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη κτλ. Σωστά είναι όλα αυτά. Αλλά ο Ολυμπιακός θα πρεπε κανονικά να έχει κίνητρο να κάνει μια μεγάλη ζημιά στην Κυρία, γιατί έχει γνωρίσει εξαιτίας της τις δυο πιο πικρές ευρωπαϊκές του στιγμές: τον αποκλεισμό από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς λιγκ τον Μάρτιο του 1999 και την ήττα με 7-0 (από μια αδιάφορη μάλιστα Γιουβέντους…) τον Δεκέμβριο του 2003. Μετά από αυτά τα παιγνίδια κανένα ματς του Ολυμπιακού με την Γιουβέντους δεν θα έπρεπε να είναι αδιάφορο.

Ο αέρας του ΟΑΚΑ

Τον Μάρτιο του 1999 ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε από την Γιούβε πληρώνοντας πολύ ακριβά το λάθος ενός ποδοσφαιριστή που δεκαπέντε μέρες πριν το Τορίνο ήταν ο καλύτερός του παίκτης: μιλάω για τον τερματοφύλακα Δημήτρη Ελευθερόπουλο. Δεν ήταν ένας Ολυμπιακός με μεγάλα ονόματα εκείνος που έφτασε πέντε λεπτά από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς λιγκ. Στηριζόταν αποκλειστικά σχεδόν σε Ελληνες ποδοσφαιριστές – ακόμα και ο Τζόρτζεβιτς και ο Γκόγκιτς δικοί μας ήταν. Τον είχε φτιάξει ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μαζεύοντας κατά βάση ότι καλύτερο υπήρχε στην Ελλάδα – γιατί ο ίδιος μόνο το ελληνικό πρωτάθλημα παρακολουθούσε. Τότε το Τσάμπιονς λιγκ επέτρεπε διακρίσεις σε όλους: αν κέρδιζες την πρωτιά στον όμιλο, μπορούσες να αλλάξεις την ιστορία σου σε δυο ματς και ο Ολυμπιακός έφτασε κοντά στο να τα καταφέρει.

Στο Τορίνο έχασε με 2-1, γιατί ο Ελευθερόπουλος σταμάτησε τον Ιντζάγκι και τον Ζιντάν τρεις φορές σε μια φάση και στη ρεβάνς στο ΟΑΚΑ ο Μπάγεβιτς είχε μπερδέψει τρομερά την Κυρία παίζοντας με ένα μόνο κυνηγό, τον Γκόγκιτς, αλλά με πολλούς παίκτες που τον πλαισίωναν – Καραπιάλης, Τζόρτζεβιτς, Γιαννάκοπουλος είχαν κάνει ένα υποδειγματικό ματς. Το 1-0 το χε πετύχει ο Γκόγκιτς νωρίς και ο γερόλυκος τερματοφύλακας της Γιούβε Ραμπούλα είχε στερήσει από τον Γιώργο Αμανατίδη το 2-0, που πιθανότατα θα τελείωνε και το ματς, αφού ο Ολυμπιακός δεν κινδύνευε. Στο 85΄η Γιούβε ισοφάρισε με ένα από τα πιο περίεργα γκολ που θυμάμαι. Ο Μπιριντέλι, ένας ακραίος μπακ που είχε μπει στο ματς για να περιορίσει τις κούρσες του Τζόλε, έβγαλε μια σέντρα: ο αέρας και η βροχή έκαναν τα υπόλοιπα. Ο Ελευθερόπουλος είδε την πορεία της μπάλας να αλλάζει, δεν κατάφερε να την μπλοκάρει, θόλωσε και την έστρωσε στον Κόντε που ισοφάρισε σε κενή εστία. Ο Ελέ έμεινε τέσσερα ακόμα χρόνια στον Ολυμπιακό και η φάση αυτή τον καταδίωκε πάντα. Ο αποκλεισμός χρεώθηκε και στον Μπάγεβιτς, που για πρώτη φορά αντιμετώπισε το είδος της ισοπεδωτικής κριτικής που γίνεται στην Ελλάδα. Τον κατηγόρησαν γιατί έβγαλε από το ματς τον Καραπιάλη κι έβαλε τον Αμπονσά να κυνηγήσει τον Ζιντάν, αλλά και γιατί δεν χρησιμοποίησε νωρίτερα τον Αλέκο Αλεξανδρή: η αλήθεια είναι πως η Γιούβε παίζοντας με τον Ντεσάν, τον Ντάβιντς και τον Ζιντάν στη μεσαία γραμμή είχε κερδίσει μέτρα – και πάλι, όμως, δύσκολα θα ισοφάριζε αν δεν είχε τον αέρα με το μέρος της.

Ο Ολεγκ και το έγκλημα

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο παλιό Ντελε Αλπι, ο Ολυμπιακός έζησε μια νύχτα ντροπής. Αντίθετα από τον Ολυμπιακό του ΄99, που δεν είχε πολυτέλειες, ο Ολυμπιακός εκείνος είχε τον Καρεμπέ, τον Τζιοβάνι και βασικό τον Καστίγιο, που ήταν τότε ο αγαπημένος της εξέδρας. Όμως η ομάδα είχε κάνει ένα συνολικά κακό Τσάμπιονς λιγκ, ίσως γιατί ο προπονητής της, ο Ολεγκ Προτάσοφ, δεν γνώριζε καλά τη δυσκολία του. Ο Ολεγκ, ήταν υπεράνω κριτικής και έκανε τη μια κουταμάρα μετά την άλλη εισπράττοντας χειροκροτήματα. Αλλαζε συνέχεια τους τερματοφύλακες, έπαιζε με τον Καρεμπέ λίμπερο, είχε τον Μαυρογεννίδη στα χαφ – κυρίως αγνοούσε την σημασία της άμυνας: όμως κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο Ολυμπιακός θα δεχόταν επτά γκολ από μια Γιούβε, που είχε αγωνιστεί μάλιστα και με κάμποσους αναπληρωματικούς, αφού είχε προκριθεί και πρώτη. Εκείνο το βράδυ παίκτες όπως ο Μαρέσκα, ο Ζαλαγιέτα, ο Μίκολι, είχαν βρει άδεια την άμυνα του Ολυμπιακού, που αμυνόταν στην σέντρα και την κατέστρεψαν. Ο Ελευθερόπουλος είχε κατηγορηθεί, τελείως άδικα, ότι πίεσε τον Προτάσοφ να τον χρησιμοποιήσει ως βασικό, μολονότι προερχόταν από τραυματισμό και δεν ήταν έτοιμος – αλλά το «έγκλημα» το είχε κάνει ο καλός Ολεγκ, που είχε στείλει την ομάδα στην επίθεση αγνοώντας τι μπορεί να πάθει από τις ιταλικές αντεπιθέσεις. Η ήττα είχε προκαλέσει ταραχή και ο Ολυμπιακός την πλήρωσε στο πρωτάθλημα, το οποίο και τελικά, τότε, έχασε.  

Αποκλείστηκε από την κλήρωση

Απόψε ο Ολυμπιακός είναι αδιάφορος, όπως τότε ήταν αδιάφορη η Γιουβέντους. Μπορεί να παίξει με τα νεύρα της, όπως η Γιούβε έκανε το 1999: εκείνο το βράδυ στο ΟΑΚΑ την πίεση της πρόκρισης την είχε ο Ολυμπιακός. Όμως πολύ φοβάμαι πως απόψε δύσκολα θα δούμε ένα καλό Ολυμπιακό, μολονότι πίεση η ομάδα δεν έχει και παρά τις διαβεβαιώσεις του Λεμονή ότι κίνητρο υπάρχει. Πρώτον κανείς παίκτης δεν θυμάται πια τις ιστορίες που εγώ αναφέρω: διάθεση για βεντέτα δεν διακρίνω. Δεύτερον η ίδια η αντιμετώπιση της διοργάνωσης φέτος υπήρξε προβληματική: ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί ήδη από την κλήρωση, όταν όλοι χαιρόντουσαν γιατί προέκυψε η Μπαρτσελόνα, αλλά παρόλα που οι πιθανότητες πρόκρισης που είχε ήταν ελάχιστες, κάτι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Κυρίως έπρεπε να βγει από τις δοκιμασίες που πέρασε καλύτερος, σκληρότερος και πιο ανθεκτικός. Προσωπικά δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να διεκδικήσει τίποτα: περίμενα ωστόσο ότι θα γινόταν πιο ομάδα, ότι δηλαδή η δυσκολία της διαδικασίας θα τον βοηθούσε να ωριμάσει πιο πολύ. Δεν το είδα. Είδα μόνο αρκετό φόβο και κάμποση σύγχυση: ακόμα π.χ δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται παίκτες που στα δύσκολα ματς του εφετινού Τσάμπιονς λιγκ έπαιξαν ως βασικοί (μιλάω για τον Ζντιέλαρ και τον Καρσελά γιατί η ιστορία του Καπίνο είναι διαφορετική…) να μένουν εκτός ομάδας, πριν αυτό τελειώσει.

Χωρίς βεβαιότητες

Δεν είναι το χειρότερο Τσάμπιονς λιγκ αυτό που έκανε φέτος ο Ολυμπιακός: απλά ο βαθμός δυσκολία του ομίλου ήταν εξαιρετικά μεγάλος. Το κακό είναι ότι το ολοκληρώνει χωρίς από αυτό να έχει αποκτήσει την βεβαιότητα της όποιας δύναμής του. Όχι τυχαία μετά το 0-0 με την Μπαρτσελόνα εδώ, έριξε πέντε γκολ στον Πλατανιά. Αν κέρδιζε απόψε τη Γιούβε, μολονότι αποκλεισμένος, θα μπορούσε πραγματικά το αποτέλεσμα να του δώσει δύναμη για την συνέχεια της δύσκολης χρονιάς του και να τον κάνει καλύτερο. Κι αυτό από μόνο του θα πρεπε να είναι ένα τεράστιο κίνητρο…